Morgunblaðið - 15.07.1930, Blaðsíða 2

2
MORGUNBLAÐIÐ
1
))MarmM&OiLsiEMfll
Kaupmenn: Kaupíð eftirtaldar vörur hjá okkur:
Ávextir bl. í heilum og hálfum dósum.
Ananas í heilum og hálfum dósum.
Perur í heilum-og hálfum dósum.
Ferskjur í heilum og hálfum dósum.
Asparges í heilum dósum. ,
Laukur, egyptskur.
Vörugæðin eru alþekt.
Pröfsmiði.
Þeir, sem rjett hafa til að gera prófsmíði við pípulagn-
ingar og'æskja þess, gefi sig fram við undirritaðan.
Helgi Hagnnsson,
Bankastræti 6.
E. s. Suðurland
fer til Breiðafjarðar 18. þ. m. Við'komustaðir samkv. ferða-
áætlun. —
Flutningur afhendist á morgun fyrir kl. 6 síðdegis.
H.f. Eimskipafjelag Suðurland.
Fyrirliggjandi s
Sardínur, margar teg.
Fiskabollur í heilum og hálfum dósum.
Kavíav Ansjósur.
Gaffalbitar. Lifrarkæfa.
Eggert Krisljánsson & Co.
Sfmi 1317 (3 Iínur).
Þar á meðal margskonar
Postulínsvamingur.
Borðbúnaður.
Emailleraðar vörur.
Beddar.
Stólar.
m-
L- ..
og margskonar Vefnaðarvörur svo sem Sængur-
ver, Lök, Handklæði, Serviettur, Koddaver, Dúka-
efni. Ennfremur Fiðurkoddar, 2 stærðir.
Landssýningin í
Hún var opnuð rjett fýrir Al-
þingishátíðina. Er hún í mörg-
um stofum skólans, bæði uppi
og niðri og eins í fimleikahúsi
skólans. Mununum er þannig
fyrir komið, að hver sýsla er
sjer um sýningu, eftir því sem
hægt er. 1 mörgum stofunum
verður þó að vera tvíbýli, en
sýningamununum raðað þannig,
að gestir geta fljótlega áttað
sig á því, úr hvaða hjeraði hver
munur er. Gerir þetta sýning-
una stórum skemtilegri fyrir þá,
sem gera vilja samanburð á
heimilisiðnaði í hinum ýmsu
hjeruðum.
Langmest ber á tóvinnu alls-
konar, hvar sem maður kemur,
og er hún yfirleitt mjög vönduð,
en smekkur talsvert misjafn um
litasamstillingu eftir því hvað-
an sýningarmunirnir eru. T. d.
eru vetlingar og sokkaplögg frá
Vestfjörðum með alt öðrum svip
en úr öðrum hjeruðum.
Dúkar úr Þingeyjar og Múla-
sýslum eru einna best gerðir, ef
litið er á heildina, en fjölda
margir ullardúkar, — víðsveg-
ar af landinu, — eru prýði-
lega fallegir og ofnir úr svo
fínu bandi að furðu sætir. Það
var áður kallað „hýalín“ og
voru það ekki aðrar en annál-
uðustu spunakonur, sem gátu
spunnið það.Margt af því bandi,
sem er á sýningunni, sýnir það,
að víða um land eru enn ann-
álsverðar spunakonur.
Ekki má gleyma að minnast
á slæðurnar, sem ýmist eru
gerðar úr þeli eða togi. Eru
margar þeirra aðdáanlega fal-
legar og sumar hrein listaverk.
Mikið er þarna af útsaum og
með margvíslegu mðti. Þarf
ekki glögt auga til þess að sjá
það, að hannyrðakonurnar hafa
lagt geypilega mikla vinnu í
það að sauma suma dúkana, en
um hitt munu verða skiftar
skoðanir, hversu smekkleg við-
fangsefni þær hafi valið sjer
sumar hverjar. Liggur manni
við að vorkenna sumum þeirra,
að þær skuli hafa lagt út í að
sauma eftir teikningum sem eru
rangar og hafa sáralítið til síns
ágætis annað en skapa þolin-
mæðisv'erk, þeim, sem við þær
fást.
Af glitofnum ábreiðum er
þarna nokkuð; ein ný kross-
vefnaðarábreiða mjög falleg t.
d. og ýmsir smærri dúkar. En
þarna eru líka á sýningu Múla-
sýslu gamlar ábreiður, ein
flj ttusaumsábreiða og nokkr-
ar krossvefnaðarábreiður, 120
—160 ára gamlar og bera þær
í rauftinni af öðru í þeirri list.
Það er ef til vill eðlilegt, því
að krossvefnaður og fljettu-
saumur lá lengi niðri og er það
fyrst nú, að farið er að endur-
vekja þessa list í landinu. Sama
rpáli gildir um spjaldvefnaðinn,
að hann kunna fáir nú; þó sjer
maður þarna hitt og annað,
spjaldofið og stendur það lítt
að baki gömlum spjaldvefnaði,
sem þama er líka til sýnis á
einstaka stað.
Nokkuð er af baldýringum,
og er eflaust merkilegasti grip-
Mentaskólanum.
lurinn þar sálmabók, sem kona
vestra hefir baldýrað gyllingu á.
Annars yrði of langt mál, ef
maður færi að telja upp ein-
staka gripi. *Auk þess er eýn-
ingin stór og þarf langan, tíma
til þess að skoða hana rækilega.
Benda má þó á, að þarna er
ýmislegt fásjeð, svo sem ísl.
skinnklæðin gömlu, sem sjó-
menn klæddust, og svo sýnis-
horn af því hvernig korntekja
(melkornsuppskera) fer fram á
Suðurlandi.
Úti í fimleikahúsinu hafa
klæðaverksmiðjurnar Álafoss
Og Gefjun sýningar sínar. Þar
er líka sýnd íslensk spunavjel
og tvinningavjel, ,,túrbína“ fyr-
ir raforku á sveitabæjum (smíð-
uð hjá Bjama í Hólmi og er sú
44 í röðinni). Þar hefir einnig
Guðrún Finnsdóttir sýningu á
ýmissi handavinnu sinni.
Sýningin hefir verið dável
sótt og hefir aðsóknin farið dag-
vaxandi eftir sem frá hefir lið-
ið Alþingishátíðinni. Verður hún
áreiðanlega enn betur sótt þessa.
viku en áður, því að nú hefir
fólk komist að því, að sýningin
er mjög merkileg, þótt hún
hefði sjálfsagt þurft að vera
fjölbreyttari.
óvíst er hvað sýningin verður
lengi opin. Það fer nokkuð eftir
gestakomu. Á sunnudaginn var
þar húsfyllir. Er líklegt að marg
ir hafi ekki gefið sjer tí'ma til
að skoða sýninguna meðan há-
tíðarskapið var efst í þeim, en
komi nú þegar um hægist, enda
er sýning þessi svo þjóðleg, -að
sem flestir verða að sjá hana.
Og vonandi verður hún til þess
að hleypa nýju fjöri í heimilis-
iðnað vorn. Það fyrirkomulag,
sem áður er á minst, að hafa
muni hverrar sýslu sjer, getur
einnig komið á stað metnaði
milli hjeraða þegar fram í sækir
um það hvert hjerað standi
fremst í heimilisiðnaði, og yrði
það áreiðanlega góð lyftistöng
til framfara og áhuga, getur
skapað betri smekk og meiri
vandvirkni, og jafnvel hvatt
menn til þess að finna upp betri
og hagkvæmari áhöld en nú
eru notuð við heimilisiðnað.
Veitingar ð Þingvöllum
hðtlðardagana
1 almenningsveislunni, sem
haldin var í Valhöll á Þingvöll-
um sunnudaginn 30. júní, helt
Tryggvi Þórhallsson forsætisráð
herra ræðu, þar sem hann þakk
aði sjerstaklega bryta Alþingis-
hátíðarnefndar á Þingvöllum,
Theodór Johnson frá Hjarðar-
holti, fyrir ágæta framkomu
hans og stjórn á öllu. Kvað
hann það í frásögur færandi, að
hátíðarnefndin hefði valið
bónda ofan úr sveit til þess að
standa fyrir veitingum og veislu
höldum á Þingvöllum fyrir tign
ustu gesti landsins, og þá væri
hitt eigi síður merkilegt hvað
honum hefði farist það vel úr
hendi að öllu leyti.
I
Sumarbústaður,
sem stendur í skínandi fallegu
landslagi skamt frá Soginu,
upphitaður með laugavatni, er
til leigu ly2—2 mánaða tíma.
Sigurþór Jónsson, úrsmiður.
Lffsábyrgð
er fundið fje. Kaupið tryggingu
Líftryggingarfjel. Hndvaka.
Lækjartorg 1. Sími 1250.
ILátið Dr. Scholl’s
sjerfræðing athuga fætur
yðar ef þær eru ekki
hraustar. Hann gerir það
ókeypis.
Hjnkrnnardeildm
Austurstræti 16.
Sími 60 og 1060.
Það munu fæstir renna grun
í hve ábyrgðarmikið og vanda-
samt starf Theodór Johnson
tókst á hendur er hann gerðist
landsbryti á þessari merkilegu
hátíð. En þeir, sem á Þingvöllum
vcru, sáu og vissu hve alt var
þar örðugt, munu fara nærri
um það ef þeir heyra nokkrar
tölur nefndar.
Theodór hafði á Þingvöllum
um lOO manns í þjónustu sinni
(55 framreiðslustúlkur, 15 stúlk
ur við fatageymslu og kalda
drykki, 8 manns við uppþvott,
10 í eldhúsi og 10 við tjalda-
geymslu).
Á Þingvöllum sá hann um
þrjá morgunverði, þar sem í
hvert sinn sátu um 350 manns
að borðum, miðdegisveislu fyrir
550 manns og þrjár miðdegis-
veislur fyrir 250—300 manns,
tvær móttökuveislur fyrir kon-
ung og eina fyrir sænska ríkis-
erfingjann.
Auk þessa var alt fylgdarlið
konungs og sænska ríkiserfingj-
ans, 10 manns, á fæði hjá hon-
um alla dagana.
Það mun mál þeirra manna,
sem á. Þingvöllum' voru, og
komu í Valhöll, að þar hafi
verið ágæt regla á öllu og snyrti
lega gengið um hvar sem litið
var. —
Er því leiðinlegt það sem sagt
ei í „Vísi“ í gær um óþrifnað
veitingamanna á Þingvöllum,
þar sem allir veitingamenn eiga
óskilið mál — Theodór John-
son jafnt sem aðrir. Þetta
er eigi aðeins leiðinlegt fyrir
hann (þar sem hann á það áreið
anlega ekki skilið) heldur og
fyrir hátíðarnefnd og forsætis-
ráðherra, sem að verðleikum
voru ánægð með starf ríkisbryt-
ans. —
Það væri rjett að birta nöfn
þeirra veitingamanna, sem farið
hafa að eins og „Vísir“ segir,
bæði til þess að saklausir sleppi
við óhróður og til þess að það
komi fram hverjir hafa svívirt
Þingvöll með sóðaskap á Al-
þingishátíðinni.
Vílc.
•^s.