Morgunblaðið - 22.12.1929, Qupperneq 5

6
Suniradaginn 22. des. 1929.
FABRIEKSMERK
Munið að þetta
erbesta og eftir
qæðum ódýrasta
súkkulaðið.
llir lil .iBHdBi‘1
Danskir, Þýskir, Hollenskir og
Havaua, slórir og sámir. —
VINDLAR
Cig'ar ettnr Borgarinnar mesta úrval.
Rieykt óbak Heimsins þektustu merki.
Allskonar reykingaáhðld,
Konfektkassar.
Selgall Mikið úrval í jólapokana.
AVEXTIR Epli, Appelsinur, Bananar
Allir sem vilja gefa kunningjunum eða
gestum sínum það besta, eiga erindi í
Töbaksv. Liondon.
Ansturstræti 1.
Simi 1818.
Hgætíir iðlagialir.
Kaffistell, 40 teg., Matarstell, Þvottastell, Ávaxtaskálar, Reyk-
sett, Blómsturvasar, Vínsett,, Silfurplett afar mikið úrval, Nagla-
sett, Burstasett, Saumasett, Dömutöskur og Veski. Barnaleikföng
allar mögulegar tegundir með borgarinnar lægsta verði. Jóla-
trjesskraut, Kerti og Spil og ótal margt fleira ágætt til jólagjafa
er hvergi fæst ódýrara.
H. Einaroson 5 Bifirnsson
Bankastræti 11.
Drifanda kaifið er drýgst
I
Hfinnitsgarsjóðnr
Lárnsar G. Lnðvígssonar og Málfríðar Jónsdóttnr.
Prjedikun í jólaíriinn
eftir Gnðm. Hannesson.
Á skólaárum mínum var hjer
færeyskur skósmiður, sem Jakob-
sen hjet, góður maður í sinni iðn
og' sívinnandi, en fátækur var hann
þó alla tíð eins og fle'stir skóarar
voru þá í Reykjavík.
Hjá þessum meðallags skósmið
lærði íslenskur piltur skósmíði. —•
Vafalaust hefir kaupið verið smá-
vaxið, sem hann f jekk, þegar náms
tímanum var lokið, en með
strangri sparsemi gat liann þó
dregið saman nokkur hundruð
krónur áður langt leið, og þær
notaði hann til þess að se'tja sjálf-
ur upp skósmíðastofu, árið 1877.
Hann var þá 19 ára. Ekki var
stofan stærri en það, að hann var
G. Lúðvígsson. Æfi hans er mörg-
nm kunn, svo hjer Cr ekki um að
villast.
Upphaflega liafði hann ekki úr
öllu meira að spila en aðrir skó-
arar bæjarins og minna en sumir,
að öðru en manngildi sjálfs síns,
sem oftast er drýgsti arfurinn. Þó
ekki þekti jeg hann persónulega,
þykist jeg sjá ljóslega hveTsu æfin
var til að byrja með. Hann hefir
unnið alt hvað kraftarnir leyfðu,
líltlega tvenna átta tíma á dag, ef
á þurfti að halda, og sparað það
sem sparað varð. Og konan hans,
Málfríður Jónsdóttir, hefir hlotið
að vera ágæt húsmóðir og samhent
honum í öllu. En jafnframt þessu
Lárus G. Lúðvígsson og Ivlálfríður Jónsdóttir.
þar einn við vinnu til að byrja
með.
Það voru ekki miklar horfur á
því, að skóbúðin hans yrði auðs-
uppspretta og alls eng-ar, fljótt á
að líta, þegar þess er gætt að ung-
ur kvongaðist hann og eignaðist
alls 12 börn, en hinsvegar átti
liann snemina við veikindi að
stríða á heimilinu, svo að eitt ár
var hann alve'g frá vinnu,
Og þó gekk það einhvernveginn
svona, að fljótlega fór þessi skó-
smíðastofa að aukast og blómgast,
fór blátt áfram að sigla fram úr
öllum sínum keppinautum og æ
því meir sem áleið. — Mönnum
fjölgaði, liúsakynnin bötnuðu og
litla skósmíðastofan vai’ð að glæsi-
legri stórverslun, stærstu skóversl-
un landsins, en e'igandinn einn af
efnuðustu borgurum bæjarins.
Og orsökin til álls þessa var
blátt áfram sú, að skósmiðurinn
var Lárus G. Lúðvígsson. — „Yeld-
ur hver á heldur“.
Nú á dögum hvíslar illgirnin og
öfundin því í eyru allra," eða öllu
heldur orgar það, að slíkir menn,
sem farnast vel og auðgast öðrum
fremm*. hnupli í raun og veru
öllum sínum auð frá verkamönn-
unum eða steli honum lævíslega
uv vösum meoborgara sinna. Það
sjo því sjálfsagt, annað hvort að
gera eigur þeirra • upptækar. eða
leggja á þá svo þunga skatta. að
rækilega sje j.mokað úr hlöss-
unum."
Það er. fróðlegt að athuga livort
þessu var þannig farið með Lárns
hc-fir hann reynt að auka þeltk-
irgu sína eftir mætti, lært nauð-
svnlegustu verslunarfræði og því-
umlíkt. — Þetta hefir svo greitt
lionum götu til þess að færa inn-
kanp sín frá Danmörku, sem allir
hjer versluðu þá við,'og til Þýska-
lands. Varð þetta til þess að hann
komst að miklu betri kaupum en
aðrir keppinautar, hafði úr me'iru
að velja og gat selt ódýrara, þó
að hann liefði jafnframt ríflegri
hagnað. Jafnframt sá hann glögg-
ar og fyr en aðrir, að skósmíðið
var að breytast í verslun með til-
búinn skófatnað, og sneri sinni
snældu eftir því.
Á þennan hátt safnaðist spar-
sama manninum allmildð fje, sem
annars lenti í höndum danskra
viðskiftamanna. Ekki tók hann
það frá ve'rkamönnum sínum, því
þeim hefir hann goldið sama kaup
og aðrir, ef ekki hetra, og .ekki úr
vösum bæjarbúa og viðskifta-
manna, því þeir versluðu við hann
vegna þess eins, að sjálfir höfðu
þeir hagnað af því.
Þannig gengur þetta með flest
• itilbrigð fvrirtæki í höndum gróða
mnma-. og brautryðjenda. Gróðinn
pr.'ttur cf þckkingu og hugviti
forgön gnmanna nna og umhverfis
þá skapast svo atvinna, auður og
alskonær hagnaður fyrir allan al-
mfturing o;r viðskiftamenn, hvað
svo sem allar öfundssjúkar óg
skilningslausar sálir segja!
En ekki hjelt þó Lárus Iiúð-
vígsson fastara á skildingunum en
það, að örlyndur liafði hann verið
' 3 :
Kærkomnar
Tveggja turna
silfurplett 12 gr.
Borðhnffar riðfrfír.
Matskeiðar,
Oafflar,
Avaxtahnifar.
Teskeiðar,
Tertuspaðar,
Fiskihnffapðr,
Fiskspaðsr,
Teegg-Tesigti.
Ennfremur:
Borðhnffar með bein-
skafti riðfr., f|. teg.
Bvaxtahnífar, riðfríir.
Hlpacca matskeiðar,
gafflar og teskeiðar
og fiei a af nytsOmum
iólagiöfum fyrirliggiandi f
Járnvörud.
les Zimsen.
og lijálpfús við fátæka, gerði
margt gólt í kyrþei. Sjálfur hafði
hann reynt hver ógæfa hé'ilsuleys-
ið er, og kann það að hafa stuðlalS
að því, að hann var drjúgur stuðn-
ingsmaður heilsuhælisins á Vífils-
stöðum, þegar verið var að koma
því upp.
Að hinu þarf ekki að spyrja, að
vel sá hann fyrir heimilinu og öll-
um barnahópnum. Tíu mannvæn-
leg hörn tóku við arfi og starfi
eftir foreldra sína, með ólíkt
meiri þekkingu og meira fje1 í
veganesti heldur en þau höfðu
haft til að byrja með.
Það er ekki ætíð að ungu kyn-
slóðinni farnist betur en þeirri
eldri, og lítið stoðar auðlegðin ef
ekki fylgja jafnframt mannkostir
og atorka. Og þó eru mannkostir
arfgengir, jafnt frá föður og móð-
ur. Þeir einir hafa því góðar horf-
ur á lífsleiðinni, sem eiga til góðra
að telja í báðar ættir. Þannig er
þetta með börn Lárusár Lúðvígs-
sonar. Það verðnr lærdómsríkt að
sjá hversu sonum hans farnast,
Lúðvíg, Jóni og Óskari, sem hafa
tekið við verslun föður síns.
Byrjunina hafa Reýkvíkingar sjeð
A 50 ára afmæli verslunarinnar
1927 var afráðið að byggja hið
mikla verslunarhús þeirra bræðra
i Bankastræti og lóð keypt undir
það. Nú er það að öllu fullgert
og er þar einliver stærsta og rík-
/