Alþýðublaðið - 04.06.1920, Blaðsíða 2

s
þessi vínnotkun sé í samræmi við
anda og efni bannlaganna? Víst
geta þeir það ekki.
Ef nú læknarnir, samt sem áður,
geta borið af sér þau ámæli, sem
þeir hljóta að fá, fyrir afskifti sín
af þessari hóflausu vínsöíu, hvar
lenda lyfjabúðirnar þá? Þær leada
í dýkinu. Verða berar að því, að
misbrúka lyfjaleyfi sitt. Hjá því
getur ekki farið.
Því skal ekki haldið hér fram,
að svo stöddu, þó nærri lægi, að
báðir aðiljar séu sekir um brot á
settum reglum. En þess er kraíist
og verður krafist, unz framkyæmt
hefir verid, að þegar í stað sé
hafin opinber rannsókn í þessu
máli og miskunnarlaust gengið eftir
því, að engin undanbrögð lyfja
búðanna geti dugað þeim. Leiði
sú rarmsókn í ljós, að vín hafi
verið selt utan lyfseðils, þá er að
eins eitt til, en það er, að núver-
andi lyýsalar verði sviftir lyfja-
leyfi sínu þegar í stað &g la?idið
taki lyfs'óluna í sínar hendur,
undir eftirliti landlæknis.
I. J-
Lenm og samvinnusteínan.
(Eftir Georg Lansbury, ritstj.
The Daily Herald.)
Meðan menn í ræðu og riti
deila um það, hvort verkamenn1)
séu færir um að stjóraa, sýna
samtök þeirra, sém lýsa sér í
samvinnuhreyfingunni daglega, að
þeir eru ekki að eins færir um
að stjórna, heldur einnig að fara
með það, sem þeim er meira á-
ríðandi, sem sé að samhæfa hin
daglegu störf hinurn daglegu
þörfum. Samvinnufélagsskapurinn
leggur undir sig hverja deild
verzlunar af annari, og magnast
með degi hverjum. Nú vita menn,
hvert gagn hreyfingin gerði með-
an matvæiaskorturinn og járn-
brautarverkfallið stóð yfir, þegar
tngir þúsunda af fjölskyldum fengu
mat sinn hjá félögunum. Það er
einnig kunnugt öllum, að hefði
þéim verið fengin í hendur mat-
i) Hér er átt við alla þá, sem
líkamlega vinnu stunda, hvort
heldur er á sjó eða Iandi.
ALÞYÐUBLAÐIÐ
vælaúthlutunin, myndi hafa verið
skift betur og réttlátar.
í Itússlandi.
Stefna Lenins er: „Alt Rúss-
land mun verða með tímanum al-
rússneskt samvinniiríki verka-
manna". Hann hefir komið Rúss-
um til að ganga í eitt ríkis-
samvinnufélag, og á hinum erfiðu
tímum, þegar næringarskortur var,
voru það samvinnufélögin, sem
útveguðu matvæli og sáu um út
býtingu þeirra.
Það er engum vafa undirorpið,
að hefðu samvinnufélögin reynt
betur að aðstoða stjórnina á fyrstu
byltingatímunum, mundi hafa orð-
ið komist hjá miklum blóðsúthell-
ingum og báðir málspartar sýnt
meiri vægð. Nú er þessu breytt,
og sérhver rússneskur samvinnu-
félagsmaður mun fús á að hjálpa
þjóðinni til betra gengis. Nú í
þessari viku2) hefir nefnd sú, sem
send var af samvinnufélögunum
hér til Rússlands, komið aftur.
Henni var ekki vel tekið í Russ-
landi, því stjórnin hélt að hug-
myndin um viðskifti við rússnesku
félögin væri í raun réttri að eins
tilraun til að skera á safnvinnu
stjórnarinnar við samvinnufélögin.
Samt sem áður hafa fulltrúar
rússnesku félaganna, sem hér eru
staddir, ákveðið að gera alt, sem
í þeirra valdi stendur, til þess að
koma á reglubundnum viðskiftum
miili landanna, og það er trú mín,
að samvinnustefnan sé einn veigá-
mikill liður í baráttu verkamarina
gegn hernaði.
Idnfélög og samyinnnstefnan.
Þótt athygli vorri sé nú beint
mikillega að þessari tilraun, vildi
eg ieggja áherzlu á það, að vér
hér heima ættum að vinna betur
að því, að koraa á bandalagi
milli iðnfélaganna, verkamanna-
flokksins og samvinnufélaganna.
Eg get ekki séð annað, en að
stéttir vinnandi manna eigi að
standa með þeim; og þegar vér
athugum það, að flestir samvinnu-
menn framleiða vörur sínar með
hjálp almennra verkamanna, sem
að mestu leyti tilheyra iðnfélög-
unum, þá finst mér að óhjákvæmi-
legt sé að þau haldi saman, því
2) Þetta er skrifað 23. aprfl.
blaðsins er í Alþýðuhúsinu við
Ingólfsstræti og Hverfisgötu.
Sími 988.
Auglýsingum sé skilað þangað
eða í Gutenberg í síðasta lagi kl.
10, þann dag, sem þær eiga að
koma í blaðið.
þau bera fram verk vinnunnar £
þessu landi.^
Eg var í Plymouth í síðastlið-
inni viku, og þar veitti eg því
eftirtekt, að samvinnufélögin þar
hafa aðallega á hendi úthlutun
matvæla þar í borginni. Hvar sem
maður var staddur var ekki hægt
að komast hjá að veita eftirtekt
verzlunum, akfærum og öðru, sem
minnir á starf félagsins. Fyiir fám
árum námu skifti þess að eins
fám tugum þúsuada punda, en nú.
nema þau meiru en tveim miljón-
um. Það á Iandsetur handa félög-
um og starfsmönnum, sem liggja
á skemtilegum stöðum.
í þorpnnum.
Samvinnufélög hafa haft mikií
áhrif á lífið í þorpunum. Á esnum
stað hafa þau komið upp skemti-
stað, þar sem þorpsbúar koma
saman á hátíðum og skemta sér„.
Félögin eiga líka búgarða, þar sem
þau rækta allskonar jurtir, halda
húsdýr o. s. frv. Eitt félagið á
15 fólksbíla, auk fjölda vörubíia.
Eg skil vel, að auðvaldssinnar
og aðrir menn, sem reyna að
sjúga fé út úr fólki, séu fjandsam-
legir samvinnuíélögunum. En þv£
meir, sem þeim er bölvað og á
þau ráðist, því frekar þarfnast þan
aðstoðar verkamanna.
(Daily Herald).
Athugasemd;
í grein í Alþýðublaðinu í fyrra-
dag (2. júnf) um rafleiðslur frá
Noregi til Danmerkur, segir:
„Leiðsla þessi er áætluð að
verða 100 kilometra löng, og
verður því lengsta rafleiðsla f
heimi".
Að sjálfsögðu er þetta ekki
prentvilla, því þá hefði það verið
Ieiðrétt í gær. En ef það er ekki
prentvilla, þá er það hin mesta
kórvilla. Því sannleikurinn er sá,.