Morgunblaðið - 30.08.1931, Blaðsíða 5

kmmidaginn 30. ágúst 1931.
or
mmMjiSw

1«
mm
mmmmmm
mmÆAhm
'K.'Æ'tídÍ'tíÖi-'Uífe'Jj
Svi.\'«*i-\'^>V'^i-''
mmmvPÁ
Þessi óviðjafnan-
legi kaffibætir fæst
nú í flestum versl-
unum bæjarjns.
x_í\V^ >_í\r; y_^\ ~ y-Z'.y-* 'V;'• 7 ;/^v.7 ,r^x, /
S«ÍÉIM«Ífl|M|||
tiatsigifiMfii
■jnanMMM
MWmmm.
mmmm
föMMEPIBI

iamið okkí ikt iet
á öðrum skóm en frá Lárusi.
Við höfum meira en hálfrar
aldar reynslu, og ætti það að
vera sjerhverjum næg trygg-
inm fyrir því að bestu skó-
kaupin eru hjá
Lárns K. Lnðvígsson
Skóverslnn.
ira Octavíns Þorláksson:
FrásSgn nm Japan.
Eins og lesendum Morgunblaðs-
is er kunnugt, staðnæmdist síra
•cta.víus Þorláksson og fjölskylda
læra að tala, lesa og skrifa jap-
önsku?, spyr jeg.
Sr. Octavíus brosir. Hann veit
ans um tíma bjer í Beykjavík, sem er, að þeim erfiðleikum verð-
fer<5 sinni umhverfis hnöttinn. Jur ekki lýst í fljótu bra.gði. Hann
’óru þau hjónin ásamt bömum | tekur hebresku til samanburðar
ínum frá heimili sínu í Kobe í og grísku, og segir að það sje
'apan í vor, sjóleiðis suður fyrir ^ bamaleikur einn, að læra þau mál
^síu um Súezskurð til Evrópu. samanborig við að læra japönsku.
Ijeðan halda þau til Noregs, síð- j Utlendingar sem eiga heima
n vestur um haf, og verða um 'Japan, eru altaf, alla æfi, ef svo
;yrt í Ameríku í vetur, en koma ber undir, að læra málið, og skilja
^eim til Ja.pan að hausti — þá það og skrifa betur og betur.
Síra Octavíus Þorláks son 0g fjölskylda.
Kyrraliaf. Þá er frí sr. Oeta-
Vlusar úti ag þessu sinni, frá
trúboðastörfum hans.
Aldrei hefir hann áður komið
íslands. Faðir hans fluttist
vestur um haf 16 ára gamall.
Eann lærði síðar til prests í Nor-
Þangað kom síra Octavíus
^arn að aldri. í 15 ár hefir hann
verið búsettur í Japan. Alla þá
stnnd hafa þau hjónin aldrei sjeð
íslending. Bæði ta.la þau íslensku
®nildarvel.
Jeg hitti síra Octa.víus að máli
*'-Íer á dögunum. Löng þarf ekki
^iðræðan að vera við þann mann,
«1 þess að komast að raun um,
a-ð
víðsýnn, enda er hann víðför-
og fróður mjög. Maður sem
etlr jafnvíða farið og kann
^nngumál eins og liann, liefir
^iirgu kynst. Þeir sem ekkert
i>ekkja af eigin sjón nema lítið
6ltt af Norðurálfu, eru sannkall-
a^ir heimalningar í samanburði
mann, sem talar, les og skrifar
■iapönsku og kinversku, og er
Paulkunnugur |háttum ,s'tórþjóð-
anna. þeim megin á hnettinum,.
Er ekki ákaflega erfitt að
—■ Það hlýtur að vera áka.flega
erfitt nám fyrir Ja.pana sjálfa að
skrifa mál sitt. Hugsa þeir sjer
ekki að taka upp nýtt letur, sem
hentugra er, og fljótlærðara?
— Jeg geri ráð fyrir, segir sr.
Octavíus, að 95% af kenslutíma
aliKennu skólanna fari í það að
kenna lestur og skrift. En Jap-
anar eru enn fastheldnir við letur
sitt. En þeim er ekki nóg að læra
japanska letrið.Til þess að skilja
ja.panskar bókmentir og menningu,
þá verða þeir einnig að læra kín-
versku.
Það kemur fyrir, að ritstjórum
dagblaðanna þykja sumir dálkar
úa.nn er maður sampnentaður I blaðanna vera of torskildir fyrir
almenning með hinu venjulega
japanska táknletri, og eru þá sett-
ir skýringadálkar, þar sem sama
efni er ritað með hljóðskýrandi
táknum fyrir alþýðu manna.
En nú er þess að gæta, að ekki
er nægilegt að læra alment mælt
mál í Japan, til þess að geta kom-
ist þar leiðar sinnar. Japanar eru
áka.flega mikið gefnir fyrir hinar
ströngustu kurteisisreglur. Til þess
að vera kurteis þar í landi, þarf að
segja alja skapaða ’hlutri' með
óbeinum orðum og alls konar íít-
úrdúrum. Sjerstakar kurteisisreglur
gilda í mæltu máli, þegar menn
tala úr ræðustól og alt aðrar,
þegar menn t. d. skrifa brjef.
Ögn er þetta nú að breytast á
síðustu árum. Menn eru t. d. farni-
ir að láta. sjer nægja að sknfa
almenn kunningja- eða viðskifta-
brjef með líkum hætti og menn
t-ala sín á milli. Er þetta einn
vottur þess að tímarnir eru að
breytast.
En þó Japanar geri sjer áka-f
lega mikið far um að kynnast
vjelamenningu Norðurálfunnar, og
sendi mentamenn sína um allan
heim, til þess að læra a.lt sem
nytlegt þykir, þá breytast hættir
Japana næsta lítið, hvað snertir
daglegt líf þeirra heima fyrir.
Þess ber að gæta, að kröfurnar
sem þeir gera. td daglegra þæg
inda, eru allar aðrar en Evrópu
menn gera, og miklu óbrotnari
Japanar búa enn í húsgagnalaus
um herbergjum, eða því sem næst,
Þeir sitja. á sessum á gólfinu,
geyma sængurfatnað sinn í skáp
daginn, en draga hann fram á
gólfið á kvöldin. Og enn nota
Japa-nar prjónana tvo til að mat.ast
með. Og sr. Octavíus tekur tvo
prjóna upp úr vasanum, álíka að
gildleika og beinprjóna þá, sem
notaðir eru hjer til a« prjóna með
langsjöl og þess háttar.
— Með þessum verkfærum get
jeg borðað hvaða mat sem er,
segir Ihann, og það þó jeg þurfi
að flýta mjer.
Þegar efnaðir Japanar byggja
hús sín nú á tímum, laga þeir
sig það eftir siðum annara þjóða,
að þeir hafa gestastofu í einu
horni hússins, með bekkjum með-
fra.m veggjunum, grammófón
borði í einu horninu, og
á miðju gólfi.
En annars er það venjulegast,
þegar maður kemur gestkomandi
á japönsk heimili, að þar er
engin slík bekkjastofa, heldur er
gestinum boðin stærsta og virðu-
legasta sessa ívemstofunnar, og
á hana er hann látinn setjast
Til þess að koma fram með
fullri kurteisi á japönsku heim-
ili, þarf margs að gæta. Fyrst er
það, að enginn má koma inn í
lnis, án þess að hann dragi skóna
af fótum sjer utan dyra. Inn ganga
menn annað hvort berfættir, elleg-
ar þá á þunnum sokkaleistum, er
þeir liafa verið í ,í ilsbónum sem
skildir voru eftir úti. Er inn
kemur heilsast menn með mjög
hátíðlegum hneigingum og tiltekt-
um, og má ekkert út af bera, svo
talið sje, að menn kunni sig.
Heimilislíf Japana er yfirleitt
mjög gott, og samheldni meðal ætt.
ingja ákaflega sterk. Þega.r talað
er um það við Japana, að hjer í
Norðurálfu, og í Ameríku sjeu
reist stór elliheimili, fyrir aldrað
fólk og lasburða, þá Shrista Jap-
a.nar liöfuðið, og alita, að þær
þjóðir sem þurfa á slíkum stofn-
unum að halda, sjeu mjög illa
innrættar, þvi að hver ætt eigi að
sjá um sig og sína.
Þegar Tókíó hrundi í jarðskjálft
unum um árið, varð það ákaflega
mikill ljettir fyrir hið japanska
þjóðfjelag, hve ættræknir Japanar
eru. Mikill hluti af hinu húsnæðis-
lausa og eignalausa fólki, komst
til fjarskyldra ættingja sinna um
landið alt.
Besta oy drýgsta bandsápan.
Fæst alstaðar.
a
borð
Þegar þjer kaupið dósamjólk
þá munið að biðja um
nuuin
því þá fáið þjer það besta.
Við hvers konar vinnu
menn kjósa ÞÓR
hinn kostarika
og góða pjÓR.
IOO á r a
sívaxandi
sala
sannar gæðin
Buglýsið í Morgunblaðinu.