Morgunblaðið - 19.12.1933, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Nljóliknrverðið
hækkar ekki.
Rjómi og skyr selt með sama verði og
áður í neðantöldum búðum:
Mjólkurbúðinni, Týsgötu 8.
Bragagötu 38.
Óðinsgötu 32.
Vesturgötu 27.
Virðingarfylat.
Kristján Jóhannsson.
Cavaleade.
Nútíðarsaga á kvikmynd,
sýnd í Nýja Bíó.
Gott tækifæri!
Af sferstökam ástæðnm er
verslun í fullum gangi, á besta
stað i bænum, fil sðlu. Agæt
fyrir tvo samtaka menn.
¥
Tilboð merkf: „Agæfur sfaðurM,
sendisf fyrir 23 þ. m. fil A. S. f.
Rúllugardínur í öllum litum
fást i Skólabrá 2, hús
Ólafs Þorsteínssonar.
Fá leikrit hafa vakið jafn
óskerta athygli og aðdáun á
síðustu áratugum og „Caval-
cade“, eftir enska skáldið Noel
Coward. Þegar leikur þessi var
'sýndur í fyrsta skifti á Drury
! Lane, hinu fornfræga leikhúsi
Lundúnaborgar, kváðu leikdóm
ararnir einum rómi upp úr um
það, að þjóðin hefði eignast
þann leik, sem ætti að verða
hinn þjóðlegi leikur Breta, um
; komandi ‘aldir — einskonar
þjóðsöngur á leiksviðinu.
! Leikrit þetta var kvikmynd-
að í fyrra, ekki af Bretum,
heldur Ameríkumönnum. Bresk
ur kvikmyndaiðnaður stendur
enn sem komið er ekki á svo
háu stigi, að hann þori að sjá
sjer fært að ráðast í svo mikið
verkefni sem þetta er, því að
þama reynir ekki aðeins á ein-
staklingsleik, heldur á hópsýn-
ingar, sem Ameríkumenn hafa
reynst manna færastir um að
koma þannig fyrir, að áhrifin
verði eftirminnileg. Úr þessari
mynd má sjerstaklega nefna
sem dæmi hópsýningarnar þar
sem múgurinn í London tryllist
af hernaðarhug, bæði í byrjun
myndarinnar þegar herinn er
að leggja af stað til að rjettæ
hlut Breta í Búastríðinu og
eins þegar Bretar eru að leggja
út í heimsstyrjöldina. Það eru
um 15000 manns sem aðstoða
við þessar sýningar, en svo eðli-
lega er þeim fyrir komið, að
áhorfandanum finst hann sjái
atburðina vera að gerast fyrir
augum sjer, en að það sje alls
| ekki Ieikur, sem hann er að
að horfa á.
I. Myndin líkist að því leyti
hinum sögulegu stóru kvik-
jnyndum, sem gerðar hafa ver-
ið, með þeim mismun þó, að
hún er gerð svo nálægt tíma-
bilinu sem hún fer fram á, að
hægt hefir orðið að hafa hana
fullkomlega áreiðanlega í
hverju smáatriði.
Allir aðalleikendurnir eru
enskir og málið sem þeir tala
hið rjetta enska mál á þessu
tímabili. — Aðalhlutverkin í
myndinni, hjónin sem koma svo
mjög við sögu viðburðanna er
sagt er frá, leika Clive Brook,
hinn kunni enski kvikmynda-
leikari, sem hefir starfað í Amé
ríku í allmörg ár, og Diana
Wynyard, ensk leikkona, sem
til þessa hefir sjaldan leikið j
í kvikmyndum, en ljek sama!
hlutverkið í leikhúsinu Drury
Lane.
Mynd þessi er nú komin
hingað til lands og verður sýnd
sem jólamynd í Nýja Bíó.
Haflð bað
jafnan huofasf.
þá er þjer kaupið til jólanna,.
að hveiti, sykur og alt annað
til bökunar, ásamt nýjum nið-
ursoðnum og þurkuðum ávöxt-
um og úrvali af sælgæti selur
á lægsta verði í borginni.
Hiörtur Hiartarson
Bræðraborgarstíg 1. Sími 4256.
Púður,
margar tegnndir.
Ilmvöfn
í stóru úrvali.
Hentugar jólagjafir.
I. Standlampar.
Margar gerðir fyrirliggjandi.
Enn fremur: Borðlampar, nátt-
lampar, vegglampar og lestrar-
lampar.
§kermabúðin
af dauðum fasönum, silkidúnábreiða á rúminu ....
Kringelein þuklaði þrisvar á henni og ætlaði ekki að
trúa því, að hún gæti verið svona slétt og mjúk. Á
skrifborðinu var skrautlegt blekbyttustæði úr kop-
ar. Það var örn, sem breiddi vængina út yfir tómar
blekbytturrar, eins og til að vernda þær.
Úti fyrir seitlaði kalda marz-rigningin, og bensín-
daunninn < g bílagargið lá í loftinu, en beint hinum
megin viö götuna skotraðíst ljósauglýsing yfir hús-
vegg, með rauðum. bláum og hvítum bókstöfum;
jafnskjótl sem hún var komin alla leið, hóf hún
nýjan leik, og Kringelein staiði á hana í margar
mínútur. Fyrlr neðan sást heljar hrærigrautur af
dökkum regnhlífum og Ijósum kvenfótum og gulum
strætisvögnum og boglömpum. Þar var meira að
segja eitt tré, sem breiddi út greinar sínar, ekki
langt frá gistihúsinu — það voru allt öðruvísi grein-
ár en á trjánum í Fredersdorf. Þetta Berlínar-tré
var á sérsiökum hólma í miðri bikaðri götunni, og
í kringurn það var grindverk, eins og verið væri að
verja það :'yrir borginni. Kringelein, sem var þarna
umkringdi r af svo mörgu furðulegu og nýstárlegu,
kom sér í únskonar vináttu við þetta tré. Síðan stóð
hann um stund í vandræðum fyrir framan allan
nikkelútl>ú:iaðinn, sem var á baðkerinu, en loks
tókst honum að ráða við galdraverkið — heita vatn-
ið kom bunandi yfir hendur hans og hann afklæddi
sig. Hanr, fór næstum hjá sér við það að verða að
vera með hinn magra líkama sinn nakinn í þessu
hvíta, flís ugða rúmi, en svo fór að lokum, að hann
sat stunda 'fjórðung í vatninu cg fann ekki til neinna
verkja — dls ekki neinna verkja, þessara, sem höfðii
kvalið haun vikum saman — allir farnir! Og nú
fengi hann ekki verki aftur, fyrst um sinn.
Um tíu lytið var Kringelein á vakki í forsalnum,
uppdubbacur í kjól, með háan föðurmorðingja um
hálsinn .<■ svart, tilbúið hálsbindi. Nú var hann ekki
Iengur þ: /ttur — öðru nær — heldur fullur æsing-
ar og óþciinmæði. „Nú byrjar leikurinn“, hugsaði
hann með c.jálfum sér, og við tilhugsunina skulfu axl-
ir hans, eins og á hundi, sem er í æsingi. Hann keypti
sér blóm og stakk því í hnappagatið, dró fæturna
með nautn yfir hindberjarauða gólfábreiðuna, og
kvartaði yfir því við dyravörðinn, að ekki væri neitt
blek í herbergi hans. Vikadrengur fylgdi honum inn
í bréfritunarstofuná, en Kringelein var ekki fyrr
kominn að hinum imörgu tómu skrifpúltum, með
grænu lampahlífunum, en einbeittni hans hvarf —
hann tók höndina upp úr buxnavasanum og það var
sýnilegt, að honum leið illa. Af vananum ýtti hann
skyrtulíningunum upp í ermarnar, áður en hann
settist, og síðan tók hann að skrifa, með stórum
sveiflum, eins og bókhaldara sæmdi: „Til starfs-
mannadeildarinnar í Bómullarverksmiðjunni Sax-
onia, h.f., Fredersdorf. Háttvirtu herrar! Undirrit-
aður leyfir sér hér með vírðingafyllst að tilkynna,
að hann samkvæmt hjálögðu íæknisvottorði (Fskj.
A.) er óvinnufær,; í mánaðartíma, fyrst um sinn.
Undirritaður biður yður útborga mánaðarlaun sín
fyrir mars, sem falla í gjalddaga hinn síðasta þ. m.
til frú Önnu Kringelein (hjálagt umboð, Fskj. B.),
Bahnstrasse 4. Færi svo, að undirrituðum yrði ekki
unnt að hefja aftur vinnu að umgetnum tíma liðn-
um, verður yður það nánar tilkynnt. Virðingarfyllst
Otto Kringelein“.
„Frú Anna Kringelein, Fredersdorf, Sachen, Bahn-
strasse 4. Elsku Anna“, skrifaði Kringelein áfram
(og A-ið var með heljarmikilli sveiflu). „Elsku
Anna; hér með tilkynni eg þér, að ekki Varð neinn
æskilegur árangur af rannsókn prófessors Salz-
manns. Eg á að fara héðan beint á hressingarhæli
— sjúkrasamlagið borgaði kostnaðinn við það, en
eg þarf bara að koma fáeinum seremóníum í kring
til þess. Eg bý hér fyrst um sinn — mjög ódýrt —
eftir ávísun Pr. yfirforstjóra. Skal skrifa þér nán-
ar innan fárra daga — það á að röntgenmynda mig
einu sinni enn, áður en endanleg ákvörðun verður
tekin. Beztu kveð.jur frá þínum Ottó“.
„Hr. málfærslumaður Kampmann, Fredersdorf,
Sachsen, Villa Rosenheim, Mauerstrasse. Kæri vin
og söngbróðir!“ byrjaði Kringelein þriðja bréfið
með bókhaldararithöndinni, • og gaut augunum í
penna oddinn. „Þú verður sjálfsagt hissa á því, að
fá langloku frá mér frá Berlín; en eg þarf að til-
kynna þér mikilvægar breytingar, sem orðið hafa,
og treysti skynsemi þinni og þagmælsku þeirri, sem
þinni stöðu fylgir. Því miður á eg bágt með að koma
orðum að þessu á pappírnum, en eg vona, að þú með
glöggskygni þinni á menn, og skarpleika, skiljir bréf
mitt á réttan hátt. Eins og þú veizt, hefi eg aldrei
eiginlega borið mitt barr, síðan uppskurðurinn var
gerður á mér í fyrra — auk þess hefi eg aldrei al-
mennilega treyst lækninum eða spítalanum þarna
heima hjá ykkur. Þess vegna greip eg tækifærið,
sem mér barst í hendur, er mér tæmdist arfur eftir
föður minn sáluga, og fór hingað til þess að láta at-
huga mig nákvæmlega. Og, kæri vinur, árangurina
af þeirri skoðun er ekki sérlega fróandi, því að áliti
prófessorsins, á eg skammt eftir ólifað“.
Kringelein sat, líklega heila mínútu með pennann
á lofti, og gleymdi að setja púnktinn á eftir setn-
ingunni. Hermannlega yfirskeggið titraði ofurlífið,.
en hánn stóð sig sem hetja og hélt áfram:
„Þegar manni berast slíkar fréttir, skýtur mörg-
um hugsunum upp í heila manns, eins og þú getur
nærri, enda hefi eg ekki sofið í margar nætur, en
að eins legið vakandi og hugsað. Og víst er um það,
að eg ætla mér ekki aftur til Fredersdorf, heldur
reyna að nota þessar vikur, sem eg á eftir að vera
uppi standandi. Það er ekki skemmtilegt, að hafa
aldrei hafa eina einustu ánægju af þessu lífi, og
eiga svo að fara í jörðina 46 ára gamall — alla
æfi hefi eg þrælkað og sparað og jagast við herra
Preysing í verksmiðjunni og við konuna heima. Það'
er ranglátt og vitlaust, ef eg á að fara héðan úr
heimi, án þess að hafa nokkru sinni upplifað nokkra
ánægju. Kæri vinur og söngbróðir. — Eg á bágt með
að koma orðum að því, sem mér er í huga, Eg vil að-
eips tilkynna þér, að erfðaskráin, sem gerð var, áð-
ur en eg- var skorinn upp í fyrra, er að vísu enn í
gildi, en aðstaðan er bara orðin nokkuð önnur. Eg^
hefi sem sé látið bankann færa alla peninga mína
hingað, tekið lán út á lífsábyrgðarskírteini mitt og
auk þess tekið með mér arfinn eftir föður minn —
3500 mörk í peningum. Þá get eg lifað í nokkrar
vikur eins og ríkisbubbi, og það ætla eg mér að
gera. Hvers vegna eiga Preysingarnir að njóta lífs-
ins, en eg að þræla og spara, eins og fífl og asni?
Eg hefi tekið með mér peninga að upphæð 854Þ
mörk. Það sem eftir af því kann að verða, erfir
Anna — mér finnst eg ekki vera henni meir skyld-
ugur, þar sem hún hefir spilft lifi minu með sínu ei-