Morgunblaðið - 09.11.1930, Blaðsíða 12

12
Við getum ekki augiýst
umsögn erlendra leik-
kvenna um handsápuna
okkar, en við höfum
reynslu og nieðmæli
fjökla sannra íslendinga
um að Hreins Lanolin-
hamlsápan sje sú besta fá-
anlega í landinu.
Revnið hana þegar í dag.
Hún fiest allvíða
og er
í s I e n s k.
Silvo
silfurfægiiögur_
er óviðjafnan-
legur á silfur,
plet, nickel og
alumineum
Fæst í ðllum
helstu versiun-
um.
skfiBfot
fyrir dömur og herra.
S'cúknu loforðin bætist beinn ótukt-
arskapur ,eins og t. d. gagnvart
Árnesingum.
Hjer í liaust skrifar Jóna.s frá
Hriflu langa grein í Tímann til
þess að reyna að splundra samtök-
um Flóamanna utan um mjólkur-
bú þeirra, með því m. a. að segja
ósatt úm verð það sem bændur fá
fyrir mjólkina er þeir flytja í búið.
Og nú er hann að setja upp
bcrklahæli rjett við mjólkurbú 01-
fusinga með óheppilegti afrensli,
og getur þetta orðið til þess að
spilla afurðasölu þeirra. Sjest eng-
in skynsamleg ástæða fvrir slíku
háttalagi.
Hvernig þótti þjer þeir bregðast
við í Eyjafirðinum um daginn,
þegar þeir ætluðu að berja á bols-
unum er hótuðu að stöðva vega-
vinnuna? Mjer var sagt nýlega, að
þeir hefðu haft svo mikinn við-
búnað bændamegin, að þeir hefðu
ráðið til sín lækni með sárautn-"
búðir, til þess að binda um Sár
manna eftir væntanlega orustu.
ITu Landrjettamálið hefir þú
Jicyrt. I>ó hjer væri nm að ræða
einn liinn svonefnda „löggæslu-
mann“ hefir stjórnin ekki tfeyst
sjer til að svæfa málið, hvernig
svc som dómurinn verðnr nú
Hjer kom óvænt orðuregn yfir
bæinn á dögunum — franskar orð-
r.r til ýmsra heiðursmanna bæjar-
ins. Höfðu orður þessar legið í
vörslum stjórnarráðsins' síðan í
sumar — og höfðu týnst þar. —
— Þarna er mælt að Einar Árna-
son liafi fengið einar tvær orður,
en liann fekk ekkert af því tagi
í sumar —hafði gleymst, eins og
fyrri daginn.
Læt þetta duga að sinni. Sendu
mjer línu úr sveitinni við tækifæri.
Yertu alla tíma blessaður, þinn
Nói.
„Hfturgenginn".
í þorpinu Euraska í Póllandi,
vildi það til fyrir skömmu, að
bóndi ein um sextugt „andaðist“
og var kistulagður. En um nótt-
ina reis liann npp úr kistunni, tók
Hvennagullið.
Uöruhúsið.
En á honum voru engin merki
rciðinnar að sjá. Hann lilustaði á
samtalið og ljet eins og ekkert
væri um að vera og brosti jafnvel
stundum að sniðugum fyndnisög-
um og að lokum kom að því, að
hann leiddi sjálfur hest sinn í
þessa þolraun hngkvæmninnar og
skipaði sjer í varnarstöðu gagn-
vart árásnm fjelaga minna. Árásir
þesSar voru á ytra borði ofursak-
leysislegar og meinlausar, en
dnldu þó miður vel óbeit þá, er
þeir allir höfðu á honum og hina
meinfýsislegu gleði er síðustu ó-
farir hans höfðu vakið í brjósti
þeirra.
Lengi vel sat jeg og hallaði
mjer aftur á bak í stól míiHim og
hirti ekki um að taka þátt í sam-
talinu. Mjer er ekki enn fulllkom-
lega Ijóst hvað kom til, hvort það
stafaði af því að Chatellerault tók
þessu öllu svo rólega, eða af hinu
að jeg hafi neytt of mikils af vín-
föngunum, — Það eitt er vist, að
jeg ljet falla nokkur orð — og
hefði jeg ekki gert það hjer hefði
saga þessi aldrei orðið til.
MORGUNBLAÐlÐ
&U(aðœr
m—im
ftr Bezti eiginleiki
y FLIK=FLAKS
- er, að það bleikir þvottinn
við suðuna, án þess að Sa
skemma hann á nokk- ÍÆ
urn hátt * m"
^ Ábyrgzt, að laustl*
sé við klór.

í smásölu kr. 0.60
logandi kerti sem stóð í herberg-
inn, og gelck inn til konu sinnar,
þar sem hún lá í svefni. Hann
liafði sem sje aðeins verið í dauða-
díi og vaknað þarna um nóttina.
En „ekkjan“ hjelt að liann væri
þarna kominn dauður og aftur-
genginn. Hún varð svo skelkuð,
að lnin fell í óvit. Sonur þeirra
hjónanna, sem þar var nærstadd-
ur, sá, í hvert óefni var komið.
Hann bjóst til að ráða niðurlögum
draugsins, og greip exi og ætlaði
£.ð vinna á honum. En hinn aftur-
gengni flúði á náðir nágranna
sinna. Þegar hann kom þangað —-
í líkklæðunum, tók ekki betra við.
Fólkið varð skelkað og flúði. Sá
afturgengni þant hús iir húsi —
og kom Öllu þorpinu í uppnám.
Að lokum herti lögreglumaður
upp hugann og gaf sig á tal við
,.drauginn“. Komst það þá upp,
hvernig í öllu lá.
Drífandsi kaffið er drýgst.
—■ Chatellérault, sagði jeg hlæj-
audi, sleppið þessum undanbrögð-
um. Játið að þjer farið með afsak-
anir einar og viðurkennið að þjer
hafið lcomið klanfalegar fram en
svo, áð afsakað verði um mann,
sem yður,er hefir Jilotið svo mikla
knnnáttu fram yfir aðra í hæ--
verskum siðum.
Dimmur roði blossaði um and-
] it greifans, fyrsta tákn reiðinnar
síðan liarin helti niðnr víninu. —
Gæfa yðar, Bardelys, hefir gört
yður hjegómlegáu, og af fordíld-
inni fæðist sjálf ánægjan, svaraði
hann liáðslega.
— Þarna sjáið þið, hrópaði jeg
og beindi orðum mínum til sam-
kvæmisins. Þarna sjáið þið hve
mikið far liann gerir sjor um að
losna við hann svara. Nei, herra
greifi, þjer verðið að viðurkenna
klaufaskap yðar.
— Klaufaskapur vissulega, ját-
aði La Fosse syfjandalega, klaufa-
skapur, er jafnast á við klaufa-
skap Pans, er hann bað drotning-
arinnar af Lydin.
— Jeg þarf ekki að viðurkenna
neinn klaufaskap, svaraði Chat-
ellerault gremjulega og hóf rödd-
ina. Það er hægastur vandinn að
afla sjer orðstís kvennagullsins
hjer í París meðal fegurðardrósa
hirðafinnar, sem allar eru jafn-
heimskar og málaðar. Það er auð-
veJt að/vinna sjer hylli þeirra, með
; þv að daður og sniðug lítil ævjn-
jtýri eru þeirra mesta skemtun og
livert tækifæri, er þið þessir for-
dildarfullu spjátrungár bjóðið
þeim grípa þar fegius liendi. En
L’öken Lavédan er kona, en ekki
brúða, Hún er gerð úr holdi og
blóði en ekki úr púðri eða
farða. Hún hefir-lijarta og er vilja-
sterk og sál liennar er ekki gróm-
tekin af fordild og svalllífi.
Þegar hjer var komið skelti La
I Fosse upp úr. -— Hlustið, vinir
mínir! Oh, lilustið á postula hrein-
Jífisins! hrópaði hann.
j — Heilagi Níkodemus, æpti ein-
liver annar, vinur okkar Chat-
ellerault virðist hafa fargað bæði
lieila og lijarta fyrir fætur þessar-
ar fögru jómfrúar.
Chatellerault leit leiftrandi aug-
á þann er talaði. Reiðin glampaði í
augum hans .
— Þið hafið rjett að mæla, tók
I jeg í sama streng, hann hefir orðið
undir í baráttunni um hana og nú
1 eignar hann henni í hjegómadýrð
sinni alla kosti veraldarinnar. r
lilllllJlllllllilliIlllilllllllllllllllllllllllIllIIUUIIIIlllllIUIIIIIIlllHS
Hjúkrunardeildin
Sápur!
Sápur!
Sápur! §
50 góðar tegundir.
Austurstræti 16. — Símar 60 og 1060.
suiiiiiiimmiiiiiimiiiiitiiiiiimiiiinuiiiuiiHiiumiHiiiiiiiiiiiu
Eitt er
nanðsynlegt
þegar liálka er, og það eru mann-
broddar, sem festir eru á skóhlíf-
ar, fást eins og margt nauðsyn-
legt í
JÁRNVÖRUDEILD
JES ZIMSEN.