Morgunblaðið - 11.11.1923, Blaðsíða 4

m
HugiýsifBya dagtsék.
Húsnæði.
== 5 Húsmæður! Biðjið nm Hjartaás
Stór stofa með raflýsingu og mið- írtbðvarhitun til leigu á Bjargarstíg 2. Langbestu kaupin á dömu- og barnahöttum og hattaskrauti á Hverfisgötu 40.
S herbergi og eldhús til leigu. Upp- lýsingar hjá Gnðm. Egilssyni, Lauga- veg 42.
/njörlíkið. pað er bragðbest og nær igarmest.
Stórt, raflýst herbergi til leigu nú þegar hjá Hjörl. pórðarsyni, Klapp- aj'átíg 38 a. Olíuborðlampi óskast keyptur. 4. S. í. vísar á.
Erlenda silfur- og nikkelmynt — kaupir hæsta verði Guðmundur Guðnason gullsmiður, Vallarstræti 4.
-===- Tilkynningar. ===== RitvjelaverkstæCiS er í pingholts- íírasti 3, og hefir síma 1230.
peim fjölgar dag frá degi, sem sannfærast um hagnaðinn af að kaupa neftóbak hjá Leví.
Sigurður Magnússon tannlæknir, Kirkjustræti 4, (inngangur frá Tjarn- argotu). Viðtalstími 10y,—12 og 4— 6. — Sími 1097.
Decimalvigt, ásamt lóðum, alt sem nýtt, fæst með tækifærisverði í kjall- ara EimskipafjelagShússins. P. Smith
JÓN JÓNSSON læknir. Skólavörðustíg 19, Rvík. Tannaðgerðir og tannsmíði. Sími 1248.
=== Fæíi. ===== Fæði yfir lengri eða skemri tíma og einstakar máltíðir, fást í Báninni.
===== Vinna. === Ungur maður, reglusamur, þaulvan- ur allri vjelgætslu, óskar eftir at- vinnu við einhverskonar vjelar í landi. jUpplýsingar á AugLskrifstofunni.
Á Vitastíg 13, eru hjólhestar teknir til geymslu og viðgerðar fyrir lágt verð. —
—- Viíiskifti. — Dívanar, allar gerðir heetar og Jdýrastar í Húsgagnaverslun Reykja- ■dkur á Laugaveg 3.
== Tapað. — Fundið. == Tapast hefir hundur, svartur, með hvíta gjörð nm hálsinn, gegnir nafn- inu Tryggur. Finnandi vinsamlega beðinn að gera aðvart á Lindargötu 9b. —
Menn spyrja, er þeir koma inn í Leví's búð: „Er það hjer sem fæst ódýrast og hest skorið neftóbak ?£ 1 Rvarið er: ,Kaupið og dæmið sjálfir.*
frá tryggri nnnustu. En Iiann Iirasar
og kemst æ lengra niður á við og loks
á brautir glæpamanna. En er fokið
er í öll skjól og hann gengnr fram
hjá kirkju einni, heyrir hann leikið
þar lag, sem hún móðir hans hafði
svo oft leikið fvrir hann í litlu stof-
uuni heima. pá vaknar hann sem af
iUum draumi. Hann hefur hina þungu
göngu heim í dalinn aftur. En ást
hi'Hiar fornu unrmstu hans hafði eigi
kóinað. Hún fvrirgefur honum og ást
hennar er (það afl, sem gerir hann að
nýjum og betri manni. — petta er
aðalefnið í fáum dráttum. Riohard
Bártheimess leikur aðalhlutverkið og
tnunu allir muna leik hans í Way
ÍDown East, og ekki er efi á, að marg-
ir vilji og sjá leik hans í þessari mynd.
Unnu3tnna leikur Marjorie Daw, góð
leíkkona, og móðnr hans leikur Kate
Bruee er einnig þvkir leika hlutverk
sin af góðum skilningi. Gleðikvendið,
er leiðir hann á glapstigu leikur Nita
Naldi, leikkona af írsk-ítölskum mtt-
um og er hún þekt víða um lönd.
Mynd þessi hefir holl áhrif á æsku-
lýðinn og mun að yndi verða jafnt
uneum sem gömlum. S.
Sigurður Gröndal:
Uppgerð.
Roald Amundsen var nm miðjan
síðasta mánuð staddur í Chigago og
áfti þar tal við blaðamenn. Af um-
mælnm hans má ráða, að hann hafi
ekki enn gefist upp við þá fyrirætl-
un sína að fljúga til Norðurheim-
skautsin8, þó illa hafi til tekist hjá
honum fram að þessu.
Amundsen segir í viðtali við „Ob-
server* ‘, að næstu tilraun sína til
að fljúga til heimskaut.sins ætli hann
að gera í júní eða júlí í sumar. En
í stað þess að fara frá Norður-Ame-
ríku ætlar hann nú að leggja upp
frá Spitzbergen. Gerir hann ráð fyrir,
að eigi nægi minna en þrjár flugvjel-
ar til fararinnar. A hver flugvjel að
b.afa með sjer nægilegt eldsneyti og
matvæli, og auk þess að geta borið
tvo menn. Ætlunin er sú, að lenda
á Norðurheimskautinu og gera þar
ýmsar rannsóknir. Að Iþeim loknum
er ætlunin sú, að halda áfram ferð-
ipni til Alaska.
Einnig hafa borist frjettir af því,
að Ameríkumenn hafi í hyggju að
gera út flugleiðangur til Norður-
heimskautsins. Ætla þeir ekki að
nota flugvjel, heldur loftskip, og seg-
iv sagan, að það sje í smíðum.
I.
Hví hrosir þú ekki
unga mær,
þegar vorið hlær,
og vonin grær ?
Iao UM oo Cirgentfer.
Hví ert þú svo heimsk
að hanna og gráta,
og heiminn láta
þig hryggja og máta*
pú hefir einskis að sakna,
einskis notið,
aldrei hlotið
ást — nje brotið! I ,
Snemma í október áttust þeir við
1 London hnefaleikamennirnir frægn
Carpentier og Englendingurinn -Toe
Beckett. Úrslitin voru hjer áður kunn
af símfregnum: Carpentier vann sig-
ur á 10 sekúndum.
Joe Beckett var einn af frægustu
hnefaleikamönnum Breta og hefir
uunið marga frækilega sigra. Var mik-
ill aðgangur í fólki að sjá þenflan
leik, og allur þorri af aðgöngumið-
v.m seldist á um 75 krónur sætið.
Var skemtunin stutt fyrir svo milcið
fje, eiid:i þóttist fólk illa svikið á
leiknum. Versta útreið fjekk kvik-
myndnfjelftg eitt, sem borgað hafði
stórfje fyrir að kvikmynda leikinn.
Myndin var af skiljanlegum ástæðum
svo stutt, að ekkert kvikmyndahús
vildi kaupa hana.
Carpentier fjekk 10,000 st’erlings-
pund fyrir bardagann, eða 1000 pund
fyrir sekúnduna, En Beckett helmingi
minna. Segist hann aldrei ætla að
koma fram sem hnefaleikamaður.
Lagður i einelti.
Ensk saga.
— Það er jeg —• Ralph Carclen!
Yður er óhætt að opna fyrir injer.
Jeg' kem til yðar í vináttuskyni,
var svarað fyrir utan. Jeg opnaði
nú gluggann, og kom hann svo
inn til mín; og þó dimt væri í
stofunni, kannaðist jeg samt við
andlitið á hinum unga liðsfor-
ingja, sem hafði þekt mig heima
hjá Alphington lávarði.
— Þjer hafið fráleitt átt von
á mjer hingað, eftir það sem okk-
ur fór á milli kvöldið góða, sagði
hann, þegar jeg var hninn að
leka glugganum. En ef satt skal
segja; þá er það ungfrú Múríel að
þakka, að jeg er hingað kominn.
—- Gnð blessi hana, svaraði jeg;
en jeg er mest hissa á því, að þið
skuluð hafa komist að því að jeg
er hjer.
—• Einmitt þess vegna kom jeg
nú hingað, eins og Múríel hað mig
um, sagði hann, og skýrði mjer
frá því, að Pjetur Croal hefði sagt
sjer* hvar jeg væri.
Pað var svo að heyra, sem þeir
þektust eitthvað, Carden og Pjet
ur Croal, og að hann hefði fengið
lánaðan bát hjá Pjetri til að róa
ti! fiskjar að gamni sínu, um það
leyti sem jeg var dómfeldur. Yar
þá ekki nm annað tíðræddara en
mál mitt, og hafði Carden látið
þess getið, að hann hefði kynst
mjer í Woolwich. En þennan sama
dag kom svo Pjetur Croal til hans
og- sagði honum að maður nokkur
leyndist í auða húsinu, tsem vel
gæti verið strokufanginn. En með
því að hann væri ekki alveg viss
um þetta, og hefði hins vegar feng
ið borgun fyrir að færa þessum
einbúa mat, þá þætti sjer vænt
um, ef Carden vildi reyna að líta
á þennan mann, til þess að Pjet-
ur gæti fengið uppljóstrarlaunin,
ei þetta. skyldi reynast að vera
Rivington. Yæri það ekki hann,
þá væri engu til spilt, og hann
gæti . þá haldið áfram að færa
honum mat og fá sína borgnn fyr-
ir það.
— En þetta kom mjer nú í tals-
verða klípn, sagði Carden enn
fremur. Jeg vissi,. að þjer voruð
Arthúr Rivington, og mig grun-
aðí. að eitthvað hefði komið fyrir,
sem liefði knúð yður til að leita
betra frlgsnis. En jeg vissi líka,
að Múríel ljet sjer ant. um yður
vcgna ungfrú Chilmark, og að
hún var sannfærð um sakleysi yð-
ar. En nú hefi jeg — ja, jeg hefi
mínar ástæður til að þægjast Múr-
íel, og jeg þóttist vita, að hún
mundi taka sjer það mjög nærri,
ef jeg stuðlaði til þess, að þjer
yrðuð tekinn fastur aftur. pess
vegna fór jeg beina leið til hennar
og sagði henni, hvar komið væri,
og aS hjer væri ekki um neitt að
villast, en þjer væruð maðurinn,
sem menn hngðu að væri kominn
á leið til Ameríku, og nií vílL hún
giarnan leggja yður lið-
— Guð blessi hana, segi jeg’
enn og aftur, —• en livað er um
Pjetur Croal? sagði jeg, því að
þaðan vissi jeg að hættan mundi
stafa.
— Hann kemur til mín á morg-
r. n til að hnýsast eftir, hvers jeg
hafi orðið var, svaraði Carden. Ef
jeg á að gera Múríel til geðs, þá
verð jeg að ljúga að honum og-
segja, að jeg' hafi ekki kannast
viö yður.
Meðan hann var að skýra mjer
frá þessu, langaði mig altaf til
að sjá hetur fra.man í hann, til
þess að geta gert mjer oinhverja
hugmynd u'm, hvort hann tæki
mig trúanlegan eða ætlaði að lið-
sinna mjer aðeins vegna ungfrú
Múríel. Hann átti auðvitað tals-
vert á hættu með því að hjálpa
nijer, því það gat rekið sig' illa
á stöðu hans sem liðsforingja. Það
var því ekki nema sjálfsagt að.
segja lionum alt eins og var, áður
en hann hæfist handa, enda þráði
jeg mjög að eignast einhvern
triinaðarmann, sem ljeti sjer veru-
lega ant um málstað minn. Það
var að vísu mikið varið í alla þá
velvild og iimönnun, sem nngfrú
Múríel sýndi mjer í orði og verki,
en mjer gat þó ekki dúlist það,
að hún gerði það vegna vinkonu
sinnar og að hún hefði ekki skift
sjer neitt af mjer, befði hún ekki
þekt Janet. En jeg þráði meira
en velvild, — jeg þráði ærlega
tiltrú einhvers ærlegs manns.
—• Jeg vildi ógjarnan verða til
þess, að þjor breyttuð þvert á
móti sannfæringu yðar hvað mig
snertir, sagði jeg, en þjer getið
nú áttað yður betur á þessu þeg-
ar jeg segi yður, ihvernig flótti
minn úr Winckester-fangelsinn at-
vikaðist, og ef þjer viljið svo taka
að yðnr málstað minn að því loknu
þá eruð þjer að minsta kosti einsk-
is dulinn, og getið farið hreint og
beint að öllu.
Og mi sagði jeg honum upp alla
sög’u og leyndi hann engu, nema
hinu rj'etta nafni á sendimanni
Sir Gídeons Marske, — það fansh
mjer sá maður eiga fyllilega skil-
ið af mjer fyrir hjálpsemi sína.
Jeg kallaði þá Herzog altaf Barra-
bles. lækni og fipaðist það aldrei
meðan á sögunni stóð. En Ralph
Carden virtist ekki gefa neinn
sjerlegan gaum að honum. Hann
heindi allri athygli sinni að Roger
Marske og afskiftum þeirra feðga
af mótlæti mínu.
— Þjer hafið sannfært mig, Riv-
ington, sem jeg er lifandi maður,
og jeg skal nú vera jafn-einlægur
við vður, sagði hann, og þreifaði
eftir hönd minni í myrkrinu. Jeg
kom hingað aðeins fyrir tilmæli
Múríel, en nú skal jeg gera það,
sem í mínu valdi stendnr til að
hjálpa vður, bæði vegna yðar
s. jálfs og þessarar ágætu stúlku,
sem vður er heitbundin. En hvað
eignm við nú til hragðs að taka
og hver ráð eru nú vænlegust?
Það virðist svo, sem við sjeum
crðnir bendlaðir við það mál, er
geti hleypt öllu Englandi í hál
og brand. Það eru skárri erkifant-
arnir þessir Marske-feðgar.
— En við höfum engar sannan-
ir á þá, sagði jeg. Jeg er eina vitn-
ið, þangað til Janet kemur í leit-
irnar, og minn vitnisburður er
iiiilMIIS.?
fer hjer eftir fastar ferðir
milli Keflavíkur og Reykja-
víkur á mánudögum, miS-
vikudögum og föstudögum.
Frá Keflavík klukkan 10
fyrir hádegi, frá Reykjavík
ldukkan 3 eftir miðdag. Af-
greiðsla í Reykjavík hjá M.
Skaftfjeld, sími 695. Afgr.
í Keflavík, Hafnargötu 14,
sími 11. Afgr. í Sandgerði
á símstöðinni.

Pappirspokar
allar stærðir.
Kaupið þar sem ódýrast er.
jHerluf Clausen, Sími 39.
qnrnraxoj. r jriin e tuaaji;
Niðm. B. Vikar
reg 5. Sími 658.
aver8lun. — Saumastofa.
Æikið af vönduðum
f fata- og frakka-efnum
£ áthugið verðið hjá mjer.
illllliutmil 1HIUCITTÖ
verri en enginn;. því að jafnskjótt
sem jeg gæfi mig fram með ákær-
ur á hendur þeim, yrði jeg hengd-
ur umsvifalaust. Og jeg yrði ekki
einusinni sýknaður eftir dauðann,.
því að ekki get jeg búist við því,
ao maður sá, sem jeg verð enn
sem áður að kalla Barrables lækni„
r.iundi þá gefa sig fram og ákæra
sjálfan sig.
— Jeg undraðist þann mann
hjerna á dögunum, sagði Carden,
Hann virðist vera þjettur á velli
og þjettur í luncl; en ernð þ.jer
viss nm að hann sje yður einlæg-
iu? Skyldi hann ætla að leiða
xingfrú Chilmark fram á sjónar-
sviðið, ef honum tekst að finna
hana og þau sönnunargögn, sem
hún kann að hafa. komist yfir ?
Jeg mundi ekki hera neitt
traust til hans, ef ekki stæði svo
á, að hagsmunir okkar heggja fara
saman, svaráði jeg. En nú vill
einmitt svo vel til, og fyrst að
svo er, þá get jeg ekki átt völ á
öflugri aðstoð- Jeg er sannfærður
um, að hann hefir sett sjer það
að lífsmarki að hefna sín á Marske
feðgunum, enda er mig farið að
gi’una að hann hafi leiðst út i
þetta mál, ekki aðeins vegna þess.
að hann hafi verið tíl neyddur,.
en jafnframt í þeirri von að ua
niarki sínu.
Við þögðum báðir tun stund og'
rauf jeg ekki þögnina, því að jeg
þóttist vita, að' Carden væri að
reyna að ráða fram úr þessu á
GJnbvern hátt.
— Nei, jeg gef það alveg upp,-
sagði liann loksins. Samt sýnist
það liggja fyrst fyrir að leika eitt
hvað á þennan Pjetur Croal, en
til hins sje jeg engin ráð, að forða
yður undan, ef þjer verðið tekinn
fastur aftur. Ef jeg sný mjer að
Alphington lávai’ði og segi hon-
nm upp alla sögu, þá mun hann
halda að þetta sje eintómur upp-
spnni, gerðnr í þeim tilgangi að
spilla fyrir Roger Marske.