Morgunblaðið - 06.11.1935, Side 8

MORGUNBLAÐIÐ
Miðvikudaginn 6. nóv. 1935.
u
8

'Ui'tvn cv
HIJLLSAUMUR. Einnig
barna- og undirfatasaumur.
Salóme Jónsd., Margr. BreiðfjörS,
Lokastíg 5.________
Best og ódýrust skóviðgerð
hjá Jóni Jónssyni, Grímsbýr 6.
Alt vel unnið. Ekkert vjelunnið.
Munið Permanent í Venus,
Austurstræti 5. Ábyrgð tekin á
öllu hári.
SAUMASTOFAN, Hafnar-
stræti 22, yfir Smjörhúsinu
„Irma“, saumar: Dömukjóla og
kápur, barnafatnað og drengja
föt. Tekur mál og sníður. Ný-
tísku saumur. Vönduð vinna.
Regnhlífar teknar til viðgerð-
ar á Laufásvegi 4.
J/a
Rúgbrauð, franskbrauð og
normalbrauð á 40 aura hvert.
Súrbrauð 30 aura. Kjarnabrauð
30 aura. Brauðgerð Kaupfjel.
Reykjavikur. Sími 4562.
Veggmyndir og rammar í
fjölbreyttu úrvali á Freyju-
götu 11.
Nýr beinlaus fiskur, til að
steikja, í dag. Fískbúðin,
Brekkustíg 8. Sími 1689.
Mjög falleg kjólatau, kápu-
pluss, astrakan, fóðursilki og
margt fleira nýkomið. Verslun
Kristínar Sigurðardóttur. Sími
3571.
Barnavagnar og kerrur tekn-
ar til viðgerðar. Verksmiðjan
.Vagninn, Laufásvegi 4.
Sokkaviðgerðin, Hafnarstræti
11, gerir við lykkjuföll í kven-
sokkum, fljótt, vel, ódýrt. Sími
2799.
Saumavjelaolía, sýrulaus. —
Heildsala. Smásala. Sigurþór
Jónsson, Hafnarstræti 5.

m
Maturinn á Café Svanur, við
Barónsstíg, er, sem fyr, viður-
kendur fyrir gæði. Verðið get-
ur ekki verið lægra.
Slysavamafjelagið, skrifstofa
Hafnarhúsinu við Geirsgötu.
Seld minningarkort, tekið móti
Borðið í Ingólfsstræti 16, — gjöfum, áheitum, árstillögum
sími 1858. jm. m.
Höfum fengið nýjan augna-
brúnalit. — Hárgreiðslustofan
Venus, Austurstræti 5. Sími
2637.
Sel gull. Kaupi gull. Sigur-
þór Jónsson, Hafnarstræti 5.
Kaupi gamlan kopar. Vald.
Poulsen. Klapparstíg 29.
SZZ&yntuvujav
Þær dömur, er hafa hugsað
sjer að fá spírella lífstykki fyr-
ir jól, eru vinsamlega beðnar
að koma, sem fyrst. Tek mál
frá 1>—2Ví> daglega. Guðrún
Helgadéttir, Bergstaðastræti 14.
Sími 4151.
Auglýsingar Morgunblaðsins
eru lesnar á morgnana. Þær
gera sitt gagn samdægurs.
Tvífari þekts kvikmyndaleikara
hefir notað sjer af því, hvað liann
líktist leikaramim mikið og tœlt
stúlkur til að giftast sjer. í
rjettarhöldunum var hafður um
hann sterkur lögregluvörður, því
„eiginkonurnar“ ætluðu að myrða
hann, án dóms og laga.
Heimsfrægar hárfljettur. Á -sýn-
ingu, sem haídin var í San Diego í
Kaliforníu nýlega, var stolið hár-
fljettum úr glerskáp. Út af þessu
varð uppi fótur og fit og lög-
reglulið borgarinnar fe'kk ærin
starfa við að elta þjófinn, Bn
þetta voru he'ldur engar venju-
legar hárfljettur, því það var
hárkolla sú, sem Mary Pickford
Ijek með á þeim tíma, er hún
hlaut nafnið „kærasta alls heims-
ins“. |
Meiri hraði f Englandi eru nú
90 opinberir flugvellir, og méð
þessum upplýsingum fylgir sú
fregn, að farþegaflugvjelar, seto
hingað til hefir þót.t nægja að
færu með 160 km. hraða á klukku
i
stund, verði nú teknar úr umferð
og í staðinn verði teknar í notkun !
flugvjelar, sém geta farið með
250 km. hraða á klst.
PPELSINU
••••••*•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••«
••••••••••••••••••••••••••#•••••••••••••••••••••«
Ti inburversliifi
P. W. Jacobsen & S6b.
Stofnuð 1824.
Símnefni: Granfuru — Carl-Lundsgade, Köbenhavn C.
Selur timbur í stœrri og smærri sendingum frá Kaup-
mannahöfn. — Eik til skipasmíSa. — Einnig heila
skipsfarma frá Svíþjóð.
Hefi verslað við ísland í meir en 80 ár.
•••
•••
• •
• •
• •
• m
• •
• •
• •
• •
• •
l
•-•-
s*
• •
• •
Best að auglýsa í Morgunblaðino.
FANGINN FRA TOBOLSK. 75.
og málhreyfa Englending. Hann var mjög um-
hyggjusamur við hana, og allir, sem sáu þau, þótt-
ust vissir um, að þau væru afar hrifin hvort af
öðru.
Á þriðja degi kom svar við fyrirspurnum Bruce,
frá Kiev, er hafði haft samband við Moskva. Það
fór eins og hann hafði búist við. Svarið var á þá
leið, að Ameríkani, að nafni van Ryn, hefði komið
til Moskva fjórða desember en hefði farið þaðan
aftur þann ellefta. Enginn vissi hvert. Mr. Simon
Aron hefði sömuleiðis komið þangað, sjötta febrú-
ar, og væri líka horfinn. de Richleau hertoga hafði
enginn heyrt eða sjeð. En það var gersamlega
ástæðulaust að ætla, að þeir væru fangar i Kiev.
„Þarna sjerðu góði minn“, sagði Bruce, er hann
sýndi Richard svarið. „Það fór eins og jeg bjóst
við. Getir þú sannað, að þeir sjeu í Kiev, getum
vlð höfðað mál, annað er ekki hægt að gera“.
Sfðari hluta dagsins fór Richard með Maríu Lou
út í Schönbrun. Yeðrið var fagurt, og þau gengu
lengi um í skemtigarðinum. Um kvöldið fóru þau
aftur í leikhús^og á einhvern skemtistað á eftir.
Þau höfðu altaf nóg að tala um, ótal atriði og æv-
intýri, er þau höfðu komist í um æfina, rifjuðust
upp fyrir þeim, er þau þóttust þurfa að segja
hvort öðru frá. Svo voru ýmsar ráðagerðir um
framtíðina. En ekki mintust þau einu orði á hjóna-
band eða skilnað.
María Lou komst á þá skoðun, að hún vildi lang-
helst eiga Englending fyrir mann. Og Richard
ákvað með sjálfum sjer, að hann vildi ekki sjá
enska konu, þær ensku væru altof leiðinlegar.
Fjórði dagurinn var frúbrugðinn hinum. Um
morguninn sat Richard Iengi að máli við Bruce
og gamlan, pólskan Gyðing. Sá síðarnefndi virt-
ist vera jafn kunnugur í Kiev og Richard var í
West End í London. Hann gaf þeim mjög mikils-
verðar upplýsingar, sjerstaklega um Kievo-
Pecher-Lavra, hið gamla klaustur, sem nú var búið
að breyta í fangelsi. Því miður sagðist hann vera
ósáttur við Sovjetstjómina, annars hefði hann þáð
fcoð Richards um að koma með honum til Kiev.
Seinna um daginn kom vegabrjef Richards, var
nú búið að endurnýja það, og veitti það honum
mánaðar dvalarleyfi í Rússlandi. Þá wm kvöldið
bauð hann Maríu Lou enn til miðdegisverðar; en
nú voru þau ekki jafn glöð í huga. Bæði voru þau
að hugsa um morgundaginn, og hvað framundan
væri. Þau þurftu að vakna í bítið næst morgun,
svo að þau skildu siiemma um kvöldið.
Um morguninn ók Bruce þeim á flugstöðina.
Hann var venju fremur alvarlegur, og þegar hann
kvaddi Richard, þrýsti hann hönd hans og sagði:
„Farðu varlega, vinur minn. Mjer er alvara. —
Stofnaðu þjer ekki í hættu. Ef þú skyldir freistast
til þess, skaltu —“, alt í einu kom bros fram á
varir hans, ,,þá. skaltu hafa konuna þína í huga“.
Það var leiðindaveður, dimt yfir og hráslaga-
legt, og var ferðin óskemtileg. Þau Ientu í Lem-
berg og snæddu þar morgunverð. Veslings María
Lou var hálf vesöl — hún varð að taka í sig kjark,
til þess að geta haldið ferðinni áfram til enda.
Það gekk þó líka að lokum, og kl. 6 stigu þau
hjónin Mr. og Mrs. Richard Eatön, út úr flugvjel
sinni í Kiev.
i
TUTTUGASTI OG FJÓRÐI KAPÍTULI
Ráðabrugg í Kiev.
Símon Iá á legubekk við gluggan, studdur ótal
sessum. Nú var liðinn hálfur mánuður, síðan hann
særðist í fótinn, og hafði honum gróið sárið von-
um betur, fyrir góða aðhlynningu Maríu Lou fyrst
í stað, Hann gat haltrað um við staf, en varð
helst að hlífa fætinum sem mest.
Svefnherbergið í þessu gistihúsi, sem Valería
Petrovna hafði komið honum fyrir í ,eftir að hún
fekk hann náðaðan, var heldur leiðinlegt, skugga-
legt og óvistlegt.
Fyrir framan hann lá frönsk skáldsaga, og við
hlið hans stóð flaska með gómsætu kákasísku víni.
En hvorugt virtist veita honum nokkra ánægju.
Hann starði sljóum augum út á umferðamikla göt-
una, sem mynti hann á iðandi býflugnaþúfu. —
Þetta ys og þys stafaði víst líka af fimm daga
vikunni —“
Hann heyrði, að herbergishurðin var opnuð, og:
leit um öxl. ,,Richard“, kallaði hann upp, forviða.
„Halló, Símon“. Richard lokaði hurðinni vendi-
lega á eftir sér og gerði annari hurð, er lá inn í
hliðarherbergi, sömu skil.
„Hvað í ósköpunum ert þú að gera hjer?“ —
Brosið, sem færðist yfir andlit Símonar duldi það
ekki, að hann var himinlifandi yfir að sjá via
sinn.
Richard settist hjá honum.
„Jæja, hvernig líður þjer í fætinu?“, spurði
hann.
„Ágætlega ■— en hvernig veist þú það, og ums
veru mína hjer?“
„Það er nú saga að segja frá því, vinur minn„
En hvenær kemur ungfrúin hingað?“
„Hún kemur ekki fyrsta klukkuýímann. — En/
af hverju spyrðu að því? Hún hefir reynst mjer
prýðilega.“
„Jeg trúi þvf vel. En jeg vil samt síður hitta
hana að svo stöddu. Hvað líður hertoganum, og
Rex vini okkar?“
„Þeir eru frjálsir menn! Hún sá um það alt.
saman“.
„Ertu viss um það, Símon?“
„Um“, Símon kinkaði kolli til samþykkis. „Þeir
fóru frá Kiev í gær“.
„Einmitt það. Þú fyrirgefur, að jeg spyr. En<
hversvegna fórst þú ekki með þeim?“
„Jeg skal segja þjer það — jeg er í þanh veg-
inn að kvænast”.
Richard brosti. „Má jeg óska þjer til ham-
ingju?“
Símon hló sínum sjerkennilega hneggjandi hlátri.
„Ja, mig óraði aldrei fyrir, að jeg myndi kvæn-
ast — en eins og þú sjer, hefi jeg skift um
skoðun“.
„Ágætf, gamli vinur. Þú veist, að jeg samgleðst
þjer, ef alt er eins og það á að vera. Hvenær
kemur þú heim til Englands með konu þína?“
„Sjáðu til — svo er mál með vexti — jeg kem
alls ekki aftur til Englands. Valería Petrovna tek-
ur hið nýja Rússland mjög hátíðlega. Hún vill
ekki heyra það nefnt á nafnr að við setjumst a§