Morgunblaðið - 02.06.1923, Blaðsíða 3

MQRGUNBLAÐIÐ
O. Jofjnson & Jiaaber.
fi.J. ,Duergur‘ fiafnarfirði
S i m i 5.
Hefir ýmist fyrirliggfiandi eda smiðar
eftir pðntun: hurðir, glugga og allskon-
ar lista o. fl.-Vorðið lagt.
Tvtnm
200 yards 6 cord allar stærðir fyrirliggjandi.
K. Einarsson & BJðrnsson.
Simar 915 og 1315. Vonarstræti 8. Sírtm.: Einhjðrn
— Datt jeg í vatnið? spyr jeg.
— Hvaða vatn? segir stúlkan.
— Á! Datt jeg ekki lí vatnið,
->— sjóinn á jeg við?
— Hjer er enginn sjor nærri.
— Var það Djöfullinn sjálfur?
— Hvað?
— Hver læsti klónum í andlit-
ið á mjer?
— Enginn. Þú varst sleginn. Lof
cijer að þur'ka af þjer blóðið með
■ Mútnum mínum.
— Hver ert þú?
— Katarína.
— Af hverju ligg jeg hjer?
— Þú varst fullur; svo kom
n.aðiir og sló þig.
— Jeg var ekki fullur, jeg var
yeikvir, sagði jeg. — Er jeg full-
úr núna?
— Svolítið.
— Nei, jeg' er veikur. En samt
íget jeg staðið upp.
Hún hjálpaði mjer á fætur og
jeg tók að spýja; fyrst spjó jeg
*eitruðu víninu, kúgaðist og spúði
galli, svitnaði.
___ Þú spýrð tómu víni, sagði
stúlkan.
— Já, jeg hefi ekkert horðað,
ekki í dag.
— Þú ert víst útlendingur?
— Já.
___ Viltu koma heim með mjer
vog fá kjöt og jarðepli?
_ Já, þakk. Jeg get bor-gað
íyrir mig.
— Nei, þú getur víst ekki borg-
að, mjer sýndist hann taka af
þjer peningana, sagði stúlkan.
— Hver?
Hann, sem sló 'þig.
Þegar jeg greip niður í vasa
líiinn, fann jeg að hann var tóm-
ur.
— Jeg skal hjálpa þjer heim
til mín. — Ef þtí vilt?
— Þakk fyrir; jeg er svo sjúk-
ur. En hver ert þú?
— ’Katarína, — stúlka af göt-
unni.
— Skækja ?
— Já, bara skækja.
Vei mjer, að hafa sagt þetta
orð. En það settist kökkur í háls
iminn, svo jeg gat eklri talað og
Einar ¥ i ð a n
kaupmadur.
beðið fyrirgefningar. Þvtí jeg var
vissulega ekki í flokki þeirra, sem
vóru svo heilagir, að' þeir gæti
steininum kastað-
13 Jeg er bróðir alls heims-11,111 förin Sreið 1 friðarills skaut.
ins. Og jeg tárast af sælu yfir Lifi minning hans!
„'Sýnist oss, er slíkir deyja,
sól og sumar sje á förum;
alt auðara, alt snauðara,
alt heimskara, sem eftir hjarir“.
(M. J.)
Hendingar þessar komu mjer í
hug, er jeg frjetti lát Einars Við
ar. Vil jeg geta þess þegar, að
jeg skrifa ekki þessar línur, sem
náinn, persónulegur vinur hins
látna, heldur sem fjelagsbróðir. í
guðsspekisfjelaginu hafði jeg
mestu kynnin af honum. Altaf
fanst mjer gott að vera í návist
hans. Frá lionum andaði altaf
einhverjum hollum og hressandi
blæ. Fjör hans virtist vera all-
mikið, og sjerstaklega held jeg
að honum hafi látið vel að skemta
öðrum og gera þá hluttakandi í
hmu heilbrigða, andlega, ásigkomu
lagi sjálfs sín. Hann- var hug-
sjónamaðúr, en bar jafnframtgott
sk^Ti á það, hvernig á að koma
hugsjónunum í framkvæmd. Þess
vegna var hann líka svo ’góður
liðsmaður. Annars vita margir, að
honum var margt til lista lagt.
Má t. d. nefna, að söngmaður var
hann ágætur. Sýndi hann líka, að
góða leikarahæfileika átti hann
til í fórum sínum, þó hann stund-
aði lítið þá list. í fám orðum sagt:
Hann skilur ef’tir í huga mínum
þægilegar endurminningar um góð
an og þroskaðan mann; mann, er
jeg mun seint gleyma. Verði hon-
því, að vera bróðir allra þessara
þúsunda, sem jeg þekki ekki.
Þetta er kvæðið um Jesúm frá
Nazaret, konung Gyðinganna.
G. Ó. Fells.
Ferðapistlar.
Eftir Bjarna Sæmundsson.
Margir íslendingar lifa í þeirri
sæíu barnatrú, að við sjeum einu
áhorfendur að því, sem gerist og
gengur á landi hjer, engmn út
lendum speglum sje að oss stefnt
og' þess vegna getum við' haft
alla okkar hentisemi, stórþjóð-
irnar hafi um annað að hugsa en
það sem gerist hjer á hala ver-
aldar, enda láti þær sig það
litlu skifta. Að þetta er misskiln-
ingur og að Frakkar að minsta
kosti geta. vitað full deili á því,
sem hjer gerist, jsýnir „Grein
um ísland 1921 og 1922, eftir
islenskum blöðum“ (Note sur
I'Islande en 1921 et 1922, d’aprés
la Presse islandaise) er birtist 7.
maí þ. á. í „Bulletin périodique
de la Presse scandinave“, sem
gefin er út af utanríkisráðuneyt-
inu franska. Grein þessi er sem
svarar fimm dálkum í stóru fjögra
blaða broti og er emskonar yfir-
litsgrein. Hún segir frá: 1) kon-
nngskomunni og viðtökunum hjer;
2)’ íslenskum bolsjevíkingum og
Ólafsmálinu; 3)deilum kaupmanna
og samvinnumanna; 4) fjárhags-
vandræðunum og 5) spánaisamn-
ii'gunum og áfengisversluninni.
Hefði verið gaman að þýða þessa
grein á íslensku, ef hún hefði
.ekki þann ókost, sem er hennar
mikli kostur, að íslenskir lesend-
Eftir miðaftan fórum við að
sjá land og kl. um átta griltum
við loks vitann á Flamborough
Head, og höfðan sjálfan., sem er
hæsti staðurinn á austurströnd
England (c: 200 m.), en hann
b.varf von bráðar aftur, enda þott
vitinn sendi okkur skærar geisla-
kveðjur, þegar tók að skj^ggja.
Sáum við svo ekki framar land
um kvöldið og vörpuðnm loks
akkeri klukkan eitt um nóttina
(sunnudagsnótt) úti fyrir Humber
(Humru) fljótsmynni og lágum
þar langt fram á næsta dag.
Við hefðum getað náð inn til
Grimsby um kvöldið, hefðum við’
altaf haldið fullri ferð; en við
hægðum á okkur, þegar við kom-
um í Norðursjóinn, þvi að skipstj.
vildi ekki liggja inni í dokk
all’an sunnudaginn og fram á
mánudag til þess að bíða eftir
afgreiðslu. Veðrið um kvöldið
var hið unaðslegasta og jeg hefi
sjaldan eða aldrei sjeð fegurri
kvöldroða en þá —- ekki einu
sinni í Reykjavík. Jeg óskaði að
Eyjólfur væri kominn með ljer-
eft og pensil. En kvöldroði um alt
loft boðar vætu. Og svo reynd-
ist nú.
Á sunnudagsmorguninn vakn-
aði jeg snemma, spentur fyrir þvi
að sjá, hvernig England liti út
í násýn; hjelt að við hefðum
lagst rjett inni i fljótsmymninu,
ur vita alt, sem sje frá öllu eins _
Hún se^ir seiii sje frá öllu eius en þar skjátlaðist uijei. egai
og það var, hlutlaust og rólega | jeg leit út, sá jeg sára lítið til
eins og sá einn getur, sem vel , lands (og þó var ekki þoka) :
veit og satt vill segja. ! einhverja örmjóa ræmu af landi
G, 'í suðri, langt í burtu og sand-
odda einn lágann með háum vita
á, ekki langt frá okkur á norð-
vestri. Það var Spurn Head,
norðan við fljótsmynnið. Við lág-
um þá alllangt fyrir utan ósinn,
á hrægrunnum leðjubornum sjó.
Sjórinn var grár og loftið' líka
og dálítil væta. Fáeinar fleytur
voru á ferð úti og inn sumar með
tvö flögg, hvort upp af öðru, til
merkis um það, að þar mætti
sigla lóðslaust, en önnur skip
lágu eins og við og biðu eftir
hinum volduga manni sem öllu
ræður — lóðsinum — er átti að
leiða oss inn hina vandrötuðu ála
fljótsins. Þarna urðum við1 að
liggja fram til nóns og það var
ekki skemtilegt. Mjer fanst þetta
varlakurteis móttakahjálandi Jóns
Bola, en það var líkt honum sjálf
um: hann er þur á manninn og
lítið aðlaðandi við fyrstu fundi
en þiðnar og glaðnar til við nán
ari viðkynningu og eins reyndist
mjer England í þessari ferð.
Skamt fyrir innan okkur lá
lítil, lagleg gufusnekkja, það var
lóðsskipið, sem er á sífeldu >sveimi
úti fyrir fljótsmynninu. Loksins
ljettir snekkjan og heldnr a ð
„Þorsteini“ ; báti er skotig' út frá
henni, skamt frá oss og lóðsinn
er að vörmu spori kominn um
borð til vor og rakleiðis upp á
brú, akkerið úr botni, vjelin í
gang og „Þorsteinrí* af stað inn
í fljótið, og gerðist þetta alt í
einni svipan, — afleiðing af ör-
fáum orðum af vörum hins vold-
uga manns. Þetta var enginn
gamall gráskeggjur, eins og jeg
hefi sjeð þá í Forth-firði, heldur
snyrtilegur miðaldra maður, í ein-
kennisbúningi, fámáll Og kurteis
Það var ekki nema hæg stund-
arferð inn að Grimsby, sem stend-
ur eins og kunnugt er á syðra
(hægra) bakka fljótsins, þar sem
Hull er kippkorn ofar við fljótið
á hinum bakkanum og sjest ekki
á leiðinni. Þarna niður frá er
fljótið svo breitt (5—10 km)
að ekki sjest yfir um af hafnar-
görðunum í Grimsby, og skolótt
er >að, en lygnt, og hækkar í
því með hverju flóði, langt upp-
eftir, og eftir flóðinu vorum við
að bíða þarna úti. Skipaferðir
eru allmiklar á því, einkum af
fiskiskipum, þar sem við það
standa tvær af mestu fiskihöfn-
um heimsins. Smám saman kemur
Grimsby í ljós, fyrst vatnspressu-
turninn mikli við hafnarmynnið
og kl. 4 stansar „Þorsteinn“ úti
fvrir því og heldur svo að gefnu
merki inn um þrönga hliðið, inn
í fiskidokkina, það var svo
þröngt, að hann rjett straukst
með báðum veggjum og eftir
nokkura króka fram hjá aragrúa
af skipum, lagðist hann upp að
bólvirki innarlega á höfniuni 0g
var tjóðraður þar 0g þar með
var sjóferðinní lokið.
III.
Yarla vorum við landfastir
f.yrrí en tröll eitt af manni birt-
ist á bólvirkinu og spyr eftir far-
þegum, Jú, það voru tveir, jeg
og ungur fiskímaður, sem átti að
fara. í skiprúm á íslenskum kútt-
era, sem stundaði veiðar frá
Grimsby. Þetta var passaskoðar-
inn. Tók liann okkur með sjer
óra veg, nærfelt í kringum dokk-
ina (leiðin lá að miklu leyti undir
markaðsþakinu og var það heppi-jm
legt, því að rigning var). Loks’sn
Bíffiá 720.
Fyrirliggja n-di:
Smurningsoliur,
Axelfeiti.
IHIH UBrnsson i Go.
Lækjargata 6b.
Kartöflur
ágsetar og ódýrar
i heilum pokum. —
Nýkomnar i
Versl. „V i s i
Besta og hreinasta
steinolian
i borginni fœst daglega
á Vesturgötu 35 (ádur
Hornbjarg). Simi 866.
Málanar I
Nýkomið: Mulin krit, 100 kgr.
tunnur á 25 krónur.
O. Ellingsen.
sr.
Hessian
fyrirliggjandi.
L BmsjteM s nn.
Aðalstræti 9.
Simar: 890 og 949,
!—I
Prima Höi, Halm, Hassel-
tönöebaanö, Tönöer & Salt
selges til billigste öagspris.
O. Storheim,
B^rgen, Norge. Telegr.aðr.; nStorheim“
sem tröllið liafði embættisbústað
sinn. Var nú dregið upp skjalið
núkla og athugað, .hvort lýsing
Þorláks og mvndin góða ,stemdu‘,
jú, allright! og eftir fáeinar sam-
viskuspurningar um hvað jeg ætl-
aði mjer, sem jeg svaraði eftir
bestu getu, sagði það að jeg
mætti fara hvert á land, sem jeg~
vildi og gaf mjer allar þær upp-
lýsingar, sem jeg óskaði. Þetta
var líka í raun og veru allra
besti maður, kátur og ljúfmann-
legur og laus við allan embættis-
reiging; var víst leiður á því
að vera að ónáða aðra eins heiðurs
menn og okkur Högna með ýms-
um spurningum, sem helst áttu við
bófa, og gera þetta á háhelgum
sunuudegi, þegar ekki fekst einu
sinni sent, símskeyti til dóttur
innar — já, Jón Boli heldur
). Loks|sunnudaginn vel heilagan og
komum \ið inn í lítið hús ráiæ.gt bjargast þó ekki slíður en margir
hafnarmynninu og upp a loft, þar aðrir; og heiður sje honum fyrir