Morgunblaðið - 17.09.1935, Qupperneq 4

4 3
MORGUNöLAÐIÐ
Þriðjudaginn 17. sept. 1935-
KVENÞJOÐIN 00 MEIMILIM
Fjölbreytt og að-
gengilegt rit fyrir
kvenþjóðína.
IIEín. — Ársrit Sam-
bands norðlenskra
kvenna 19. árg.
Út er kominn 19. árganf-ur af
liinu vinsæla riti HaHtlóru Bjarna-
dóttur, Hlín, sem áreiðanlega er
talinn góður gestur á íslenskum
heimilum.
Efni ritsins er mjög fjölbreytt,
sem að vanda lætur. Þar eru m.
a. gréinar um uppeldismál, garð-
yrkju, heimilisiðnað, kvenfjelags-
mál, greinar um ýms íslensk iðn-
fyrirtæki o. m. fl. Þá er og grein
um merkiskonuna Guðlaugu Zak-
aríasdóttur í Ólafsdal, „Móður-
minning“ eftir Ingibjörgu Hóseas-
dóttur, Canada, Hýsing sveitabýla,
eftir, Þóri Baldvinsson, ráðunaut í
Iiúsagerð o. fl., greinar og sögur
til ixóðleiks og skémtunar. Loks
mætti minnast á síðasta kafla
ritsins, „Sitt af hverju“. Eru þar
m. a. ýms liúsráð og i^ppskriftir,
sem skemtilegt væri fyrir hús-
mæður að reyna. Auk þess ýms
fróðleikur víða að utan af landi.
Jurtarjettir framreiddir á sænska vísu.
Fe^nrsfa negrastúlka í heimft.
Heimatilbúin tólgarsápa.
— il þelár feiti, 7 pelar kalt vatn,
1 baukur sterki sódi (Red seal).
Sódinn (duftið úr bauknum) er
lirist út í vatnið og hrært vel í á
meðan. Vatnið sjóðhitnar af sód-
anum, en það verður að kólna vel
áður en þáð er hrært saman við
feitina, sein er ’brædd í öðru íláti.
— ífeitina (úrgangsféitina) á að
hita eins lítið og hægt er, aðeins
svoCÍað hún bráðni. Þegar búið er
að fáka pottinn með feitinni af
eldiíium, er sódavatninu helt í
og h*rært vel í á meðan. (Ekkert
soðið). Hlemmur er látinn yfir
ílátið og breitt vel yfir. Látið
standa þangað til sápan er vel
storkin, skorin í stengur og stykki.
(,,Hlín“).
MUNIÐ
—:-----að liægt er að reyna
hvoiu drykkjarvatn er gott með
þessu móti: Látið vatnið á flösku,
% fulla. Setjið 1 tesk. af strásykri
í vatnið, látið tappann í stútinn
og geyinið síðan flöskuna á heitum
stað j einn eða tvo daga. Ef vatnið
að þeim tíma liðnum er orðið hvít-
ieitt (eins og mjólk) og grugg-
ugt, er það óhreint og ónotliæft
til drykkjar. En sje það stöðugt
tært er það gott drykkjarvatn.
—------að það er vandalaust
að skera heitt brauð og kökur, ef
maður ihitar hnífinn fyrst (með
því að stinga honum ofan í sjóð-
andi heitt vatn og þerra hann
síðan).
— — — að safamiklar sítrón-
ur eim 1með þunnum og sterkgul-
um berki. Þegar börkurinn er 1 jós-
gulur, þóla sítrónumar best að
- . • : -st.
Sænskur matur.
Sænskur matur er góður og oft
skrautlega framreiddur. Iiygg jeg,
að matargerð Svía sje að
mörgu leyti hentug fyr-
ir okkur Islendinga. Við getum
einmitt veitt okkur þau matarefni,
sem þeir nota sjer mjög mikið, en
það er fyrst og fremst síld og
allskonar fiskur. Auk þess er
grænmeti. Þessi þrjú matarefni,
sem hjer eru nefnd, getum við
veitt okkur og framleitt hjer á
landi, en við ættum að nota okk-
ur þau miklu meira en við ger-
um.
í þetta sinn hefi jeg tekið
nokkra einfalda grænmetisrjetti,
því að nú er grænmetið orðið
þroskað. Því miður er margt af
því sem ekki er hægt að geyma
í lengri tíma, sjerstaklega sje það
ofþroskað.
Síðar mun jeg gefa nokkrar
leiðbeiningar um geymslu á jurt-
um.
Hjer fylgja nokkrir kál-
rjettir. Frjósi blómkálið, verður
að þýða það í köldu vatni áður
en það er soðið.
Bakað blómkál
(handa 5—6 manns).
3 meðalstór blómkál.
Vatn.
Edik og salt.
3 matskeiðar smjör.
1 matsk. rifinn ostur
(svissneskur).
3 matsk. brauðmylsna.
Blómkálið er hreinsað og lagt í
ediksvatn um stund. Þvínæst
látið ofan í sjóðandi saltvatn og
soðið þar til það er hálf meyrt.
Vatnið e'r látið síga vel af blóm-
kálinu og það látið á eldfast fat
og bræddu smjörinu helt yfir. Þar
yfir er stráð ostinum og brauð-
mylsnunni. Látið inn í heitan
ofn þar til það er brúnt. Borðað
strax-
' Þetta er ágætur rjettur til
kvöldverðar.
Einnig er hann góður til mið-
degisverðar með kjöti eða fiski.
Aths.’í staðinn fyiý- eldfast fat
má steikja blómkálið í brauð-
skúffu.
Jurtasúpa
(handa 6 manns).
1/4 selleri.
1 blaðlaukur.
14 kg. kartöflur.
1 lítið blómkálshöfuð.
1 búnt steinselja.
1 bolli grænar baunir.
Salt og vatn.
1 matsk. smjör. .
3 matsk. hveiti.
iy2 1. kjötsoð.
200 gr. spínat.
Salt og pipar.
1 dL rjómi.
1—2 eggjarauður.
Selleríið, Waðlaukurinn og kart-
öflurnar er hreinsað og soðið í
saltvatni. Blómkálið, steinseljan
og baunirnar er soðið í öði’um
potti í saltvatni. Smjör og hveiti
er lirært í potti og þynt út með
kjötsoðinu og grænmetissoðinu.
Þar í er sett spínatið, sem er
hreinsað og þvegið vel, og soðið
í 10 mín-
Selleríið, blaðlaukurinn og kart-
öflumar er skorið og sett í súp-
una.
Eggjarauðurnar og rjóminn er
hrært í súpuskálina. Þar í er súp-
an hrærð rjett áður en borðað er,
og blómkálið, sem tekið er í hrísl-
ur og grænu baunirnar er sett út í.
Steikt toppkál.
1 toppkál.
Vatn og salt.
75 gr. smjörlíki.
Toppkálið er hreinsað og soðið í
heilu lagi í saltvatni, tekið upp
úr og vatnið látið síga vel af því.
Skorið í breiðar ræmur, sem eru
þerraðar í línklút.
Smjörlíkið brúnað á pönnu og
kálið brúnað móbrúnt í því. Sett
í topp á fat. Þannig er það ágætt
til lcvöldVerðar. Sje það haft til
miðdegisverðar, er soðnum pyls-
um, steiktum blóðmör eða kjöti
raðað utan um kálið. Frh.
Helga Sigurðardóttir.
Frá París.
Parísarborg — þaðan fá tísku-
salamir vorú sírta, og þangað
sadíja allir hugmyndir sínar. All-
■y'"J r
i’.
Flaueliskjóll með Renaissance-sniði
í kvikmynd ,sem verið er að taka í Lörtdön, eftir einni bók
Edgar ‘W’ailace, leikur þessi fríða negrastúlka aðal-hlutverkið. Það
er sagt, að hún sje fegurst allra lcynsystra sinna, enda er það
ekki ólíklegt, eftir því sem myndin sýnir.
an ársins hring er viðkvæðið:
„Hvað sógir Parísf*
í haust segir París: „Renais-
sancestíll, Austurlandaklæði, og
bviningar, svipaðir og notaðir
voru árið 1900“. Manni skilst á
þessu, að jafnvel París, hnuplar
sínum hugmyndum.
Það sjest greinilega á búningn-
um hjer á myndinni, að fyrirmynd
in er frá Renaissancetímanum.
Hann er saumaður úr flaueli, lit-
urinn er „vert bronce“. Takið eft-
ir ermunum, þær eru mjög víðar,
ryktar á öxlunum, en ná ekki al-
veg fram á úlnlið. Lítil „rifa“ er
upp í pilsið. Beltið er mjög
breitt, krækt saman með stórri
bronee-spennu.
Við þenna kjól fer best að hafa
madonna-hettu eða hatt, eins og
myndin sýnir;. geislabaugs („glor-
ie“) hattur er hann kallaður.
I París hafa t. d. komið fram
„geis*labaugshattar“, madonnahúf-
ur og flauelshúfur.
Hernaðarandinn liefir líka sett
sinrt sviþ á hattana, skotaliúfur
og hattar með skúfum og sniirum
sjást mikið. Vefjarhattar (Turban)
og straumlínuháttar eru og mjög
áberandi og skóflu-sniðið er enn
í tísku. Þá verður ekki komist hjá
skygnishúfununi.

Í.M. X' '■•'SiHí'VÍ
Qausthattarnir.
Ffölbreytt úrval.
Renatssancestíll og
hernaðarandi setfa
sinn svip á hattana.
Tískan er ekki sein á sjer.
Hausthattarnir eru löngu ákveðn-
ir. Á sýningum tískubúða stór-
borganna gaf að líta fjölbreytt
úrval af höttum. Það er enginn
A*afi á því, að meðal þeirra hatta,
sem koma á haustmarkaðinn geta
allir valið úr eftir sínum smekk,
góðum og slæmum.
Sömu sögu er að segja um hatt-
ana og kjólana- Hugmyndirnar eru
margar hverjar frá Renaissance-
tímanum.
Nokkrir nýtísku hausthattar.
Ein tegund hatta minnir á
1 jurtapott á hvolfi, og er skrautið
á hattinum framan í enni.
Sjálfsagt getur hver og ein
j stúlka fundið liatt við sitt hæfi
í þessu safni. En þegar velja á
hattinn, er um að gera að taka
þann rjetta, sem fer vel við and-
Ht og höfuðlag.
Liturinn á höttunum ér svart-
ur, ,bronce‘, grænn, dökkbrúnn, og
ljós fjólublár. Fjóluliturinn er að
vísu fallegur, en hann fer ekki
öllum vel.
Slör eru mikið notuð. Það er
ekki ósennilegt, að slör með upp-
hafsstaf verði aðal-plágan í vetur.