Morgunblaðið - 31.01.1934, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Stðr fitsalð ð taubfitum
hefst fimtudag 1. febr. kl. 10 árd. Selt verður, taubútar í
drengjaföt, buxur. Nokkur pör af sokkum og háleistum o.
m. fl. Afar ódýr vara.
Hfgr. Hlafoss,
Þíngholtstr. 2.
GAMLA BÍÓ
Nétt i Feneyjum.
Afar skemtilegur gamanleikur og talmynd í 9 þáttum, eftir
gamanleikaskáldið Avery Hopwood.-Aðallilutverkin leika:
LILY DAMITA.
Eoland Young. — Charlie Ruggles. — Cary Grant.
Myndin er ein með þeim skemtilegustu sem sjest hefir, bæði
hvað efni, útbúnað og leiklist snertir.
ntvinouieyslsskfrslur.
Samkvæmt lögum um atvinnuleysisskrýslur fer fram
skráning atvinnulausra sjómanna, verkamanna, verka-
kvenna, iðnaðarmanna- og kvenna í Goodtemplarahúsinu
við Vonarstræti 1., 2. og 3. febrúar næstkomandi frá kl.
10 árdegis til kl. 8 að kvöldi.
Þeir, sem láta skrásetja sig, eru beðnir að vera við-
búnir að gefa nákvæmar upplýsingar um heimilisástæður
sínar, eignir og skuldir, atvinnudaga og tekjur á síðasta
ársfjórðungi, hve marga dag þeir hafi verið atvinnulaus-
ir á síðasta ársfjórðungi vegna sjúkdóms, hvar þeir hafi
haft vinnu, hvenær þeir hafi hætt vinnu og af hvaða ástæð-
um, hvenær þeir hafi flutt til bæjarins og hvaðan.
Ennfremur verður spurt um aldur, hjúskaparstjett,
ómagafjölda, styrki, opinber gjöld, húsaieigu og um það
í hvaða verkalýðsfjelagi menn sjeu. Loks verður spurt um
tekjur manna af eignum mánaðarlega og um tekjur konu
og barna.
Borgarstjórinn í Reykjavík, 30; janúar 1934.
Jón Þorláksson.
Happdrælti
Háskóla íslands.
Dragið ekki fram á sið-
ustu stundu að k a u p a
hlutamiða.
s. •
® I sambandi við hina
$$ w
[ 7 stórn, ódýrn |
• sðlndaga okkar, I
• |
• seljum við í auglýsingaskyni Verkamannaföt
J (brún og blá) fyrir afar lágt verð, svo lengi ®
sem birgðir endast.

: Brannsverslnn!!
Úlsalan
heldur áfram alla þessa viku. Sama lága verðið.
K. Einarsson & Björnsson
Bankastræti 11.
Nýja BíóiMnH
Gleiiöoigin
(Goodnight Yienna).
Ensk tal- og söngvakvik-
mynd er gerist í Vínar-
borg og fyrir og eftir
heimsófriðinn.
Aðalhlutverkin leika:
Ann Neagle og
Jack Buchanan.
Mynd þessi hefir lilotið
góðar viðtökur fyrir
minnisstætt efni og fagra
söngva og liljómlist.
heldur fund á morgun kL
8(4 síðd. í Oddfellowhúsinu.
Mikilsvarðandi mál á dag-
skrá.
Fjelagar. Fjölmennið.
St j órnin.
Horðlenskt dilkakiðt
það besta fáanlega. Hangikjöt af-
bragðs gott og alt grænmeti.
Smjör, egg og all.skonar ofaná-
skurður.
Jóhannes Jóhannssoni
Grand-Hótel. 26.
,,Eruð þér alltaf svona stundvís?“ spurði Preys-
ing kaldranalega.
„Já, hvort eg er?“ svaraði litla Flamm og hló
ertnislega, og nefið á henni varð stutt eins og á
^mákrakka, en Ijósbrúnu augun voru á sífelldri
ferð.
„Nú, þér skuluð þá setja yður niður á meðan“,
.sagði Preysing, ,,og fá yður einhverja hressingu.
Þjónn, látið þér ungfrúna fá það, sem hún vill“,
sagði Preysing ókurteislega og gekk leiðar sinnar.
„Peche Melba“, sagði litla Flamm og kinkaði á-
nægð kolli. Hún blés aftur litla lokknum frá, en
árangurslaust. Hún Hún var fagurvaxin sem veð-
hlaupahestur og gárungslega gáskafull eins og
iivolpur.
Gaigern barón, sem hafði verið á vakki um hríð,
-á hana þegar á löngu færi og varð hrifinn, án þess
ð fara neitt í launkofa'með það. Stundarkorni síð-
:r kom hann til hennar, heilsaði og sagði í hálf-
rm hljóðum: „Má eg hafa þann heiður að setjast
já yður, frú? Þér þekkið mig auðvitað allls ekki.
amt höfum við dansað saman í Baden-Baden“.
„Það getur tæplega verið, því þangað hef eg
Idrei komið“, sagði litla Flamm og mældi unga
anninn nákvæmlega með augunum.
„Ó, fyrirgefið þér, frú. Eg sé það núna, að mér
lýtur að hafa skjátlast.. Tók yður fyrir aðra“, sagði
aróninn hræsnislega.
Litla Flamm hló.
„Komið ekki með þessa afsökun, það er komið
libragð að henni“, sagði hún þurrlega. Gaigern
;ió líka.
„Nú, jæja þá. Eg má kannske sitja hérna samt.
i iá eg það? En þér segið alveg satt: það er ekki
iiægt að taka yður fyrir neina aðra. Eins og þér
lítið út, lítur engin önnur í heiminum, frú. Búið
þér hér? Komið þér í te klukkan fimm? O, mig
langaði svo til að dansa við yður. Viljið þér það?“
Hann lagði henduxmar á borðplötuna. Hendur
litlu Flamm voru þar þegar fyrir. Það litla loft,
sem var milli handa þeirra, komse sti'ax í titring.
Þau litu hvort á annað, leist vel hvoru á annað og
skildu hvort ^nnað, þessi ungu, fallegu hjóna-
leysi.
„Hjálpi mér, hvað þér þurfið að flýta yður að
hlutunum“, sagði litla Flamm, hrifin.
Og Gaigern svaraði, álíka hrifinn:
„Þér lofið því þá? Þér komið og drekkið með
mér te kl. 5?“
„Á þeim tíma get eg ekki að staðið. Eg þarf að
vinna. En á kvöldin er eg laus og liðug“.
„Já, en á kvöldin hefi eg ekki tíma til þess. En
á moi’gun? Eða hinn daginn, klukkan fimm? Hér?
í gula skálanum? Ákveðið?.“
Litla Flamm þagði ertnislega og var að sleikja
ísgaffalinn sinn. Hvað átti hún líka að segja? Menn
hafa ekki meira fyrir því að kynnast en kveikja
sér í vindlingi. Maður sýgur einn teyg eða fleiri,
ef svo býður við að horfa, og svo stígur maður á
eldinn.
„Hvað heitið þér?“ spurði Gaigern.
„Litla Flamm“, svaraði hún hiklaust.
En nú kom Preysing að borðinu með svip eig-
andans á andliti sínu, og Gaigern stóð upp, heils-
aði og veik kurteislega aftur fyrir stól sinn.
„Jæja, nú getum við komist að“, sagði Preys-
ing, hneykslaður. Litla Flamm rétti Gaigern hönd-
ina með hanskanum, og Preysing horfði fúll á.
Hann þekkti, að þama var kominn ungi maðurinn
úr símaskápnum, og hann sá andlit hans greini-
lega; hvern drátt og hverja holu í hörundinu.
VI.
„Hver var nú þetta?“ spurði hann, er hann ark-
aði af stað, ofurlítið á eftir litlu Flamm.
„No—o, það var kunningi minn“, svai'aði hún.
„Einmitt. Þér eigið víst marga kunningja?“
„No—o, jæja. Maður verður að vera dálítið’
vandlátur. Og eg hef heldur ekki mikinn frítíma“.
Einhverra óljósra orsaka vegna, fullnægði þetta
svar ekki yfirforstjóranum.
„Eruð þér í fastri stöðu?“ spui'ði hann.
„Ekki sem stendur. Eg er að þreifa fyrir mér.
Nú, — eitthvað fær maður fyrr eða síðar. Hingað
til hefir alltaf ræzt úr því“, sagði litla Flamm með
f heimspekingssvip. „Helzt vildi eg vei'ða kvik-
myndaleikkona. En þar er erfitt að komast að. Ef
eg bara gæti komist að þar, skyldi mér ekki vei’ða
skotaskuld úr því að sjá um hitt. En það er svo ári
erfitt að komast að“.
Hún leit framan í Preysing með skrítnum
áhyggjusvip. Nú var hún alveg eins og lítill kettl-
ingur. En Preysing tók alls ekki eftir því, heldur
opnaði hann dyrnar á vélritunarherberginu og
sagði um leið:
„Hversvegna viljið þér endilega í kvikmyndii’n-
ar? Allar eruð þið með kvikmyndadellu“. í þess-
um „öllum“ var meðtalin Babe dóttir hans, fimmt-
án ára görnul, sem var mjög hi'ifin af kvikmyndum.
„No—o, ekki sosum af neinu sérstöku", sagði
litla Flamm. „Eg geri mér engar tyllivonir. En eg
tek mig vel út á myndum, segja allir.“ Hún fór úr
kápunni. „Hraðma eða vélrita strax?“ spurði
hún.
„Vélrita, þakk’ yður fyrir“, svaraði Preysing.
Honum leið nú betur og var í skárra skapi. Hann
hafði rekið úr huga sér þá staðreynd, að Man-
chester hafði brugðist, og er hann tók fyrstu bréfin,
sem þeim höfðu farið á milli og gáfu svo góðar
vonir, upp úr skjalatöskunni, leið honum beinlín-