Morgunblaðið - 12.07.1925, Blaðsíða 5

Aukabl. Morgunbl. 12. júlí 1925.
■■■■■■■■■■■WMBngagm-MMMmiTrTiif-mTm i'.t_ r, .
MOí.GUNBLAÐIf)
}
Lin o leum -gólfðúkar.
Miklar birgðir nýkomnar. — Lægsta verð í bænum.
Jénaton Þorsteinsson
oími 8 6 4.
Heilbrigðistíðinði.
Úr Hrútafirði.
Jeg hefi eitt sinn lýst sumar-
ferðalagi unga fólksins í Noregi.
Fjöldin allur af því tekur sjer
dálítið sumarfrí, ekki síst borgar-
búar, og fer gangandi langar leið-
ir með stóreflis ferðapoka á ba'k-
inu. 1 pokanum er nesti og alls-
konar nauðsynjar, sem ferðamenn
þurfa á að halda. Stundum er far-
ið eftir bygðum og sjá menn þá
hverja eftir aðra af fegurstu sveit-
um landsins, fólkið þar og alla
þess háttu. Stundum er gengið
yfir fjöll og óbygðir, og jafnvel
jökla. Allerfitt er slíkt ferðalag
oft og einatt, en holt fyrir þá, sem
lítið hreyfa sig. Líkaminn stælist
og æfist, fjallaloft og sólskin er
öllum heilsusamlegt, en auk þess
fræðast menn stórum um land
sitt og þjóð. pað ljettir og líka
ferðalagið, að góð gistihús eru þar
é hverju strái og í áfangastöðun-
um hitta menn jafnaldra sína
víðsvegar að. pað er oft glatt á
hjalla á kvöldin, þegar heilir hóp-
ar mætast á gistihúsunum og hver
segir öðrum frá æfintýrum sínum
og þrekvirkjum. Gæti jeg trúað,
að mörg stúlkan hafi kynst
mannsefninu sínu á þessum sum-
arferðum.
Jeg býst við, að mörgurn Is-
lendingum kunni að þýkja það
húsgangslegt, að fara þannig fót-
gangandi með stóra skreppu á
baki, því hjer komast mennsjald-
an bæjarleið nema ríðandi. Norð-
menn líta öðruvísi á þetta. Peir
hafa járnbrautir og bíla, en lítið
af reiðhestum. peim þykir holl-
ast, ódýrast og jafnvel skemti-
legast, að fara fótgangandi á þess
um skemtiferðum.
Á síðustu árunum hefir orðið
vart við svipaðan ferðahug hjá
oss. Reykvíkingar hafa farið víðs-
vegar um fjöll og óbygðir og
skrifað skemtilegar sögur um
ferðalagið; en heldur vilja þeir
ferðast á gæðingum sínum en
tveim jafnfljótum. Lítið munu
stúlkurnar hafa tekið þátt í slík-
um ferðalögum, og þó þyrftu þær
þess engu síður en piltarnir. Jeg
held meira að segja, að sumar-
ferðalögin verði ætíð daufleg,
nema bæði kai’lar og konur ta‘ki
þátt í þeim, eins og í Noregi.
Tjaldbúarnir. Rjett fyrir sunn-
an Stað í Hrútafirði sá jeg ofur-
lítið fannhvítt tjald í grænni laut,
skamt frá þjóðveginum. pað var
svo lítið í augunum á mjer, að
jeg hjelt helst að börnin á Stað
hefðu þar bækistöð sína; en þetta
gat þó ekki borið sig, því reið-
ver og ferðamannadót lá hjá
tjaldinu, og hestar voru þar á
beit skamt frá. Tjaldbúana sjálfa
sá jeg í svip heima á Stað. peir
komu þar ofan stiga. Sá jeg fyrst
spengileg stígvjel koma niður stig
ann, síðan sokka og gráar buxur,
svo tvo gráa yfirfrakka og þóttist
jeg þá ekki þurfa fleiri vitna við,
að þar færu tveir karlmenn í spá-
nýjum fötum. „Sælir piltar!“ segi j
jeg og kasta á þá kveðju. í sama i
svip sje jeg andlitin og þetta eru þá |
2 ungar stúlkur, í þessum nýmóð-
ins reiðfötum, sem eru líkari föt-
um karlmanna en kvenna. Jeg sá
að þær brostu að kveðju minni,
um leið og þær gengu út. Mjer
var sagt, að stúlkur þessar væru
borgfirskar og væru á sumarferða-
lagi alla leið austur í Múlasýslur.
Höfðu þær tjald með sjer nesti og
, allar nauðsynjar, hugsuðu sjálfar
um hesta sína, lögðu á, tjölduðu og
sáu sjálfar um alt. Jeg mætti þeim
á veginum um morguninn eftir
méð hesta sína og farangur.
„Sælar stúlkur!“ segi jeg. „Gát-
uð þið nú sjálfar lagt á hestanaf ‘
„Jeg held nú það“, sögðu stúlk-
umar og voru á báðum buxunum.
„pið 'komið aldrei aftur úr
þessu ferðalagi“, segi jeg. „Pilt-
arnir í sveitunum taka ykkur!“
petta er í fyrsta skifti, sem
jeg hefi sjeð ísl. stúlkur á svipuðu
sumarferðalagi og jeg hefi oft
sjeð í útl. Mjer þykir ekki ólík-
legt, að fleiri kynnu eftir að fara
og að þetta sje upphaf að nýrri
hreyfingu hjá unga fólkinu. pað
er engu síður holt og heilsusam-
legt, að ferðast þannig að sumar-
laginu en að liggja á lieilsuhælum
eða undir „fjallasólum" lækn-
anna. Svo bætist við sá fróðleik-
ur og margviísleg ánægja, sem oft-
ast fylgir því að kanna ókunna
stigu, sjá fögur hjeruð og fólkið
þar. Eftirtektarvert er, að stúlkur
þessar höfðu dvalið lengi í út-
löndum og lært þar hjúkrunar-
fræði, að því er mjer var sagt.
petta ferðalag þeirra er þá lík-
lega af útlendum rótum runnið,
en það er jafngott fyrir því.
Pað var einusinni sú tíðin að
kaupafólk ferðaðist í stórhópum
yfir Sand og Kaldadal norður á
land og sömu leið suður á haust-
in. pessar ferðir voru mjög skemti
legar, ef veður var gott, og ólíkar
ferðalögunum nú á strandskipum,
þar sem fjöldi fólks liggur magn-
þrota og sinnulaust af sjóveiki.
Nýju reiðfötin. En hvað skal þá
segja um þessi nýju reiðföt, hvað
um að nota hnakk en ekki söðul.
Jeg get ekki neitað því, að ekki
kann jeg allskostar við það, en
engu að síður virðist mjer þessi
tíska miklu skynsamlegri en flest-
ar aðrar. pessi nýi búningur er
auðsjáanlega hentugri á ferðalög-
um en pilsin og fer ungum stúlk-
um fullvel. Hnakkurinn hlýtur að
vera þægilegri og stöðugri að sitja
í en söðullinn, svo líklega horfir
þetta einnig til framfara, — þó
gömlu mönnunum sýnist það lítt
kvenlegt. pó er jeg hræddur um,
að nýju reiðfötin fari ekki sem
best á gömlum konum eða van-
færum. Jeg býst við að þær haldi
sjer við pilsin, söðulinn og gamla
móðinn.
Úitihlóðir og ullarþvottur.
íslenskar konur hafa lengst af
lifað í reykjarsvælu í Ijelegam
eldhúsum. petta hlýtur að vera
ili æfi, óþrifaleg og reyna mjög
á augun. Sem betur fer hefir mikil
Uppboö á |auk
uerður haldiQ á afgreiðslu Eimskipafjelags
breyting orðið á þessu síðan eld- *< < fi*
stór með reykháfum komu PrÍQjUu* 14, p. m. ul. 4 e. m.
reykháfum
lega á hvert heimili. Þó lifir gamli
siðurinn enn, t. d. með ullarþvott.
Einfaldar hlóðir eru þá gerðar úti,
þar sem ullin er þvegin, og venj u-
lega byrgt
Piano.
sem
Jeg undirritaður hefi umboð fyrir firmað Murdock Mc.
best meðfvam | Killop & Co. Ltd. i Edinborg, Skotlandi, fyrir »Westwood« og
þvottapottinum. Reykurinn fær þá »Speneer« piano, sem tilbúin eru i London.
aðallega afrás út um hlóða-opið
og leggur auðvitað að konunni,
sem stendur við ullarþvottiun,
nema vindstaðan sje því hent-
ugri. Reykjarsvælan, sem leggur
framan í mann, getur orðið svo
mikil, að engu betri sje en í reyk-
sælu eldhúsi.
pessi gamli umbúnaður er auð-
vitað illur og óhentugur. Hlóðun-
um þarf að fylgja reykháfur, svo
hár, að hann nái nokkru hærra
en hæð þess, sem stendur við
þvottinn.
Jeg gerði tilraun með þetta hjá
Páli bróður mínum. Hlóð jeg
neðst einfalda pípu úr óhöggnu
grjóti aftan hlóðanna, með víðu
opi inn í þær, og skorðaði síðan
væna ofnpípu í henni. Var þetta
klasturssmíði þjettað síðan eftir
föngum með mold og torfi. Pessi
umbúnaður nægði til þess, að
losna að mestu við reykinn. Að
sjálfsögðu þyrfti hann að vera
miklu betri og neðsti hluti reyk-
háfsins gerður úr steinsteypu. —
Líklega nægði sement fyrir 1—2
krónur til þessa, svo ekki ætti
það að vera ókleift að gera slíkar
'útihlóðir á hverjum bæ. Vera má,
að mönnum þyki ekki þetta lítil-
ræði í frásögur færandi, en jeg
tel alt, sem til þæginda horfir og
iþrifnaðar fyrir allan almenning
góðra gjalda vert.
Húsmóðirin kendi mjer eina
list við þetta tækifæri, sem jeg
ek'ki kunni: að þjetta má með
eldfærum með blöndu af matar-
salti og ösku (taðösku). Er tekinn
einn þriðji af ösku óg tveir þriðju í amm m
af salti og vatn sett í, svo að úr U 8 Í U U fl
þessu verði þykkur grautur. Við 9
hita og þurk verður hann nálega
steinharður. pessi efni eru til á
hverjum bæ, og mætti því nota
þau í viðlögum. pó eru þau ekki
allskostar hentug vegna þess að
vatn þola þau illa, og járn vill
ryðga undan saltinu.
G. H.
Verðið er rnjög lágt og þessar tegundir sjerlega vandaðar.
>Westwood<-piano til sýnis á Týsgötu 7 eftir kl. 8
á kvöldin.
Valgarður Stefánsson c/o H.f. Eimskipafjelag íslands
Efnalaug Reykjavikun
Laugavegi 82 B. — Simi 1300. — Símnefni: Efnalaug.
Hreinsar með nýtísku áhöldum og aðferðum allan óhreinan fatn*9
og dúka, úr hvaSa efni sem er.
Litar rDplituð föt, og breytir vm lit eftir ónWnm
Kykur þægindi I Sparar fjei
Lausar stðður.
1. Stöðvarstjórastaðan við rafstöð Seyðisfjarðar. —.
Árslaun kr. 3480,00, auk húsnæðis, ljóss og afnota af
túni (2—3 dagsl.).
2. Aðstoðarmannsstaðan við rafstöð Seyðisfjarðar.
Árslaun kr. 2760,00, auk húsnæðis, ljóss og afnota af
landi (2—3 dagsl.).
3. Starfi aðstoðarmanns rafstöðvarnefndar. Árs-
laun kr. 1200,00. *
Nánari upplýsingar á skrifstofu bæjarstjóra.
Umsóknarfrestur til 1. ágúst þ. á. j
Seyðisfirði, 7. maí 1925.
Bæjapstjóninn.
Vigfús Guðbrandsson
klæðskeri. Aðalstræti 81
Ávalt byrgur af fata. og frakkaefuum.Altaf ný efni með hverri ferð.
Saumastofunni er lokað kl. 4 e. m. alla laugardaga.
AV.
Selskinn,
Lsmbskinn,
Sundmage
hertann
kaupir hæsta verði
S i m an
24 versluuia,
23 Pouluen, t
27 Poíuberf, .
EQapparstíg 29. ,
Málning.
Kýr og flugvjel.
Flugmaður nokkur í Ameríku
flaug nýlega frá Memphis í Te-
nesse til San Antonia, og átti þar
að vera svaramaður vinar síns,
sem var að gifta sig. Hann lenti
flugvjelinni á grassljettu og ætlaði
að geyma vjelina þar, meðan
hann sat í brúðkaupsveislunni.
pegar hann kom aftur að vjel-
inni og ætlaði að fljúga heim til
sín, varð honum heldur en ekki
bilt við þegar hann sá, að mikillj
sægur kúa voru að rífa í sig!
flugvjel hans — voru þær langt
komnar með annan vænginn. —
pað, sem gerði kýrnar svonalyst-
ugar, var olían á vjelinni — slíkt
sælgæti höfðu þær aldrei fengið
áður.
Jón Ólafsson
Lækjargötu 6. Sími 606
Bolsar byggja fangelsl.
Fangelsin í Rússlandi eru öll
full af pólitískum föngum, og
Bolsar hafa varla undan að
byggja ný fangahús, svo þeir geti
komið föngum sínum inn jafn-(
óðnm og þeir koma. Altaf koma
nýir og nýir fangar, það er menn,
sem þorað hafa að láta nppi skoð-
nn sína á aðförum Bolsanna. Ný-
lega var reist stórt og mikið
fangahús í Archangelsk; rúmar
það 2000 fanga. Annarsstaðar er
einnig verið að byggja ný fanga-
hús eða stækka þau sem til eru,
Botnfarfi
■ NnsniEi.
Simi 720.
„HaO íp esoiH aliiBB eins iu
Hreins stangasápa hefií
alla sömu Ikosti og besttt
erlendar þvottasápur,
Hreins stangasápa er #>
dýrari en flestar erlend-
ar þvottasápur.
Hreins stangaspáa W fg.
lensk
G. H.