Morgunblaðið - 02.07.1925, Blaðsíða 2

MORGLNBLÁÐiIí
B J O R
HELDUR OKKUR VIÐ
20 stúlkur
vanar aíídiirvcrkiin geta fengið vinnu á síldvei’kunarstöð við Eyja-
fjörð i surnar. Uppiýsingai- á Bjargaiatig 2 kl. 7—8 e. Ii.
Nekkra mene
vanfar ð gufuskip til sildveiða. - Uppiýsingar h]á
Slg. I*. Nfarðvik, Bjargarstig 2, kl. 7—9 e. h.
Hokkra
vana síldveiðum vantar oss á M.b. Nönnu, nú þegar.
Hittumst í dag milli kl. 6—7.
Hí. Hrogn & Lýsi.
Sími 262.
CHR. MICHELSEN,
fyrverandi forsætisráðherra
Norðmanna.
Fregnir höfðu borist um það
hingað, að Miehelsen, fyrverandi
forsætisráðherra Norðmanna, væri
hættulega veikur, og var talin
tvísýna á lífi hans. Um nokkurt
skeið undanfarandi hefir svo ekk-
ert af honum frjest, þar til nú,
að erlent símskeyti segir hann
hafíi látist síðastliðna máxludags-
nótt.
Með Michelsen er í valinn fall-
inn sá stjórnmálamaður norskur,
er mestum vinsældum hefir átt að
fagna á tveim síðustu ára-
tugunum, og mestan svip setti á
stjórnmálalíf Norðmanna um og
eftir aldamótin. pá var örðugust
sambúðin þeirra og Svía, stjórn-
málastoi’marnir hvassastir, deil-
uinar harðastar og hugirnir heit-
astir. — Miclielsen hjelt svo um
st jófnartaumana á þessum við-
bnrðaríku árum, að Norðmenn og
Svíar skildu í friði, og sjálfur
vann hknn sjér æfilanga virðingu
og lotningu og þakklæti þjóðar-
innar.
Michplsen var fæddur í Bergen
15. mars 1857, og liefir því verið
na;r sjötugu, er hann ljest. Hann
las lögfræði og setti sig niður sem
! málafærslumann í fa'ðingarbæ sín-
| um, Bergen. Jafnframt rak liann
! xxtgerð í stórum stíl, og varð
brátt einn af mestu og kunnustu
skipaeigendum. Hann tók strax
rnikinn þátt í framkvæmdalífi bæj-
arins, og var ikosinn í stjórn hans.
En síðan kastaði hann sjer, 1891,
út í stjórnmálaflauminn, og varð
þar strax einn mesti krafturinn.
'Hann var kosinn í þingnefnd þá,
er átti að koma fram með tillög-
ur um sjerstaka konsiila fyrir
Noreg, en xxm það efni höfðu stað-
ið rniklar deilixr milli Norðmanna
og Svía. Sama ár, 1891, var hann
kosinn af vinstrimönnum á stór-
þingið, og varð brátt áhrifamesti
og þróttmesti maður flokksins.
Sást þá til fulls, hvílíkir hæfi-
leikar bjuggu með þessum hæg-
láta manni. pegar út í storminn
var komið gneistaði af honum út
yfir lýðinn. Hann var manna
stefnxifastastixr strax, óvenjulega
skýr í hngsun, og naut sín best,
þegar deilurnar voru sem harð-
astar. Hann sat á stórþinginu til
1894, en varð vegna heilsubrests
að draga sig út úr stjórnmálun-
um, en gegndi þó mörgurn og íxxikl
um störfum í þjóðarþágu.
En þegar deilan tók að harðna
milli þjóðanna. tveggja, sáu Norð-
menn, að þeir þurftxx sterkan
rnann í fylkingarbrjóst, vinsælan
og viljafastan. Og allra augu
mændu á Michelsen. Hann gaf
því kost á sjer til þings, var kos-
inn að sjálfsögðu, og komst í
stjórn. Konsúlamálið, eins og það
var kallað, varð nú enn heitara
deilxxefni, og þegar Svíar neituðu
kröfum Norðmanna í þessu máli
1904, benti Michelsen með þeim
fvrstu á það, að ekki lægi annað
fyrir en fuHur skilnaður þjóð
anna. Þessa stefnu gei’ði hann svo
ljósa, og vann henni svo mikið
t'ylgi, að nærfelt allir kraftar
þjóðarimxar sveigðust að því
marki, að s'kilja við Svíþjóð. par
komu foringjahæfileikar Michel-
sen einna glæsilegast í Ijós. 1905
ui’ðu stjórnarskifti, og þá var Mic-
helsen svo að segja sjálfkjörinn
forsætisráðherra. Sama ár lýstu
Norðmenix því yfir, að sambandi
þeii’ra við Svía yrði að vera slít-
ið, og var það vitanlega hans
verk, að safna þjóðinni saman
um þessa dáð og þetta dirfsku-
verk, því dirfskuverk var það.
Norðmenn eru smáþjóð hjá Sví-
um. En dagana næstu á eftir var
Michelsen hyltur eins og konung-
ur, og litið á hann eins og þ.jóð-
hetju, sem frelsað hefði Noreg
undan tilfinnanlegu oki.
Svíar brugðust, eins og kunn-
ugt er, all-harkalega við þessu, og
ætluðu að láta vopnin skera xjr.
Norðmenn bjuggust og til varn-
ar. En þá lagði Michelsen sig all-
an fj-am að koma í veg fyrir að
sambúðin endaði með styi’jöld,
og tókst honum það ásamt öðrum.
pað, að Michelsen leiddi skiln-
aðai’mál þjóðanna svo farsællega
til lykta sem raun vai’ð á, má á-
reiðanlega telja glæsilegasta
stjórnarverk hans, því við ramm-
an reip var að draga, og erfitt að
halda norsku þjóðinni sameinaðri
og innan skynsamlegra takmarka
í kröfuxn sínum.
Miehelsen ljet af stjórnmála-
störfum 1907, mest vegna heilsu-
brests. Síðan hefir hann ekki kom-
ið opinberlega fram, þar til við
síðustu kosningar, að hann beitti
sjer mjög eindregið fyrir kosn-
ingu Abraham Berge.
Nokkuð sýnir það liug þessa
fallna foringja til þjóðar sinnar,
að hann gefur allar eigur — svo
miljónum skiftir, til alnxennings
þai’fa.
Gerpúlver
Eggjapúlver
Cpempúlvar
Elnagsrí Reotlaifkgr
Sími 1755
aiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiinnHminmmimflimfliiiiiiiiB.

LAUSAVÍSUR
Úr brjefi að norðan. Vísa sú, er
hjer birtist, var nýlega kveðin á
Norðux’landi:
I Laufási nxx sest er sól
og sólskinsdagar engir,
komnir eru í Bjarnar-ból
Bolse-vikka drengir.
Kona liafði fyrir orðtak: „Fari
það hreina kolað!‘ ‘ Hafði hún
víða farið og þótti vergjörn, en
vísan er kveðin í orðastað henn-
ar:
Jeg hefi sveina batað böl
og burtu meinum skolað,
en aldrei eina feld við fjöl
„fari það hreina kolað!“.
Grísli Gíslason,
Jlverá. Slkagfirðingur.
pessum brekkubrjóstum á
bestu gekk jeg sporin,
þegar brá mjer eintal á
indæl nótt á vorin.
Jón porsteinsson,
Arnarvatni.
í oi’ðastað annars manns:
Gróa sárin geta ei,
grána hár í skxxfum;
lífs á hárum bilað fley
berst með árastúfum.
Guðlaugur Ásmundsson,
Fremstafelli, S.-Þ3ng.s.
PORTVIN|
1 ’*
1 ‘ 3
nÍlllHlllllllflllllllllllllflllllfllllllllfllfllllllimUfllimiHllllfllÍ
Handvagnar*
og handvagnshjói óskast keypt
Hrogn & Lýsi.
SILKOLIN
ofnsverta er komin aftur i
heildsölu til
I fll UUi IU1UUIII
Sími 834.
Maður, er biett hafði fengið á
mannorð sitt, tók sjer sæti í kór:
Hörmung er að heyi’a og sjá,
helg þogar svngjast versin,
að æruleysis gæran grá
gisti í insta sessi.
Eignuð Skarða-Gísla.