Morgunblaðið - 04.09.1929, Qupperneq 6

*
MORGUNBLAÐIÐ

<U
(0
B
JC —
(8 5 «o
«4— Q« M
« e E
xx g >
3 <u
o r oj
3 (u
a >
a x:
im
5 w
íd
>-j i-1
*-r>
3* S.
<
n>
n>
CQ
I I
•3 2
D) 0)
x* o»
*• s
0) D)
AUir sem reynt hafa hinn nýendurbætta FÁLKA-KAFFI-
BÆTI viðurkenna, að hann sje jafngóður hinum bestu út-
lendu kaffibætistegundum. Athugið verðmuninn!
55 aura pakkinn (stöngin). ■»
1. Steffensens Fabrikker, Haupm.hðfn.
Pylsur, soðnar og reyktar.
do. niðúrsoðnar.
Flesk, saltað og reykt. Rúlluskinkur.
Lifrarkæfa í dósum. Grísahlaup, uxatungur o. fl.
Alt viðurkendar fyrsta flokks vörur. Afgreiðsla beint
tíl kaupenda fyrir milligöngu okkar.
iðir ^yfirferðar vegna leðju. 1500
Skotar dönsuðu og spiluðu í dag
'á sýningarsvæðinu. Það var stór-
fín sýning. í dag var „Bank Holi-
day“, frídagur hjer í Englandi og
liefir gestafjöldinn aldrei verið
eins mikill og i dag.
Um kvöldið glímdu glímumenn
okkar 8 að tölu fyrir troðfullu
leikhúsinu. Þeim var fagnað mikið
af mannfjöldanum.
. .6. ágúst. Ausandi rigning í nótt,
en batnaði er á daginn leið.
Danskir skátar 12 hundruð að
tölu sýndu danska fimleika á sýn-
ingarsvæðinu í dag. Þetta var með
tilkómumestu sýningum, sem haldn
ar hafa verið hjer.
Ráðstefnufulltrúar okkar voru
boðnir í fulltrúaveislu þetta kvöld
og var R. B. Powell hy’tur þar.
7. á,gúst. Nú var komið að ferða-
lögum þeim, sem skátamótið sá um
að farin yrðu, með allra erlenda
skáta á Jamboree. Hið fyrsta af
þessum ferðalögum var farið í dag.
Ileimsóttum við ])á.á meðal annars
baðstaðinn New Brigtou og verk-
smiðjui'nar Port Sunlight. Fræð-
andi og gott ferðalag. Þetta kvöld
banð borgarstjórinn í Birkenhead
öí!um fararstjórunum frá Jam-
borec í veislu.»
8. ágúst. Þennan dag var ágætt
veður og segja ensku bölðin, að
nú muni veðrið breytast til batn-
aðiir. Bai'ii að svo yrði. Göturnar
hjer, sem verstar voru orðnar, hafa
r,ú verið bættar mikið með því að
leggja um þær timburplanka og
moka leðjunni burt.
Þennan dag var farið til bæjar-
ins Crewe. Þar eru stórfenglegar
járnbrautaverksmiðjur og var þar
margt nýtt fyrir okkur að sjá. —
Þetta kvöld glímdum við enn í
leikhúsinu og sungum á eftir. —
Mjeg vel tekið eins og áður.
Fórum úr leikhúsinu kl. 10 og
glímdum við varðekl okkar.
9. ágúst. Veðrið álveg ágætt. —
Ekkert sjerstakt farið þennan dag.
JEn við notuðum daginn óspart til
að taka myndir af ýmsu á Jam-
boree.
10. ágúst. Agætt veður eins og
fyrri daginn. í dag var fána og
þjóða rsýning á sýningarsvæðinu.
Fyrir hönd Islands* mættu nú að-
eins eldri skátarnir. Fólksfjöldinn
var mikili og fagnaði dátt.
Breslta skátabandalagið gaf
hverri þjóð fána sjerstaklega útbú-
inn til minningar um Jamboree.
\'ið sama tækifæri var Lord R. B.
Powell færðar ágætar gjafir frá
öllum skátum heimsins.
11. ágúst. 1 dag er sunnudagur
og var haldin guðsþjónusta í hinni
fögru dómkirkju í Liverpool.
12. ágúst. Þetta er eiginlega
hinn síðasta dagur hjer á Jam-
boree, því á morgun fara ýmsar
þjóðir að búa sig til brottferðar.
Ekkert sjerstakt á dagskrá í dag,
en allir notuðu daginn til að
k-veðja ]>á knnningja sem hægt var
að ná til.
13. ágúst. í dag er gott veður.
Það er óveuju kyrt yfir tjaldbúð-
unuiu. Hver þjóð fyrir sig- tekur
si.man búnað sinn í kyrþey og síð-
an er haldið burt — burt frá stað
sem aldrei rnnn líða oss úr minni.
Engin dagbók getur gefið fult
yfirlit yfir það, sem fram fór á
Jámboree, því svo fjölda margt
skeöi þar á degi hvérjum, að ekki
ei' hægt að lýsa ]>ví í fljótu bragði.
Fjölda margar sýningar bæði á
leikhúsinu og við varðeidana voru
svo ágætar, að gaman væri að geta
sagt ítarlega frá þeim hjer, en ]>að
er því miður ekki Jiægt.
Nokkrum dögum áður en við
lögðum á stað að heiman frá ís-
landi fengum við símskeyti frá
síra E. Seott M. A., er var einn
af hjeraðshöfðingjunum á Jambor-
ee um að hann æskti þess áð við
íslensku skátarnir yrðum gestir
skátanna í bænum Luton eftir
Jamboree. Þessu boði var auðvitað
tekið með þökkum. Luton er bær
skamt fyrir norðan London og
eru þar um 70 þúsund íbúar.
Eftir 7 tíma járnbrautarferð að
næturþeli frá Birkenhead komum
við til Luton. Þar tóku skátar á
móti okkur og byrjuðu á því að
gefa okkur sameiginlegt te og
kaffi og síðan fóru allir í bað.
Lutonskátarnir og' foringi þeirra
síra E. íácott höfðu útvegað okkur
verustað á ýmsum heimilum þar
í bænuin og vorum við látnir vera
tveir og tveir sainan. í þessum
bæ dvöldum við í fimm daga og'
nutum þar meiri gestrisni en okk-
ur hafði dreymt um.
Á hverjum degi var farið eitt-
hvað með okkur til skemtunar og
fróðleiks og voru bæjárbúar allir
jafn einhuga um að gera okkur
dvölina sem minnisstæðasta.
Þar sýndum við glíniu og sung-
um við varð.eld er lialdinn var
rjett hjá borginni. Var talsvert
um okkur skrifað í blöðin þar og
birtar myndir af okkur.
Þann 19. ágúst lögðum við upp
frá Luton og hjeldum til London.
Þar vorum við til 22. s. m. og
bjuggum þar allir saman i skála
miklum, er notaður var þessa dag-
ana fyrir ýmsa skáta er komu að
lieimsækja London. Enginn okkar
hafði komið til London áður og
var viðstaðan þar, þótt stutt væri,
okkur til fróðleiks og ánægju.
Með Goðafossi lögðum við af
stað áleiðis til íslands frá Hull að
kvöldi ])ess 22. ágúst. Sjóferðin
gekk vel, og komum við heim að
morgni hins 27. þ. m.
29. ágúst 1929.
J. 0. Jónsson.
Eggert Stefánsson
1903-1929.
Fyrir 20 árum síðan fór fátækur
íslenskur drengur, þá nýlega
fermdur, út í heiminn. Ekki til
þess að afla sjer fjár og frægðar
að fornum sið með hernaði og rán-
um, heldur til þess að leita sjer
tækifæris til þess að þroslta þá teg-
und listeðlis, sem guðirnir af náð
sinni höfðu gefið hónum í vöggu-
gjöf. Þessi íslenski drengur hjet
Eggert Stefánsson. Og listeðlið, er
Eggert Stefánsson.
guðirnir höfðu gefið honum, var
sönggáfan. Aðra góða gáfu höfðu
guðirnir og gefið honum og var
hún sú, að eignast vinsældir allra
þeirra manna, er kumja að meta
hreint hjarta og fölskvalausa föð-
urlandsást, samfara óbifandi trú á
þá köllun og á þær skyldur, senf
sjerhver andans gáfa leggur hverj
um þeim á herðai’, er hlotið hefir
slíka guðagjjöf.
Jeg man vel eftir þessum ein-
ltennilega unglingi fyrstu árin
hans á sönglistaskóla Kaupmanna-
hafnar. Hann var þá þegar þrung-
inn einskonar vigmóði, — fús að
leggja alt á sig til þess að geta
starfað að þvi að fégra og full-
kornna rödd sína og sönglist. En
um leið bamslega bljúgur og
þakklátur fyrir sjerhverja samúð
og sjerhyern yl, sem gat örfað og
styrkt á örðugri braut. Og þá
eigi að síður barnslega viðkvæmur
gagnvart andúð og kulda — gagn-
vart hinni rótgrónu íslensltu van-
trú á sig og sína. En hún var þá
eigi síður ráðandi í liinni íslensku
nýlendu í Kaupmannahöfn en hjer
heima. Þessi vantrú á eigin mátt
og megin, sem magnaðist eins og
tröllaukinn draugur í hugum og
hjörtum okkar íslendinga fyrir út-
lenda áþján og kúgun, alt frá 1550
og fram á 19. öld. Draugur, sem
enn er ekki kveðinn niður nema
til hálfs.
En fátæki íslenski drengurinn
ruddi sjer braut. Með óþrjótandi
elju og fyrir aðstoð góðra vina
tókst lionum að halda í liorfinu,
halda brautina fram, án þess að
víkja til Jiliðar. Hann fær fyrstu
verðlaun á sönglistaskólanum. Frá
Höfn fer hann til.Svíþjóðar, stund-
ar þar söngnóm og syngur víða
við góðan orðstír. Frá Svíþjóð fer
liann til ítalíu. Þar opnast hinum
unga listamanni nýr heimúr. Þar
stundar hann enn söngnám í fimm
ár lijá frægum kennurum. Og ít-
alía verður honum annað föður-
land, því þar kynnist hann konu
þeirri, er ( vinnur hug hans og
hjarta og giftist honum.
Ófriðinn mikla ber að höndum.
Peningar falla í verði. Efnaðar ætt
ir verða fátækar og fjelausir brask
arar gerast ríkir. Eggert Stefáns-
son verður að fara út í heiminn
til ]>ess að reyna að vinna sjer inn
fje með söng sínum. Hann syngur
i París, Ameríku, Englandi. Hon-
um er alstaðar vel fagnað. Hann
er orðinn jafnoki þeirra, sem heim-
urinn viðurkennir sein ágæta söng-
menn. En listir — og vísindi —
hafa orðið að lúta í lægra haldi
fyrir ærslaskemtunum þeim og
augiiabliksnautnum, sem ófriður-
inn mikli, eða rjettara sagt andi
só, er reis af rústum ófriðarins
i'-ikla, setti í hásæti um heim all-
an. Þeir einir, sem krjúpa að fót-
11511 gullkálfsins og vilja gerá list
sma að auðvirðilegri þernu lægstu
hvata lýðsins -— þeir einir græða
íje. Hinir verða að láta sjer lynda
að vera gestir í heimi og guðs-
þakJcamenn.
En öðru máli ætti þó að gegna
hjer hjá oss. Fjarlægðin hlífði okk
ur að mestu við ógnum ófriðarins.
Hún ætti og að hat'a varðveitt
anda vorn og eðli óskemt að mestu.
Og einkum og sjer í lagi ætfi okk-
ur nú að fara að lærast það, að
meta að verðleiltum þá fáu menn,
er vjer^eigum, sem alt hafa lagt í
sölurnar, til þess að hrinda af oss
orSstír þeim, er á oss liggur í
menningarlöndum álfunnar víðast
hvar, að vjer sjeum frekar skræl-
ingjar en menningarþjóð.
Meðal þessara fáu manna er
Eggert Stefánsson. Hann átti kost
á því að gerast Wagner-söngvari í
Þýskalandi eins og Pjetur Jónsson,
— en liann neitaði þessu boði, af
því- hann hafði sett sjer það rnark-
mið, að kynna heiminum íslenska
tónsmíði og íslenskar tónsmíðar,
enda hvorttveggja með öllu ókuun-
ugt fyrir 15 árum síðan. — Mun
engum blandast hugur um, að
lijer komi fram fölskvalaus föðm’*
landsást og sjaldgæf sjálfsafneitun.
Og þykist jeg þess fullviss, að
þeirn íslendingum, sem stundum
hefir látið sjer fátt um finnast þó
Eggert Stefánsson væri að bera
sönghróður okkar út um heiminn,
muni eigi hafa gengið annað til en
hugsuriarleysi, er þeir möttu eigi
starfsemi þessa rjettilega.
Jeg ætla eigi að telja hjer upp
lofsyrði þau, er Eggert Stefánsson
hefir hlotið hjá söngdómurum er*
lendi-s, og þá um leið einnig sii ís-
Jenska músík, sem hann hefir túlk-
að. Aðeins vil jeg nefna það, að á
Leimssýningunni miklu í París síð-
ast, var haldin söngskemtun eirj
rnikil, og sendi hvert þeirra landa,
er tók þátt í sýningunni, einn út-
valinn söngsnilling fyrir sína hönd.
— Danmörk tók þátt í sýning-
unni. Og Danmörk sneri sjer til
Eggerts Stefánssonar og bað hánn
að koma þar fram af sinni hálfu
og syngja. Söng Eggert þar lög
cftir Hartmann (danskan tónsmið)
og eftir Sv. Sveinbjörnsson og
Sigv. Kaldalóns. Og hlutu Damir
h'éiður mikinn fyrir sinn söng-
mann!
Fátæki drengurinn íslenski er
íiu orðinn fullþroska söngsnilling-
ur. Eftir 20 ára útivist kemur
hann nú lieim tii ættjarðarinnar
um hríð, með viðurkenningu heims
ins á list sinni og íslenskri músílc.
Fögnum lionum að verðleikum!
Björg' C. Þorlákson.
SUNLIGHT ^
sápan er sjerstaklega ætluð
til stórþvotta.
Þvoið lök, nærfatnað og
gluggatjöld úr Sunlight sáp-
unni, þá verða þau snjóhvít.
Þvottadaginn getið þjer alls
ekjci verið án
SUNLIGHT SÁPUNNAR.
Afar ódýrt.
Nýtt dilkakjöt, Kartöflur 15
aura Vz kg., Mjólkurostur 75 aura,
S’i eskjur 50 aura, Rúsínur 75 aura,
Hveiti (Alexandra) 25 aura., Hrís-
grjón 25 aura, Haframjöl 25 aura.
Kartöflumjöl 35 aura.
Tersl. Fíllinn,
Laugaveg 79. — Sími 1551.