Morgunblaðið - 28.02.1936, Blaðsíða 5

Föstudaginn 28. febr. 1936.
MORGUNBLAÐIÐ
Frú María Kristjánsdóttir.
Fædd 18. ágúst 1853.
Dáin 19. febr. 1936.
Hinn 19. þ. m. andaðist li.jer í
bæ eftir langa legu og þunga frú
'María Kristjánsdottir, eiginkona
Halldórs Þórðarsonar fyrrum bók-
.bindara og prentsmiðjustjóra, og
verður hún í dag borin til hinstu
'hvíldar í kirkjugarðinuni að Bessa
stöðuin.
Með henni er hnígin í valin
mæt kona og mikilhæf, enda var
hún af góðu bergi brotin, mann-
’kostafólki í báðar ættir. Foreldr-
.ar hennar voru þau Kristján Matt-
híesen (t 1839) óðals- og utvegs-
hóndi að Iíliði á Álftanesi, einn
.af fimm sonum síra Jóns Matt-
híasarsonar í Arnarbæli og kona
hans Elísabet Vigfúsdóttir (t
1888) frá Núpstúni Þórðarsonar á
Minna-Hofi í Gnúpverjahreppi.
Voru þau hjón orðlögð hjer um
allan suðurkjálkan fyrir myndar-
skap í hússtjóm og búsýslu og
mikla rausn, enda sátu þau í g’óð-
um efnum. Af þremur dætrum
þeirra var frú María yngst. Eldri
systurnar voru Kagnheiður, e'r
átti Jón bónda Tómasson í Hjarð-
arholti í Stafholtstungum (var
fyrri kona hans) og Ingibjörg, er
dó uppkomin, en ógift í foreldra-
húsum.
Frú María sál. var fædd á Hliði
14. ágúst 1853 og hafði þannig
hálfnað þriðja árið níunda tugar-
ins, er hún I.jest. Allar fengu þær
systur hið besta uppeldi og alla
þá mentun, sem kostur var á í
uppvexti þeirra innan lands. —
Kve’nnaskólar voru þá enn ekki
farnir að tíðkast og því var sá
kostur einatt tekinn að koma
dætrum sínum fyrir til nytsamrar
læringar á góðum heimilum. Svo
var þá og um frú Maríu. Henni
Nú er harðfiskurinn
góður, lúðuriklingurinn og
steinbítur. — Grænmeti
höfum við ennþá. — Ódýr
Egg og Appelsínur. — Það
er altaf gott að gera inn-
kaup á föstudögum.
ClUieValdi,

Afburða fljótvirkur
og Ijettur i notkun.
var ungri komið fyrir á heimili
{amtmannsfrúar Ingileifar Melsted
Ú Suðurgötu 2 hjer í bæ, til þess
að nema þar kvenlegar listir, enda
varð frú María orðlögð hannyrða-
kona. Einnig var hiin nokkur ár
á heimili frú Herdísar Benedikt-
sen hjer í bæ, sem einnig var orð-
lagt ágætisheimili. Haustið 1886
(11. septe'mber) giftist hún eftir-
lifandi eiginmanni sínum, Hall-
dóri bókbindara Þórðarsyni, og
fluttist þá alfarið hingað til bæj-
arins, til þess að dveljast hjer alla
æfi upp frá því, nema einn vetur
(1889—’90), sem þau voru á Hliði
eftir lát Kristjáns föður hennar
(1889). Urðu samvistarár þeirra
svo mörg, að ekki voru ne'ma sjö
mánuðir til gullbrúðkaupsdags er
samvistum sleit með dauða hús-
freyjunnar. Eignuðust þau í hjú-
skapnum eina dóttur: frú Elísa-
betu, sem gefin e'r Þórarni Egil-
son fitgerðarmanni og framkvæmd
arstjóra í Hafnarfirði.
Svo gott uppeldi hafði frú María.
fengið á fyrirmyndarheimili for-
eldra sinna á Hliði og svo miklum
hæfileikum var hún gædd af guðs-
Iiendi, að ganga mátti að því vísu,
að þess sæjust merki á heimili
þeirra hjóna. Sú varð þá líka raun
in á. Frú María reyndist skörung-
ur mesti til hússtjórnar, e'nda voru
myndarskapur, heimilisrækni og
höfðingslund ekki minst áberancli
meðal hinna mörgu mannkosta
hinnar aðsópsmiklu húsfreyju. Má
vel vera, að sumir hafi vil.jað telja
frú Maríu vandlætingarsama hús-
móðir og það með rjettu. En svo
er oft um þá, setn eru vandlæt-
ingasamir við sjálfa sig. Og svo
var þá einnig um frú Maríu. —
Hún var lítið fyrir þa.ð gefin að
hlífa sjálfri sjer meðan fjör og
heilsa leyfði. Mætti með sanni um
bana seg'ja það er Salómon segir
um vænu konuna: „Hún vakir yfir
því er fram fer á heimili hennar
og etur ekki letinnar brauð“. —
Tápið var svo mikið og vinnug-leð-
in, enda báru híbýli þeirra hjóna
alla tíð þess menjar. Hiin vissi,
að „síst er hálfverðri hælandi“ og
því varð og híbýlaprýðin hjá þeim
lijónum svo að orð fór af. En væri
vandlætingarsemi áberandi í fari
he’nnar, þá voru raungæðin það
ekki síður, og gleðin yfir því að
geta rjett öðrum hjálparhönd eins
og- efnin leyfðu. Því að hún mátti
ekkert aumt sjá, svo að hana lang-
aði ekki til að liðsinna. Þar við
bættist svo órjúfanleg vinatrygð
hennar. Hún brást aldrei þe'im,
er einu sinni höfðu eignast vin-
áttu hennar, og falslaus einlægni
hennar var söm og jöfn við hvern,
sem í hlut átti. En ríkasti þáttur-
inn í hugarlífi hennar var innileg
guðrækni, sem henni hafði verið
innrætt í foreldrahúsum og varð
dýrust auðlegð hennar til æfiloka;
þar var þá líka styrkur liennar
mestur og bestur í baráttu elliár-
anna við sjúkdóm og þjáningar.
Þeir, sem henni stóðu næstir í
lífinu blessa minningu hennar lát-
innar og þeir aðrir, sem kyntust
henni, kveðja hana með virðingu
og vinarhug.
Kunnugur.
Oddný Sigurðardótti
húsfreyja í Stóra-Botni.
Ocldný Sigurðardóttir, hús-
freyja að Stóra-Botni í Hvalfirði,
andaðist að heimili sínu 14. janú-
ar síðastliðinn.
Hún var fædd að Vífilsstöðum,
þar sem nú er berklahæli Sunn-
lendinga, 8. september 1874.
Oddný sál var ágætlega kynjuð,
af hinni svonefndu Efstabæjarætt,
e'n sú ætt er eklti aðeins vel þekt
í Borgarfirði heldur landskunn,
þar sem hún hefir alið marga þjóð-
ltunna gáfumenn, er getið hafa
sjer fræðgarorð.
Oddný sál giftist árið 1900,
Helga syni Jóns prests Benedikts-
sonar í Saurbæ á Hvalfjarðar-
strönd, og hófu þau ungu hjónin
þegar búskap í Stóra-Botni í Botns
dal, og bjuggu þar með rausn og
prýði í þrjátíu og fimm og hálft
ár.
Hve’rjum þeim, er kyntist Odd-
nýju sál. verður hún ógleymanleg
fyrir ýmsra hluta sakir. En þó
einkum fyrir það, live hún var
gáfuð kona og- fjölfróð, og liitt,
hve gestrisni hennar var alveg frá
bær.
Skólavistar var henni ekki auðið
í æsku heldur en fle'stu alþýðu-
fólki, er ólst upp um sömu mundir
og hún. — En því betur stundaði
hún námið í lífsins lærða skóla, og
hverjum sem kyntist Oddnýju liús-
freyju duldist ekki að þar fór
hámentuð kopa, og ekki vakti
það síst undrun þeirra, er áttu tal
við hana, hve jafnvíg hún var á
óskylclustu fræðigreinar. Minni
hennar var afbrogðsgott, skiln-
ngurinn skarpur og dómgreindin
óvenju þroskuð. Hún var áhuga-
söm um opinber mál og ljet þau
nokkuð til sín taka.
Hinum mörgu, sem komu að
Stóra-Botni verður heimilið þar
minnisstætt sakir rausnar þess,
sem var hjeraðskunn, og munu
ýmsir það mæla, að rausn þeirra
Stóra-Botnshjóna eigi vart sinn
líka.
Þau hjónin eignuðust einn son,
er Jón heitir. Hann hefir stundað
nám á Laugaskóla með ágætum
árangri, og er maður prýðilega
greindur og skáldmæltur vel.
Með Oddnýju í Stóra-Botni er
til moldar hnigin ein glæsilegasta
konan í býgðum Hvalf jHrðar, bæði
hvað andlegt og líkamlegt atgerfi
sne'rtir.
Hvalfirðingur.
w
Osýnilegi maðurinnn
eftir H. G. WELLS.
Verð ób. kr. 4,00; ib. kr. 6,00.
Guðm. Finnbogason:
Úrræði: Nokkrar greinar um landsmál.
Reykjavík 1936. ísafoldarprentsmiðja.
Yerð: kr. 1.50. Af bók þessari hafa ver-
ið prentuð aðeins 200 eintök og fást þau
í bókabúðum hjer í Reykjavík.

Sambandsþing
Iðnsambands Byggingamanna
hefst sunnudaginn 1. mars, kl. 10 árd. í Baðstofu
iðnaðarmanna.
SAMBANDSSTJÓRNIN.
Siý b<Vk!
KaupiB gleraugu
hjá oss. Stórt og fjölbreytt úrval.
Ókeypis athugun á sjónstyrkleika
augnanna.
F. 1. Tliiele
Sögur handa börnum og unglingum V.
safnað hefir sr. Friðrik Hallgrímsson.
Verð kr. 2.5Ö.
Bókaverslun Sigfúsar Eymun dssonar
og BókabúS Austurbæjar, B. S. Langaveg SÆ.
Jarðarför elskulegrar konu minnar,
Frú Þuríðar Filippusdóttur frá Stað í Steingrímsfirði,
fer fram frá Dómkirkjunni, laugardaginn 29. febrúar, og hefst með
bæn á Vesturgötu 39, kl. 1 e. h.
Jarðað verður í Fossvogskirkjugarði.
J. N. Jóhannessen.
Innilegar þakkir fyrir hluttekningu og samúð við fráfall og
jarðarför konunnar minnar og móður okkar,
Sigríðar Rafnsdóttur.
Arnbjöm Gunnlaugsson og dætur.
Þökkum hjartanlega auðsýnda samúð og vináttu við andlá* og
jarðarför
Gróu Helgadóttur.
Síta Sigurðardóttir Iðunn Sigurðardóttir.
Adolf Guðmundsson. Þórður Þórðarson.
Unnur og Þorsteinn Jóhannsson.
Geir Jónsson.
Sonur okkar og bróðir,
Torfi Grímsson,
verður jarðsettur frá Fríkirkjunni laugardaginn 29. þ. m. Hefst
jarðarförin með bæn kl. iy2 á heimili okkar, Freyjugötu 44.
Foreldrar og bræður.
Austurstræti 20.