Morgunblaðið - 03.12.1933, Síða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
s
Holmblaðs-spilin
eru vinsælust meðal spilamanna. — Kaup- j
menn, munið því að hafa þau í verslun yðar.
Silkiskermar
stórir og litlir í öllum litum og
gerðum. Einnig sauma'ðir með
stuttum fyrirvara eftir pöntunum.
Skermabúðin
Laugaveg 15.
Sími: einn — tveir — þrír — fjórir.
Allar íslenskar bækur
eru, þá þega-r er þær koma út, til sýnis og sölu í
BttSTOiln Sigf. Eymnndssonar
og í Bókabúð Austurbæjar B. S. E. Laugaveg 34,
og þar eru allir þeir, sem bækur óska að sjá og
kaupa, velkomnir.
ofan er getið, eru f.jórar sögur:
Kaupmaðurinn í Feneyjum, Jóns-
messudraumur, Ofviðrið og Vetr-
aræfintýrið. Ef þessu bindi verður
vel tekið, er það ætlun þýðandans
að halda áfram með sögurnar, en
það voru 20 leikrit alls, sem
Lamb-systkinin endursögðu (Char-
les sex og Mary systir hans fjórt-
án). Um þýðinguna er gott eitt að
segja. Hún er mjög vandvirknis-
lega af hendi leyst. Ytri frágang-
ur er hinn snotrasti og verðið
1
innanb »jar akslnr
höfam víð ávalt til leígti 5 manna drossíur.
Aðalstöðin
lágt. Er því vonandi, að titgáfa
þessi geti haldið áfram svo vel
sem af stað er farið. Hafi þýðandi
og útgefandi þakkir fyrir.
Guðni Jónsson.
Sími 1383.
Lituinoff í Italíu.
Glervörur. Postulinsvörur.
Silfurplettvörur. Kristalsvörur,
afar míkíð úrval nýkomíð.
H. Einarsson 1 Biörnssnn.
_____ Bankastrieti II.
Rúðugler
fyrirliggjandi í mörgum stærðum.
Útvegum það einnig béint frá Belgíu.
Eggert Kristjánsson '& Co.
Litvinoff í Ítalíu. . .
Berlín, 2. des. F.Ú.
Litvinoff, utanríkisfulltrúi
Rússa, kom til Neape! í morg-
un, og mun hann halda áfram
þaðan til Róm, ti! þess að éiga
tal við Mussolini. Itölsku blöðin
veita heimsókn Litvinoffs sjer-
staka athygli, og segir blaðið
Tribuna, að viðræður hans við
Mussolini muni verða sérstak-
lega þýðingarmiklar. einmitt
nú, þegar Evrópuþjóðirnar eru
að reyna að leysa vandamál við-
víkjandi afvopnunarráðstefn-
unni og Þjóðabandalaginu.
Blaðið Gironale d’ Italia telur
það mjög heppilegt, að Rúss-
ar og, ítalir reyni að taka upp
nánara samband sín á milli.
Fótgangandi fólk
á götum bæjarins.
Ágæt nýbreytni var það, sem
upp var tekin, er bannað var að
aka bifreiðum nema í eina átt um
sumar götirr bæjarins- En jeg vil
minnast á aðra nýjung. Það er orð-
inn siður unga fólksins hjer að
„rúnta“ á kvöldin. Væri ekki við-
eigandi að g-efa því Austurstræti
og Aðalstræti frjálst á kvöldin, —
banna þar alla umferð farartækja,
einnig reiðhjóla, frá kl. 8-—11 síð-
degis? (Sennilega þyrfti þó stræt-
isvagnarnir að fá undanþágu). —
Slíkt þekkist sums staðar erlendis
og er vel þegið.
Um reiðhjólin má segja það
sama og bílana, að þeim er yfir-
leitt ekið alt of hratt. Og margir
drengir viðhafa það dæðialausa
siðleysi að hjóla eftir gangstjett-
unum. Slíkt er með öllu óþolandi
og er auk þess stórhættulegt. Þann
ósið mætti þó án efa afnema fljót-
lega með samtökum lögreglu og
bæjarbvia yfirleitt-
Loks vil jeg minnast á þá, sem
eru fótgangandi. Það er sá liður-
inn í umferð bæjarins, sem einna
helst þyrfti upplýsinga og endur-
bóta við. íslendingar eru yfirleitt
álitnir vel mentaðir en í umferða-
reglum standa þeir ái’eiðanlega að
baki öðrum þjóðum um hinn ment-
að heim og mun það eiga sinn
rnikla þátt í hinum tíðu slysum,
sem hjer verða. Það er engu lík-
ara en að fólk gangi hjer iðuiega
í svefni um göturnar. Víða vantar
'gangstjettir, því miður, svo þar er
gangandi fólki nauðugur einn
kostur að þvælast innan um bíl-
ana og reiðhjólin. En það er líka
dagleg sjón að sjá fullorðið fólk
arka hugsunarlaust eftir endilöng-
um og það jafnvel miðjum ak-
brautunum, oft með smábörn sjer
við hlið, þótt auðar gangstjettir
sje heggja megin. Og það mun
s.jaldgæft, að fullorðið fólk banni
krökkum þeim með einu oi’ði, senx
gera sjer leik að því að ganga
sem næst fyrir bíla á ferð eða
banga aftan í þeim, þótt það
standi alveg' hjá krökkunum og’
gæti kipt þeim burt, Sá stórhættu-
legj leikur barna verður með því
eina móti upprættur, að gangandi
fó!k láti slíkt alls ekki afskifta-
laust, því þílstjórarnir hafa sjaldn
ast .tíma eða svigrúm til þess að
ná til slíkra óvita.
Ef menn gerðu sjer það að fastri
veglu, að nota' gangstjettirnar þar
sem þær eru, að líta vel til beggja
handa áður en þeir ganga yfir
götu, af einni gangstjett á aðra,
að ganga altaf beint, yfir götu7
aldrei skáhalt og síst yfir kross-
götur, — og’ að banna öllum krökk
um, sem lianga, aftan í bílum en
sem bílstjórarnir máske ekki liafa
hugmynd um, —- þá mun slysun-
um fækka.
Um þetta þarf að fræða almenn-
ing, kenna það öllum svo rækilega
að öll þessi varkárni verði að ó-
sj-álfráðri skyldu. Umferðarreglur
ætti að kenna í öllum skóium, sjer-
staklega í kaupstöðunum og þá
fyrst og frernst í barnaskólunum.
Skólamálin íslensku eru ekki full-
komin fyr en bæði umferðareglur
og sund eru orðnar skyldnnáms-
greinir.
Bæjarbúar eru samvpála um það,
að umferðinni í bænum sje ábóta-
vant í verulegum atriðum. Þess
vegna dugar ekki annað eir að
bregða nú skj.ótt við og gera alt,
sem gert verður, ti! þess að hæta
umferðina og með því draga úr
slysunum. Velferð okkar sjálfra
og þá enn frelcar velferð barna
okkar krefst þess, — það er skylda
okkar.
Reykvíkingur.
Mæðrastyrksnefndin liefir upp-
lýsingaskrifstofu opna á mánu-
dagskvöldum og fimtudagskvöld-
um kl. 8—10 í Þingholtsstræti 18.
niðri.
Rykfrakkar
Gott úrval.
o
VOru
mmm: mmtrTmasrcmwm&oatam
Vetrar-
irakkarnir
eru komnir. Mikið úrval af
karlmannafötum or rykj
frökkum, einnig dömu-ryk-
frakkar, allar stærðir.
Versl. Manchester
Laugaveg 40. Sími 3894
Mnnið á S. I
SBtur þú fyrirgBfið?
„Hvað þýðir þetta“, spurði Sam-
| ueí-
„Mjer virðist það nægilega
skýrt“, sagði Paule.
„Spítalastjórnin lítur á samband
mitt A'ið hana frá verslunarhliðinni j
á læknavísindunum, þaréð hún
framvegis útilokar mig frá þeim
hlutum, sem hvin hingað til liefir
birgt mig npp af. Það er leiðin-
legt, en til allrar hamingju er jeg
bráðum bvvinn með tilraunir mín-
ar“.
Það var þokuveður, og raf-
magnsljósið hafði verið kveikt,
þótt gluggatjöldin væri ekki dreg-
in fyrir. í Ivinni draugalegu hirtu
var Samúel ellilegri og þróttminni
að sjá, en nokkru sinni fyr-
Judith var fullkomin mótsetn-
íng við þessa tvo menn, í hinni
dýru loðkápu, fögur og róleg, bauð
bvtn byrginn sjerhverju óviðfeldnu
ástandi. Samúel misti alt í éinu
stjórnina á sjálfum s.jei'.
„Til hvers fjandarv.s notið þjer
líkin ?“
„Til hvers notar vísindamaður-
inn þau?“ svaraði Paule þolin-
móður. „Þjer vitið víst vel, að jeg
hefi lagt sjerstaka stund á að
rannsaka heila mannsins. „Neu-
rota“ er ávöxtur þeirra rann-
sókna“.
„Sir Lawrence“. sagði Samúel
eftir augnabliks umhugsun.
„Jeg hefi verið í lyfjavöru-
verslun síðan jeg var smádrengur.
Jeg setti mig nákvæmlega inn í
mikinn fjölda af lyfjum, sem hvert
um sig færðu okkur auð fjár.
Við höfðum aldrei dýra efna-
fræðing ti! þess að avvnast rann-
sóknirnar- Yið tókum vanalegan
lyfseði] frá einhverjum lækni, sem
hjálpsði gegn almennum sjúk-
dómi, breyttum honurn dálítið,
fundum vvt ódýrari efni, sem líkt-
ust, þó hinu upprunalega, og seld-
um meðalið í heildsölu- Þannig
varð þessi verslun til.“
„Það bendir — bendir ekki á
mikla framtakssemi“, svaraði
Paule. Annars var það heildversl-
un nokkur sem við tilraunir svnar
fann upp móteitur“.
Samuel harði í horðið, með Ivinni
veikbygðu hönd sivvui. Augu lvans
voru harðleg og skýr, þótt hann
gæti ekki látið röddina samsvara
ákafanum í líkamshreyfinguuni.
„Hvern fjandann kæri jeg vnig
vvm móteitur!“ hrópaði hann. „Jeg
hatá þessar tilraunastofur yðar.
Þessháttar hlutir eiga ekki við í
verslun okkar — það hefi jeg sagt
Joseph fyrir mörgum árum“.
„Það þykir mjer mjög leitt“,
var hið kuldalega svar Samuels.
„Eruð þjer að hugsa um að
segja mjer upp stöðunni?“
Judith lagði hönd sína friðandi
á arm frænda síns.
„Sir Lawrence“, sagði hún.
„Frændi minn er auðvitað mjög
niðurbeygður yfir þessu öllu sem
bvvið er að >ske. Jeg er viss um að
tilgangur hans hefir ekki verið sá,
að móðga yður, eða að neita yður
um rjettmæta viðurkenningu á til-
raunum yðar, sem háfa verið vérsl-
uninni til ómetanlegs gágns. Hann
óskar aðeins eftir því, að framveg-
is gerið þjer engar einkatilraunir,
en framkvæmið þær í rannsóknar-
stofvvm firmans“.
„Samningur minn gefur mjer
leyfi tíl að nota einka-tilrauna-
stofu, og sjerhvem ljettir til að
framkvæma rannsóknir fyrir utan
vinnutíma minn og skjddur við
firmað, sem efnafræðingur þess.
Meinar þá frændi yðar, að liann
óski eftir að breyta þessu sam-
komulagi V ‘
„Jeg get sagt yður hvað hann
meivvar — og jeg er viss um að
ó.sk hans er ekki ósanngjörn- Hann
vill hafa aðgang að tilraunastof-
um yðar, og fá nána útskýringu á
tilgangi rannsókna yðar“.
„Nú, er það þannig“, tautaði
Paule. „Veit hann að Honerton
barón hefir aldrei óskað eftir
slíku?“
„Faðir minn er ekki hjer leng-
ur“, svaraði hún, „og frændi minn
ev búinn að taka að sjer ábyrgð á
stjóminni. Þjer munið sjálfsagt
lvvað jeg varð hrædd, þá einu sinni
að jeg leit inn í rannsóknarstofu
yðar — af tilviljun“.
.Hvernig lítið þjer á málið?“
spurði hann.
Jeg held það sje rjett að verða
við ósk frænda vníns“, svaraði
hvvn.
„Annað hvort það — eða loka
tilraunastofu yðar“, sagði Samuel
byrstur.
„Jeg er ekki neyddur fil að
ganga að neinu, annað hvort —1
eða, samningur minn —“
„Fjandinn Ivafi samninga yðar“,
tók Samuel framm í fyrir honum.
„Er það nógu greinilegt? Sem eig-
andi verksmiðjunnar, er jeg foi’-
maður framkvæmdastjórnariiiivar.
Rannsóknastofa vðar er hluti af
þessari verksmiðju, og jeg óska
eftir að athuga hvað hún hefiv að
geyma“.
í fyrsta skifti meðan á þessit
samtali stóð, bvosti Paule. „Gott
og vel“, sagði hann. Undir vissum
kringum stæðum lægi mjer við að
reiðast af þessari framkomu yðar.
Eins og er, verð jeg að hliðra tiL
Jeg er fvis t.il að sýna yður alt —
eu jeg segi yðvvr það fyrirfram —
þjer munuð verða fyrir vonbrigð-
um. Þjer sjáið ekkert. af tilraun-
um mínum. Yiljið þjer koma
strax 1“
„Undireins“, sagði Samuel og
stóð'1 upp-
Judith sá votta fyrir brosi á
vörum Paules. jvegar hann opnaði
dyrnar að einka-rannsóknarstofu
sinni, brosi, sem var í senn cgg.j-
andi og fyrirlitlegt, og deyfð henn-
ar hvarf skyndilega- Hvvvv þrýsti
fast vvtan um arm frænda síns, þeg-
þau stóðu saman í hinu óviðfeldna
jherbergi, með öllu þess draugalega
j innihaldi. Samuel fann aðeins til
undrunar.
„Jeg hotna ekkert í því hvað