Morgunblaðið - 17.07.1935, Blaðsíða 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudaginn 17. júlí 1935..

Regnhlífar teknar til viðgerð-
«r. Breiðfjörð, Laufásveg 4.
Barnavagnar og kerrur tekn-
ar til viðgerðar. Verksmiðjan
Vagninn, Laufásveg 4.
ÍÍÍCfrynninyac
Bálfarafjelag íslands.
Innritun nýrra fjelaga í Bókaverslun
Snœbjarnar Jónssonar. Argjald kr. 3.00.
Æfitillag kr. 25.00. — Gerist f jelagar.
Máltíðir (2 heitir rjettir)
frá 1 krónu og fast fæði í
Gafé Svanur við Barónsstíg.
Ef þjer viljíð fá heimsendan
góðan miðdegisverð þá hringið
í síma 1289.
Ferðaskrifstofa Islands, Aust
urstræti 20, sími 2939, hefir af-
greiðslu fyrir flest sumarhótel-
In og gefur ókeypis upplýsing-
ar um ferðalög um alt land.
Spírella. Er aðeins við, til að
taka mál og pantanir, mánuð
ina júlí og ágúst, á þriðjudög-
unn og föstudögum kl. 3—6
síðd. Guðrún Helgadóttir,
Bergstaðastræti 14.
Slysavamafjelagið, skrifstofa
ySS hlið hafnarskrifatofunnar í
kafnarhusinu við Geirsgötu,
celd minningarkort, tekið móti
gíöfum, áheitum, érstillögum
aa. m.
Jáiufis/taftuc
Kaupum hreinleg, notuð
herraföt. Hitt & Þetta, Lauga-
veg 47. Opið kl. 1—5 síðd.
SILUNGUR og lax altaf glæ-
nýtt í Nordalsíshúsi. Sími 3007.
Veggmyndir og ramrnar í
tjölbreyttu úrvali ó Freyju-
götu 11.
Tll BllllS:
Þegar þjer þurfið að kaup«a ný-
reykt sauðakjöt, spaðsaltað
dilkakjöt og 1. flokks frosið
dilkakjöt þá hringið í undir-
ritaða verslun.
Versltm
Sveins Jóhannssonar,
Rúgbrauð, franskbrauð og
aormalbrauð á 40 aura hvert.
Súrbrauð 30 aura. KjarnabrauS
30 aura. Brauðgerð Kaupfjel.
Reykjavíkur. Sími 4562.
Drengir sem peningafalsarar.
Nýlega var tekið peningafalsara-
fjelag í bænum Kisgyör í Ung-
verjalandi. Elsti meðlimur fje-
lagsskaparins var 16 ára gamall.
Lögreglan kom drengjunum að
óvörum er þeir voru að bræða silf-
ur, kopar og zink í mótum.
Gjöf til Japanskeisara. Hitler
sendi nýlega Japanskeisara frægt
málverk að gjöf. Er málverk þetta
af hinum fræga japanska keisara
Saga. Myndin er frá 14. öld og
hefir lengi verið í eigu þýsks
safns.
Minna framboð — hærra verð.
Japanar hafa nú viðurkent að
þeir háfi látið of mikið af til-
búnum perlum á heimsmarkaðinn.
Nýlega er bvuð að eyðileggja 3000
sekki af perlum, til þess að halda
verðinu uppi.
Spikað kjðt
af fuliorðnu á 55 og 65 aura %
kg. Saltkjöt, hangikjöt af Hóls-
fjöllum. Svið og rjúpur — og
margt fl'eira.
Jóhannes Jóhannsson
Grundarstíg 2. Sími 4131.
Kverielaids-
Ljáir.
Ljáblöð og ljábrýni.
/, i ^
Erfitt ferðalag. Tveir sjómenn
frá Messina eru nýkomnir heún
úr ferðalagi kringum hnöttinn.
Þeir fóru í litlum seglbát. í alt
ferðnðust þeir 28,000 mílur og
voru 380 daga í ferðinni.
Útilegumenn!
Munið að
MAGGI-VÖRUR
eru ómissandi i
útilegur.
Hið íslenska Fornritafjelag
tJt er komið:
EYRBYGGJA SAGA. Brands þáttr örva. Eiríks saga rauða. Græn--
lendinga saga. Grænlendinga þáttr. — Einar ÓI. Sveinsson og-
Matthías Þórðarson gáfu út.IV. bindi Fornrita. 96+332 bls. Með 6>
myndum og 6 kortum. Verð heft kr. 9.00, í ljerefts- og pappabandi
10.00, í skinnbandi 15.00.
Áður komu út:
Egils saga Skalla-Grímssonar, II. bindi Laxdæla saga, Stúfs þátfay
V. bindi. — Við sama verði. — Fást hjá bóksölum.
Bókaverslun Sigfúsar Eymundssonar.
Allir Eeykvíkingar lesa auglýsinga: Morgunblaðsins. ^
í SNORUNNI. 58.
en Matterson offursti virtist hafa mist málið af
undrun.
— Og það er mín skoðun, hjelt sir Humphrey
áfram, — að Edward lávarður og systir hans hafi
þetta kvöld skorist í leikinn, til þses að bjarga lífi
okkar. Jeg er sannfærður um, að þorpararnir voru
búnir að ráðgera að myrða okkur bæði þetta
kvöld, er við sætum við borðið. Jeg held, að Ed-
ward lávarður sje í miklum vanda staddur, að
hann sje á móti aðförum fjelaga sinna, en sje
knúður, til þess að halda áfram samvinnu við þá,
einhverra orsaka vegna. Hann náði í lafði Louise
um kvöldið, með því móti að láta bíl, sem hann
hafði umráð yfir, standa fyrir utan Savoy Court.
Bifreiðarstjórinn ljet sem bíllinn hefði bilað,
þegar þau komu í Hyde Park, og þá var Edward
lávarður þar fyrir „af tilviljun“. Hann var góða
stund að sannfæra hana um hina yfirvofandi
hættu. En þegar hún loksins ljet sannfærast, fór
hún fúslega með honum heim til hans, og skrifaði
miða til mín, sem lafði Louise kom með hingað.
Lafði Louise komst inn í húsið með lykli sem
hún fekk úr lyklaforða ,,fjelaganna“.
Hún var svo heppin að jeg var einn þá stund-
ina, því að þjer, Matterson, voruð inni að síma.
Lafði Louise fjekk mjer brjefið frá frú Brandt, og
jeg hafði aðeins örfáar sekúndur, til þess að mæta
ekki Matterson á ganginum. Edward þorði ekki að
láta okkur vera heima hjá sjer, en flutti okkur á
öruggan stað, og ljet okkur lofa sjer því að vera
þar um kyrt fjóra daga, án þess að eiga nokkur
mök við umheiminn. Að þeim liðnum taldi hann
okkur úr hættu. Og á meðan við vorum í burtu
voru allar okijar eigur, hús mitt, peningaskápur
og skrifborð rannsakað gaumgæfilega.
— Og Keynsham þóttist vera verndari yðar?
-sagði Matterson hugsi.
— Einmitt. En nú komum við að því, sem gerð-
ist 1 gær. Hinn ungi Ameríkani van Pleyden —
Richard van Pleyden — er kominn af allra besta
fólki í Philadelphia, Cartew, einkaritari minn,
þekkir hann persónulega. Eins og þjer vitið, var
hann rjett búinn að kyrkja mig, af því að hann
hjelt, að jeg vildi ekki láta sig fá þenna lykil, sem
jeg þá hafði ekki minstu hugmynd um.
— Já, nú fer jeg að skilja málið, sagði Matter-
son ánægður. — Það var gott, að náunginn gerði
það ljóst, að það er lykill, sem þeir vilja ná í.
— En það einkennilegasta er, hjelt sir Hump-
hrey áfram,— að lykillinn hefir allan tímann ver-
ið á eldhúshillunni á bak við diskana, meðan
þjónarnir hafa sett húsið á annan endann, til þess
að finna hann. Þjónn minn hafði tekið við honum,
lagt hann þar og gleymt honum, uns jeg í gær
nefndi „lykil“, þá rankaði hann við sjer.
Það var eins og allir stæðu á öndinni af eftir-
væntingu.
— Þá hefir lykillinn altaf verið í yðar fórum,
spurði Matterson.
-— Já, og er það enn, samsinti dómsmálaráð-
herrann.
— Hvar er hann nú? spurði ofurstinn.
Hver leit á annan og dómsmálaráðherrann
brosti.
— Eftir æfintýrið í Norfolk, þar sem jeg var
gestur Keynsham, sagði hann — og eftir að hafa
komist í tæri við piltinn frá U. S. A., er jeg far-
inn að missa traustið á meðbræðrum mínum, og
þess vegna hefi jeg geymt lykilinn í peningaskáp
mínum í skrifstofum neðri málstofunnar. Þar er
hann öruggur.
— Ekki amaleg geymsla, mælti Matterson.
— Viljið þjer ekki lýsa lyklinum fyrir ofurst-
anum, bað Pank.
— Jú, samþykti Sir Humphrey.
. — Hann er flatur, úr silfri, og á hann er letr-
að öðrum megin talan 1431, og hinum megin nafn-
ið Grimmit.
Matterson ofursti stökk á fætur og hrópaði: —
Grimmit? Hvað segið þjer? Hafið þjer lesið „Ev-
ening News“ í kvöld, Sir Humphrey? Þar stend-
ur að Grimmit fjamkvæmdastjóri og annar mað-
ur hafi báðir verið myrtir í kjallara hússins í
dag, þeir voru skotnir niður af ókunnum mönn-
um, sem reyndu að ræna lyklum þeirra.
— Já, en hvað er Grimmit eiginlega? sagði
Sir Humphrey qg var mikið niðri fyrir.
— Mr. Grimmit er, eða rjettara sagt var, upp-
finnandi að og framkvæmdastjóri fyrir alveg nýu
og mjög merkilegu banka-box kerfi, mælti Pank..
Þeir opnuðu útibú London Street í fyrra. Og
lykillinn, sem þjer hafið í vörslu yðar, er iykill
að boxi nr. 1431 í geymslukjallara Grimmits.
Alla setti hljóða. Sir Humphrey áttaði sig fyrst..
Hann þreif kvöldblaðið sem lá á borðinu og las
ákafur í því í nokkrar sekúndur.
— Lofið okkur að heyra, hvað sagt er í blað-
inu, bað Katherine.
— Það er viðbjóðslegt að heyra, sagði Rossiter
og hrylti við. — Síðari hluta dags í dag, komu
tveir menn, eldri maður og ungur maður, báðir
vel klæddir og mentaðir menn að sjá, á skrifstofu
Grimmits, og spurðu hvort þeir gætu fengið að líta
á ný stálbox, sem væru til leigu í kjallaranum.
Mr. Grimmit var hrifinn af hinni viðkunnanlegu
framkomu þeirra og fór sjálfur með þeim í sjer-
stakri lyftu niður í kjallarann. En þegar þeir
voru komnir fyrir fyrsta hornið í kjallaranum,-
stakk annar maðurinn skyndilega byssu í síðu Mr.
Grimmits og heimtaði aðallykilinn. Lyftudrengur-
inn, sem hafði grunað þá um græsku, og læðst á
eftir, ætlaði að snúa við og kalla á hjálp, en þeir
skutu hann þá niður á staðnum. Hann var særður
til ólífis, þegar lögreglan kom að honum, en gat
sagt frá því, sem gerst hafði áður en hann gaf upp
andan. Grimmit var veiklaður maður, og varð
svo mikið um að hann fjell í ómegin, svo að ná~