Morgunblaðið - 23.08.1925, Page 8

8
MORC iNBLAÐIÐ
Kaupmen n
Verið ávalt vel birgir af C H I V E R S sultu-
taui og niðursuðuávöxtum.
mnmiffli!
CKivers Jams
Made from the fínest freshly gathered
Fruit and refined Sugar only
Chivers’ zrm
Olde EnóliSi
Marmalade
cThe .Sfriflocrat of ■
éhe ‘föreahfafl Tabíe’
CKivers Jellies
Flavoured with Ripe Fruit Juices—
Delicious, Wholesome, and Refreshing.
pL. ’ .A1>0 D C/vr» cs V f#l THE ORCHARD FACTORY.
oc oons, histon. cambridce. england.
luioiiuMunuiiuuiuuiuiuuiuiimiiiuniiiiiiiiiiimiiuiiiuiiuiiuiiiiitiuiiiiiiiiitiiiiiiiiiiiiiiiiiiiUiiiiHiiiiiiiiiiiiiiiiiiJiimiiiiiiiitiM
í heildsölu hjá
O. Johnson & Kaaber
í 'J
mörgu merkilegar bókmentir. Að
bvaða gagni kemur unglingnum
fræðahraflið, sem hvorki er fugl
nje fiskur, ef ekki er vakinn andi
nemandans til sjálfstæðrar starf-
semi, opnuð augu hans fyrir dá-
semdum lífsins og marghreytni
mannlegrar sálar ? Til slíkrar
vakningar eru saga og bókmentir
best fallnar. Þetta verður nú
meira og meira atriði í alþýðu-
fræðslu nágrannalandanna — og
nú í sumar verður haldið mót í
Dresden í Þjóðverjalandi, þar
sem rætt verður um að koma al-
þýðufræðsiunni þar í svipað horf
og á Norðurlöndum. Eru boðnir til
móts þessa kunnustu og hest
reyndu skólamenn frændþjóða
vorra.
Hjer í Noregi er lögð geysimik-
il áhersla á bókmentasögu, eink-
nm við lýðháskóla og kennara-
skóla. 1 lýðháskólunum eru fluttir
hókmentafyrirlestrar 5—6 tíma á
viku hverri — og í kennaraskól-
unum verða nemendurnir að lesa
öll höfuðskáld bókmentanna. Við
próf heldur hver þeirra fyrirlest-
nr nm það efni úr bókmentasög-
nnni, sem honnm fellur í hlnt —
og auk þess skrifar hver og einn
langa ritgerð nm slíkt efni. Er
nemendum ætlað að gera þetta svo
ýtarlega, að öllnm hinnm umfangs
rneiri rithöfundum er skift í tvö
eða jafnvel þrjú verkefni. Á það
má benda, að fyrir 20—30 árum
las ekki norskur almenningur
bókmentir. Nú er þetta að komast
meira og meira í svipað horf og
verið hefir hjá oss.
Sú breyting á alþýðufræðslu
yorri — og þá sjerstaklega á ung-
lingaskólunum, að saga og hók-
mentir skipi þar stærra rúm en
áður, er einhver hin mesta um-
hót, sem unt er að gera, alþýðu-
menningu vorri til gagns. Þá fyrst
er sú breyting hefir verið gerð,
geta skólarnir leyst af hendi það
tvöfalda hlutverk, að koma í stað
heimafræðslunnar og skapa nýja
og styrka heimilismenningu íland-
inu, bygða á gamallri og traustri
rót.
Bættir ritdómarar, bókmenta-
sögulegar ritgerðir og ritverk,
(ríkisstuðningnr góðri bókaútgáfu,
hrennimerking erlendra sorprita
og endurbót á alþýðuskólunnm —
þetta mnn á nýjan leik gera al-
þýðu jafn hókfúsa og bókvanda
og fyr — og vernda oss fyrir
mörgum af þeim menningarmein-
um, sem aðrar þjóðir þjást af.
Kaland í Harðangri,
17. júlí 1925.
Guðm. Gíslason Hagalín.
Engin stúlka ófríð?
Voldug hattabúð í New York
auglýsti fyrir skömmu eftir
stúlku til aðstoðar við sýningu
á höttum. Stúlkan átti að fá mjög
hátt kaup og mátti að auki velja
sjer hvern þann hattinn úr búð-
inni, er hún helst kysi. En það
var tekið fram í auglýsingunni,
að stúlkan yrði að vera ófríð. Það
var enginn vandi, sagði þessi
hattakaupmaður, að búa til hatta,
sem færu vel laglegum stúlkum.
Hitt væri miklu meira um vert að
geta húið til hatta, sem gerði
ófríðar stúlkur að yndislega fögr-
um blómarósum, og þess vegna
auglýsti hann eftir ólaglegri
stúlku. En hvernig fór. Maðurinn
beið og beið eftir stúlkunni, en
engin kom. Hann auglýsti aftnr,
er það fór á sömn leið.Engin kom,
Hvað er þetta, sagði veslings mað-
urinn við nágranna sína, er þá
engin ófríð stúlka til í allri New
York? Varla nokkur, sem viður-
kennir það sjálf — benti nágranni
hans honum á.
Greifahölhmum
í Austurríki fer óðum fækkandi.
Erfiðleikarnir fara sífelt vax-
andi hjá hinum gömlu greifafjöl-
skyldum í Austurríki. Daglega
má sjá að margar hinar 'gömlu
greifahallir, sem árum saman
höfðu fylgt gömlu ættinni, eru
auglýstar til sölu. Fyrir stuttu
voru í einu og sama blaðinu í
Wínarborg auglýstar til sölu 18
slíkar hallir, og var verð þeirra
4y2 til 15 miljarða ansturrískra
kr. Reynt var að koma því þannig
fyrir, að erlend ríki keyptu eitt-
hvað af þessum byggingum fyrir
bústaði handa sendisveitum, og
menn vonuðu að með því móti
fengju byggingarnar að halda
sínu gamla fyrirkomulagi og stíl.
—-—-------------
Landráð.
„New York Times“ skýrir frá
því nýlega, að Japani einn, Suzuki
að nafni, er var skrifari í flota-
inálaráðuneytinu, hafi orðið upp-
vís að því að hafa boðið ameríku-
manni kaup á mikilsvarðandi
skjölum, er varðaði flota Japana.
Ætlaði hann að selja skjölin fyrir
10.000 Yen. Ameríkumaðurmn
gerði lögreglunni aðvart um til-
tæki Suzukis og varð hann sett-
ur í varðhald og verður ákærður
i fyrir landráð. Skjöl þau, er selja
átti varðaði margskonar tilhögun
a flotanum, en eigi voru það
„leyniskjöT1, í þeirri merkingu
er það orð hefir í hernaði.
-------------------
S m æ 1 k i.
Umferðin í Ueningrad. Nýlega
eru komnar út nýjar reglur um
götu-umferðina í Leningrad, eftir
þýskri fyrirmynd. Eftir þeim er
fótgangandi fólki ekki leyfilegt
að ganga yfir þvera götuna, nema
í fylgd með lögregluþjóni. Fyrstu
dagana vorn 400 manns sektaðir
fyrir brot á fyrirmælum þessum.
Hvernig maður verður frægur.
Til þess hefir einhver góður
maður talið þetta helsta ráðið, eða
a. m. k. það ráð, sem framkvæm-
anlegt væri fyrir hvern og einn.
Fyrst að láta það boð út ganga
að maður ætli sjer að takast ein-
hverja fífldirfsku á hendur, eitt-
hvað sem sjáanlegt er, að enginn
mannlegur máttnr getur komið í
verk, þegar allur almenningur er
búinn að býsnast yfir þessari fífl-
dirfsku um stund, þá er ekki ann-
að en láta það hoð út ganga, að
fyrir eldheitar áskoranir vina
sinna og velunnara hafi maður
hætt við fyrirtækið.
Lífið á plánetunum.
Prófessor nokkur í Galiforníu,
William Champell að nafni heldur
því fram, og þykist hafa óyggj-
andi sannanir fyrir, að lífverur
sjeu á öllum plánetunum.
I
, Einkennileg útför.
Nýjasta tíska á því sviði vestur
í Californm: Upphafsmaður
hermar dó ekki alls fyrir löngu.
Hafði hann verið hermaður í ó-
friðnum og e. t. v. fengið ein-
hverja óheit á jörðinni sem hvílu
fyrir hinar jarðnesku leifar. Lagði
hann svo fyrir, að lík sitt skyldi
brenna til ösku. — Síðan skyldi
fljúga með öskuna hátt yfir hæsta
fjallstindinn sem er í nánd við
dánarstað hans. Þar í háalofti
skyldi dreifa óskunni út í geim-
inn .
lf I HARBRAUÐ
heit á hverjum morgni kl. 8, og;
úr því á klukkutíma fresti. Fást
einnig á Hótel ísland og Rosen-
berg.
H.f. Þvottahúsið Mjallhvít,
Sími 1401. — Sími 1401.
Pvær hvítan þvott fyrir
65 aura Idlóið.
Sækjum og sendum þvottinn.
Fyrirliggjandi i
Trawl-virar,
Trawl-garn,
Manilla,
Bindigarn
lli Mkii i
Sfml 720.
Var þetta gert, sem hann hafði
lagt fyrir.
1 Brúðkaupsveisla sem segir sœÉ,
var haldin í Lundúnnm fyr-
ir skömmu. Boðsgestir voru 500.
Yoru þar margir aðkomandi vest-
an úr Ameríku. Einn boðsgesta
átti 12000 enskar mílur heim til
sín. —
SPÆJARAGILDRAN
Hann greip í skyndi hatt sinn og frakka og ýtti
ungu stúlkunni á undan sjer út úr dyrunum. Síðan
læsti hann þeim og stakk lyklinum í vasa sinn.
Á leiðinni út kveikti hann í vindlingi.
1 forsalnnm kom þjónn á móti þeim.
— Það hefir maðnr nokkur, sem nefnir sig
Speneer, spurt eftir yður. Jeg ljet hann fara inn í
bókasalinn.
Fielding hikaði eitt augnablik.
— Nú, það er maðurinn, sem ætlaði að selja
okknr bifreiðina, sagði hann síðan og sneri sjer að
ungu stúlkunni, en jeg hefi ekki sjeð bifreiðina
enn. Biðjið þjer manninn að bíða nokkrar mínútur,
meðan jeg reyni hana, mælti hann við þjóninn. Við
skulum flýta okkur!
Unga stúlkan fylgdi honum eftir. Þegar út að
bifreiðinni kom, sá hún, að maður nokkur sat við
stýrið, og kinkaði Fielding ánægjulega kolli til
hans, þó hann væri náfölur af sársauka.
— Jeg hefi líklega látið yðnr híða heldur lengi,
sagði hann. En getið þjer ekið á móti svona snörp-
nm vindi?
— Þjer skuluð prófa það, herra minn! Kemur
tmgfrúin með?
Þau settust upp í bifreiðina, Fielding hjá bif-
reiðarstjóranum, en ungfrúin aftur í. Svo seig Dif-
reiðin á stað, en um leið komu veiðivagnarnir upp
að höllinni.
— Við hvörflum frá nokkrar mínútur, hrópaði
Ficlding og veifaði til lávarðarins.
— Bíðið þjer við. Jeg fer með, kallaði Runton
aftur. En Fielding heyrði ekki til hans, að því er
virtist.
Duneomhe hafði gengið heim yfir akrana stystu
leið. En um leið og hann var að fara yfir þjóðveg-
inn og á veginn, sem lá heim að húsi hans, varð
honum litið upp á hæðadrögin, og sá hann þá að
þar kom bifreið með ofsahraða. Möl og steinar
þyrluðust út frá henni, og var ekki annað sýnna, en
að hún mnndi velta nm koll í sveigjunum á vegin-
nm. Duncombe gekk langt úr vegi meðan hún fór
framhjá.
En alt í einu var eins og hann vaknaði af svefni.
Hann hafði sjeð í vagninum nábleikan mann liggjj-
andi upp við bifreiðarstjórann. Hann var likastuc
deyjandi manni. En aftan til í vagninum sá hann
kvenmann. Hún hallaði sjer fram til mannanna, og
reyndi auðsjáanlega að tala við þá. Hún var með
flakandi hárið og skelfing lýsti sjer í svip hennar.
Hún hafði komið auga á Dnncomhe, og um leið lagði
höndina á handlegg bifreiðarstjórans. Um leið var
bifreiðin stöðvuð.
Duncomhe tók á sprett að henni. En þá var stúlk-
an komin út á veginn.
— Herra Duneomhe — aðvörun yðar kom á
elleftu stundu. Alt er komið upp um okkur. Viljið
þjer ekki stöðva okkur?
— Á hvern hátt get jeg hjálpað yður? spnrði
hann rólegur.
Hún leit rannsakandi á hann.
— Er það ásetningur yðar að hjálpa mjer?
— Það vitið þjer vel um.
Hún stakk alt í einu umslagi í hönd hans.
— Geymið þjer þetta fyrir mig, hvíslaði hún.
Látið þjer ekki nokkurn vita um, að það sje í yðar
vörslum, þar til jeg sendi boð eftir því.
Duncomhe stakk umslaginu í innri vasa sinn
og hnepti vandlega að sjer frakkanum.
— Nú er það vel geymt, mælti hann.