Morgunblaðið - 14.06.1930, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Bifreiðaskoðunin.
Skoðun á bifreiðum, sem nú stendur yfir hjer í bæn-
tim, verður lokiði miðvikudaginn 18. þ. m. kl. 7 e. h.
Ef nokkur verður þá, sem eigi hefir komið bifreið
sinni eða bifhjóli til skoðunar, og eigi tilkynt ef lögmæt
jförföll hamla, þá verður hann látinn sæta sektum sam-
kvæmt bifreiðalögunum. Sama gildir og um þá, sem hafa
fengið frest til viðgerða á bifreiðum sínum, en eigi komið
með þær aftur á tilsettum tíma að viðgerð lokinni, til end-
tirskoðunar, eða á annan veg, brotið gegn fyrirmælum
skoðunarmanna.
Skírteini fyrir lögboðinni tryggingu sjerhverrar bif-
reiðar og bifhjóls sem er í bifreiðaskrá, ber hlutaðeig-
tetldum að sýna skoðunarmönnum fyrir þann tíma að skoð-
«n er lokið, eins þótt viðkomandi farartæki eigi geti færst
*il skoðunar.
Þetta tilkynnist hjer með öllum sem hlut eiga að máli,
til leiðbeiningar.
Lögreglustjórinn í Reykjavík, 13. júní 1930.
Hermann Jónasson.
Uppboö.
Opinbert uppboð verður haldið við íshúsið Herðubreið,
hjfir í bænum, mánudaginn 16. þ. m. kl. 2 e. h. og verða þar
fiéid allskonar veiðarfæri, þar á meðal snyrpibátar.
Lögmaðurinn í Reykjavík, 13. júní 1930.
BJBrn Þðrðarson.
lúsgagnaverslun Reykjavikur.
Vatnsstíg 3. Sími 1940.
Nýjar vðrur:
Strástólar, margar tegundir.
Stráborð, ódýr og falleg.
Bambusvöggur, Bambusborð og Súlur.
Brúðuvagnar og margt fleira.
LÆGST VERÐ 1 BÆNUM.
éc móðir hennar og stóð Benedikt
þá svo að segja einn uppi. Var
Ingibjörgu fyrst komið til fósturs
hjá Sigtryggi föðurbróður sínum.
Seinna varð hbn augasteínn föður
aíns og besti sólargeislinn í lífi
hanb.
Árið 1904 kvæntist Benedikt
öðtu sinni og er seinni kona hans,
serh enn er á lífi, Pálína Þórarins-
dóttir frá Grásíðu i Kelduhverfi.
Þau eignuðust einn dreng, sem dó
ungur, og tóku þau þá Ingibjörgu,
dóttur Benedikts, heim til sín, og
hefi jeg ekki sjeð móður og dóttur
unnast meir en þær Pálínu og Ingi
björgu.
Benedikt var maður látlaus svo
senj mest mátti verða. Muudi hann
því ekki vilja að jeg kastaði miklu
lofi að honum látnum. En það má
jeg segja, að hre'kklausari og hús-
bófidahoJlari mann hefi jeg ekki
hitt^ og ekki betri, viðkvæmari nje
hugulsamari eiginmann og föður.
Á.
Islandssýning í Vínarborg.
Suður í Vínarborg hefir mál-
arinn Theo Henning stofnað til
allmerkilegrar sýningar viðvíkj-
andi íslandi. — Auk ca. 200
mynda af íslensku landslagi o.
fl., er hann hefir unnið að síð-
an hann dvaldi hjer á landi
sumarið 1927, verða þar sýnd
íslensk húsgögn og búsmunir,
trjeskurður, skartgripir, þjóð-
búningur, bækur og ýmislegt
fleira viðvíkjandi náttúru lands
ins og atvinnuvegum o. fl. Við
undirbúning sýningar þessarar
hefir hr. Henning notið aðstoð-
ir og ráða von Jadens baróns
og frúar hans (sem er hin eina
kona íslensk búsett í Vínar-
borg), og v. Medinger aðal-
ræðismannsfrúar o. fl. íslands-
vina þar í borg. Sýning þessi
stendur undir sjerstakri heið-
ursvernd sendiherra Norður-
landaríkjanna þar syðra, ýmissa
aðalræðismanna og annars stór-
mennis í Austurríki, sem hefir
stuðlað til þess, að sýnlng þess-
ari yrði komið á fót. (FB.)
Landhelgisvaruiruar.
Mjer varð reikað niður að
hafnarbakka fyrir nokkrum dög
um. Varðskipið „Ægir“ lá þar
tjóðrað við nýju uppfyllinguna.
Tveir dagar liðu. Enn koní
jeg niður að höfn. Enn lá Ægir
rólegur og nú enn meiri hem-
aðarbragur kominn á við nýja
hafnarbakkann. ,Fylla‘ var þar
nú líka og lá þar í innilegustu
faðmlögum við Ægi.
En hvar var Óðinn? Úti á
vakki? Nei, nei, nei! Það var
nú öðru nær!
Hann var í pólitískum leið-
angri fyrir stjórnarflokkana um
Austfirði. Þar innan borðs var
dómsmálaráðherrann, landhelg-
isvörðurinn, að toga sjer at-
kvæði til landskjörsins. Hann
togaði innfjarða með blekking-
arvörpu Framsóknar upp á rík-
isins kostnað. Rjett eins og það
væri bráðnauðsynlegt, að hann
kæmist að! Jú, jú!
En hver gætti landhelginnar
á þessu tímabili?
Enginnl
Togararnir útlendu leika nú
lausum hala. Nú er uppgripa-
öid hjá Tervani og öllum veiði-
þjófum. Verndaðir af sjálfum
landhelgisverðinum.
Heggur sá, er hlífa skyldi.
Jeg átti tal við tvo Framsókn-
armenn í gær.
Þeir voru sinn á hvorri skoð-
un. —
Annar fordæmdi atferli ráð-
herrans, óg kvað slíkt háttalag
mundu varða hann útlegðarsök
úr flokki þeirra.
Hinn kvað athæfi hans rjett
og skyldugt.
Hann kvað alt leggjandi í söl-
urnar, sjálfstæði og velmegun
þjóðarinnar, fiskimiðin og sóma
ríkisins út á við og inn á við,
einungis ef Jónas kæmist að.
Þetta var líka bitlingamaður.
Þarna kom fram „prinsip“mál
æstustu stjórnardilkanna: Jón-
as megum við ekki missa, hvað
sem það kostar, þá erum við
ruddir. Þá sveltum við. Annað
hirðum við ekki um.
Svona er stjórnmálaspillingin
orðin megn.
Þessi spilling kemur ofan að,
frá æðsta lagaverðinum; hún
breiðist út, eins og skæð farsótt.
Peningar í iboði!
Stjórnarklíkan býður hátt
verð í hverja sál. Hún hefir
ríkissjóðinn við hendina.
Hún hefir varðskip ríkisins
undir höndum til að kalla í, ef
erindi þarf að reka fyrir flokk-
inn, og erindin eru mörg.
En þrátt fyrir alt þetta, alla
hina ágætu aðstöðu til pólitískr-
ar smalamensku, er alt að fara
í hundana hjá flokknum.
Það er alveg ómögulegt, að
íslensk þjóð sje svo starblind
orðin, að hún sjái ekki svívirð-
inguna. Og ef svo verður, þrátt
fyrir alt, að þessi þjóð láti sjer
ekkert segjast við alla þessa
jjóðmálaglæpi, sem stjórnarlið-
ið drýgir dag hvern með dóms-
málaráðherrann í broddi fylk-
ingar, þá er ekki þjóðinni við
bjargandi.
Á þessu sumri og næsta sumri
verður úrslitabaráttan milli
sjálfstæðis og heiðurs hinnar ís-
lensku þjóðar og------Jónasar
Jónssonar frá Hriflu.
Það ætti ekki að vera vandi
að velja.
Það er einkennilegt, hvað
margir eru ennþá haldnir af
hinni svokölluðu Hriflublindu.
Þeir þverneita jafn óhrekj-
andi staðreyndum og því, að
Jónas valdi landi og þjóð smán
og tjóni með snattferðum varð-
skipanna. En sem betur fer eru
slíkir menn fáir, og vonandi, að
þeim fækki með hverjum degin-
um.
Eitt er víst: Sjómenn allflest-
ir eru nú orðnir agndofa af
undrun og rjettlátri reiði við
Hrifluvaldið, sem gerir hverja
atrennuna annari svæsnari á
atvinnuveg þeirra og lífsviður-
væri með snattferðum varðskip-
anna. ,
Jeg hitti skipstjóra í dag
hjerna á götunni, sem nýkom-
inn er af fiskiveiðum sunnan úr
Eyrarbakkabugt. Hann sagði
svo frá:
Við vorum staddir einu sinni
í vor suðaustur af Krísuvíkur-
bjargi og urðum varir við það,
að varðskipið, sem þá var á
vakki á þessu svæði og austur
með söndunum, var kallað til
Reykjavíkur í snatt. Hitt varð-
skipið var þá fyrir norðan land,
en Fylla lá inni eins og vant
var.
Varðskipið hlýddi vitaskuld
kallinu, og hvarf innan stundar
vestur með Reykjanesi.
Þetta var fyrri hluta dags, en
kl. 4 e. m. komu 9 togarar í
halarófu suðvestan úr hafi og
fóru austur með söndum innan
línu og hófu að toga — auð-
vitað. Við höfðum hvorki tíma
nje tækifæri' til að ífara á hnot-
skóg um þessa veiðiþjófa. En
þetta sýnir aðeins það, að tog-
ararnir vita vel, hvernig varð-
skipin eru notuð. Þeir bíða ró-
legir utan við lí'nuna, því þeir
vita af gamalli reynslu, að ekki
mun líða á löngu áður en kall-
ið kemur frá dómsmálaráðherr-
anum til varðskipsins, og því
ber að hlýða húsbóndanum. Þá
er farið að toga í landhelginni.
Dómsmálaráðherrann er raun
ærulega langstærsti langhelg-
isbrjóturinn, sem þekst hefir á
þessu landi.
Gullasni stjötnarinnar.
Kosningaúrslitin nálgast óð-
um. —
Skamt er þess að bíða, að
þjóðin geri sjálf upp reikning-
ana við stjórnina.
Ef stjórnin vinnur í þessari
kosningabaráttu, verðum við
Sjálfstæðismenn að muna það og
leggja okkur á hjarta, að sá
sigur er Phyrrusarsigur.
Það er ekki stjórnin sjálf, er
sigrar, ef svo fer, heldur hinn
gull-klyfjaði bitlingaasni stjórn-
arinnar.
Verði hinir væntanl. kjörnu
sósíalistar enn á ný taglhnýt-
ingar stjómarinnar, til þess að
henni verði kleift að lafa við
völdin, þá eru það ekki verðleik-
ar eða stefna Framsóknarflokks
Ifimir kassar
ttl sðln
með tækiíærisverði.
Ludvig Storr.
Nýkomið:
Bifreiðafjaðrir í ýmsa bíla, bæðí
fram og afturfjaðrir, Titanic og
venjulegar, svo se'm:
Buick, Chevrolet, De Sato, Eik
skine, Essex, Ford, G. M. C., Truck
12 blaða afturfjaðrir, Grahalfi
Bros,, Truck, Hudson, Nash,
Wippet, Plymoutli, Pontiac, Rugp-
by, einnig laus fjaðrablöð.
Ennfremur nýkomnar Feiti-
sprautur og serota-slöngur |
þær, mottur og renningsborð O,
m. fl. —
Haraldur Sveinbjarnarson
Hafnarstræti 19. Sími 1909»
ins, sem gerir þann gæfumun.
Nei! Það er enn sem fyr hinn
gullklyfjaði bitlingaasni, sem
Framsóknarstjórnin hleypir inn.
um borgarhliðið; sósíalistamir
standast ekki glampa gullsins;
þeir elta asna stjórnarinnar og'
tína gráðugir upp gullið, er úr
klyfjunum hrýtur. — Gullið er
svitadropar alþýðunnar, hinna
skattpítndu þegna, orðnir að
gulli. Þessar gullklyfjar eru
þeir blóðpeningar, sem stjómin
kaupir sjer fylgi með. „Bænda-
lyddurnar" og „Grimsbylýður-
inn“ borgar. Jónas kemst að og
stjórnin steypist ekki úr stóli
en ruddar eru fjárhirslur
ríkisins.
Sagan endurtekur sig æfin-
lega. Það sagði Tryggvi.
Nú hefir einnig sagan um
hinn gullklyfjaða asna endur-
tekið sig.
Nú segja menn söguna um:
Kosninga-gullasnann,
Bitlinga-gullasnann,
Framsóknar-gullasnann.
Asninn er svínbeygður undir
klyfjunum, en seigur, eins og
hann á kyn til.
Gullið í klyfjunum er rautt
og girnilegt og flokkurinn stór,
sem á „ætið“ sækir, jafnvel
'>ótt blóð og sviti fátæklingsins
drjúpi af hverjum peningi.
Það gerir ekkert til. Jafnveí
,málsvarar“ alþýðunnar „vernd
arar“ hennar og „forystumenn^
— með olíukónginn og banka-
jórann úr bakaríinu í broddi
fylkingar —, eru ánægðir yfir
hinu vel fengna gulli.
Þeir klappa á ístruna og^
brosa framan í alþýðuna næst
þegar verkfall kemur og segja:
öll þessi ístra er frá ykkur!“
Þeir allir, alþýðufulltrúarnir,
eru fylgismenn gullasna stjórn-
arinnar. Og svo kemur hirðin
— Hrifluhirðin — næst á eftir.
„Þetta er dárleg lest og Ijót
og lifandi-ósköp kljen".
En hún stjórnar þjóðinni eigi
að síður.
Veslings Island!
Jónas..
>