Morgunblaðið - 17.09.1933, Blaðsíða 12

12
MORGUNBLAÐIÐ
veriiakkui:
Matarstell 7 teg. 6 m. frá 17.50
Matarstell 6 teg. 12 m. frá 30.00
Kaffistell 28 teg. 6 m. frá 10.00
Kaffistell 19 teg. 12 m. frá 16.50
Ávaxtastell 26 teg. 6 m. frá 3.75
Ávaxtastell 18 teg. 12 m. frá 6.75
Mjólkurköimur ótal teg. frá 0.60
Sykursett margar teg. frá 1-35
D-iskar afar margar teg. frá 0.30
Kökudiskar ýmiskonar frá 0.50
Skálar margskonar frá 0.25
Bollapör 44 teg. postulín frá 0.50
Borðhnífar ryðfríir frá 0.80
Skeiðar og Gafflar 2ja turna 1.85
Skeiðar og Gafflar ryðfritt 1.00
Dömudtöskui’ ekta leður frá 9'50
Vekjaraklukkur ágætar frá 5.00
Aldrei hefir úrvalið hjá okkur
verið eins mikið og nú eða verðið
eins lágt. '
l. inn & IIMid
Bankastræti 11.
Gull á sjávarbotni
sem reynt er að bjarga.
Áiúð 1799 sökk enskt skip, „Lu-
tine“ hjá Hollandsströnd' rjett
vestan við eyna Terschelling. Það
var hlaðið gulli — 6 miljónum
dollara. Oft hefir verið reynt að
bjarga þessum fjársjóði, en það
hefir jafnan mistekist, og nú
fyrir löngu er skipið sandorpið
þarna á sjávarhotni. Er talið að
um 5 metra þykt sandlag sje ofan
á því.
Nú í sumar hófst hollenskt
björgunarfjelag handa um að
reyna að bjarga fjársjóðnum. —
Ljet það smíða geysistóra trekt
sem nær til botns og stendur þar
a hvolfi, en mjórri endinn nær
talsvert hátt upp úr sjó. Eerlíki
þetta vegur um 40.000 kg. Innan
í því eru sterkar sogdælur, sem
dæla upp sjó og sandi úr botn-
inum, og á þennan hátt liugðust
menn að komast niður að skips-
flakinu. Hefir verið unnið að
þessu af kappi í alt sumar, þeg-
ar veður hefir leyft. En fyrir
skömmu gerði storm og urðu
björgunarskipin að flýja til hafn-
ar og liggja þar í 10 daga. Á
meðan var enginn vörður um hina
miklu trekt- En er skip komu
þar að aftur, kom í ljós, að trektin
var svo stórskemd, að hætta verð-
ur við björgunartilraunimar. —
Undir sjávarfleti var komið átta
metra breitt gat á trektina. —
Hafði þar verið svift úr þremur
þykkum járnplötum. — Er enginn
efi á því, að skemdir þessar eru
af manna völdum. Hefir gloppa
þessi verið sprengd á trektina með
þrúðtundri á meðan björgunar-
skipin lágu í höfn. Er talið, að
annað björgunarfjelag, sem gjarna
vill komast þarna að, hafi látið
framkvæma þetta spellvirki.
En fjelagið, sem hefir unnið að
björguninni í sumar, ætlar að
láta smíða nýja trekt í vetur, og
halda starfinu áfram þegar vorar.
Þýski flotinn
í Scapa Flow.
Hver lýst getur fagnaðarfundun-
um þeim,
svo fjarri’ öllum háska og grandi?
Það var með vilja og
vitund Breta, að hon-
um var sökt.
í endurminningum Kenworthys
sjóliðsforingja, sem nýlega eru út
komnar, segir hann að það hafi
verið með vilja og vitund Breta,
að þýska flotanum var sökt í
Scapa FIow.
„Frakkar kröfðust þess, að flot-
anum yrði skift sem herfangi milli
Frakklands, Italíu, Póllands og
Serbíu“’ segir hann. „Ög til þess
að drága úr yfirráðum vorum á
hafinu, höfðu Bandaríkin ákveðið
að styðja þessu kröfu. En vjer
vorum ekkert ginkeyptir fyrir því
að auka flota annara þjóða, og
sjálfir vildum vjer ekki eiga neitt
af skipunum.
Breska flotamálaráðuneytið ljet
þvi tilkynna þýska flötamálaráðu-
neytinu óg flotaforingjanum í
Scapa Flow livernig ástatt væri.
Var gefið í skyn að Bretar mundu
virða það meira við óvinina að
þeir söktu flota sínum, heldur en
að þola þá niðurlægingu, að af-
henda hann sem herfang flotum
tveggja latneskra þjóða, sem þýski
flotinn liafði aldrei átt í höggi við.
Bresku blöðin vissu ekkert um
það, sem gerðist bak við tjöldin
og þau urðu óð og uppvæg eins
og frönsku blöðin, þegar flotanum
var sökt. En þegar farið var að
sljákka í þeim, sendi breska flota-
málaráðuneytið á laun alla hina
handteknu þýsku sjóliðsforingja
lieim til Þýskalands.
Til minningar
nm frú Vigfúsínu Gilsf jörð (fædda
Thorarensen). Fædd 25. feb. 1857.
Dáán 7. nóv. 1929.
(Undir nafni eiginmanns hennar,
Marísar M. Gilsfjörð).
Þii elskaðir lífið og alt var svo
bjart,
þú unnir því sanna og rjetta;
og æskan þjer brosti með unað og
skart,
þjer alt vildi gönguna Ijetta.
Þjer dilluðu söngvar og gigjunnar
glóð,
og gáfur þjer leiftruðu’ í augum,
því Thorarensenanna bragkvika
blóð
þjer bálaði’ í æðum og taugum.
Þá knýttust hin saklausu systkina-
bönd,
þá seiddu’ ykkur framtíðarmyndir
og alstaðar fanst ykkur ónumin
lönd
og andlegar svölunarlindir.
Og bróðurnum einum þú unnir svo
heitt,
þó aldrei þið samvista nytuð,
en það var hann Bjarni, er særinn
gat seitt;
hans saga varð brimstöfum rituð.
Og stríðið við ægi varð stolt hans
og þrá,
hann stæltist, ef reyndi á þorið.
En svo fór að lokum, að brimald-
an blá
hans breiddi’ yfir síðasta sporið.
Nú hefir hann sædrifinn siglt til
þín heim
að sólbjörtu friðarins landi.
1 Stórholti bænir við lærðum og
ljóð
og Ijekum að skeljum og völum;
þar náttúran kvað oldtur íslensk-
an óð,
frá elfum og fossum í dölum.
Og náttúran íslenska notadrýgst
varð
og námið frá æskunnar dögum,
á því bygði framtíðin æfinnar arð
og örlögin spann úr þeim brögum.
Svo liðu þeir dagar — og leiðir um
stund
í lífsflaumi áranna skildu,
en aftur þær mættust, sem elfur á
grund,
er öi’lögin sameina vildu.
Þá gáfum við hvort öðru hjarta
og hönd,
og hjeldum svo ótrauð á veginn;
í algleymingssælú við bundum þau
bönd,
-----þá brugðum við hamingju-
sveiginn.
Og trútt var þitt hjarta og trygg
var þín lund,
þjer treysti’ eg með ástinni’ að
vaka.
Með samúð þú læknaðir sjerhverja
und;
— þín.sál átti’ af miklu að taka.
Á lífinu kunnirðu Ijettustu tök;
með Ijúfmensku vanstu þjer hylli.
Þú ræddir hin flóknustu fortíðar-
rök,
og fræddir með aliið og snilli.
Þú skapfestu áttir og aðalsmanns
lund,
og eignaðist trygglynda vini.
Þú vaxtaðir göfugt og A’erðmikið
pund;
þú varst og af stórmenna kyni!
Þú vildir ei sýnast, en vera því
meir
og vinna í frelsarans nafni;
svo lifa og sofna að síðustu þeir,
er sigla með drottin í stafni.
Ef lífið mig þreytti og þung urðu
spór
og þjáði þig áhyggna fjöldi,
þú yljaðir hug minn, sem unaðsríkt
vor,
svo alt var það læknað að kvöldi.
í sameining þráðum við hjart-
næmt og heitt
að helgustu vonirnar rættust,
— því vetri í sumar eitt barn get-
ur breytt —,
í bæninni sálirnar mættust.
Er þess varð ei auðið, var opin sú
leið,
af öðrum í fóstur að taka,
og fagurt var starfið þitt, sem
fram undan beið,
þeim fómandi yfir að vaka.
Sem dóttir og sonur þau unnu
þjer æ,
þau ást þína’ í hvívetna fundu,
sem andaði’ um sál þeirra ylrík-
um blæ
frá angandi sóleyjagrundu.
Þú horfin ert sjónum og sviðið er
autt,
í söknuði hjarta mitt grætur;
nú finst mjer allt lífið svo fálátt
og snautt
og frostkalt um viðkvæmstu rætur.
TUkynnliig.
»
Þriðjudaginn 19. þ. m. kl. 6 síðd. hefjast fastar ferðir,
hvern virkan dag, í nýjum fólksflutningabíl frá Reykjavík
tii Keflavíkur, Garðs og Sandgerðis.
Burtfarartími sunnanað kl. 8—9V2 árd.
Úr Reykjavík kl. 6y2 síðd.
Afgreiðsla á Nýju Bifreiðastöðinni í Reykjavík. Sími
1216. í Keflavík hjá Stefáni Bergmann, sími 15, og á Síma-
stöðinni í Gerður í Garði.
Bíllinn er mjög vandaður og bílstjórinn er Erlendur
Sigurðsson.
Á morgun
hefst stórkostleg ntsala
á allskonar hannyrðavörum, áteiknuðum
og ísaumuðum.
BF*
Hannyrðaverslun
Þuríðar Sigurjónsdóttur.
Bankastræti 6.
Henol íslensku. dönslu, ensku
og enska hraðritun. Enn fremur kenni jeg börnum allar
námsgreinir undir fermingu. Óvanalega lágt kenslugjald.
Kenslan hefst 1. okt.
Aðalbjörg Vigfúsdóttir, Hverfisgötu 34.
Veggfóðnr.
Gólfdúkar,
nýkomið í fjölbreyttu úrvali.
H,f. »Veggfóðrarinn".
Sími 4484. Kolasundi 1.
Nýjar bækur:
Mannætur, eftir mag. Árna Friðriksson.
Daglegar máltíðir, eftir dr. Björgu C. Þorlákson.
Rit um jarðelda á fslandi.
SKELJAR, 3. hefti.
Hið eina, sem ljettlr mjer ellinnav
spor
og einveruskuggunum dreifir,
er minningin um þig, sem varst
mjer sem vor,
er viðkvæmstu strengina hreyfir.
Við þökkum þjer, vina mín, um-
hyggju’ og ást,
og alúð í sjerhverju verki.
Þín háttprýði aldrei frá barnæsku
brást,
þú barst uppi göfginnar merki.
Hve þrái jeg lifenda ljósheiminn
þinn,
svo langt yfir jarðlífsins þokum,
þar veit jeg í þriðja og síðasta
sinn
\Tið sameinast eigum að lokum.
G. Geirdal.
Ifiilr kaisir
selfast á mánudag.
Afcsel Heide,
Hafharstrætí 21.
Á radiosýuingu í Lundúnum
fyrir skömmu, var skyndilega
hætt fjærsýnisútvarpi með inn-
rauðum geislum. Það hafði komið
i Ijós, að ein ungfrúin stóð þar,
eins og Eva í Paradís, þareð
geislarnir höfðu kastast gegn um
föt hennar og gert þau ósýnileg.
Spakmæli. — Þegar karlmanni
leiðist, þarfnast hann liressingar;
þegar konu leiðist, þarfnast hún
hirtingar. Etienne Rey.