Morgunblaðið - 19.12.1925, Blaðsíða 6

UOSUKJZ^", Ji3í
IO°|n afslátt
Bello
tfm-
gflfntn vA iA>* ns til jó a á hiiin'
heirnsfræL'ii -Hpivjel
„Bollo"
fyrir Git|ptte-rak vj«-I blöð. —
Kærkonm-nta jólngjöi handa
karlmönmun.
Pari arbrd n
Lauaav g 15. Sím 1266.
Qóö wln hafa góö óhrif
Portvfn
Short-f
frá C N. Kopke 6t Co.
Hvit vfn frá Louis Lamaire & Co.
BurgundSes frá Paul Manie & Co
MORGUNBLAÐIÐ
*en
Hvernig er þá ástatt með „mót-
hýlisbóndaxm“, sem Jónas gefur í
skyn, að komist , hafi í slæman
fjelagsskap? Þegar þess er gætt,
að hann er eldheitur Pramsókn-
armaður, og ein af máttarstoðum
Lárusar og Framsóknarflokksins
í hreppnum, þá fer að verða nokk-
uð lítið gert úr honum, þegar
gefið er í skyn, að hann hafi
gengið í lið með mönnum, úr and-
stæðingaflokki, sem þar standa
„neðst í mannvirðingastiga", og
látið þá-fá sig til að fremja eitt-
hvert hið auðvirðilegasta ódæðis-
verk, sem refsirjetturinn þekkir?
Ohugsandi er annað en „mótbýl-
isbóndinn" hafi verið í vitorði
með „snuddunum“. Því hvemig
áttu „snuddamir1 ‘ að geta komið
þessu máli í kring, án þess að
Jóhann, sem játar undirskrift
sína, hafi þar verið með í vit-
jorði? Og varla hafa „snuddarnir“
getað stolið minninu úr „mótbýl-
isbóndanum“ ?
ttSS&ir^’hkex"-
pin: margeftir5puröu
Alklυi og]
Dömukamgarn
(bestu tegundir, semgfáanlegar£eru
v*eiu iiú komin aftur í
d ut

Brauns-Vsrslun
Aðalsfræti S.
H va
er mest árval
af JálagjftfumT
h J ó
Ellll llllllll.
menna, hefir sem betur fer, ekki
verið leikinn hjer á landi fyr en
nú, að Jónas frá Hriflu gerist
þar brautryðjandi.
Er ómlssandl 6 hverju
heimili.
Fast í ðllum verslunum
I
Pappirepokar
iægst verð.
derluf Clauaen.
Slml 39.
]
HATTABÚÐIN,
Kolasundi.
Hafið þið sjeð svörtu hattana
ineð fjöðrunum fyrir kr. 20.00?
Anna Ásmundsdóttir.
tramkomn sinni í mörgum málum,
irerða þeir þess valdandi, að lítil-
úgldir, líttmentaðir menn í
aokknum fremja margskonar
Sdæðisverk, og þegar svo í óefni
»r komið fyrir þessum afvega-
leiddu velsalingum, gerast foring-
jarnir svo forhertir, að stappa í
\>k stálinv enn betur; þeir draga
áulinsblejv yfir svívirðinguna,
yg segja hinum afvegaleiddu vesal-
ingum'að aegja ósatt.
Þessi tgeðslegi sorgarleikur, er
*ft heflr verið leikinn í öðrum
Lðndtm meðal pólitískra hrak-
Hjer skal ekki rætt um skjala-
fölsunina, samband hennar ýið
brjefhirðinguna á Klaustri o. þ.
u. .1, því það er of snemt ennþá,
meðan málið er undir rannsókn;
hjer skal aðeins lítilsháttar at-
huguð hin hlið málsins, það er
aðdróttun Jónasar, til pólitískra
andstæðinga Framsóknar, að þeir
hafi falsað nöfnin á skjalinu, til
þess að gera Framsóknarmönnum
bölvun.
Jónas gefur í skyn, að einhverj-
ir „snuddar“ í íhaldsflokknum,
menn sein eru „neðst niðri í
mannvirðingastiga flokksins1 ‘ —
hafi falsað skjalið. Hvað er það,
sem Jónas færir fram máli sínu
til stuðnings? Skal það athugað
í fáum orðum.
Jónas talar um ,mótbýlisbónda‘
Lárusar í Klaustri. Hver er þessi
,.mótbýlisbóndi?“ Það er Jóhann
Sigurðsson í Kirkjubæjarklaustri,
sá, sem játaði undirskrift sína á
skjalinu fræga, en ekkert mundi
þegar í rjettinn kom. Hann hefir
hálfa jörðina móti Lárusi, heldur
til í húsum Lárusar, og gæti því
eins kallast „sambýlisbóndi“ Lár-
usar, eins og „mót,býlisbóndi“
hans. En hitt „passar nú betur
í kramið", eins og sakir standa
hjá Jónasi.
Jónas segir: „Meira að segja
eini maðurinn, sem játar að und-
irskrift hans sje rjett og ófölsuð,
er mótbýlisbóndi Lárusar", þess
vegna getur ekki fallið snefill af
grun, á nokkum annan á heim-
ilinu, að hann sje hið minsta við
málið riðinn!
Alyktanir Jónasar eru oft nokk-
uð tæpar. Hjer segir hann.
að vegna þess, að Jóhann er heim-
ilismaður í Klaustri, þá er óhugs-
andi að nokkur annar þar á
heimilinu geti verið við málið rið-
inn, og þá hlýtur einhver íhalds-
maður að hafa verið þarna að
verki!
Hvernig Jónasi tekst að sann-
færa lesendur Tímans með slíkri
ályktun. skal ósagt látið, en
ekki þarf skarpvitran mann til
þess að sjá götin.
Nei, tilraun Jónasar, að koma
skjalafölsuninni yfir á pólitíska
andstæðinga Framsóknar, er of
heimskuleg, til þess að nokkur
fáist til þess að trúa henni. Eri
hún er eitt dæmi af mörgum
fleirum sem sýnir, hve djúpt sá
veslings maður er fallinn — mað-
urinn, sem falin er forysta annars
stærsta stjórnmálaflokksins í
landinu.

Á sunnudaginn var.
pegaæ jeg braut símabindindið.
Vallarsitræti 4. Laugaveg 10.
KONFEKT
í fjölbreyttu úrvali, einnig
Súkkuladivinflðskur
margar tegundir.
Piparnuður, þvaður og
margt annað sælgæti í jóla-
pokana, bragðgott og ódýrt.
Jeg er einn af þeim, /sem altaf
hlakka til sunnudagsins — ekki
til þess, að geta legið í rúminu
fram eftir öllum degi og lesið
-Morgunhlaðið ,spjaldanna á milli'
— heldur til þess að gera mjer
eitt'hvað til tilbreytingar, . láta
eitthvað alveg óvenjulegt koma
fyrir.
Alla sunnudaga hefi jeg það
fyrir reglu, að vera í símahind-
indi. Jeg hringi aldrei í síma á
sunnudögum. Því ættu stúlkurnar
á stöðinni ekki að hafa frí á
sunnudögum, eins og hitt fólkið,
segi jeg, þegar einhver fer fram
á það við mig, að hringja í síma
um helgar. Jeg ber það ekki við.
Skyldi það ekki vera sanngjarnt,
að lofa þeim að hafa næði, þenn-
an eina dag í vikunni, lofa þeim
að spjalla saman, sín á milli, um
alt, sem þær hafa heyrt undan- ^
farna viku. Um trúlofanir og
stefnumót, „skandala" og ekki
„skandala", sem enginn veit um,
nema þær.
Þetta og því um líkt læt jeg
i veðri vaka. En hluturinn er: Á
sunnudögum forðast jeg allar
geðshræringar, eins og heitan eld.
En 'hvar maður veit, að þá er
hest að koma ekki nálægt sím-
anum. Hjer í þessum bæ, eru
símaáhöldin einhverskonar þrumu
leiðarar, fyrir allar geðshræringar
bæjarbúa. í hvert skifti, sem tek-
ið er á þeim, má búast við því,
að öll uppspöruð óstilling í hug-
skotum manna, blossi upp og út-
hellist í hin frómu eyru síma-i
meyjanna.
Jeg segi það aftur. Jeg snerti
ekki á síma allan hvíldardaginn.
En á sunnndaginn var brást
mjer bogalistin. t
Jeg bý eins og allir vita nppi
í Goðahverfi, rjett hjá háborginni
fyrirhuguðu. Jeg vaknaði eld-
snemma um morguninn, og
langaði mig því til að fá
mjer morgungöngu inn að
stöð. Ætlaði að fá kunniugja
minn í Yesturbænum til þess að
koma með mjer. Geng að sím-
anum, gleymi hindindinu, og áður
en jeg er búinn að átta mig, er
jeg búinn að hringja.
Þar stóð jeg nú, í skínandi
sunnudagsskapi og hlakkaði til,
að heyra „miðstöð" í eyra mjer.
Uppfullur af þolinmæði beið jeg
stnndarkorn.
Skyldi jeg þurfa að hringja
aftur, hugsaði jeg með sjálfum
mjer. Nei — þær hafa svo oft
sagt mjer símastúlkurnar, að það
þýddi ekkert að hringja þetta og
hringja, þær sæu ljósið, og svo
svöruðu þær, þegar tími væri til.
Og allir vita, hvílík áhrif það hef-
ir á skapsmunina, þetta, að fara
að hringja og hringja í þaula,
þegar enginn gegnir manni. Jeg
sá það fyrir, að þá mundi e. t. v.
alt sunmidagsskap mitt vera úr
sögunni. Nei — jeg híð heldur.
Jeg settist niður og beið. Jeg
fór að hugsa um fjárhagsáætlun
bæjarins, um horgarstjórakosn-
inguna, tóbaksverslunina hans
Hjeðins og þeirra; uppreisnina í
Sýrlandi, friðinn í Locarno og
dómsdaginn í miðbænum. Alt
þetta var þrauthugsað. Jeg sat
og beið.
Þegar konan mín kom á fætur,
sat jeg við fóninn og beið. Þolin-
mæðin ljómaði af andliti mínu.
Hún spurði mig rjett si-sona að
því, hvað jeg hefði fyrir stafni.
— Jeg ætlaði að biðja hann
Gunnbjöm Jónatansson, að koma
með mjer inn að rafstöð, jeg er
að bíða eftir miðstöð.
Tíminn leið. Jeg sat og beið.
Hvernig skyldu ljósin vera á lit-
inn þarna inni á „miðstöð", fór
jeg að hugsa með sjálfum mjer.
Skyldi það vera stórt og skært
þetta ljós, sem tendraðist í morg-
Kvensokkar og kvenhanskar
eru fjölbreyitrtastir, og með lægnta
verði í verslun
Ben S. Þórarinssonar
Þar á ofan gefinn. 10% aS-
sláttur.
Hentugar
Jólagjafir:
Conklins
lindarpennar og blýx
anfar.
Lausblaðabækur,
Brjefaveski,
Brjefsefnakassar,
Ritfell,
Ljósmyndaalbum,
Litarblýanftar,
Vatnslitir,
Myndaleir,
Visnabsekur,
SpiL
q ritfagdll.
V. B. K.
i
Reykjarpípur.
ágætis jálagja ir Mest úrval.
Landstjarnan.
un, og enginn hefir ennþá komið
auga á.
Jeg fór að hugleiða hvernig á
því gæti staðið, að þetta ljós
mitt gæti leynst svona. Margar
orsakir geta verið til þess, að
stúlka er syfjuð á sunnudags-
morgni — Jeg segi ekki alt,
sem mjer datt í hug.
Jeg var farinn að kunna vel
við mig með heyrnartólið við
eyrað.
Nú var komið fram að hádegi.
Jeg var fastakveðinn í því, að
ekkert skyldi raska geðstillingu
ínixini dagiun þann. Mjer var
færðnr niaturinn að símannm. Jeg
hlustaði við hvern munnbita. —
Ekkert heyrðist.
Um klukkan 2, fór að heyrast
nrr og suða um stnnd — svo
hvarf það. Var nú steinhljóð. Jeg
drakk eftirmiðd.kaffið þarna Við
símann. Mjer var farið að líða:
einstaklega vel. Nú s& jeg franí
á, hvernig sunnndagnrinn mundi