Morgunblaðið - 26.09.1926, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Dansha ordabókin.
sem lengst hefir vantað, kemur út,
mjög mikið aukin, brejit og endur-
bætt, síðast í nóvember næstkom-
andi og verður seld ódýrt. — —
ísafoldarprentsmiðja h.f.
BANNLÖGIN í NOREGI.
Heimabruggun eykst og
drykkjuskapar glæpum
fjölgar.
Svo er að sjá i ncvrskum bloð-
um, sem beimabiuggunin fari
mjög vaxandi í Noregi. Kveður
jafu vel svo ramt að henni, að
smábörn ná í ólyfjanina, ogj
drekka hana og fárveikjnst af.
Ileimabruggunin kvað einkum j
vera rekin í stórum stíl í sveitun-
Ljósakrénu ** og
allskonar raf-
■nagnslampar i
mestu úrvali hjá
firíki Hjartarsyni,
Laugaveg 20 B.
Osngið inn frá Kiapparstíg).
um á Austurfokl. Hafa hrugg-áhöld
og áfengi verið tekið af fjölda
Imanna ]>ar um slóðir. Liggja
flöskurnar eins og bráviði út um
skóga og engi. Nýlega var sex ára
drengiur að leika sjer ásamt jafn
ökkrum sínum í skógarr jóðri skamt
frá iteimili hans. Fundu þá börn-
iu eina flösku af heimabrugguðu
víni. Drengurinn drakk allmikið
iV flöskunni, og varð auðvitað
fárveikur, svo tvísýnt þótti um
líf hans um tíma.
Koima bannlögin víða við og í
fáum stöðum til hins betra.
Þá hefir þeim og mjög fjblgað
síðasta ár í Noregi, sem komist
hafa undir manna hendur vegna
ölæðis á almannafæri. .Sjost það
einkum í sveitunum, þar sem
heismabruggunin «r mest. A öðr-
um fjórðungi þessa árs voru 1335
menn teknir fastir og sektaðir
fyrir drykkjuskap, en ekki nema
1156 í fynra. Árið 1920 var tala
þessara manna ekki nema 806.
Á sama tíma hafa verið gerð-
ir upptækir 12399 lítrar af heima
brtigguðu víni; en á fyrsta fjóro
ungi ójrsins voru ]tað ckki nema
10929, svo auðsjeð er, að hcima-
hruggunin er altaf að færast i
vöxt. —
3 herbergi og eldhús
W
óskast til leigu I. október.
greidsla iii reiðu,
A. S. I. vísar á.
í ÞRÓTTAFR.J ETTIR.
É
Þrjú ný íslensk met á m&ist'ira
st%smóti íþróttaijehigs Reykja-
víkur.
100 m. hlaup Garðar S. Gísia-
son á 11,3 scek.
400 m. hlaup Sveinbjörn Ingi-
mundarson á 56,2 sek. (vegalengd-
Sflko! n.
Munið eftir að biðja
kaupmann yðar um hina
alþektu „Silkolin“ ofn-
svertu. Engin ofnsverta
jafnast á við hana að gæð-
um!
Anðr. J. Bertelsen.
Simi 834. Austurstræti 17
nafiffiKSfiasKKHiKSHHiSiæffiSKaæffifiKæætf!
Verðlækkun:
Kaffistell 6 m. 15 st. 15 kr. —
Matarstell 6 m. 25 st. 25 kr. —
Þvottastell 10 kr.
Lægsta verð á landinu hjá
Bankasfraeti II.
Vatnssalerni, frá kr. 75,00
Fayancevaske r m. stærðir
Linoleum miklar birgðir.
Vegg* og Gólfflisar.
Þakpappi.
Korkpltitur 2l/a og 3 cm.
Vandaðar og ódýrar vörur.
ð.iBuruM i Funk.
in var mæld aftur og reyndist
408,30 m.).
Spjótkast beggja handa: Helgi
Eiríksson 72,40,5 m. (h. 42,16, v.
30,24,5).
Mótið heldur áfraiu í dag kl.
10 f. h. og kl. 2 e. h.
Sund fftr fram úti í Orfirisey
kl. 11.
Með e.s. Lyra fáum við birgðir af:
Ciold-ð^edal
hveiti.
H. BeneðilttssM § Ga.
Simi 8.
Rrenda og malaða
kaffið frá Kaífibrenslu
ð. lohnson & Haa&gr.
verður ávalt
það ljúffengasta.
BJAgaldin
ágset nýkomin í
VersL Visir.
Olnbogabarn hamingjunnar.
— Nei. Jeg ætla að milda yður á annan hátt.
Og nú hófst baxdaginn, þar sem teflt var mn
líf og dauða.
19. KAFLL
BARDAGINN.
Það er vafamál, hvort nokkrir tveir menn bat'.i
byrjað einvígi tmeð meira sjálfstrausti en þessir tveir.
Hvorugur þeirra efaðist um úrslitin. Hvor um sig
leit á hinn sem hálfgerðan bjána, sem æddi í opinn
faðm dauðans.
Holles var frábærlega*- æfður í hörðum, miskuim
ariausum skóla reynslunnar, og þó hanti hefði ekki átt
við þetta verk í nokkra mánuði, datt honum ekki í
hug, að hann mundi imæta nokkunri verulegri mót-
spyrnu hjá manni, sem væri orðinn máttlaus við hirð-
ina og aldrei hefði á vígvöll komið. En þar brást
Hblles reikningslistin. Þó Buekingham ljeti ekki mik-
ið nppi um það, þá var hann einn besti skylmingar-
maður Englands. Armlengd hans var hverjutn manni
hættuleg, þó ekki værí hann andstæðingnum neitt
betri að skylmast. Hann var og fífldjarfur og rólegur.
Hann hóf sóknina af mikilli grimd, og fór óvai’-
lega. Yar það hepni fyrir hann, að Holles sá það
sbrax, að það mundi verða nokkuð dýrt spaug að
dvra hertogann. Þjónar hans voru utan við dyrnar,
©g þó honum tækist að yfirbuga hertogaxin, þá átii
hann effir að fara fram hjá þeim. Hann kepti þess
vegna að því, að afvopna mótstöðumanninn eða gera
hann. óvígan og kúga hann svo til hlýðni. ,Af þessu
fænrði hann sjer ekki í nyt þá möguleika sem honnm
buðust í byrjun bardagans til þess að ganga af her-
toganum dauðum.
Nancy hafði látið fallast niður í hægindastól, na-
föl og máttlaus af skelfingu.
Hertoginn komst brátt að raun um það, að Holl-
es var slyngari skvlmingamaður en bann hafði búist
við. Hanu sá, að hann mundi aldrei jcEirvinna hann.
Hann tók því það rf-áð að hrópa til þjónanna úti í
fordyrinu:
— Hjálp! Frans! Antoníus! Hjálp! Hjálp!
—* Já, herra! æptu þjónaruir úti fyrir dyrunum.
—• Brjótið upp dyrna*r! öskraði hertoginn.
Þessari skipun fylgdu nokkur þung högg á hurð-
ina. Þau höfðu lítið að segja. Þá settu þjónamir bakið
að hurðinni og spyrntu við með fótum. En allur dyra,-
umbúnaðurinn víut svo traustur, að meira þurfti til.
Síðan liættu þeir, og fóru hurtu. En báðir mennimir
inni fyrir skildu hvernig á því stóð. Þeir voru að ná
sj(v í verkfæri til að sprengja upp dyrnar.
Þetta varð til þess, að Holles misti alla von um
það, að honum tækist að afvopna hertogann. Hann
ásetti sjer því að haga sókn sinni öðru vísi. Nú vae
ekki um annað að gera en drepa hertogann, áður ea
þjónamir kæmu, jafnvel þó það hefði dauða hans
sjálfs í för með sjör. En með því vann hann þó það,
að Naney var frelsuð. Hann herti því sókn sína.
Eins og leiftrun brgði fyrir sveiflaði Hblles :iú
korðanum, og um stund. fanst hertoganum, að korða-
oddur Holles vexa alstaðar á sama. tíma. Hertoginn
hopaði fet fyrir fet. Allt fram að þessu hafði Holles
fylgt venjulegum skyimingareglum. En nú fór hann
að nota ýms brögð. Hann hafði lært margskonar að-
ferðir af ítölskum manni, og ein v;w sú, er aldrei
brást, ef hægt var að koma henni við. Hana ætlaðir
hann að reyna. Og stuttu síðar særði haun hertogann
allmikið á handleggnum. Hertoginn fann til sviðandi
sársauka og það tafði hann um stund. En Holles
vildi ekki níðast á honum. Hann kúgaði hann til að
byrja á ný, og hamaðist nú meira en nokkw sinní
áður. Inn á milli korðaglamursins heyrði Holles þjón
ana hamast með exi á hurðinni.
Svo börðust þeir upp á líf og dauða um stund
Dyrnar voru að láta xmdan. Og alt í einu cuddust
þeir inn allir fjórir. HoUes stöðvaði þá nm stund með
korða sínum, en eftir skamma stund brotnaði haun á
exinni. En HoUes skifti nm í einni svipann og laust
handfanginu í höfuð eins þorparans, og hneig hann,
þega*r niður. En um leið fjekk Holles höfuðhögg mik-
ið. Hann misti meðvitundina og fjeU á gólfið.
Hertoginn var náfölur og andaði þungt. En hairn
hafði fulla stjórn á sjer.
—• Það fossar blóð úr handlegg yðóir, herra her-
togi, sagði einn þjónninn og benti á handlegginn.
— O, þetta er *rispa. Við skulum tala um það á
eftir. En náið þið í reipi og komið þjóninum og þess
um gortara þama burtu. En farið vægilega með hann .
Ef til vill get jeg notað hann eitthvað síðar.
Þeir hlýddu skipunum hans.