Morgunblaðið - 04.09.1929, Blaðsíða 6

Morgunblaðið - 04.09.1929, Blaðsíða 6
* MORGUNBLAÐIÐ <U (0 B JC — (8 5 «o «4— Q« M « e E xx g > 3 <u o r oj 3 (u a > a x: im 5 w íd >-j i-1 *-r> 3* S. < n> n> CQ I I •3 2 D) 0) x* o» *• s 0) D) AUir sem reynt hafa hinn nýendurbætta FÁLKA-KAFFI- BÆTI viðurkenna, að hann sje jafngóður hinum bestu út- lendu kaffibætistegundum. Athugið verðmuninn! 55 aura pakkinn (stöngin). ■» 1. Steffensens Fabrikker, Haupm.hðfn. Pylsur, soðnar og reyktar. do. niðúrsoðnar. Flesk, saltað og reykt. Rúlluskinkur. Lifrarkæfa í dósum. Grísahlaup, uxatungur o. fl. Alt viðurkendar fyrsta flokks vörur. Afgreiðsla beint tíl kaupenda fyrir milligöngu okkar. iðir ^yfirferðar vegna leðju. 1500 Skotar dönsuðu og spiluðu í dag 'á sýningarsvæðinu. Það var stór- fín sýning. í dag var „Bank Holi- day“, frídagur hjer í Englandi og liefir gestafjöldinn aldrei verið eins mikill og i dag. Um kvöldið glímdu glímumenn okkar 8 að tölu fyrir troðfullu leikhúsinu. Þeim var fagnað mikið af mannfjöldanum. . .6. ágúst. Ausandi rigning í nótt, en batnaði er á daginn leið. Danskir skátar 12 hundruð að tölu sýndu danska fimleika á sýn- ingarsvæðinu í dag. Þetta var með tilkómumestu sýningum, sem haldn ar hafa verið hjer. Ráðstefnufulltrúar okkar voru boðnir í fulltrúaveislu þetta kvöld og var R. B. Powell hy’tur þar. 7. á,gúst. Nú var komið að ferða- lögum þeim, sem skátamótið sá um að farin yrðu, með allra erlenda skáta á Jamboree. Hið fyrsta af þessum ferðalögum var farið í dag. Ileimsóttum við ])á.á meðal annars baðstaðinn New Brigtou og verk- smiðjui'nar Port Sunlight. Fræð- andi og gott ferðalag. Þetta kvöld banð borgarstjórinn í Birkenhead öí!um fararstjórunum frá Jam- borec í veislu.» 8. ágúst. Þennan dag var ágætt veður og segja ensku bölðin, að nú muni veðrið breytast til batn- aðiir. Bai'ii að svo yrði. Göturnar hjer, sem verstar voru orðnar, hafa r,ú verið bættar mikið með því að leggja um þær timburplanka og moka leðjunni burt. Þennan dag var farið til bæjar- ins Crewe. Þar eru stórfenglegar járnbrautaverksmiðjur og var þar margt nýtt fyrir okkur að sjá. — Þetta kvöld glímdum við enn í leikhúsinu og sungum á eftir. — Mjeg vel tekið eins og áður. Fórum úr leikhúsinu kl. 10 og glímdum við varðekl okkar. 9. ágúst. Veðrið álveg ágætt. — Ekkert sjerstakt farið þennan dag. JEn við notuðum daginn óspart til að taka myndir af ýmsu á Jam- boree. 10. ágúst. Agætt veður eins og fyrri daginn. í dag var fána og þjóða rsýning á sýningarsvæðinu. Fyrir hönd Islands* mættu nú að- eins eldri skátarnir. Fólksfjöldinn var mikili og fagnaði dátt. Breslta skátabandalagið gaf hverri þjóð fána sjerstaklega útbú- inn til minningar um Jamboree. \'ið sama tækifæri var Lord R. B. Powell færðar ágætar gjafir frá öllum skátum heimsins. 11. ágúst. 1 dag er sunnudagur og var haldin guðsþjónusta í hinni fögru dómkirkju í Liverpool. 12. ágúst. Þetta er eiginlega hinn síðasta dagur hjer á Jam- boree, því á morgun fara ýmsar þjóðir að búa sig til brottferðar. Ekkert sjerstakt á dagskrá í dag, en allir notuðu daginn til að k-veðja ]>á knnningja sem hægt var að ná til. 13. ágúst. í dag er gott veður. Það er óveuju kyrt yfir tjaldbúð- unuiu. Hver þjóð fyrir sig- tekur si.man búnað sinn í kyrþey og síð- an er haldið burt — burt frá stað sem aldrei rnnn líða oss úr minni. Engin dagbók getur gefið fult yfirlit yfir það, sem fram fór á Jámboree, því svo fjölda margt skeöi þar á degi hvérjum, að ekki ei' hægt að lýsa ]>ví í fljótu bragði. Fjölda margar sýningar bæði á leikhúsinu og við varðeidana voru svo ágætar, að gaman væri að geta sagt ítarlega frá þeim hjer, en ]>að er því miður ekki Jiægt. Nokkrum dögum áður en við lögðum á stað að heiman frá ís- landi fengum við símskeyti frá síra E. Seott M. A., er var einn af hjeraðshöfðingjunum á Jambor- ee um að hann æskti þess áð við íslensku skátarnir yrðum gestir skátanna í bænum Luton eftir Jamboree. Þessu boði var auðvitað tekið með þökkum. Luton er bær skamt fyrir norðan London og eru þar um 70 þúsund íbúar. Eftir 7 tíma járnbrautarferð að næturþeli frá Birkenhead komum við til Luton. Þar tóku skátar á móti okkur og byrjuðu á því að gefa okkur sameiginlegt te og kaffi og síðan fóru allir í bað. Lutonskátarnir og' foringi þeirra síra E. íácott höfðu útvegað okkur verustað á ýmsum heimilum þar í bænuin og vorum við látnir vera tveir og tveir sainan. í þessum bæ dvöldum við í fimm daga og' nutum þar meiri gestrisni en okk- ur hafði dreymt um. Á hverjum degi var farið eitt- hvað með okkur til skemtunar og fróðleiks og voru bæjárbúar allir jafn einhuga um að gera okkur dvölina sem minnisstæðasta. Þar sýndum við glíniu og sung- um við varð.eld er lialdinn var rjett hjá borginni. Var talsvert um okkur skrifað í blöðin þar og birtar myndir af okkur. Þann 19. ágúst lögðum við upp frá Luton og hjeldum til London. Þar vorum við til 22. s. m. og bjuggum þar allir saman i skála miklum, er notaður var þessa dag- ana fyrir ýmsa skáta er komu að lieimsækja London. Enginn okkar hafði komið til London áður og var viðstaðan þar, þótt stutt væri, okkur til fróðleiks og ánægju. Með Goðafossi lögðum við af stað áleiðis til íslands frá Hull að kvöldi ])ess 22. ágúst. Sjóferðin gekk vel, og komum við heim að morgni hins 27. þ. m. 29. ágúst 1929. J. 0. Jónsson. Eggert Stefánsson 1903-1929. Fyrir 20 árum síðan fór fátækur íslenskur drengur, þá nýlega fermdur, út í heiminn. Ekki til þess að afla sjer fjár og frægðar að fornum sið með hernaði og rán- um, heldur til þess að leita sjer tækifæris til þess að þroslta þá teg- und listeðlis, sem guðirnir af náð sinni höfðu gefið hónum í vöggu- gjöf. Þessi íslenski drengur hjet Eggert Stefánsson. Og listeðlið, er Eggert Stefánsson. guðirnir höfðu gefið honum, var sönggáfan. Aðra góða gáfu höfðu guðirnir og gefið honum og var hún sú, að eignast vinsældir allra þeirra manna, er kumja að meta hreint hjarta og fölskvalausa föð- urlandsást, samfara óbifandi trú á þá köllun og á þær skyldur, senf sjerhver andans gáfa leggur hverj um þeim á herðai’, er hlotið hefir slíka guðagjjöf. Jeg man vel eftir þessum ein- ltennilega unglingi fyrstu árin hans á sönglistaskóla Kaupmanna- hafnar. Hann var þá þegar þrung- inn einskonar vigmóði, — fús að leggja alt á sig til þess að geta starfað að þvi að fégra og full- kornna rödd sína og sönglist. En um leið bamslega bljúgur og þakklátur fyrir sjerhverja samúð og sjerhyern yl, sem gat örfað og styrkt á örðugri braut. Og þá eigi að síður barnslega viðkvæmur gagnvart andúð og kulda — gagn- vart hinni rótgrónu íslensltu van- trú á sig og sína. En hún var þá eigi síður ráðandi í liinni íslensku nýlendu í Kaupmannahöfn en hjer heima. Þessi vantrú á eigin mátt og megin, sem magnaðist eins og tröllaukinn draugur í hugum og hjörtum okkar íslendinga fyrir út- lenda áþján og kúgun, alt frá 1550 og fram á 19. öld. Draugur, sem enn er ekki kveðinn niður nema til hálfs. En fátæki íslenski drengurinn ruddi sjer braut. Með óþrjótandi elju og fyrir aðstoð góðra vina tókst lionum að halda í liorfinu, halda brautina fram, án þess að víkja til Jiliðar. Hann fær fyrstu verðlaun á sönglistaskólanum. Frá Höfn fer hann til.Svíþjóðar, stund- ar þar söngnóm og syngur víða við góðan orðstír. Frá Svíþjóð fer liann til ítalíu. Þar opnast hinum unga listamanni nýr heimúr. Þar stundar hann enn söngnám í fimm ár lijá frægum kennurum. Og ít- alía verður honum annað föður- land, því þar kynnist hann konu þeirri, er ( vinnur hug hans og hjarta og giftist honum. Ófriðinn mikla ber að höndum. Peningar falla í verði. Efnaðar ætt ir verða fátækar og fjelausir brask arar gerast ríkir. Eggert Stefáns- son verður að fara út í heiminn til ]>ess að reyna að vinna sjer inn fje með söng sínum. Hann syngur i París, Ameríku, Englandi. Hon- um er alstaðar vel fagnað. Hann er orðinn jafnoki þeirra, sem heim- urinn viðurkennir sein ágæta söng- menn. En listir — og vísindi — hafa orðið að lúta í lægra haldi fyrir ærslaskemtunum þeim og augiiabliksnautnum, sem ófriður- inn mikli, eða rjettara sagt andi só, er reis af rústum ófriðarins i'-ikla, setti í hásæti um heim all- an. Þeir einir, sem krjúpa að fót- 11511 gullkálfsins og vilja gerá list sma að auðvirðilegri þernu lægstu hvata lýðsins -— þeir einir græða íje. Hinir verða að láta sjer lynda að vera gestir í heimi og guðs- þakJcamenn. En öðru máli ætti þó að gegna hjer hjá oss. Fjarlægðin hlífði okk ur að mestu við ógnum ófriðarins. Hún ætti og að hat'a varðveitt anda vorn og eðli óskemt að mestu. Og einkum og sjer í lagi ætfi okk- ur nú að fara að lærast það, að meta að verðleiltum þá fáu menn, er vjer^eigum, sem alt hafa lagt í sölurnar, til þess að hrinda af oss orSstír þeim, er á oss liggur í menningarlöndum álfunnar víðast hvar, að vjer sjeum frekar skræl- ingjar en menningarþjóð. Meðal þessara fáu manna er Eggert Stefánsson. Hann átti kost á því að gerast Wagner-söngvari í Þýskalandi eins og Pjetur Jónsson, — en liann neitaði þessu boði, af því- hann hafði sett sjer það rnark- mið, að kynna heiminum íslenska tónsmíði og íslenskar tónsmíðar, enda hvorttveggja með öllu ókuun- ugt fyrir 15 árum síðan. — Mun engum blandast hugur um, að lijer komi fram fölskvalaus föðm’* landsást og sjaldgæf sjálfsafneitun. Og þykist jeg þess fullviss, að þeirn íslendingum, sem stundum hefir látið sjer fátt um finnast þó Eggert Stefánsson væri að bera sönghróður okkar út um heiminn, muni eigi hafa gengið annað til en hugsuriarleysi, er þeir möttu eigi starfsemi þessa rjettilega. Jeg ætla eigi að telja hjer upp lofsyrði þau, er Eggert Stefánsson hefir hlotið hjá söngdómurum er* lendi-s, og þá um leið einnig sii ís- Jenska músík, sem hann hefir túlk- að. Aðeins vil jeg nefna það, að á Leimssýningunni miklu í París síð- ast, var haldin söngskemtun eirj rnikil, og sendi hvert þeirra landa, er tók þátt í sýningunni, einn út- valinn söngsnilling fyrir sína hönd. — Danmörk tók þátt í sýning- unni. Og Danmörk sneri sjer til Eggerts Stefánssonar og bað hánn að koma þar fram af sinni hálfu og syngja. Söng Eggert þar lög cftir Hartmann (danskan tónsmið) og eftir Sv. Sveinbjörnsson og Sigv. Kaldalóns. Og hlutu Damir h'éiður mikinn fyrir sinn söng- mann! Fátæki drengurinn íslenski er íiu orðinn fullþroska söngsnilling- ur. Eftir 20 ára útivist kemur hann nú lieim tii ættjarðarinnar um hríð, með viðurkenningu heims ins á list sinni og íslenskri músílc. Fögnum lionum að verðleikum! Björg' C. Þorlákson. SUNLIGHT ^ sápan er sjerstaklega ætluð til stórþvotta. Þvoið lök, nærfatnað og gluggatjöld úr Sunlight sáp- unni, þá verða þau snjóhvít. Þvottadaginn getið þjer alls ekjci verið án SUNLIGHT SÁPUNNAR. Afar ódýrt. Nýtt dilkakjöt, Kartöflur 15 aura Vz kg., Mjólkurostur 75 aura, S’i eskjur 50 aura, Rúsínur 75 aura, Hveiti (Alexandra) 25 aura., Hrís- grjón 25 aura, Haframjöl 25 aura. Kartöflumjöl 35 aura. Tersl. Fíllinn, Laugaveg 79. — Sími 1551.

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.