Morgunblaðið - 06.01.1935, Blaðsíða 5

Sunnudagiim 6. jan. 1935.
MORGUNBLAÐIÐ
Hey kjavíkurbrjef.
5. janúar.
Hermann í útvarpinu.
Hermann Jónasson forsætis'
a*áðherra, flutti erindi í útvarp-
Ið á nýársdag. Kom hann
víða við, og fór mjög fram hjá
flestum dægurmálum þjóðar-
Innar.
En hann bar niður á kom-
múnismanum, og tilfærði um-
mæli ónafngreinds Ameríku-
manns, um stjórnmálastefnu
.þessa, er fæddist með umbóta-
Jtugsjónum, en lenti í ófærum
<og vitleysu.
Menn gengu að því vísu, að
edagblað Hriflunga hjer í bæ
anyndi sýna forsætisráðherran-
aim þá virðingu að birta ræðu
Sians. En það fór á annan veg.
Hlaðið skýrði frá ræðunni í
;álíka löngu máli og það notar
til þess að segja frá innbröts-
Iþjófnuðum.
Er þess getið til, að fl'okks-
mönnum ráðherrans hafi þótt
Ihann vera of önuglyndur við
ihina rauðu bræður Hriflunga í
.kommúnistaflokknum, og hafi
'-ekki viljað prenta ræðuna, í
þeirri von, að flestir stjórnar-
•:sinnar ljeti þessi ámælisorð um
kommúnhmann sem vind um
<eyrun þjóta.
„Óvæntir atburðir".
í áramóta grein sinni, er birt-
;ist hjer í blaðinu, mintist Ól-
afur Thors á það, að margt
þenti til þess í atvinnu- og fjár-
málalífi þjóðarinnar, að óvænt-
ir atburðir gerðust hjer á landi
á árinu, sem nú er að byrja.
Gátu engir, sem greinina
Jásu, verið í neinum vafa um
:að höfundur átti þar við, að
f játrmálastefna ríkisstjórnarkm-
ar leidddi atvinnu- og viðskifta-
mál vor út í hreint öngþveiti.
Þessi ummæli Ólafs hafa
komið því til leiðar, að stjórn-
arblöðin hjer í bænum hafa
risið upp og hrópað há-
stöfum um það, að Sjálf-
stæðismenn ætluðu að efna hjer
til ofbeldis og byltingar.
Alþýðublaðið segir það bein-
dínis, og Dagblaðs-dindillinn et-
jur það upp.
Afhjúpanir.
En með þessum bægslagangi,
þessu staðlausa þvaðri, opinbera
rauðliðar hið rjetta innræti sitt.
Þeir eru ofbeldisflokkurinn í
landinu. Þeir ætla sjer að brjót-
ast hjer til einræðis. Þeir þykj-
ast ætla að vernda þingræðið,
en læknisráðið er hið alkunna
sem þekt er úr sögunni, þegar
sjúklingurinn fekk meðal, sem
bætti hann mjög skyndilega,
;sótthitinn hvarf — því rnaður
inn dó.
Alt framferði rauðliða bend-
ir í eina og sömu átt, til ófrelsis
og kúgunar. Þannig var valda-
taka þeirra undirbúin. — Með
verslunarskuldaf jötrum er
bændum haldið í Frámsókn.
Með kúgunarvaldi verkalýðs-
samtakanna er mönnum haldið
nauðugum í Alþýðuflokknum.
Á þingi Alþýðusambandsins í
vetur var það samþykt, að Al-
þýðuflokkurinn skyldi nota alt
það harðfylgi sem samtökin
hafa yfir að ráða, til þess að
Ihalda völdum.
Þar kom fram fyrsti bylting-
arboðskapur þeirra. Sá næsti nú
um áramótin.
Við verðum að grípa til
vopna, segja kommúnistaspraut
urnar við Alþýðublaðið — því
Ólafur Thors spáir að óvæntir
atburðir sjeu í vændum!
Rökþrot — ráðþrot.
En hvers vegna herða þeir
nú upp hugann, rauðliðar, og
boða byltingu sína?
Beinlínis af því, að þeir sjá
fram á það, að stjórn þeirra
þolir ekki lengur frjálsa gagn-
rýni.
Þeir sjá, að kosningaloforð
sín frá í sumar verða þeir að
svíkja öll — nema loforðin til
kosningasmalanna um laun og
bitlinga, meðan nokkuð er í
ríkissjóðnum. Þau eru efnd. Á
annað hundrað launuð ,,pláss“
losna fyrir þæga harðstjórnar-
smala nú upp úr áramótunmm.
„Nam-nam“, kveður við í hí-
býlum stjórnarsmalanna, þessa
daga.
En alt sem almenningi við
kemur eru eintóm svik á svik
ofan. Lækkun skatta varð hækk
un. Afnám atvinnuleysis varð
aukning, o. s. frv.
Þetta sjá þeir rauðliðar. Og
nú boða þeir það þjóð sinni, að
gagnrýni á ráðleysi, getuleysi
og ræfilshætti ríkisstjórnarinnar
skuli bæld niður með valdi.
Atvinnubætur.
Svo hreinskilnir eru þó sósíal-
istaforkólfarnir nú orðnir, að
þeir fara ekki dult með, að at-
vinnuleysi hljóti að aukast í
landinu, meðan þeir eru við
völd.
Þeim þykir ekki fært að leyna
þeim sannleika lengur.
Og það væri heldur ekki til
neins.
Því nú hafa þeir sýnilega tek-
ið upp þá aðferð, að leika sjer
beinlínis að því að auka at-
vinnuleysið gífurlega.
Togararnir.
í árslok 1929 rann út síðasti
samningur er gerður hefir verið
milli togaraútgerðarmanna og
sjómanna. Öll kreppuárin síð-
an hefir verið lögskráð á tog-
arana samkvæmt hinum fyrri
samningi, án þess nokkur hafi
gert við það athugasemdir.
Þangað til í nóvember síðast-
liðinn. — Þá gerði Sjómanna-
fjelagið hjer samþykt um það,
að kaup háseta á togurum þeim^
sem bátafisk kaupa, skyldi
hækka úr kr. 250 í kr. 300 á
mánuði og jafnframt slcyldi
fjölga hásetum á skipunum um
þrjá.
Engir samningar eða samn-
ingaumleitanir höfðu farið
fram. Sjómannaf jelagið aug-
lýsti þenna nýja taxta, rjett
eins og það eitt hefði um það
ráð.
„Ósvífni“
útgerÖarmaniia.
Nú leið til áramóta. Fyrsti
togarinn sem átti að fara á
veiðar var Baldur. Þá kom Sjo-
mannaf jelagið til skjalanna
eftir 4 ára fjarveru.
Það mátti ekki lögskrá á
togarann nema útgerðarmenn
samþyktu nóv.ember auglýsingu
Sjómannafjelagsins. Þetta hafa
þeir ekki gert. Og út af því
boðar Alþýðublaðið, byltinga-
blað ríkisstjórnarinnar, allsherj
ar verkfall á togurunum.
Minna má það ekki kosta.
Á bæjarstjórnarfundi í gær-
kvöldi mintist Einar Olgeirsson
á þetta mál.
Hann komst þannig að orði,
,,að útgerðarmenn hefðu nú sýnt
þá ósvífni, að neita að greiða
það kaup, sem sjómenn hefðu
auglýst“.
Hverjum til tjóns?
Nú kunna menn að spyrja
hverjum togaraverkfall sje til
tjóns — og hverjum til gagns
kannske?
Hjer í landinu er hópur
manna, sem óskar mjög ein-
dregið eftir því, að engin út-
gerð sje rekin. Til þeirra masn-
tegundar teljast kommúnistar.
Síðan Alþýðuflokkurinn rjeði
þrjá kommúnista að ritstjórn
Alþýðublaðsins, má búast við
því, að tilhneigingar kommún-
ista nái til meginhlucans af
Alþýðuflokksins.
Þessir menn vilja vitaskuld
að Sjómannafjelagið auglýsi
kauphækkun — og haldi því
síðan fram, að það sje hin
mesta ósvífni af útgerðarmönn-
um að hlýða ekki slíkum fyrir-
skipunum.
Tll of mikils mælst.
En nú er það vitað, að menn
irnir sem ,,auglýsa“ vilja enga
útgerð. Þeir vinna að því, að
atvinna stöðvist, að vandræði
almennings aukist með hverju
ári, atvinnuvegimir lognist út
af smátt og smátt, svo betur
megi takast að koma hjer á
einræði rauðliða út úr öllum
vandræðunum.
Útgerðarmenn og sjómenn,
sem vilja velgengni atvinnu-
veganna, vilja að atvinna og
framleiðsla í landinu aukist,
þeir geta ekki fallist á einræði
rauðliða, eins og það kom fram
í nóvemberauglýsingunni. Með
því myndu þeir beinlínis gefa
þeim byr í seglin, er sigla vilja
útgerð landsmanna í strand.
Ný skip.
Hjer um daginn kom enskur
togari hingað til Reykjavíkur,
sem útbúinn er öllum nýjustu
tækjum. Varð mörgum starsýnt
á skip þetta, sem eðlilegt var,
einkum vegna þess, hve menn
sáu þarna fyrir sjer, hve útbún-
aði og bygging togara hefir
fleygt fram, síðan hinir íslensku
togarar voru bygðir.
Alþýðublaðið greip þetta
tækifæri til þess að skýra les-
endum sínum frá því, að svona
veiðiskip vildi Alþýðuflokkur-
inn að smíðuð yrði og notuð
hjer á íslandi.
Mikið rjett.
En Alþýðublaðið og Alþýðu-
flokkurinn hafa nú um mörg ár
unnið að því setta takmarki að
drepa niður aðalatvinnuveg
landsmanna og aðalbjargráða-
veg Reykjavíkur, togaraútgerð-
ina. Með því að kúga verkalýð
á sjó og landi til auðsveipni við
,,stjórnarherrana“, hefir þeim
orðið það ágengt að útgerðin
er komin í fjárhagslegt öng-
þveiti.
Og „herrunum" hefir líka
tekist annað. Með þessu hafa
þeir sjeð um það, að útgerðar-

ÍU1
OXA
haframjöl
í 1/2 og 1/1 kg. pökkum
seljum við mjög ódýrt.

Sími 1228.
li!(m
nú er rjetti tíminn.
Við seljum nú nokkur fataefni með mjög niðursettu verði. —
Einnig tökum við nú fataefni til sauma.
Uigfús Buðbranösson & Co.
Austurstræti 10.
Odýr dverglampl
er ekki sá, sem er ódýrastur að kaupa, held-
ur sá, sem er ódýrastur að nota, þ. e. sá
lampi, sem ber mikla birtu með lítilli straum
eyðslu og sem getur þolað mikinn hristing.
dverg-
lampar
e u óviðfafnanlegir.
i'i iwiaa in i mrn T-rarrrTv—irim—.mjfiiJM
menn hafa ekki getað haldið
skipunum við, hvað þá endur-
nýjað þau og eru þau nú öll að
verða að „ryðkláfum“ vegna
þessa. Er þess nú skamt að bíða
að annað hvox*t verði: íslenski
togai’aflotinn ósjófær og aðeins
til þess fallinn að höggvast upp,
eða þá að skipin eiga að verða
líkkístur hinna hraustu sjó-
rnanna, sem á þeirn ei*u. Sjó-
mennirnir hafa látið ,,heiTana“
teygja sig til þess að grafa sjer
og þjóðlífinu gröf.
Er ekki von að Alþýðublaðið
og Alþýðusambandið sje kampa
kátt út af þessu — að hafa á-
unnið það, að skerða þjóðar-
eignina um 30 togara, og hrópi
því þegar nýtísku togari kemur
frá Englandi:
— Svona togara ættum við
að fá!
En hvað gerir Alþýðuflokk-
urinn til þess að svo verði?
Hvaða leiðir ætlar hann að
fara?
Hugsar hann sjer leið núver-
andi landsstjórnar, sem ofsækir
togaraútgerðina með hækkandi
álögum?
Eða á það að vera bjargráðið
sem íleyta á hinum nýju og
ágætu skipurn, að kommúnist-
ar auglýsi hvaða kaup þar eigi
að greiða?
Og hvernig stendur á því, að
formaður Alþýðuflokksins, sem
af hendingu er auk þess banka-
stjóri Útvegsbankans, skuli ekki
íyrir löngu hafa beitt sjer fyrir
því, að keyptur sje hingað ný-
tísku-togari.
Hálaunaðir stórlaxar Alþýðu-
flokksins kynnu að hafa nokk-
ur auraráð til þess, ef þeir á
annað borð kærðu sig um að
' sýna viljann í verki.
i