Morgunblaðið - 30.10.1932, Blaðsíða 6

anpr^VRT AF>T*>

HeiIdsOlubirgðir:
Krystalsápa ■
Raksápa.
Handsápa -
Dönsknbðk
Jóns Ófeigssonar I. og II. hefti og Þýskubókin eru nú
aftur til í
Bákaverslnn Sigfúsar Eymnndssonar
(og bókabúð Austurbæjar BSE, Laugaveg 34).
„Góða frú Sigríður, hvemig fer þú að búa til
svoua góðar kökur?“
„Jeg skal kenna þjer galdurinn, Ólöf mín. Not-
aðu aðeins Lillu-gea-ið og Lillu-eggjaduftið og hina
makalaust góðu bökunardropa, alt frá Efnagerð
Eeykjavíkur. En gæta verður þú þess, að telpan Lilla sje á öllum
umbúðum. Þessar ágætu vörur fást bjá öllum helstu kaupmönnum og
kaupfjelögum á landinu, en taktu það ákveðið fram, Ólöf mín, að
þetta sje frá Efnagerð Reykjavíkur“.
„Þakka, góða frú Sigríður greiðann, þó galdur sje ei, því gott er
að muna hana Lillu mey“.
(ffiataujllcglsjauitiuc
jSemiíkfatahmtmw 00 íifutt
1 ^augaveg 34 <$íam 1300
Nýr verðlisti frá 1. júlí.
Verðið ndkið lækkað
an að ræðu S. B. sem vildi með engu
móti að pólitík kæmist í fjelag þetta,
en sjálfur bæri hann fram dagskrár-
tillögu sem væri traust á stjórnina.
Reyndar væri nú traustið ekki meira
en það, að ekki væri alveg örrænt
um að stjórnin kynni að gera akyldu
sína. En óvíst væri, að fundurinn
vildi gefa það transt.
Hann sagði ennfremur:
Hjer hafa menn staðið upp, hver á
fætur öðrum, og talað um hve háska-
legt það væri, að koma pólitík í
útvarpið. En hver byrjaði á því, an»-
ar en sá, sem veitti Jónaai Þorbergs-
svni útvarpsstjórastöðuna, eingöngu
af því, að hann var nægilega »v*s-
inn pólitískur stuðningsmaður hans.
Engin önnur ástæða gat verið til
þess.
En af því að útvarpsatjórinn er
svona póiltískur, þá er það kölluð
„pólitík“ að finna að honum.
Ef það er svo, að fjelagsstjórnin
vill ekki finna að gerCura útvarps-
•tjóra af ótta fyrir því, aö það væri
kallað pólitík, þá bregst hún fyrstu
skyldu sinni, og er ekki hægt við
það að una.
Þá vjek hann að ræðu Jónasar
t'orbergssonar, sem taldi að starf-
semi sín gæti ekki komið þessum
fundi við, þar sem hann hefði haldið,
að hjer ætti að ræða, úvarpsmálefni.
Kvaðst M. J. þá ekki vita hvað væri
útvarpsmálefni, ef starfsemi útvarps-
stjórans væri ekki eitt þeirra. Eng-
um gæti staðið það nær, en útvarps
notendum, hvernig hann íækti starf
sitt, hvort hann stæði í vegi fyrir
útbreiðslu útvarpsins og misnotaði
t’je þess.
M. J. kvaðst þess albúir.n, að bera
embættisstarf sitt saman við starf-
smni útvarpsstjórans. En fnndur í
Fjcl. útvarpsnotenda væri tæplega
rjerlur vettvangur til þess, útvarp -
stjóri yrði að sætta sig við, að það
væri hann og hans atarf, sem hjer
væri til umræðu.
J. Þ. sagði að enginn ágreiningur
hefði verið milli sín og útvarpsráðs-
ins um að halda útvarpinu hlut-
lausu. Sagði M. J. það ekki í frásögur
færandi, þó ekki væri neítt bókað
um ágreining útvarpsstj. og útvarps-
ráðs, hvort halda ætti lögin í þessu
cfni. En annars myndu menn úr
útvarpsráðinu, sem hjer eru geta
sagt um það, hvernig samvinnan
hefir verið.
Þá sagði J. Þ. að enginn, og síst
hann hefið legið á liði sínu við störf-
in. En óneitanlega hefði verið ávinu-
ingur fyrir fundinn, ef útvarpstj.
he.fði getað sagt hvað hann ynni. Að
því hefir enginn getað komist hingað
til.
Ekki reyndi J. Þ. með einu orði að
verja fjármeðferð sína, en sagði að
hún væri undir rannsókn í stjómar-
rðiánu. Skal jég ekkert segja' um,
hve ströng þessi raxmsókn er. En
nægilegt er þegar komið fram í því
máli til þess að vita að meiri ásteeða
yæri til að hefja hjer opinbera rann-
sókn, heldur en í sumum þeim mál-
um sem fyrv. stjórn þótti nægilega
stór til að henni þætti ástæða til
ss kamálshöf ðunai’.
„Kæru andstæðingar mínir.“
Er hjer var komið hafði enginn
beðið fundarstjóra um orðið, og var
hann því staðinn upp til að slíta
umræðum. Þá læddist fram á gólfið
Jónas Jónsson, og bað um að fá að
' cgja nokkur orð. Því miður eru ekki
tök á að rekja hjer ræðu þessa fyrv.
ráðh., ef ræðu skyldi kaila. Því hún
var fyrst og fremst einskonar kenslu
sýning á því, sem Magnús Jónsson
hafði sagt skömmu áður, að þegar
Jónas Jónsson talaði, forðaðist hann
eins og heitan eld að koma nokkum
tíma nálægt efninu.
Hann talaði um Jónas Þorbergsson
sem fengið hefði útvarpsstjóra stöð-
una, af því haön væri Framsóknar-
maður, og ýmsa starfsmenn útvarps-
ns, sem væri Sjál fstæðismenn eða í
>tt við Sjálfstæðismenn, ‘ um að
komið hefðu póstbrjef utan af landi
með þakklæti til útvarpsins og stöð-
in á Vatnsendahæð, sem hefði 16 kw.
styrkleika, hefði reynst mnn langdræg
ari en stöð sem hefði 1% tw., og
héfði verið reist á „samkepnisgrand-
velli.“ Hann hefði að vísu lengi vel
ekki vitað hvað kilowatt væri. En nú
vissn þingmenn það alment — og
hann líka.
Fundarmenn hentu oft gaman að
honnm. Tók hann því með hógværð
og gaf það í skyn, að úr því fnnd-
urinn væri svona vel sóttnr, væri
ástæða til að ,■ halda honum áfram
alla n'tMna alt til morguns.
En bvergi fanst neitt vit eða sam-
^engi í ræðunni. Og aldrei kom nein
veraleg gola í rasðumann. Nema helst
einn sinni, er hann brýndi röddina
og sagði: „Jeg skal segja ykkur það,
kæru andstæðingar mínir, sem hjer
eru saman komnir, að þið megið
vara ykknr á því, að hera saman
þessa stöð, með 16 kvr. og hálftannað
kilowattið ykkar'M
Er Jónas Jónsson hætti talia* var
rðið áliðið kvölds.
Bending til útvarpsstjórans.
Magnús Jónsson þakkaði honum
fyrir, hve vel hann hefði staðfest þá
umsögn. sína, að hann kæmi aldrei
nrlæri málefninu, sem um væri talað.
Því næst talaði Valtýr Stefánssou
nokkur orð, um útvarpið og blöðin,
g hveraig útvarp, sem vel væri
rekið, styddi velgengni og útbreiðslu
blaðanna. Verður að því málefni vik-
ið hjer síðar.
Að endingu benti hann Jónasi Þor-
bergssvni á það, þessnra manni, sem
aldrei hefði gert *eitt gagn I út-
varpsstjórastöðunni, að hann hefði nú
fyrir framan sig alveg einstakt tæki-
færi, til að gera þessari stofnun gagn,
og það tækifæri ætti hann ekki að
lóta ganga úr greipum sjer — að
segja af sjer starfinu.
Krafan um opinbera rannsókn.
Ásg. L. Jónsson verkfræðingur
kvaddi sjer hljóðs, er liðið var á
fundinn. Sagði hann, að hann væri
>ki fylllilega ánægður með till. þá,
er Magnús Jónsson bar fram. Út-
• arpsstjórinn þyrfti að fá '
til þess, að koma fram við opin-
bera rannsókn ó málum hans, áðnr,
en ákveðið væri, hvort víkja ætti
honum frá starfinu.
Hann lýsti því ennfremur hvílík
óhæfa það væri talin meðal Evrópn-
þjóða, að hafa pólitískan útvarps-
stjóra. T. d. hefði útvarpsstjórinn
þýski fyrir tveim árum sagt frá því,
að hann aðhyltist sósíalismann. Reis
sírax alda meðal útvarpsnotenda gegn
þeim útvarpsstjóra, er teldi sig fylgja
ákveðnnm stjórnmálaflokki.
Að lokum bar Ásg. L. Jónsson fram
kröfnna um opinbera rannsókn, er
samþykt var með samhljóða atkvæð-
um í lok fundarins.
Ennfremur tóku þessir til máls:
Maggi Magnús læknir, lýsti hlut,-
drægni útvarpsins, Helgi Hjörvar og
íluðbram’ur Jónsson.
Síðarmeii’ var gengið til atkv., eins
og sagt var í blaðinu í gær.
AS atkvæðagreiðsiu lokinni var
samþ. að fresta fundi og taka önnur
n\ál, sem á dagskrá voru til nmræðn
síðar. Var talað um að hafa fram-
haldsfund í stærra húsnæði svo allir
f lagsmenn, er sæka vildu þann fund
kaunust að, því í þetta sinn varð
fjöldi manns frá að hverfa.
Revkjavíkurb’jef.
29. október.
Veðnryfirlit.
Stilt og góð tíð um alt land. Hæg
A- og NA-átt nær alla viknna. A
föstndag var vindur þó vestlægur en
gekk aftnr í NA aðfaranótt laugar-
dags með snjójeljum nyrðra. Um
miðja vikn (þriðjudag til fimtudags)
var vindur hvass á A eða> ASA í
Vestmannaeyjum (veðurhæð 8—10
vindstig). Alla viknna var úrkomu-
lítið og stundum bjartviðri. Oft nokk-
urí frost, einkum norðan lands. f
Revkjavík varð hiti mestur á sunnu-
dag, 5,7 st., en minstur aðfaranótt
mánudags, 3.0 st. froet.
Afurðasalan.
Talsverð raunabót er það fyrir út-
gerðina að tekist hefir að ná samn-
ingmn við Þjóðverja um sölu á ís-
fiski þangað. Eru þeir samningar
með líku móti og í fyrra. fslenskir
útgerðarmenn geta selt ákveðið fisk-
magn í þýskum fískihöfnum, gegn
því að andvirði aflans sje notað lil
þess að kaupa þýskar vörur.
fslenska stjórain hefir náð samn-
ingum þessum með aðstoð danska
ræðismannsins í Berlín.
Þegar á 1 annað borð fiskmarkaður
í Þýskalandi er opinn, kemnr það
fyrir, að hægt er að komast þar að
góðum aflasölum. En Þýskalands-
markaðurinn er að því leyti hentugur
samhliða enska markaðnum, að Þjóð-
verjar eru sem kunnugt er jafnan
kanpendnr að öðrnm fiskitegundum
en Englendingar.
Samningarnir
við Breta.
Breska stjórniii hefir boðið Dönum
að byrja viðskiftasamninga í London
E.s. Suðurland
fer ankaferð til
Borgarness á
þriðjndag n k.
Lftlð llygel,
mahogniborð, stólar, skáp-
srrammófónn, ferðafónn og
grammófónplötur eiera af
sjerstökum ástæðum að selj-
t hæstbióðendum fyrir
mánudagskvöld.
Sími 147.
Hótel
Skjaldbreið.
I dag er kökubúð opnuð
og seldar verða allskonar heima
bakaðar kökur. Einnig fjöl-
breytt sælgæti og ávextir.
Virðingarfylst.
Kökubúðin SKJALDBREIÐ.
þ. 18 nóvember og Svíum hafa þeir
hoðið þ. .20. s. m. Hefir íslensk*
stjóminni verið boðið að senda menn
til samninga um sama leyti, og er
talið, að ráðlegt sje, að íslenskir
samningamenn verði í London ura
Hiima leyti og sendimenn annara Norð-
arlandaþjóða,,
íslenska stjórnin hefir farið þess á
leit við sömu menn og önnuðust
norsku samningana, þá Ólaf Thors al-
þm. og Jón Árnason framkvæmdastj.,
að þeir tækju að sjer að semja í
London. En ennþá hafa þeir ekki
gefið svar um það, hvort þeir vilji
taka það starf að sjer.
Samningar og höft.
Á því hefir borið á vissum stöðum,
að menn lifi í þeim misskilningi aS
innflutningshöft okkar og innflutn-
ingshömlur komi ekki öðrum við e*
okkur sjálfum, við getum heft og
bannað innflutning til landsins eins
og okkur býður við að horfa um sam»
ieyti og við erum að semja við við-
skiftaþjóðir okkar um sem hagkværa-
ust kjör fjrrir sölu á afurðum okkar
til þeirra.
Það ætti þó að liggja mjög í augura
’iuni, að sú þjóð, sem þarf á því a$
haida, að fá ívilnanir og velvild hjá
viðskiftaþjóðum sínum fyrir afurðir
sínar, getur ekki í sömu andránni
með köldu blóði lokað fyrir innflut*-
ing frá samningaþjóðum sínum. Hjer
þarf að leita þess fylsta jafnvægis og
samræmis, ef við ei'gum að geta vænst
bestu kjara fyrir útflutning okkar.
Enn sem komið er virðist skorts
nokkuð á rjettan skilning á þessu ’ á
æðstu stöðum, þar sem með þrákelkni
er haldið í innflutningshöftin, jafn-
vel eftir að þau hafa verið notuð tii
að koma fram óafsakanlegu órjett-
læti og hlutdrægni innan lands. Næg-
ir í því efni að benda á hinn marg-
um rædda innflutning á þnrkuðura
ávöxtum, þar sem fáeinum mönnura
er leyfður innflutningur,. er svo geta
í skjóli haftanna selt hannvöru þessa
okurverði.