Morgunblaðið - 12.10.1935, Blaðsíða 8

MORGUNBLAÐIÐ
SZjJzynninyac
Hvert sem þjer fIjrtjiö, þá
verður samt altaf nssst í Nýju
Fiskþúðina, Laufásveg 37, sími
4052.
Reykhúsið Reykur hefir síma
4964.
-------------------------|
Munið fisksímann 1689 og
reynið viðskiftin.
Qtii&rujeZi,
Barnlaus hjón Óska eftir lít-
áli, snoturri íbúð, með þægind-
Ém. Eldhúsaðgangur gæti kom-
&> til greina. Tilboð merkt:
„Barnlaus“, sendist A. S. í fyr-
ir sunnudagskvöld.
Laugavegs Átómat selur smá
rjetti frá 50 aurum, allan dag-
inn. Heita miðdaga 1.25. Sími
3228.
i_____________________________
Kaupi ísl. frímerki, hæsta
verði. Gísli Sigurbjörnsson,
I Lækjartorgi 1 (opið 1—4 síðd.)
Standlampar og borðlampar
hvergi ódýrari en í Hatta- &
| skermabúðinni, Austurstræti 8.
Skermagrindur seljast fyrir
hálfvirði í Hatta- & skerma-
búðinni, Austurstræti 8.
Skermar úr silki og perga-
ment, afar ódýrir. Hatta- &
skermabúðin, Austurstræti 8.
Kaupi gamlan kopar. Vald.
Poulsen. Klapparstíg 29.
Saumakonur! Svartur og hvít-
»r silkitvinni. Einnig margir
aðrir litir. Versl. Lilju Hjalta.
Bönd á Rússablússur, prjón-
aðir dömubolir og undirbuxur,
beklaðir barnakjólar og slár.
Jfrerál. Lilju Hjalta-.
Jtfu/ibQl(h
Til peysufata, „Orkerað“ í
peysuermar. Versl. Lilju Hjalta
Hattar nýkomnir.
mannahattabúðin.
— Jeg get mælt með þessu
efni, því það er hið nýjasta sem
við höfum fengið.
— En skyldi það ekki upplitast?
— Upplitast? Ónei! Það hefir
Karl-'legið þrjá mánuði í glugganum
og það sjer ékkert á því.
Tamdir fiskar. Mr. Harry Cavitt
sem á heima í Kansas, hefir tjörn
í garðinum sínum, og- í tjörninni
eru fiskar, sem honum hefir tekist
að temja. Með ótrúlegri þolin-
mæði hefir hann kent fiskxmum
að leika ýmsar listir. Piskamir
jeta úr lófa húsbónda síns og
þeim þykir mæta gott að láta
klappa sjer á bakið, — segir am-
erískt blað.
Prjónandi lögregluþjónn. Enska
blaðið Daily Mail, hefir haft
prjónasamkepni. Nú er verðlauna-
listinn tilbúinn, og efst á honum
er nafn eins lögregluþjónsins í
bænum, Selrik. Hann var eini
karlmaðurinn, sem tók þátt í
samkeppninni.
Erfiði við vörusendingu. Kaup-
mannahafnarbúi einn sem var
staddur í Berlín á dögunum,
keypti sjér þar yfirfrakka. Hann
ætlaði að senda frakkann heim
til sín með flugpósti. En honum
reyndist það furðu erfitt, því
hann varð að útfylla 21 — tutt-
ugu og eina — skýrslu, áður en
honum tókst að koma frakkanum
af stað.
Bannfært happdrætti. Hinu
fræga happdrætti, „The Irish
Sweepstakes1, hefir farið mjög
aftur í seinni tíð. M. a. vegna
þess að enskum blöðum er bann-
að að hirta vinningalistann og
einnig vegna þess að póststjóm-
inni ensku er heimilt að opna
brjef frá írlandi til að vita hvort
í þeim sjeu miðar frá happdrætt-
inu.
T iFARMAIURIN
..OPAli

býður yður hjálp sína
til þess að lita alls-
konar vefnað og prjón
úr ull, bómull og silki.
Biðjið kaupmann yðar
ávalt um „Opal“-liti.
Lifur og hjörtu,
Nýr Mör,
Nýtt Dilkakjöt,
úr Borgarfirði.
Kjötbúðin Herðubreið,
Hafnarstræti 18. Síxni 1575.
Bókaútgefendur!
tek bækur og tímarit til sölu.
F1 j ó t s k i 1.
Helgi Guðbjartsson,
fsafirði.
Enskukensla.
Kenni ensku. Aðal áhersla lögð <
á góðan framburð.
Til viðtals eftir kl. 5 daglega,
Thelma Jóhannsson,
Bergþórugötu 53.
Lifur, hjörtu
og svið.
Jóhannes Jóhannsson,
Grundarstíg 2. Sími 4131..
•4»" Allir Reykvíkingar lesa auglýsingar Morgunblaðsins.
FANGIM FRA TOBOLSK.] 58.
og nálgaðist bygginguna ofur hægt. Alt var kyrt
í rústunum.
Tunglskin var á, en stór og svört ský svifu um
himininn. Til allrar hamingju var farið að snjóa,
og fagnaði hertoginn því, að snjórinn myndi hylja
fótaför þeirra. Hann gekk á milli trjánna, og at-
hugaði höllina nákvæmlega frá öllum hliðum, en
gat ekki sjeð þess nein merki að varðmenn væri
þar á verði.
Hægt og hljóðlega læddist hann inn í salinn.
Þar var autt og einmanalegt. Herbergið, sem
Leshkin hafði yfirheyrt þá í, gat verið hættulegt,
ef rauðliðar væru þar enn. Hertoginn hjelt áfram
dg laumaðast hljóðlega eftir ganginum. Hann
hafði byssuna tilbúna, en allsstaðar ríkti sama
þögnin, hvergi var lifandi veru að sjá, — og lík
hermannanna voru horfin.
Hertoginn varp öndinni mæðilega. Hann hafði
tekið margar ákvarðanir um æfina og komist í
margt misjafnt. Hann kærði sig ekki hót, þó þeir
væru kyrsettir úti í eyðimörkum Síberíu, fimtán
hundruð mílur frá evrópískum landamærum, að
óvinirnir hefðu ótal flugvjelar og vjelbyssur til
þess að vinna á þeim, en eitt var honum umhug-
að um — að þau kæmust til hvíldar.
Þegar Rex væri búinn að hvíla sig, og Símon gat
stigið í fótinn og notað sína meðfæddu skarp-
skygni, og hann sjálfur búinn að sofa út og safna
kröftum, myndu þeir auðveldlega geta fundið upp
ráð til þess að komast í burt. Hvernig — gat hann
ekki hugsað sjer að svo stöddu, en hepnast skyldi
það.. Sem betur fór var höllin mannlaus, þar gætu
þau notið hinnar blessunarríku hvíldar. ,
í þessum hugleiðingum gekk hertoginn óhik-
andi niður að hliðinu aftur og mætti hinum þar.
„Alt er í lagi“, sagði hann. „Þjer þekkið höll-
ina út og inn, mademoiselle. Hvar haldið þjer, að
við værum öruggust?“
„1 steypuhúsinu, monsieur. Það er inst í höllinni
hægra megin. Prinsinn var mikill smiður áður fyr.
Staðurinn er ágætis varnarvígi — með litlum
gluggum og blikklögðum veggjum“.
„Þjer vísið okkur leið. Rex .— nú kemur síðasti
áfanginn, svo færðu að sofa“.
Með Maríu Lou í broddi fylkingar gengu þau upp
að höllinni. Hún fór með þau inn í litla útbygg-
. ingu. Gluggar voru þar aðeins á einum gaflinum,
og dyr, sem vissu út að þaklausum gangi, er tengdi
smiðjuna við aðalbygginguna.
Hertoginn lýsti um herbergið með vasaljósi sínu.
I einu horninu var ofn, og frá honum stóreflis
reykháfur. Úti í öðru horni var hrúga af ryðguðu
járnrusli. Að öðru leyti var herbergið tómt.
Símoni var komið fyrir í horninu, er fjarst var
glugganum. Vöfðu þau hann í ábreiðu og gáfu
honum nýjan skamt af morfíni. Rex leit rjett sem
snöggvast á járnverkfærin, en brátt yfirbugaði
svefninn hann. Hertoginn batt Rakov, er bar sig
aumlega, við bræðsluofninn og keflaði hann. Svo
leit hann enn einu sinni í kringum sig, áður en
hann slökti ljósið. Símon og Rex voru báðir sofn-
aðir, en María. Lou sat með krosslagðar fætur á
fleti sínu. Hann breiddi ábreiðurnar yfir sig og
sagði blíðlega: „Við sjáum okkur borgið. í kvöld
verðum við að vera án varðar, en því lofa jeg yður
að bjóða yður upp á tesopa í París, áður en mán-
uður er liðinn hjer frá!“ Von bráðar var hann líka
steinsofnaður.
Þá reis stúlkan hljóðlega á fætur og laumaðist
út að dyrunum með ábreiður sínar. Þar settist hún
niður, með skammbyssu sína í annari hendinni. —
Hina sjálfvirku byssu hertogans hafði hún við hlið
sjer. Þannig sat hún hreyfingarlaus og starði fram
fyrir sig með árvökrum augum, vakti yfir hinum
sofandi mönnum og vann að framhaldi sögunnar
um Maríu Lou prinsessu, uns dagur rann á loft.
TUTTUGASTI KAPÍTULI.
Fylgsnið.
í sex daga höfðust þau við í smiðjunni. Allam
þann tíma sáu þau ekki nokkra lifandi sálu, nema
einn tötralegan bónda. Hann var að rogast út úr'
garðinum með þungt eldiviðarhlass á bakinu.
Sól var komin hátt á loft, er þeir fjelagar vökn-
uðu fyrsta morguninn. Jafnvel þá var ekki hlaup-
ið að því að vekja Rex. Hann steinsofnaði jafnóð-
um og hann var vakinn. Þau skiftu um umbúðir á.
sári Símonar og gáfu honum morfín.
Síðari hluta dagsins var hertoginn á verði, með--
an María Lou svaf, hún svaf vært, vafin í ábreiður..
Næsti dagur var nokkuð skemtilegri. Rex var
orðinn hinn hressasti, sár hertogans var nærri heilt
orðið, og Símon meira að segja farinn að gera að
gamni sínu. María Lou ljek við hvern sinn fing-
ur, var með rós á vanga og hin ánægðasta. Rakov
einn var óánægður.
Matarskamtur hans var þurt og biturt brauð, en
nóg af vatni að drekka með því. Fyrstu tvo dag-
ana var hann bundinn og keflaður, nema þegar
hann borðaði.
Þau voru áhyggjufull út úr matnum. Þau vissu„
að þau voru örugg þarna, þareð víst mátti telja
að Rússarnir hjeldu þau vera í skóginum, en mat-
arforðinn gat ekki varað til eilífðar.
Hertoginn skamtaði jafnan, og þeim kom öllunr
saman um, að Símon ætti að fá bróðurhlutann, til
þess að hann styrktist fyr. María Lou bauðst til
þess að fara á næstu bæi og reyna að fá mat hjá
fólki, sem hún þekti, en þeir vildu með engu móti
láta hana stofna sjer í slíka hættu. Þeim fanst nóg
um kjark hennar og áræði við Ogpu-manninn
kvöldið góða.
Kuldinn var og lítt bærilegur, og þrjá fyrstu
dagana kyngdi snjónum niður. En til allrar gæfu
hafði hertoginn töluvert af ,,Meta“-brensIuefni,
svo að þau gðátu fengið heitan mat og drykk —
/