Morgunblaðið - 12.04.1925, Side 4

AujBflýsingadagbók. P?
'-4'
Yiðskifti.
Morgan Brothers víni
Pcrtvín ídocble JiaaioEd).
Bherry,
Xadeira,
ern viC'orkend best.
Pette-súkkulaSi, selur Tóbaks-
húsið, Austurstræti 17.
Handskorna neftóbakið í Tó-
baksbúsinu, Austurstræti 17, er
viðurkent að vera svo gott, sem
neftóbak yfir höfuð getur verið.
Eplin góðu, eru nú aftur komin
í Tóbakshúsið, Austurstræti 17.
Veggfóður, Loftpappír, Veggja-
pappa og Gólfpappa, selur Björn
Björnsson, veggfóðrari, Laufás
vegi 41. Sími 1484.
Fiður og dún selur Hannes
Jónsson, Laugaveg 28.
Döðiurnar góðu, í pökkunum,
eru komnar aftur í Tóbakshúsið-
Overland bifreið 5 ágætu standi,
er til sölu. R. P. Leví.
Vinna.
Karlmann, kvenmann og ung-
lingspilt vantar í sveit, Upplýs-
ingar á Vesturgötu 22. R. P. Leví.
Húsnæði
3—4 herbergi með eldhúsi og
stúlknaherbergi, óskast til leigu
frá 14. maí. Pyrirfram greiðsla að
einhverju leyti, ef ós'kað er. Til-
boð, auðkent (íbúð 700), sendist
A. S. f.
FLÓRA ÍSLANDS
2. útgáfa, fæst á
afgreiðslu Morgunblaðsins.
nær væntanlega ekki til Norður-
landa. —
Samkomulag Svía og Finu i,
innan Finnlands, er aftur annað
mál. Efna- og mentamenn Finn-
lands, hafa fram að þessu, flestir
verið Svíar. peir eru alls ura
400,000 í landinu, svo þeir eru
@kki nema lítill liluti þjóðarinnar.
Hinn finski og finsku-mælandi
meirihluti, þolir -ekki lengur hin
andlegu og efnalegu yfirtök Sví-
anna.
Samhugur Finna við Norður-
lönd er jafnmikill, eftir sem áð-
ur, og þeim er það ljóst, að þeim
er það fyrir bestu, að sambandið
við Norðurlandabúa haldist á-
fram.
,,Altaf að tapa.“
Talið liefir dregist frá aðal-
efninu, út um heima og geima.
Auðfundið að Adam Poulsen er
maður víðförull og fjölfróður. Og
að hann hefir alt í senn, glÖgt
auga og næman og djarfan skiln-
ing á því, sem fyrir augun ber.
Hann minnist á hnotabit Norður-
landaþjóðanna, og hve Dönum er
ósýnt um, að auka og viðhalda
valdi sínu utan Danmerkur. Ef
hann hefði þekt hina þjóðkunnu
setningu Kvarans, myndi hún ef-
laust hafa fallið á tungu aans,
,,altaf að tapa.“
0<r þó — íslandi höfum við
ekki tapað — hjer er einmitt
hið eðlilega skipulag komið á
Finst vður ekki áhugi Dana
á íslandsmálum einmitt vera að
aukast nú, upp á síðkastið?
Viðkynning þjóðanna.
Á því er enginn vafi, segir
Poulsen. Danir eru einmitt nú
fyrst, að kynnast fslendingum, og
íslenskum staðháttum. Og með
kynningunni skapast hinn rjetti
skilningur, hin rjetta samúð. En
það er nfín skoðun, að þakka
beri Dankk-ísl. fjelaginu fyrst og
fremst, hve mikið hefir áunnist
í þessu efni á síðari árum.
Starfið hjer og næsta íslandsför.
Hve nær byrja upplestrar-
kvöldin?
Á annan páskadag.
Aðgöngumiðarnir að þeim öll-
um eru víst þvínær uppseldir. Er
ekki hugsanlegt, að þjer haldið
einn eða tvo upplestra auk þeirra,
sem ákveðnir eru nú þegar.
pað hefir komið til orða. —
Yrði það t. d. seinnipartinn á
sunnudaginn eftir páska.
Ætlið þjer að fara norður um
land hjeðan?
MORGUNBLAÐIÐ

Nei — ekki í þetta sinn. Mig
langar til að koma seinna, t. d.
í ágúst, er jeg hefi lokið starfi
mínu við „Frilufts“ -leikina; og
fara þá landveg norður um.
pjer farið þá e'kkert hjeðan
úr bænum, meðan þjer dveljið hjer
á landi.
Jú — austur í Bræðratungu.
Jeg hefi lofað bróður mínum að
koma þangað lí þessari ferð.
Nú er frístund PoulSens liðin.
Hann þarf enn á Leikfjelagsæf-
iugu. Átta klukkustundir vann
hann að æfingum á skírdag. Og
45 kvöld samfleytt var hann bú-'
inn að leika, er hann fór að
heiman.
En er jeg sá þetta tignarlega,
svipmikla land ykkar, varð mjer
svo ljett um hjartarætur, ljett
um starf, og ekki síður er jeg
fann hve hjer er mikið verkefni
á öllum sviðum, og hve miklum
og einlægum áhuga jeg mæti.
Hvenær búist þjer við að hverfa
heim 1
1 maí byrjun, en jeg er þegar
farinn að hlakka til, að koma
hingað aftur og sjá fsland í sum-
arskrúða.
á. r , o a n 2,« -jk kemur út á annan í páskum. Sölu- ,
■ ;drengir Ó3kast. Komi á Klapparstí&
“ ——. 2 lOVa—11 árdegis.
Uátryggið
innanstokksmMní yðap’hjð mjer.
A. V. TULINIUS
Sími 254.

GENGIÐ
Reykjaví kí gær.
Sterlingspund 27,00
Danskar krónur 103,69
Norskar krónnr 90,31
Sænskar lcrónur 152,27
Dollar 5,66
Franskir frankar 29,14
D A G B Ó K .
□ Edda 59254147 = 1
I. O. O. F.
- M — Ath.
H.
10641351/
Árnesingamót verður haldið í
Iðnó laugardaginn 18. þessa mán-
aðar. (Sjá nánar auglýsingu í
biaðinu í dag.)
— Fornstaða Grænlands heitir
mjög eftirtektarverð grein ,eftir
Einar Benediktsson ökáld; ný-
komin út. (Sjerprentuð.)
Er hún andsvar við grein Ól-
afs Lárussonar í Andvara fyrra
árs, um rjettarstöðu Grænlands.
Verður nánar getið síðar.
Leikfjelagið. Candida verður
leikin í síðasta sinn annað kvöld.
Hefir það lei'krit verið miður sótt
en skyldi.
íþróttablaðið, 2.—3. blað 1. ár-
gangs, er nýkomið út. Flytur það
grein um „sundnám og sundlaug-
ar“, um „01ympíukappa“, fram-
hald af frásögninni um fimleika-
för í. R, til Norðurlandsins, rit-
fregn um „Heilsufræði handa í-
þróttamönnum,“ eftir Halldór
llðiiSGn, grem um íþrottvölliuu.
íþróttafrjettir og ýmislegt fleira.
Nokkrar myndir eru í blaðinu.
í samskotasjóðinn frá M. Ö.
fyrir seld brjefspjöld, kr. 30,00.
Tók gefandinn, Magnús Ólafsson,
póstkort af snjókarlinum, sem
hlaðinn var á Lækjartorgi, og
ljet ágóðann af sölu þeirra renna
í samskotasjóðinn.
f Eggertssjóðinn: Frá Scheving
Thorsteinsson lyfsala kr. 50,00, og
frá Geir Sigurðssyni skipstjóra kr.
10,00.
Af veiðum hafa komið: 8. þessa
mánaðar Maí, með 76 föt; 9. þessa
mánaðar Baldur með 97, Austri
með 95, Belgaum með 77, og ís-
lendingur með 12; 10 þessa mán-
aðar íslandið (fyrsta ferð þess),
með 63 föt, Otur með 83, og í
gær Royndin með 79.
f greininni „Sandfok og saud-
græðsla,“ í síðasta blaði, hafði
mislesist ártalið 1757, átti að vera
1787.
Sletholm heitir kolaskip, sem
hingað kom nýlega með farm til
Sleipnis- og Njarðarfjelagsins,
rúmlega 1000 tonn.
Óvenjulega mörg skip lágu hjeh
inni í gær, og munu liggja hjei,
yfir hátíðina. Voru þau 50—60,
Mörg þessara skipa voru færeyslf
fiskiskip, eða um 30. Sjaldan eð»
jafnvel aldrei munu eins mörí
skip hafa verið hjer inni í eir"1,
Aðgöngumiðar að söngskemtu11
Símonar pórðarsonar og Árn®
Jónssonar verða seldir á morgU11
(2. páskadag) í Nýja Bió frá kl*
10—12 og 1—2. Söngs'kemtunin
hefst klukkan 2 stundvíslega.
Lagarfoss fór til Englands 1
f.vrrad. síðd. (úr Hafnarfirði). —
Meðal farþega voru: Ólafur Thors
framkv.stj. og frú hans, Jens B-
Waage bankastjóri og frú hans,-
Sigurður Helgason verslm., ung-
frúrnar Inga L. Lárusdóttir, Mar-
grjet Thors og Hólmfríður Árna-
dóttir, Jón Guðbrandsson afgrm--:-
Mr. Neill og Mr. Johnson, Eng-
lendingar og Mr. Houmarb.
Mercur fór hjeðan á skírdag kl-
7 síðdegis, um Vestmannaeyjar og
Færeyjar til Bergen. Mcðal far-
þega voru: Ragnar Ólafsson.
súll, Friðþjófur Nielsen umboðs-
sali, Magnús Stefánsson kaupm-r
Jacob Jacobsson prentsmiðjustj-
frá Færeyjum o. fl. -— Til Vest'
mannaeyja Kristinn Ólafsson bæj'
arstjóri.
Nýjar gjafir í samskotasjóðin®
hafa borist borgarstjóra Kn. Zim'
sen: frá konurigi og drotningu 100(1
kr., ekkjudrotningunni 500 kr., J-
Sveinbjörnssyni konungsritara kr-
100, og skipsliöfninni á ,,Fylla“'
200 kr.
HEIÐA-BRÚÐURIN.
pað var enginn annar kostur en að hlýða. Greifinn
hafði skipað. Ef öðru vísi hefði staðið á, mundi Leopold
hafa þótt heiður alð því, að vinna slíkt eftirlitsstarf fyrir
aðalsmianninn. En nú var öðru máli að gegna. Hann leit
því hatursaugum á greifann. Klara tók eftir því, og siá
hefnldarglampann í augum hans. Hún tók eftir því, að and-
lit hans varð öskugrátt og varimar skulfu eins og í
krampadrætti. En Klara mundi ekki eftir öðru en ummælum
greifans um gullúrið.
— Sækið þjer nú lykilinn, 'sagði greifinn um leið, og
dymar lokuðust á eftir Leopold.
Hún notaði tækifærið og skaust inn í herbergið, sótti
lyMlinn og fjekk greifanum hann svo lítið bar á.
— petta er ágætt, sagði nú greifinn hinn glaðasti pjer
eruð perla, Klara, og eftir kvöldmatinn getið þjer beðið
mig um hvað sem yður langar til að eignast, og þjer
skuluð fá það. Nú er best að jeg fari. Verið þjer eælar,
vina mín. Stundvíslega klukkan 10 kem jeg aftur.
— Klukkan 10, endurtók Klara.
Greifinn fór út, og stóð Leopold hjá hesti hans.
— Hesturinn var alveg kyr, sagði Leopold, og drengur-
inn hafði ekki farið frá honum eitt aiugnablik.
— pað er ágætt, sagði greifinn, jeg vildi aðeins vita
nm það.
Greifanum datt ekki í hug, að þakka Leopold fyrir
þetta viðvik. Gyðingar vom ekki þakklætis verðir. Hann
sveiflaði sjer á bak hesti sínum, og hvarf í vetfangi.
En Leopold stóð um stund úti fyrir veitingastofunni
og horfði á eftir greifanum. Svo tautaði hann fyrir
munni sjer:
— Jeg vildi að þú mölvaðir á þjer bölvaðan svírann I
Svó gekk hann inn í veitingastofnua.
XX. KAFLI.
„pú ert af sama lynflo7cki og jeg.“
Hann gekk beina leið til Klöru, og hún leit á hanu
brosandi og ástúðlega.
— pú hefir ekki sagt mjer frá því, Leopold, að þú
ætlar að ferðast í kvöld, sagði hún vingjamlega.
— Hvér hefir sagt þjer, að jeg ætlaði að fara hjeðan
í kvöld ? spurði hann ísméygilegur.
— pað er altalað. pú hefir sagt hinum og öðrum frá
því, að þú ætlaðir til Fiume í kvöld til þess að taka á
móti bróður þínum.
— Jeg hefði sagt þjer það eins og öðrum. En svo kom
greiíinn, sagði Leopold svo sem til rfsöknnar.
— En síðan hann kom hefir þú eki gerfc annað en að
vera fífl í augum greifans.
— Bull!
— Og koma á stað umtali um mig. En nú vil jeg bend»
þjer á eitt, Leopold minn, áður en við tölum meira saman. -Jef?
er ekki gift þjer ennþá, og hefí litla ápægjn a£ þessu atíd-
liti sem þú setur upp, ef þú sjerð einhvem karlmann tala.
við mig.
Klara gat ekki skýrt þetta betur fyrir Leopold, þvi
nú fóru sumir gestirnir, og hún að snúast ýmisk-gt vi5 þá.
Leopold reyndi heldur ekki að ná tali af henni. En eitt
sinn, m'eðan hún sneri báki að homim, tróð hann sjer að
dyrunum, sein gengið var í gegnum inn í herbergið; opn-
aði hann þær og gægðist inn, þvílíkt sem til þess, að gæta
að einhverju .sjerstöku.
Kiara hafði ekki tekið eftir framferði hans, þó hún
reyndi að fjlgja honum eftir, eftir því, -sem henni vanst
tími til. Hún var ánægð jrfir því, að hann færi bnrtu nokkra
daga. Hann var hreint og beint hættulegnr í þvi skapi, seití
hann var í daglega.
Klara kveikti á olíulampanum, sem hjekk niður &
einum loftbitanum. pað var orðið nokkuið síðla kvölds,
gestimir vom að fara hver á fætur öðmm. .
Béla var einn af þeim seinnstu, sem fór. Hann b®
neytt mikils víns um daginn, meira en holt var fyrir baTlT1.
Honum var það ljóst, að hann hafði isýnt fádæma ók"rt<’
með því að fara úr veislunni, og að þeirri ókurteisi mUIÁ^
ekki verða gleymt í þorpinu, fjrrst um sinn. Og
k