Morgunblaðið - 03.03.1925, Blaðsíða 2

iV» ORGUNBLAÐIB
IWgmgMxOL'
óska tilboðs á
góðum mótorbát
35 40 tonna,
með góðri og sterkri vjel.
BiSjið um tilboð. Að eins heildsala.
Selur timbur í stærri og smærri sendingurn
frá Khöfn. — Eik til skipasmíða.
Einnig heila skipsfarma frá Svíþjóð.
P. W. Jacobsen & Sön
Ttobnrverídun. StofnuS 1824
Kaupmannahöfn 0, Símnefni: Granfuru.
Carl Lundsgade. New Zebra Code.
Veíðarfæri
frá
Bergens Notforretning
eru viðurkend fyrir gæðL — Umboðsmenn:
I. Srynjófssan 5 Kuaran.
Aðalumboðsmenn:
I. Brynjólfsson & Kvaran.

Margt og mikið liefir verið rit-
að um strandvarnirnar, og er það
vel, því fátt mim okkur jafn nauð-
synlegt og þær, enda þótt margt
yanti, og margt nauðsynlegt verði
að bíða 'eftir gjaldþoli þjóðarinn-
ar, enda erurn við sem aðrar þjóð-
ir í sárum eftir heimsstyrjöldina,
miklu, sem »ð líkum lætnr.
Hr. Sigurður Sigurðsson frá
Arnarholti hefir skrifað nú, eins
i og svo oft áður ágæta hvatning-
ar-grein um strandvarnirnar hjer,
enda hefir hann sýnt afarmikinn
dugnað í því máli, fyr og síðar,
og stendur þar fastari fótum en
flestir aðrir hjer, vegna sinna
löngu afskifta og framkvæmda í
þyí. Hann hefir verið og er, að
því jeg best veit, aðalframkvæmd-
armaðurinn á fyrirtæki Vest-j
mannaeyinga m;eð „pór/ ‘ enda j
þótt hann nú orðið njóti aðstoðar j
ýmsra dugandi manna.
Viðtal „Morgunblaðsins“ við1
skipstjórann á „pór“ er eftir-
tektarvert, talar líka þar sá wiað-
ur, sem kunnugastur er strand-
vömum af eigin reynslu, og veit
Jhm&kvJ9mattn
því manna best, hverskonar skip
okkur er hentugast að nota til
sti andgæslunnar.
Jeg var á ,Stefnisfundi‘ í Báru-
búð 4. fvrra mánaðar og hlusta.ði
á umræður manna þar, og virt-
ust menn sjá og sikilja þörfina á
því, að koma strandvamarmáli í
gott horf, en á skyggir ávalt getu-
leysi sem eðlilegt er lijá smáþjóð
eins og okkur. Jafnvel stórþjóð-
irnar eru nú að draga stóru her-
skipin út úr gæslunni við strand-
varnir vegna þess, að þau sjeu of
kostnaðarsöm í rekstri. Mjer er
persónulega kunnugt um, að
Fiakkar hafa nú á seinni árum
1922—1923 keypt mjög marga
togara og útbúið þá til strand-
varna og með byssmn svo og öll-
um áihöldum til björgunar úr lífs-
háska ; haft lækni um borð og jafn-
vel 1—2 hjúkrunarmenn. Bn ekki
álitu þeir, Frakkar, sem jeg hefi
talað við og eru því miður of
fáir, að til mála geti komið að
nota strandvarnarbáta, sem b.jörg-
unarskip strandajra skipa, því
tími mætti eklti missast frá strand-
vörninni sjerstaklega þar sem
væri um að ræða fáa báta
við strandvörnina; þeir þyrftu
altaf að vera á sveimi fram og
tii baka til eftirlits.
Jeg vjek máls á þessu, því mig
minnir að herra Jónas Jónsson frá
Hriflu, annaðhvort í þingræðu eða
blaðagrein, hafi sagt að það
mundi geta farið saman, strand-
varnarbátur og björgunarskip. Að
mínu áliti getur það ekki farið
saman af ástæðu sem nú greinir: j
Strandvamarbátarnir þurfa að j
vera að mínu áliti bygðir sem allra \
líkast togara til að geta staðist
allan sjó, sem kallað er, því lög-
brjótar eru að, þó úfinn sje sjór.
peir þurfa þyí að vera djúpbygð-
ii' (djiipskreiðir) líkt og togarar
eru, og sem allra líkastir þeim
að gerð, enda eru skip bygð sem
togarar hin bestu sjósk-ip, sem völ
er á, en björgunarskip munu í
flestum ef ekki öllum tilfellum,
bygð fremur grunnskreið, standa
grunt í vatninu, og þarafleiðandi
verri sjósikip en togarar.
Jeg hefi verið „um borð“ í
nokkrum af þessum frönsku
strandvarnabátum, og eru þeir
allir eins að gerð og útbúnaði.
Sá útbúnaður allur mun þó varla
eins dýr og á togara, ef það er
gert áður en skipin 'eru útbúin til
fiskiveiða.
Þessir bátar fóru þó ekki nema
10—11 mílur, og álitu menn, ef
svo litlir bátar ættu að hafa meiri
hraða, þá yrði kolanotkun óþarf-
lega mikil. peir virtust trúa eins
mikið á byssuna, og álitu meiri
hraða 'ekki eins nauðsynlegan.
Til þess að eignast, þó ekki
værj nema einn hát til að byrja
með, þarf peninga, og eftir því
sem mjer hefir skilst, munu þeir
eikki handbærir nú.pó sýnist 'engn
Gre-ttistaki velt, þó velt væri of-
an af ekki stærri npphæð en þetta
mundi verða. pess ber líka að
gæta, að þarna er vernlegt sjálf-
stæðismál á ferðinni.
J?g skrifa þessa grein í fullu
trausti til allra þeirra, sem hiut
eiga að máli, og í fulliu trausti
þess, að þetta mál sje mál, sem
alla landsmenn varðar, og hafið
er yfir allar deilur og flokkaríg
í landinu.
R. S.
HeilBaráð.
Maður 8?ra ura lengri tima hafði notað öll járnraeðul
handa konu sinni, s4 engan bata á henni. Eftir að
hann var bú’nn að nota eina flösku af F E R S Ó L,
skifti «tr>ix um til batnaðar, eftir tvær flöskur var
konan mun betri og eftir þrjár flöskur var hún nær
heil heilsu.
Látið 'jkki hjá líða að nota blóðmeðalið FERSÓL
sem er bragð;óður, dökk-rauð-brúan vökvi. Fæst í
Apóteki og flestum öðrum apótekum hjer á landi. —
Laugavegs
Forðist eftirlikingar
miklir reykingamEnn.
pað heí'ir jafnan leikið orð á því,
að mikil tóbaksnauitn væri fremur
skaðleg. En hinu hefir síður verið
gaumur gefirni, að mörg stórmennin
hafa reykt óhemjumikið, og hafa gert
það bæði vísinJamenn, læknar, upp-
iý nJingamenn og listamenn.
T. d. er þao isagt um Bismarck, að
hann hafi reykt á 50 árum 150.000
vindla, eða að meðaltali rómlega 8
á dag.
Enn betur gerir Edison það þó,
því fullyrt er, að hann reyki aldrei
færri vindla á dag en 10—12, fyrir
utan alla vindlingana og pípurnar.
í fvrra ljest í Vínarborg maður
noikkur 73 aið aldri, og ha'fði hann
reykt á 50 árum 652.715 vinidla, það
eru 13.000 árlega, eða 35 á dag að
meðaltali.
En lengst hefir þó kotmi.J Hollend-
ingur einn. Hann varð 80 ára, þó
hann hfefði reyfkt að meðalltali á viku
hverri 15 pd. af tóbaki.
Laus staða.
Bæjarstjórastaðan á Akurteyri er laus frá 1. júlí iþelasa árs að telja.
U'msóknarfresitur til 1. maí næsttomandi.
Stöðuna veitir bæjarstjórn Akureyrar til þriggja ára í senn. Frekari
upplýsingar gefur undirrituð nefnd úr bæjarstjórninni.
Akureyri, 11 .febrúar 1925.
Ragnar Olaffs on, Ingimar Eydal,
J. Karlsson.
Lausavisuv*.
í orðastað bónda eins, er mikill
þóttj á lofti, en Títill búmaður:
A vetri 'hverjum vantar hey
verður húfje skerða,
í hestu árum bregst ínjer ei
bjargariauis að verða.
Kristján Hólm,
Breiðfirðingur.
pó að öldur þjóti k'ífs
og þrauta fjöld mjer bjóði,
móti göldum glaumi lífs
geng jeg með' köldu hlóði.
Jón Asgeirsson,
Þingeyruim.
Gleymdu aldrei gömhim vin,
þótt 'góðir reynist nýir
þeir ern eins og skúra skin
skammvinnir, en hlýir.
Eignuð Jóni Ásgeirssynl,
pingeyrum.
Eitt sinn í sláturtíðinni á
Blönduósi:
Hált er á skötu háðungar
liallar hvötum sveinum,
u m slorgötur Ósbygðar
ek jeg flötum beinum.
Baldv’m Halldórsson,
Skagfirðingur.
Gleði raskast vantar vín
verður brask a8 gera,
en ef taskan opnast mín
á þar flaska að vera.
Sveinn Hannesson,
frá Elivogum-
Kátir drengir kunna að sjá
klaufa fengiai tökin,
mínar gengur eigur á
óðum. þrengist vökin.
Sveinn Hannesson,
frá Elivogum-
I
Drykkjuslarlk-. um æsku ár
ellimark á brána setti
margbreytt þjark og þrauta Lir
og þrælaspark á snögg^3, Llctti.
Sveinn Hannesson,
frá Elivogum.
Hóf er 'best að hafa þó
hugsi gott til f'erð‘a :
oft kann gleð:n aftan mjó
endaslepp að verða.
Alflínn T>_!
Rúllustativ
komin aftur
Herluf Clausen.
Simi 38.
1
SI m art
24 verslunin,
23 Poulsen,
27 Fossberg.
Kiapparstíg 29.
líjelapeimat*
úr striga og leðri.
K O L
Besta tegund steamkola nýkomin
Liv e rpool
lferð kr. H — skippundið
heimkeyrt.
Kolasími 1559.
Fyr ip|i09jandi s
Fiskilínur,
SaltpokaT*|
Trawl-garn,
Bindi-garn.
Simi 720.
ATHUGIÐ fataefnin hjá mjer.
Guðm B. vikar,
ldæðsikeri. — Laugaveg 5.
íslenskt smjttr
glænýtt, nýkomið í verslunina
„pörf,“ Hverfisgötu 56.
Sími 1137.