Morgunblaðið - 25.08.1935, Qupperneq 8

MORGUNBLAÐIÐ
8
Sunnudaginn 25. ágúst 1935»
tpninaue
Við hreinsum fiður úr sæng-
urfötum yðar frá morgni til
kvölds. Fiðurhreinsun íslands.
Sími 4520.
Vanti ykkur mat á kvöld-
borðið, þá kaupið fisk frá
Risnu. Matstofan Risna, Hafn-
arstræti 17. I
Kelvin Diesel. — Sími 4340.
Slysavarnafjelagið, skrifstofa
við hlið hafnarskrifstofunnar í
Hafnarhúsinu við Geirsgötu.
Seld minningarkort, tekið móti
gjöfum, áheitum, árstillögum
m. m. i
Silungur glænýr fæst dag-
lega í Nordalsíshúsi. Sími 3007.
Vatnsglös ódýrust í Hafnar-
stræti 19, hjá Benóný.
Rúgbrauð, franskbrauð og
normalbrauð á 40 aura hvert.
Súrbrauð 30 aura. Kjarnabrauð
30 aura. Brauðgerð Kaupfjel.
Reykjavíkur. Sími 4562.
JCaup&kajiuv
Saumastofan, Lækjargötu 4,
hefir miklar birgðir af allskon-
ar kjólaefnum.
Baðsloppaefni í miklu úrvali
í Saumastofunni, Lækjargötu 4.
Nýkomnir góðir svartir kven-
sokkar í Saumastofuna, Lækjar-
götu 4.
Kaupum gamlan kopar. —
Vald. Poulsen, Klapparstíg 29.
Sími 3024.
Hangikjöt nýreykt. Nordals-
íshús. Sími 3007.
Veggmyndir og rammár í
fjölbreyttu úrvali á Freyju-
götu 11.
9€usrueZí
Ibúð, þrjú til fjögur herbergi
og eldhús, óskast 1. október.
Upplýsingar í Parísarbúðinni.
Sími 4266.
Rúmgóð stofa í nýtísku húsi
til leigu. Sími 3468.
Tvö herbergi á stofuhæð
hússins Kirkjustræti 10 til leigu
frá 1. okt. n.k. Upplýsingar í
síma 4037.
Ito WsnrHiSM \ ©LSEM ÍIÉ

Brúður: Ertu loksins kominn.
Því kemurðu svo seint ?
I Brúðgumi: Fyrirgefðu, en á
leiðinni fór jeg fram hjá kirkju
I þar sem verið var að gifta hjón,
! og jeg skemti mjer svo ákaflega
við að horfa á þau, því að hann
var væskilmenni en hún eins og
tröllkona.
Útilegumenn!
tvs.-
Munið að
MAGGI-VÖRUR
eru ómissandi í
útilegur.
— Það eru tvíburar, herra
endurskoðandi — tvær stúlkur.
— Eruð þjer nú alveg viss um
það. Hm — hafið þjer talið þær?
Til Akureyrar:
Alla Mánudaga, Miðvikudaga og Pöstudaga.
Frá Aknreyri
Alla Mánudaga, Miðvikudaga og Föstudaga.
Afgreiðsla á Akureyri er á Bifreiðastöð Oddeyrar,,
Blfreiðastöð Steindórs.
Sími 1580.
Morginbtaðið mel morpnliffim.
Allir Keykvíkingar lesa auglýsingar Morgunbiaðsins.
FAXGIM FRA TOBOLSK. 25.
ferðakistu með öllum nauðsynlegum ferðamun-
um. „Þeir stela henni, þegar þeir sjá sjer færi“.
„Nei“; það glaðnaði yfir hertoganum. „Til
ihálamynda tökum við með okkur sína ferða-
töskuna hvor. En annan farangur sendum við á
okkar ágætu sendiherraskrifstofu, sem þjer
kannist við. Ef við sleppum nokkurntíma lifandi
úr þessu landi aftur, vefður farangurinn sendur
á éftir okkur í póstpokanum“.
„Það var ágætt“, sagði Símon og andvarp-
aði. „Jeg er því feginn. Jeg hefði ekki getað af-
borið að vita af Leshkin njöta góðs af því, sem
jeg ætti“.
„En við verðum báðir að fá okkur bakpoka“,
hj.elt hertoginn áfram. „Við getum haft það nauð-
synlegasta í þeim og skilið töskurnar eftir í lest-
inni“.
„Og hvað þurfum við méira?“
„Við verðum að hafa með okkur vistir. Til allr-
ar hamingju hafði jeg nokkuð af því tagi meö
mjer til vonar og vara, En við getum keypt okk-
ur hjer súkkulaði, kex og reykt svínakjöt. Ætl-
ið þjer að fara til kveðjumáltíðar með „yðar út-
völdu“ í dag?“
„Nei, jeg lauk því af í gær, mjer fanst 'pað
best“.
„Alveg rjett“, sagði hertoginn, en bætti svo
við í hálfum hljóðum: „Gætið að', jeg held að
náunginn með örið sje fyrir aftan okkur!“
Símon beið augnablik og leit svo um öxl, eins
og af tilviljun. Jú, hjer var ekki um að villast,
andlitið^ var það sama, þó hinn litli og skorpni
náungi væri í þetta sinn í snjáðum einkennisbún-
ingi rauðu lífvarðafsveitarinnar. Þeir greikkuðu
sporið, og með því að þjóta fram og aftur ýmsar
krókaleiðir eftir hinum þröngu götum, gátu þeir
brátt hrist hann af sjer.
Þegar þeir komu til gistihússins voru farmiðarn-
ir komnir, stimplaðir og tilbúnir. Eftir há-
degi komu þeir farangri sínum til senor
Rosas, sem var altaf jafn alúðlegur, og kl. 5 stóðu
þeir á Saverinii járnbrautarstöðinni með tvær
handtöskur, sem höfðu lítið annað að geyma en
matvæli og bakpoka.
Þeir fundu klefa sinn umsvifalaust, það var
tveggja manna svefnklefí á I. farrými. Var það
vistleg setustofa, er rúmunum var slegið saman.
Klukkan á mínútunni 17.55 fór lestin af stað í
hina ellefu daga ferð, til Vladivostock hægt og
hægt, fyrst í stað, én svo brátt áfram með fullum
hraða.
Þéir ljetu fara vel um sig í klefanum. Hertog-
irin tók bók og fór að lesa, en Simon starði út um
gluggann og hugsaði méð angurblíðu um hina síð-
ustu ógleymanlegu daga í Moskva’, um Valeríu
Petrovna, yndirþokka hennar og brosandi augu.
Hann gat ekki almennilega áttað sig á því, að
það væri hann, Simon Aron, sem sæti hjer og
bærist óðfluga áfram, á leið til ókunnra æfintýra.
Hjarta hans barðist við tilhugsunina um það, hvað
biði þeirra — frelsi, erfiðleikar, hungur og vos-
búð eða flótti upp á líf bg dauða — engin vissi
hvað framundan var. En hann gat ekki að sjer
gert að brosa, þegar hann heyrði sjálfan sig
söngla: Mallebrok er död i Krigen“.
Eftir matinn, sem var miklu skárri en í gisti-
húsinu var að minsta kosti Simon feginn að geta
farið að sofa.
Næsta morgun, þegar þeir vöknuðu, voru þeir
komnir langt fram hjá Bui og þutu nu áfram eftir
sljettu svæði, sem virtist óendanlegt. Simon ætl-
aði að fará að rísa úr rekkju, en hertoginn harð-
bannaði honum að hreyfa sig.
„Þjer eruð sjúkur, vinur ,minn“, sagði hann og
virtist vera mikið niðri fyrir.
„Nix“, sagði Simon.
„Víst eruð þjer veikur, Þjer hafið brennandi
hitasótt!.“
„Mjer hefir aldrei liðið betur á æfi minni!“
WMBBI
„Það var leitt, því að jeg er hræddur um, að>
þjer verðið að vera í rúrninu í dag“.
Símon fór að skilja, hvað hertoginn var að fara»
Hann vissi, hvað hann gerði, sá góði maður. Hann
hafði auðvitað upphugsað eitthvað ráð um nóttina,
til þess að þeir gætu komist úr lestinni í Sverd-
lovsk, og nú varð að framfylgja þeirri ráðagerð.
Simon brosti því íbygginn og gaf sig þolinmóður
undir vald örlaganna.
Þegar brytinn kom inn með morgunkaffið ræddi
hertoginn heilmikið við hann á Rússnesku. Þetta
var sjerstaklega feitlaginn náungi. Var hann hinn.
kumpánlegasti og virtist þjáðst af óstjórnlegri for
vitni.
Simon stundi sáran og reyndi að vera eins veik-
indalegur og hann gat. Þáði aðeins þunt te og
steikt brauð hjá hinum vingjarnlega bryta. En
hertoginn bætti það seinna upp með nokkrum
smyglugum brauðsneiðum.
Allan fyrri hluta dagsins fóru þeir yfir óþrjót-
andi og tilbreytingarlitlar sljettur, uns þeir komu
til Viatka, skömmu eftir hádegið. Þar fór hertog-
inn úr, til þess að fá sjer hreint loft, en Símon
varð að vera kyr í bólinu og láta sjer nægja að fá
ljettan morgunverð.
Þegar lengra leið á daginn var meiri tilbreyting
í landslaginu. Mílu eftir míl ók lestin gegnum
Chepsa dalinn, en það var reyndar skammvinn
ánægja, því að skammdegismyrkrið huldi alt út-
sýni eftir að klukkan var orðin fjögur. Fyrst um
kvöldið komu þeir til Perm. Þá höfðu þeir her-
toginn og brytinn setið lengi á rökstólum út af
Símoni, með þeim árangri að ótal lyf voru keypt
handa honum í Perm, meðan lestin var um kyrt
þar. Síðan var hinn máttfara Simon látinn rísa upp
og þykjast gleypa pillur, og hertoginn mældi hita
sjúklingsins, að brytanum viðstöddum.
Um nóttina fóru þeir gegnum Úralfjöll, en lítið
sáu þeir af útsýningu, því að svartamyrkur grúfði
yfir. Klukkan rúmlega sex um morguninn vákti
hertoginn Simon og sagði með gletnislegum svip: