Morgunblaðið - 19.09.1933, Side 6

6
MÖRGUNBIAÐIÐ
Ný epll,
eínníg
matarepli.
Mjög ódýr.
Rœgmjöl
nýmalað á 0.15 aura % kg. Alt
krydd } lausri vigt, ódýrt. Saft-
flaskan 1 kr. Eldspýtnabunktið
aðeins 0.25 aura.
Uersl. Einars Eyíóifssonar
Týsgötu 1.
Þeir,
3em kaupa trúlofunarhringa
hjá Sifirurhór verða altaf
ánægðir.
Sjóndepra og sjónskekkja.
Ókeypis rannsókn af okkar át
lærða „Refraktionist*1. .Viðtals
tími: Kl. 10—12 og 3—7.
F. A. Thiele.
Austurstiæti 20.
Hár
Hefi altaf fyrirliggjandi hár við
íslensan búning.
Verð við allra hæfi.
Versl. Goðsfoss.
Laugaveg 5. Sími 3436.
33
Getur bú fyiirgefið ?
..Pað er alt of flókið“, var hið
kæruléysislega svar.
„Hvað er nú á seyði“, lijelt hún
áfram þrákelknislega.
„Bláir logar — tilraunaflöskur
og hvíslandi gufustrokur' ‘. —
Futoy kom inn, án þess að gera
minsta bávaða, og hvíslaði nokkr-
um orðum að húsbónda sínum, sem
kiukaði kolli, eftir að hafa hugsað
•sig uin stundarkorn.
„Viljið þjer afsaka mig stundar-
korn“, sagði hann og sneri sjer að
-Judith. ,,-Jeg þarf sem snöggvast
að tala í einkasíma minn — í
svefnherberginu. Samuel frændi
yða r virðist hafa eitthvað áríðandi
að segja við mig.“
„Látið mig heldur fara fyrst“,
sagði hún og reis upp til hálfs.
„Þetta sténdur aðeins örstutta
slund — og jeg vil gjarnan fylgja
yður út að vagriinum“.
Hann gekk aftur fyrir stól henn-
ar og að dyrum þeim, sem vakið
liöfðu forvitni hennar. Hún fylgdi
hreyfingum hans með augunum.
Hann valdi annan lykil af lykla-
kippunni stakk honum í skrána og
opnaði dyrnar — en ekki meira en
svo, að. hann gat smogið inn. ■—•
Síðan skelti hann í lás. Auku
hennar störðu látlaust á dyra-
liarminri og án þess að vita hvað
hún gerði, reis hún á fætur. —
Hann lokað dyrunum með því að
skella hurðinni, en það högg hafði
t
Jón Þorvaldsson,
hjeraðslæknir.
Yst og nyrst á norðurleiðuni
við náin kynni feikna og ísa, •
þar sem hæst úr hafi rísa
lieljarfjöll með jökulbreiðum,
þar sem landsins — kröppum kjör-
um —
Kaklbaks arfur býr í hreysum,
áttu spor með frægðarförum
i fannaríki og vegaleysurn.
Býr við skort og brotasilfur
og bakraun menning Hornstrand-
anna,
áþekk kjörum útlaganna,
ao þeirn reiddar þingsins kylfur.
Yið samgöngur og símaleysi,
sortahríð og vetrar-nauðir,
ei landsstjórn veit, þótt löngu
dauðir
liggi menn í köldu lireysí.
\'el er þegar verkin tala
—- víkin þó að skilji leiðir —
yst til nesja, inst til dala
um þig stafa geislar heiðir,
hvar sem menn á fundum finnast
eða förnum vegum mætast —
á læknirinn er ljúft að minnast,
er Ijet svo margra vonir rætast.
Ohamingj u útnesjanna
alla tima vopnin bíta,
að fá þig hjer ei framar líta
finst mjer ofraun þinna granna.
Seint. og ekki sumir gáðu
að sæmdarlífi ykkar hjóna,
lifðuð til að lækna og þjóna,
launin smá að ending þáðu.
Xú Ijórnar jrfir norðurvegi
nóttlaus veröld yls og blóma,
s\o líður fram með láni og sóma
og lýkur góðs manns æfidegi.
Þar sem góðra maiina getur,
gifta þjóðar liöfði lyftir,
að brottför þeirra er sælu sviftir
umri hallar, nálgast vetur.
þó' ekki náð tilgangi sínum —
lásinn hafði ekki gengið í rjettar
skorður — og- á meðan-------.
Hún gekk yfir gólfið, alveg
blátt áfram, eins og hún væri að
hlýða blindri hugkvæmni. Hún
fann ekki til minkunar — vissi
aðeins að hún ljet eftir óstjórn-
legri forvitni — forvitni, sem var
sterkari en óskin um að skilja
íbyggni hans. Nú stóð hún við
dyrnar. — I nokkurri fjarlægð
heyrði hún rödd lians, þegar hann
talaði í símann. — Hún smeygði
fingrunum með fram smell-lásnum
— ýtti honum til baka og opnaði
dyrnar örlítið. Viti sínu fjær
starði hún inn í herbergið — og
stóð á öndinni yfir því að hag-
nýta sjer sem best þetta augna-
blik, sem hún gæti leyft sjer að
horfa inn í þennan leyndardóm
og sjá eifthvað óvanalegt.
Hún sá-------- og heimurinn virt-
ist skyndilega breytast í stað, þar
sem nafnlausar skelfingar taka við
hver af annari — og þar með
livarf sjálfstjórn hennar gersam-
lega. Skelfirrgaróp hennar berg-
málaði um liúsið — hún hörfaði
aftur á. bak með hendurnar klemd-
ar að eyrunum — og sárbað um
kraft til að gleyma — sem hún
fekk að nokkru leyti uppfylt, því
að hún hnje í öngvit.
Þegar Judith raknaði til með-
vitundar fann hún sterka lykt af
lífgunarmeðali og hafði það á
ineðvitundinni að Paule væri
nærri lienni, Hann hafði kropið
Kærleiksstarf í lcyrþey unnið
kveikir ljós yfir dauðans ósum,
er sem minning ilmi af rósum,
er æfiskeiðið fagra er runnið.
í júní-ljóma laufguð gröfin
la.ugast bjartar sumarnætur
hans, sem kunni á böli bætur
bónleiðra við norðurhöfin.
EGGERT CLAESSEN
h æstar j ettar mál aflutningsmaður.
Skrifstofa: Oddfellowhúsið,
Vonarstræti 10.
(Inngangur um austurdyr).
Sími 1171. Viðtalstími 10—12 árd
Ensk-Islensk orðabók
kom út s.l. sumar, £ 3. útgáfu.
Geir T. Zoega, rektor, liafði
lokið við að endurskoða hana
og búa undir prentun skömmu
■ áður en hann dó 1928. Þessi
3. útgáfa ef mikið aukin, bæði
að orðaforða, nýjum þýðing-
um og einkum skýringai’dæm-
um, setningum og talsháttum,
enda er hún mun stærri en
2. rrtgáfa, eða rúrnl. 44 arkir
en* 2. útgáfa var *35 arkir. —
Verð bókarinnar í vönduðu
shirtingsbandi er kr. 18.00 og
er það mjög ódýrt sje tilht
tekið lil eldri útgáfu bókar
þessarar. Nokkur eintölc hafa
verið bundin í skinn og kosta
þau kr. 23.00 eintakið.
Bókin fæst hjá bóksölum og í
Ðókaversltin
Síg. Krístjánssonar.
Bankastræti 3. — Reykjavík-
Verðlækiuii:
Matarstell 7 teg. 6 m. frá 17.50
Matarstell 6 teg. 12 m. frá 30.00
Kaffistell 28 teg. 6 m. frá 10.00
Kaffistell 19 teg. 12 m. frá 16.50
Ávaxtastell 26 teg. 6 m. frá 3.75
Ávaxtastell 18 teg.N2 m. frá 6.75
Mjólkurkönnur ótal teg. frá 0.60
Sykursett margar teg, frá 1.35
Diskar afar margar teg. frá 0.30
Kökudiskar ýmiskonar frá 0.50
Skálar margskonar frá 0.25
Bollapör 44 teg. postulín frá 0.50
Borðhnífar ryðfríir frá 0.80
Skeiðar og Gafflar 2ja turua 1.85
Skeiðar og Gafflar ryðfritt 1.00
Dömudtöskur ekta léður frá 9-50
Vekjaraklukkur ágætar frá 5.00
Aldrei hefir úrvalið ,hjá okkur
verið eins mikið og nú eða verðið
eins lágt.
Bankastræti 11.
Barnableyjnr
senr enskar fæðingarstofnanir
nota, og sem eru mjúkar, fjrrir-
ferðai'litla r, en þó efnismiklar og
þægilegar fyrir börnin, fást nú
hjer.
Þær mæður, sem þegar hafa
notað þessar barnarýjur, vilja
ekki aðrar.
Laugavegs Hpðtek.
‘Reyktnr ranðmagi
Riklingur (valinn). Saltfiskur á
25 aura V2 kg. Tómatar 85 aura
V-2 kg. Nýjar kartöflur, rófur og
hvítkál.
HiDrtur Hjartarson,
Bræðraborgarstíg 1. Sími 4256.
Þar var traust og trygð með festu
tállaust mál og göfgi sálar,
síðar þegar sagan málar
sinna lækna rnyndir bestu
ofarlega ætla jeg reynist
útlaganna heilsuvörður
— Enn þá lifa Helga og Hörður
í Hólmanum, jió að sumum leynist-
Jónmundur Halldórsson.
Aðferð Japana.
•Japanar hafa hertekið Dolon-
nor í Innri-Mongólíu og síðan hafa
þeir sent herlið sitt inn í Chahar
hjeraðið. Það er óþarfi að taka
það fram, að lijer er um að ræða
nýjan yfirgang við Kína og' brot
á vopnahljessamningurn, sem Jap-
anar gerðu við Kínverja 1. júní.
Japanar hafa aldrei haldið því
fram, að Chahar-hjeraðið væri
hluti af Mansjúlco, en þeir hafa
þumbast við að láta uppi álit sitt
um það hver væri landamæri Man-
s.juko að vestan. Þeim er það
lagið að verja þann málstað, sem
óverjandi er, og nú, þegar þeir
hafa ráðist inn í Chahar, þá hafa
þeir sínar venjulegu skýringar á
reiðum lröndum. Þeir seg.ja að
Feng hershöfðingi hafi lagt undir
sig Chahar-hjeraðið með fjárstyrk
frá Kanton og Moskva, að því
er virðist. Hermenn hans hafi ver-
ið kommúnistar.
Þetta getur Svo sem mætavel ver
iö, en hitt er jafn líklegt að Feng
hafi fengið til þessa fjárstyrk frá
Mukden, eins og Rússar halda
fram. En hvað sem um það er, þá
tókst honu’m að koma öllu í upp-
niður til þess að þreyfa á slagæð-
inni, og' þegar hún kom til sjálfr-
ar sín slepti hann hönd liennar og'
réis á fætur.
„Nú er ekkert að -— en sjálf
ómeginsdísin (Fatima) lrefir orðið
að gjalda fyrir það. eins og þjer
nú vitið. Jeg verð að biðja af-
sökunar á kirðuleysi mínu. Jeg
hlýt að hafa látið dyrnar að ógna
klefa mínum standa opnar“.
„Þ.jer aflæstuð ekki, og jeg
lirinti hurðinni opinni“, sagði
hún. Hann þreifaði enn einu sinni
á slagæðinni -— virtist ánægður
með áranguriiin. og gekk yfir að
borðinu. „Og livað svo“, stamaði
hún.
„Hvað svo“ — tók hann upp
eftir henni.
„Þjer gefið mjer þó einhverja
útskýringu" sagði hún í bænar-
rónri.
„Það er Fatima, sem setur skil-
niá!ana“. svaraði hann byrstur. —
„Samt vil jeg vera göfuglyndur.
Það er máske .jeg sjálfur sem á
sölr á þessu — fyrst jeg lokaði
ekki hurðinni forsvaranlega. Hald-
ið þjer, að þjer þolið að sjá það
aftur, — ef þjer styðjið vður við
arm rninn
„Já, *já“, sagði hún í sannfær-
andi róm. Hún stóð upp og hann
leiddi líana að dyrunum, en Ijet 1
hana ekki fara inn, fyr en hann
var búinn áð kveikja öll rafmagns
l.jósin í lrerberginu.
„Nú getið þjer s.jeð“j, hóf hanri
mál sitt; að hvorki hauskúpur
••*. n x .un Bifc._
BUreiðastGð
Islands.
Sini 1540.
náiu í Chahar og gefa Japönum
rneð því ástæðu til að skerast í
leikinn „til þess að tryggja frið
og reglu í Jehol“. Þegar hann
hafði afrekað jietta- fór hann til
Shantung.
Japanar géta treyst á fylgi
Mongóla, því að þeir hafa jafnan
verið óánægðir með stjórn Kín-
verja. Þeir mætá ekki annari
andstöðu en þeirri, sem nokkrar
Jrúsundir siðspiltra hermanna veita
]>eim. Og því getur ekkert hindr-
að þá í því'að leggja undir sig
eins mikið og þeim sýnist af þessu
strjálbygða landflæmi. En þegar
jieir hafa náð fótfestu þar, liafa
þeir völd á samgöngum við Jehol
innanlands og samgöngum yfir
Gobi eyðimörkina. Af þessu er
lijera ðið mikils virði.
Og hvenær hafa Japanar haft
nokkra samvisku af að sölsa und-
ir sig það, sem þeir ágirntust?
(Manchester Guardian).
Einmana. Á sjúkrahúsi einu í
Lundúnum, liggur ung stúlka, er
fanst meðvitundarlaus á baðstað
þar í grend. — Lögreglan hefir
reynt að liafa upp á ættingjum
slúlkunnar, en enginn kannast við
liana. Sjálf hefir hún algerlega
niist minnið.
rnínar eða beinagrindur eru eins
kvíðvænlegar eins og leit út fyr-
ir. Fyrst þjer hafið neytt mig-
til þess — þá er best að þjer
fáið útskýringu á þessu herbergi.
Fyrir utan það að vera sæmileg-
ur efnafræðjngur, er jeg álitinn
hafa töluverðar heimildir hvað
taugakerfið snertir.
Þessi hauskúpa, sem þjer sjáið
glotta þarna á móti yður, er út-
búin með gerfitaugar — örmjóa
silfurþræði — eins og þjer sjáið.
Þetta hefi jeg gert sjálfur.
Beinagrindina þarna í horninu
álít jeg vera meistaraverk. Jeg er
búinn að arfleiða franska lífeðlis-
frieðinginn Galbaur að henni. En
hann er sá allra helsti vísjnda-
ruaður á þessu sviði.
„Hjer eru þrjár hauskúpur“,
hjelt hann áfram „og bak við
eina þeirra, er rafmagnsljós. Það
hefir þvi miður ekki verið slökt,
svo vafalaust er hún orsök í því,
að leið yfir vður. Þær eru varla
til þess að sýna þær eins og
stendur“ — og liann breiddi
svartan dúk yfir. „Jeg verð að
hafa þær í þessu ástandi, á með-
an jeg er að rannsaka og sanna
ágiskun, sem jeg' hefi komiðtfram
með, viðvíkjandi flutningi ytri
áhrifa á heilataugarnar“.
„Hvílíkur ógnaklefi!“ lirópaði
hún. „Til hvers er þessi stóll
þarna, rafmagnsvjelin og þessar
undarlegu fjaðrir‘
„Nei, nú verðið þjer vissulega
að afsaka; þó að jeg haldi ein-