Alþýðublaðið - 13.02.1929, Qupperneq 3

ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
UmfeÉUæpísppsp i psílliam.
Umtetóð®pokar,
MiaidigaPM.
GúmmiböAd.
f
Iiellss á tröppiar, gólf og stiga, eisoatg slfp~
aöa laellfia i foorHptofiar ©cj á veggi átvega
ég frá A/S. ¥oss Skiferfemd I Moregí.
Mefi %rirligg|aisdi sýnishom og verölista.
simi 1830. P. O. B. 736.
10 tll 2D % Afsláttsir af dOmnkJóK
mm &fg foas’imakjélœm i verzkn
S. Jóhannesdóttir,
Ausíurstræti,
beint á móti Landsbankanum.
verða ekki birtir í heild sirmi
fyrri eni ítalska þinglð hefir sam-
þykt þá, en ágrip af þeim verð-
ur birt á morgun. — PáfablaðiS
„Observatore Romano“ skýrír frá
a'öalatriðuin póiitíska samnings-
ins. Samkvæmt honum á Italía að
nema úr gildi öryggislögin fró:
árinu 1871 um réttindi páfans;
Italía viðurkennir fuMveldi páf-
ans yfir ákveðnu landssvæði. Hið
nýja páfaríiki heitir Citta del Va-
íicano. Páfinn viðurkennir ítalska
konungsríkið og stjómskipunar-
lög þess.
Khöfn, FB„ 13. febr.
Frá París ex símað: Miörg
frakknesku blöðin óttast, að
samningarnir milli ítalska ríkis-
ins og páfastólsins styrki utan-
ríkis-pólitíska aðstöðu Italíu, eink-
an'lega í vesturhluta Asíu. Vegna
samninganna verði auðveldara
tfyrir 'Mussolini að verða „vernd-
axi“ kaþólskra nrnnna þar, eins!
og hanin, hefer lengi óskað að
verða. Halda frakknesku blöðin,
þð í framtíðinni verði erfitt fyrjr
frakknesku trúboðsfélögin að
standast samkeppni ítalskxa trú-
boðsfélaga i vesturhliuta Asíu.(!)
Dýr „foil“ferð.
Við komum nýlega norðan yfir
Holtavörðuheiði nokkrir Húnvetn-
ingar. Fengum „bíl“ frá bifreiða-
stöð Jónasar Kristjánssonar í
Borgarnesi til að flytja okkur frá
Fornahvapmi til Borgarness. Var
það vörubíll með óhreinum borð-
um ofan á sem sæíum. Fyxir
þetta farartæki urðum við að
borga á annað hundrað krónur.
Frá Fornahvammi til Borgar-
ness eru rúml. 60 km„ og er
mestöll sú leið einhver bezti bíl-
vegur, sem til mun vera hér á
landi. — Við vorum ókunnugir og
fórum að xáðum gestgjafans í
Fornahvammi, sem okkur skilst
eftir á að hljóti að vera í ein-
hvers konar sambandi við þennan
Jónas.
Eftir að til Borgarness kom
fengum við vitneskju um að feng-
ist hefði ágætur kassabíll með
góðum sætum til að flytja okkur
þennan veg fyrir 40 krónur.
Við viljum láta þessa getið
ððrum vegfarendum til teiðbein-
ingar, eínkanlega vegna þess, að
við höfum orðið þess áskynja,
að sumir bilstjórar þarna í Borg-
arnesi nota sér það afar-freklega,
þegar fólk er ókunnugt eða ekki
nógu forsjált að „prútta“ fyrir
fram. Aftur kváðu þeir fara mjög
lágt með fargjöld, þegar ekki
„veiðist“ vel í hinum víðfræga at-
gangi þeirra á bryggjunni í Borg-
arnesi eftir Suðurlandskomur
þangað.
Svona reynist hin „fgálsa sam-
keppni“!
Húnvetningun
Skipafréttir.
I ©ær kom fisktökuskip til
Coplands. Hingað kom það frá
Vesturlandinu. „Vestri“ fór vest-
ur í morgun.
Úf SíeÍF.grimsfirði.
Skrifað 18. jan. — FB.
Það er gönml venja í frétta-
bréfum, að minnast fyrst á tjðar-
farið. Stendur það án efa í sam-
bandi við þá miklu þýðingu, sem
veðráttan befir fyrir okkur ís-
lendinga, og ekki sízt ókkur, sem
í sveitunum búurtr. Þar eru at-
vinnuhættir og afkoma mamia- í
svo traustum tengslum við tíðar-
farið, að rétt þykir að láta það
sldpa öndvegið, og verður svo
gert i. þetta sinn. Ekki verður
annað sagt en að fyrri hluti þessa
vetrar bafi reynst mjög góður að
veðráttu og stundum afburða-
góður. Haustið var fremur þur-
viðrasamt, en nokkuð vindasamt
um tíma, er á leið, svo gæftir á
sjó urðu stopular.
Alment var byrjað að liýsa hér
fé í lok nóvembermánaöar. Um
innistöður hefir varla ver-ið að
xæða nema dag og dag, og þá
belzt um hátíðarnar. Um áramót-
in gerði þíðu og þá einmunatíð,
að menn muna vart slíka, og
hefir hún haldist síðan. Hiti hefir
verið fiesta' daga og klaki að
hverfa úr jörðu. Er það nýtt hjá
o-kkur Strándam-önnum að geU
herfað flög um miðjan janúar,
eins og nú var hægt.
Samhliða góðu tíðinni iiefi-r
þoTskurinn sömuleiðis verið venju
fremur tryggur við fj-örðinn. Hef-
ir afli alloftast verið góður, og
hefir han:n haldist fram að þess-
um týma, að vísu þverrandi nú
að síðustu, en aflatíminn er full-
um mánuði 1-engri en í meðalári.
Síldargöngur hafa öðru: hvoru
-komið, seinast uni miðjan janúar.
1 októberlok bárust misl-ingar
hingað til fjarðarins. Hafa þeir
farið herskildi um sveitirn-ar hér
síðan. Fengu margir þá um jóla-
leytið, en þeir eru nú bráðum
búnir að ren-iia yfir. Fáir eða eng
ir hafa orðið þeim að bráð, þótt
ýmsum hafi þeir orðið allþungir
í skauti. Sömuleiðis hefir „inflú-
enzan“ verið að stinga sér hér
niður. _ Þrátt fyrir farsóttir hef-
ir fátt fólk látist hér í haust og
v-etur.
Riisverzlun í Hólmavík, sem
var d-önsk selstöðuverzlun, hefir
nýiega verið seld. Hefir hún
starfað hér um alllangt skeið og
var á sínum tíma stærsta verzlun-
in við fjörðinn. Kaupandi er Jó-
hann Þoxsteinss-on, kaupmaður
frá Isafirði.
Unglingaskóli vexður starfrækt-
ur um þriggja mánaða skeið í
HóJmavík í vetur. Nemendur eru
12—14 -og kennari Jónas Þor-
varðsson. Einka-unglingakensla er
þar einnig og eru nemendur þar
10.- — Hefir slfk fræðslustarfsemi
sem þessi legið niðri um alllangt
skeið, en fyrrum var hér allfjöl-
sóttur skóli að Heydal-sá.
Til Strandarkirkjn.
Áheit frá A. og M. 2 kr.
HinnHikliMaðsr.
Þegar maður les Morgnnblaðs-
skrif Ólafs . Thors og athugar
framkomu hans í kaupdeilunni,
verður mawxi á að hugsa eitthvað
á þessa leið: hvað hel-dur maður-
inn, að hanin' sé. Það virðist eins
og h-anin haldi, að hann, sé eini
máöurinn, s-em h-ér sé til; þarfte
fólksins sér hann ekki eða þykist
ekki ,sjá. Em af hverju er hanm nu
svo mikiillátur? Við skulum nú
athuga það. Hefir haran fæðst í
fátækt og uinnið sig áfr-am á eig-
in spýtur? Ómei! Hann fékk gull-
ið og vald auðsins í vöggugjöf.
Á þvi nærist hroki hans og miik-
illæti. Þvi iniður, sagi ég fyrir
hömd okkar sjómanna-njna. En
þetta er nú ekkert einsdæmi með
Ólaf Thors. Böm, sem alast upp
viið auð og allsnægtir, verða
stumdum svona. — Við sjómeim
erum nú yfirleitt e-ngar hamhleyp-
ur m-eð penina, en sv-o lengi má
brýna dei-gt járn að bíti um síðir.
Og mér finst viö ekki geta setið
þegjapdi hjá lengur, þar eð mað-
ur þessi er fariinn að beina orðum
að því í blaðsnepli sinum, að við
sjóinenn mynduim vilja semja við
útgerðarmenn um það kaup, serni}
þ-eir hafa boðið að borga. Hann
segir: „Við útgerðarmenn viluni
vel að flestir sjómenn vilja semja
við okikux um það kaup, sem
þ-eir vita að vjð erum fáantegir tii
að greiða. — Meinið er að þeir
hafá ekki komiist að fyrlr forkólf-
unum.“ Þetta segir Ölafur Thors<.
Ekki finst okkur sjómöninum
þetta koma nærri sannleikanum.
Hann er bara að reyna að rægja
þessa menn við okkux. En þetta
lýsi-r manni'num, sýnir hvað hon-
um er orðið tamt að segja xangt
frá. Okkur þykja. líita reiknjng-
amir hans Kveldúlfs æðá skrítn-
ir, þar sem útko-man verður tótmf
tap, þótt ailir viti að stöi'gróði
hefir orðiið á Skallagrími. Hann
ætlar kannske að teija oikkur tríi
um, að það sé tap að hafa dug-
lega menn og í aLla staði vel
valda fyxir forustumenn á skiip-
Um '0g í féiögum. Nej, óiafur! Þó
að aliir útgerðaiTeákn,iingax Kveld-
úlfs- sýai tap, þá fæsf engi-nn af
mjnum starfsbræðrum til að rjúfa
félagsskapinn eða láta yðux vel'ja
okkur forustumenn. ólafur segir:
„Við útgexðarmenn vitum, að
flesti-r sjómenn vjlja semija við'
oickur" o. s. frv. Flest lætur hann
sér um rnunn fara, hann sýnist
vera búinn að gleynia því, að
hann og samherjár hans hafa í
nærfelt einu hljóði neitað miðl-
unaxtillögunum. Fjnst honium nú
ekki Kveldúlfur vera búinn að slá
hinum útgexðarmöninun'um nógu
mikið við og nóg komið af fiski-
kaupimum ? Hugsar hann máske
að hann geti fengið ódýrar koll-
urnar, ef lengur er stöðvað og
þeir skyldu fara á hausinn,
smærri útgexðarmennirair.