Morgunblaðið - 23.08.1925, Qupperneq 5

Aukabl. Mbl. 23. ágúst.
ORGT 'TBI AÐIt>
H A Bslandi em nú notaðar
B nær 400 - Fjögur hundnnð -
I IMPERIAL RITVJELAR.
Leitid upplýsinga hjá okkur um IMPERIAL g
ádur en Þjer kaupid yður ritwjel.
0. JOHNSON & KAABER. I
I. C. N.
Alþjóðaþing hjúkrunarkwenna i Helsingfors.
Dagbókarkaflar eftir ungfrú Gudnýju Jónsdóttur,
hjúkrunarkonu i Hafnarfirði.
2. júlí síðastliðinxi
lögðurn við ungfrú
Sigríður Eiríkss
ú stað til Hel-
ingfors. Ungfrú Ei-
ríkss er formaður F.
^í. H. (Fjelags ísl.
bjúkrunarkvenna) og
fór sem fulltrúi fje-
lags síns á fund ,Sam
vinnuhjúkrunar-
kvenna á Norður-
lðndum‘, sem hald-
inn var í Helsingfors
í júlí. F. í. H. er að
vísu ekki í I. C. N.,
en var samt sem áð-
ur boðið að hafa gesti
á þinginu. Var það
svo mikill heiðnr og
hugulsemi við fjelag
okkar, að varla hefði
verið vansalaust, ef
því hefði verið hafn-
að.
Tilefni fararinnar.
Fríherrafrú Sophie Mannerheim.
Mig hafði lengi langað til að
koma til Finnlands, og ekki sxst
nú, er athygli hjúkrunarkvenna
um allan heim beindist að því.
Alþjóðaþing hjúkrunarkvenna get
ur orðið bvsna girnilegt til fróð-
leiks, fyrir þann, sem einangrað-
ur vinnur og í fásinni. í öðru
lagi hafði verið ákveðið, að „Inter-
nationals“, sem svo eru kallaðar,
hefðu fund með sjer, að þinginu
loknu. Þar eru hjúkrunarkonur,
sem hafa fengið sjermentun í
„Public health“-hjúkrun á skóla
Alþjóðasamhands Rauðakrossins í
Bedford College í London. Og jeg
get ekki neitað því, að mjer ljek
æði mikill hugur á, að vita, hvern-
ig þeim skólasystrum mínumhefði
reitt af víðsvegar um heim. Og
síðast en ekki síst, rjeði það, að
Finnland er heimkynni einhvers
hins merkilegasta fjelagsskapar
í velferðarmálum barna, sem til
er í heiminum. Það er General
Mannerheims „League of Child
Welfare“. Hjer var einnig kostur
að kynnast því. Og þetta hvað
með öðru var meira en jeg gæti
staðist.
í höfuðborgum Skandinaviu.
^ ið fórum okkur hægt um Nor-
eg og Svíþjóð. Svo stóð á ferðurn
að lieiman, að okkur lá ekkert á.
\ ið namum staðar nokkra daga
í Oslo og Stokkhólmi, og varð það
okkur að mörgu leyti til gamans
og gagns. í Oslo heimsóktum við
systur Bergljót Larson. Hún er
fcrmaður fjelags norskra hjúkrun-
arkvenna. í Stokkhólmi hittum
við ríkisþingsmanninn, systur
Berthu Vellin. Báðar þessar á-
gætiskonur tóku okkur hið besta
og gerðu sitt ítrasta til þess, að
við gætum haft sem hest not af
dvölinni þar, heimsótt ýmsar
stofnanir og sjeð það nýjasta, t.
d bérklavarnarstöðvar, velferð
barna, spítala o. s. frv.
Sigling um sksrjagarðinn.
Siglingin frá Stokkhólmi til
Helsingfors er einhver sú feg-
ursta, sem jeg hefi sjeð, um hinn
nafnkunna skerjagarð. Eyjar, sker
og sund, svo langt sem eygt verð-
ur alla leiðina. Sumstaðar eru
sundin svo þröng, að íslendingur
gæti vel rjett pontuna sína í land
og gefið eyjarskeggjum í nefið.
Jeg hefi hvergi siglt svo nærri
landi nema á vötnum og skurðum
í Hollandi. Þó er ólíku samau að
jafna. Eyjarnar eru marglitar og
grýttar; í Hollandi er merskið
marflatt og grænt.
Koman til Helsingfors.
Fyrsta viðkynning við hina ríku
flokkaskiiJtingu.
15. júlí síðdegis leggjum við að
landi í Helsingfors. Það er fjöl-
ment á bryggjunni, margar kon-
ui í gráum kjólum með bláa hettu
og slæðu. Það er hinn látlausi,
fagri búningur finskra hjúkrunar-
| kvenna. Þær eru komnar til þess
að taka á móti gestum. Við erum
50—60 á þessum bát. Við göngum
að borðinu og segjum til nafns
okkar. Síðan er okkur fengið kort
með götunafni og númeri. Kortið
er einkennilegt; því er skift í
tvent. Oðrumegin er sænska, hinu-
megin finska. Þetta er fyrsti vott-
ur þess, að nú er komið til þjóð-
ar, þar sem tvö mál og tvískift
menning togast á um fólkið. Mjer
verður undarlega við, og þessi
tilfinning fylgir mjer allan tím-
ann, sem jeg er í Finnlandi. Al-
staðar blasa við málin tvö, á göt-
unum, í auglýsingum, í blöðunum.
Og á bak við þetta ólgar harátta.
Nýendurvakið sjálfstæði þjóðar-
innar hefir losað úr læðingi sterka
þjóðrækni, starfsorku og lífsmagn.
Helsingfors-Finnland heyrir for-
tíðinni til. Helsinki — Suomi, er
framtíðin, hið nýja Finnland.
Hinn geysimikli undirbúningur
og viðtökurnar.
Og finsku hjúkrunarkomxrnar
fylgja oltkur heim. Við eigum að
búa á einkalækningastofu dr. Ný-
quist’s. Hann er röntgenlæknir.
Lækningastofu hans og heimili
hefir nxi verið breytt í bústað fyr-
ir útlenda gesti, sjerstaklega „In-
ternationals“. Alt hefir verið sett
á annan endann, til þess að geta
hýst sem flesta. Og þetta gefur
manni dálitla hugmynd um, hví-
líkt ógnarstarf, hvílíkan áhuga,
skilning og góðvild af hálfu
margra manna, það kostar að
koma upp þingi, slíku sem þessu.
Yfir 500 útlendar hjúkrunarkonur
eru nú gestkomandi í Helsing-
fors, og sjálfsagt nokkur hundruð
innlendar líka. Og fyrir öllum
hefir verið sjeð. Á hverri einustu
brautarstöð á lendingarstöðum
loftskipanna, á hafnargarðinum,
alstaðar eru hópar af fólki að taka
á móti fundargestum og lcoma
þeim fyrir. Blöðin flytja langar
fregnir um, hvernig undirbúningn-
um líður. Borgin, jafnvel alt
landið, hefir lagt sitt til. Það er
auðsjeð á öllu, að Finnlendingum
er það áhugamál að 6. þing I.C.N.
verði þjóð þeirra til sæmdar.
I. C. N.-stofmm og starf.
I.C.N. var stofnað árið 1899.
Það er eina alþjóðasamband
^iligij iiilli
kvenna, sem jeg veit um, fyrir
utan I.C.W. (alþjóðabandalag
kvenna). Þá mættust fulltrúar frá
Bandaríkjunum, Canada, Suður- í kössum 25 kg. er enn með lægsta
Ameríku, Nýja-Sjálandi, Ástralíu, verði.
Danmörku og Hollandi á kvenna-
Versl. Þorf,
Hverfisgötu 56.
Sími 1137.
S I m «g*i
24 xsfsliuiX
23 Ponlsen,
Siapparstíg 23.
Málning.
fundi í London, og þá var stofnun
þess ráðin Mrs. Bedford Fenwick,
formaður elsta hjúkrnnarkvenna-
fjelags Stóra-Bretlands, er talin
stofnandi. Síðan hefir sambands-
fjelögunum stórfjölgað, eru nú um
35. I.C.N nær nú svo að segja yf-
ir hvern afkima veraldar, þar
sem að hjúkrunarstörfum er unn-
ið. Markmið fjelagsins er það, að
efla samvinnu hjúkrunarkvenna
um allan lieim, efla mentun þeirra |
og hækka kunnáttulágmarkið
(raise the standard), og vinna að
endurbótum aðferða og starfshátta. |
Þá telur fjelagið það og hlutverk j
sitt að efla áhuga manna og virð-
ingu alment fyrir hjúkrunarstarf-
semi. Ennfremur að gefa hjúkrun-
arkonum kost á því að hittast
öðr'uhvoru og ræða mál þau, er
lífsstarf þeirra varða og almenna
heill. Síðasti fundur I.C.N. var
haldinn í Köln 1912, Ófriðurinn
mikli og afleiðingar hans ollu
■því, að ekki varð úr fundarhaldi
á ný, fyr en nú. Starfsnefnd
I.C.N. kom saman í Khöfn 1923 til
og ákvað að halda næsta alþjóða-'
þing í Helsingfors. Undirbúning- J
ur var þegar hafinn, og hefir, saman því helsta, sem fram hefir
staðið látlaust síðan, bæði í Ame- jj0mið í umræðunnm og leiða af
ríku og heixna fyrir í Finnlandi. þvj niðurstöðu fundarins. Þessir
fundir voru afar vel sóttir. Þeir
Nýir kaupeiufur
að
NIBGUHII.afllSI
fá blaðið
ókeypis
næstkomandi mánaðamóta.
Þingið sett.
Mánudagskvöldið 20.
vinna án þess hirt sje um
fræðsluna.
j Árið 1923 var nefnd skipuð, er
I kynna skyldi sjer mentunarástand
j hjúlkrunarkvenna víðsvegar um
heim, skilyrði þau, sem þær ættu
voru oft mjög fjörugir og bar
júlí var' margt á góma. Er enginn vafi á
þingið sett með mikilli viðhöfn.; >ví. að mörgum hefir orðið einna
Þáverandi forseti I.C.N. ikyntUmest Sagn að Þeim-
borgarstjóra Helsingforsborgar og Næstu daga rekur svo hvert
gaf honum því næst orðið. Baxið stórmálið annað. Hjer skal að-
hann alla viðstadda velkomna í ems drepið lauslega á hin helstu
nafni borgarinnar. Hið stórfræga H þau, sem mjer virðist helst
finska lcór Suomen Laulu skemti, að Sett skift okkur nokkru hjer
með söng, og auk þess söngflokk- heima.
ur finskra hjúkrunarkvenna, 40
stúlkur. Sungu þær altaf síðan Mentxmarástand hjúkrunarkvenná
öðruhvoru, völdu sjer ljett við- ■ víðsvegar um heim og náms-
fangsefni og þótti takast undra-: skilyrði.
vel. Ýmsir fleiri töluðu og við Víða eru hjúkrunamemar látmr
þingsetningxxna af hálfu ýmsra
opinberra stofnana. Daginn eftir
byrjuðu svo opinberu fundirnir. *
Voru það einkum ýms f jelagsmál,1
sem afgreidd vorn fyrsta daginn,:
og lesnar upp skýrslur frá ýms-
um sambandsfjelögum víða um , .
, . .vrr..- c u - . i vxð að bua og að hverju leyti
heim. Mátti af þvi margt læra, * x ,. A
gjorólíkar þjóðir að híttum Ý" *? telja3t
, íormaðxir þessarar nefndar var
og menningu, sem þarna attu
fulltríia Þá haðst ritari þess einn- h-lukrunarkonan> f^rv' Professor
XLIIILI Ua. Jrd/ UclUöl IlLdll þCöS tJIULI- . T _ ,
i-i Adelaide Nuttmg. Netndm sendi
xg, að lesnar yrðu upp skyrslur . .......
, .,, .... „. ,.. siðan lista af spurmngum til skóla
um hjukrun fra þeim fjelogum,
, . . , þeirra, fjelaga og spitala, sem að
sem ekki ern sambandsfjelog, en , , .
. , ,, * , mentun hjukrunarkvenna vinna.
sent hofðu gesti a þxngið. Meðal
þeirra, er þá gáfu skýrslu var ®!°rm Syna’ hverra ™dir-
ungfrú Eiríks, fyrir hönd F.I.H. hunmgsskdyr«a er krafist um
| kunnattu og aldurstakmark, enn-
; fremur allan hag þeirra á skólan-
111111 > vinnutíma, kenslu, lengd
Nýung var það hjer í Evrópu, að námstímans o. s. frv. Samkvæmti
haldnir voru svo nefndir hring- skýrslu nefndarinar verður nið-
borðsfundir (Round Tables) fyrri urstaðan þessi: Víðast hvar eru
hlnta dags. 3-4 viðfangsefni eru skólarnir um of háðir sjúkrahús-
tekin til meðferðar sama morg- unum fjárhagslega. Þetta verður
unn. Fundirnir eru haldnir á til þess, að fræðsluhliðin á upp-
Vmsum stöðum og geta konur val- eldi lijúkrunarkvenna er yfirleitt
ið um, eftir því, hver eru þeirra of yanrækt. Þær koma inn á
sjerstöku áhugamál. Fundarstjóri sjúkrahúsin fyrst og fremst til
er kosinn og ritari. þess að vinna það gagn, sem þær
Nokkrar konur hefja umræður mega, eru fyrst og fremst þjón-
með stuttu erindi, sem þær hafa ustxistúlkur. Þær læra vinnuað-
búið sig undir. Síðan er hverri ferðir, læra að leysa það vítalanst
konu heimilt að leggja til mál- af hendi, sem læknarnir bjóðá
anna eitthvað í 5—10 mínútur. þeím, ierf tutí fræðslu þeirra far
Verk ritarans er það, að safna upp og niður, eftir því sem verlc-
Hringboðsfundirnir.