Morgunblaðið - 10.03.1936, Side 8

8

MORQUNBLAÐIÐ
Þriðjudaginn 10. mars 1936w.
JKaupskajiuv
KAUPUM allar tegundir
ullartuskur hreinar. Hátt verð.
Afgr. Álafoss, Þingholtsstr. 2.
Kaupi gull hæsta verði. Árni
Björnsson, Lækjartorgi.
Kaupi gull og silfur hæsta
verði. Sigurþór Jónsson, Hafn-
arstræti 4.
”FREIA“ hefir daglega
nýtt fiskmeti. Allar búðir Slát-
urfjelags Suðurlands hafa
”FREIA“-fiskmeti. ”FREIA“,
Laufásveg 2, sími 4745.
Rammalistar, nýkomnir. Frið-
rik Guðjónsson, Laugaveg 17.
Útlend frímerki í miklu úr-
vali, frímerkjabækur fyrir ís-
lensk frímerki, frímerkja-
hengsli, frímerkjatengur o. fl.
Islensk frímerki keypt hæsta
verði. — Gísli Sigurbjörnsson,
Lækjartorgi 1, opið 1—4. Sími
4292.
Stœrst úrval rammalista. —
Innrömmun ódýrust. Verslunin
Katla, Laugaveg 27.
Kjöt og fiskfars daglega nýtt
- Kaupfjelag Borgfirðinga.
Kaupi gamlan kopar. Vald,
Poulsen, Klapparstíg 29.
Trúlofunarhringar hjá Sigur-
þór, Hafnarstræti 4.
Voggur eru hentugustu rúm-
stæðin fyrir börn, fást í Körfu-
gerðinni.
Kjötfars og fiskfars, heima-
tilbúið, fæst daglega á Frí-
kirkjuvegi 3. Sími 3227. Sent
heim.
Kaupi frímerki hæsta verði.
Erlendur Blandon, Leifsgötu 23
Dagbókarblöð Reykvíkings
Ullarprjónatuskur og gamall
kopar keypt á Vesturgötu 22,
sími 3565.

4 til 5 herbergja íbúð, ná-
lægt Miðbænum, óskast 14.
maí. Snorri Amar. Sími 4899.
íbúð. 2 herbergi og eldhús,
óskast 14. maí. Bjarni Jónsson,
á skrifstofu Gjaldeyris- og inn-
flutningsnefndar.
J4# maí óskast 3—4 her-
bergja íbúð með baði og.
stúlknaherbergi, á sömu hæð,
helst nálægt Miðbænum. —
Halldóra ólafs, Bankastr. 12.
í b ú ð, 4—5 herbergi og
eldhús, óskast til leigu 14. maí
n.k. Tilboð sendist Post Box
336.
Hefi úrval af nýtíska dömu-
frökkum, mismunandi stærðir.
Einhig vetrarkápur. Guðmund-
ur Guðmundsson, Bankastræti
7, 2. hæð.
8“ <*» Litla Bflstððin
MATURINN á Café Svanur
er góður og ódýr, sem fyr. —
Kvöldmatur alt niður í 1 kr.
Café — Conditori — Bakarí,
Laugaveg 5, er staður hinna
vandlátu. - Sími 3873. Ó, Thor-
berg Jónsson.
Qpin allan
sólarhringinn.
r l’ ímagemsi sagði þau merkilegu
tíðindi hjér um daginn, og
hafði eftir vini sínum Soot, að í
konungslegu bókhlöðúnni í Höfn
væri handrit eítt íslenskt, sem
hjeti „Gassnito“.
Segir blaðið, að handrit þetta
fjalli um íslenskar jurtir, og sje
ekki til af því nema þetta. eina
eintak, — í konunglegu bókhlöð-
unni.
Fræðimenn hjer í Reykjavík
hafa aldrei heyrt um þetta ein-
staka handrit getið, með þessu
merkile'ga nafni.
En vafalaust gerir Tímagemsi
gangskör að því að fá nánari vit-
neskju um þenna handritafund.
Ef þar kynni að vera einhver
fróðleikur um fjólur, er gemsi
beðinn að gera Morgunblaðinu
sjdrstaklega aðvart.
*
Svo segir í nýprentuðu frum-
varpi til laga um lax og sil-
ungsveiði, þar sem gekð er skil-
greining á hvað orðið ,,kvísl“
merki.
„Kvísl: Þar sem á fellur ekki í
einu lagi, eða skiftist um hólma,
sande'yrar, kletta eða grynsli,
kallast sá hluti vatns kvísl, sem
fullur sjer þegar vatnsborð er
lægst“.
Eftir þessu að dæma reiknast
það ekki fullgildar kvíslar, þó ó-
fullir komi auga á þær. En sjeu
menn fullir, og sjái þær samt, þá
er um kvísl að ræða.
*
Haft e'r eftir skóladreng, sem
hafði nýlega glöggvað sig á
metramáli:
„Langatöng er deeimeter, nögl-
in sentimeter, en svarta röndin á
nöglinni er millimeterinn“.
Húllsaumuv
Lokastíg 5.
Einn lesandi blaðsins skrifar,
út af mismunandi þýðingum á
orðinu ,,stemning“, og segir, að
á Reýkjavíkurmáli sje notað orð-
ið „ástand“, að vera „í stemn- ]
ingu“ sje á reykvísku að „vera í
ástandi“.
Ekki er það gott. En nota flest
í nauðum skal.
*
í barnaskóla í Höfn spurði
kenslukona börnin, hvar helst
væri marmara að finna.
Eftir nokkra umhugsun svaraði
einn snáðinn:
— Á náttborðum, fröken!
*
Á sýningu í Chicago eru sýnd-
ar regnkápur sem eru sagðar að
vera gersamlega vatns- og spíri-
tus-heldar.
En því þurfa þær að vera spíri-
tusheldar? Rjett eins og menn
geti búist við að það rigni brenni-
víni þar vestra.
•»
— Þekkirðu ekki e'sperantó, ;al-
heimsmálið ?
— Alheimsmál. Er það þá talað
um allan heim?
— Nei, það er hvergi talað.

Við hreinsum fiður úr sæng-
urfötum yðar frá morgni til
kvölds. Fiðurhreinsun íslands.
Sími 4520.
Tek að mjer vjelritun. Friede
Pálsdóttir, Tjarnargötu 24.------
Sími 2250.
Úraviðgerðir afgreiddar fljótt
og vel af úrvals fagmönnum
hjá Árna B. Björnssyni, Lækj-
artorgi.
Viðgerðarverkstæði mitt ger-
ir við allskonar heimilisvjelar
og skrár. H. Sandholt, sími
2635, Þórsgötu 17.
Sokkaviðgerðin, Tjarnargötu
10, 2. hæð, gerir við lykkjuföll*
í kvensokkum, fljótt, vel og
ódýrt. Sími 3699.
Duglegur karlmaður eða
kvenmaður óskast til þess að
safna kaupendum að Vikurit-
inu. Upplýsingar gefur Þórður
Magnússon, Ingólfsstræti 7.
Otto B. Arnar, löggiltur út-
varpsvirki, Hafnarstræti 11. —
Sími 2799. Uppsetning og við-
gerðir á útvarpstækjum og loft-
netum.

Bálfarafjelag fslands.
Innritun nýnra f jelaga í Bókaveralusr*
Snœbjarnar Jónssonar. Árgjald kr. 3.00.
Æfitillag kr. 25.00. — Gerist f jelagar..
Friggbónið fína, er bæjarin®
besta bón.
Borðið í Ingólfsstræti 16" —
sími 1858.
Vita grenningarvjelin eyðir
óþarfa fitu og styrkir. Lækkað
verð. Hárgreiðslustofa Lindía
Halldórsson.

*
Orgel- og píanókensla fyrir
byrjendur Sími 2025.
Fimm menn um miljón. 50.
hafa ekki gert vikum saman — þeir ákváðu að
koma líka. Og eins og þú veist, gat jeg fyrst núna
losnað við þá. Hvað hefirðu nú gert, Siggie?“
„Ekkert“, sagði hann ákveðinn. „Það er þessi
Dutley, kjáninn sá ama, sem hefir komið mjer í
klípu. Á morgun, eða hinn daginn, er alt komið í
sámt lag aftur. Jæja, kannske ekki svo fljótt, en
áreiðanlega fyrst í næstu viku. Og ættum við nú
ekki að fá okkur kampavín?"
„Jeg á kannske ekki að segja það“, sagði Lu-
cilla letilega, „en mjer finst þú drekka meira en
þú hefir gott af, Siggie".
„Þú ættir að vita hvernig jeg var heima — á
búgarðinum mínum“, sagði hann ákafur. „Þegar
veiðamar byrja. Þá smakka jeg varla áfengi. Jeg
er miklu meira fyrir útilíf. Þú heyrir sjálf, hvað
frænka mín, Elísabet furstafrú, sagði. — En hjer í
Lundúnum Iifir maður alt öðru lífi. Það er altof
mikið ys og þys. Jeg er orðinn dauðleiður á þessu
lífi, LuciIIa. í Iok næstu viku græði jeg aðra milj-
ónina, ef alt fer að óskum. Og við förum til Cannes
og höldum brúðkaup, ekki satt? Jeg veit um hús,
sem jeg gæti hugsað mjer að kaupa. Og jeg myndi
láta alla vinnu eiga sig um langan tíma“.
Þau sátu ein við lítið borð, og de Brest var orð-
inn hinn hressasti eftir fyrsta glasið. Ronnie rölti
að Þorðinu til þeirra. „Leiðinda fólk þetta“, var
alt og sumt, sem hann sagði. „Þau gömlu eru farin
heim og fólu mjer að gæta Lucillu. Annars hefði
jeg hrugðið mjer upp í klúbbinn stundarkorn".
TT&fi heyra til þín Ronnie", sagði Lucilla. „Segðu
mjer heldur hvar við eigum að hittast á eftir, svo
•að við getum orðið samferða heim“.
„Eigum við að segja kl. 3 hjá Jennifers?“
„í síðasta lagi kl. 3. Jeg er hrædd um, að jeg
deyi úr leiðindum með Sigismund, fyrir þann
tíma“.
„Jeg skal vera stundvís", lofaði Ronnie.
„Fyrst foreldrar þínir eru farnir, þarft þú þá
að vera lengur hjerna?“, spurði de Brest.
„Nei, en er ekki alstaðar jafn leiðinlegt?"
„Skrepptu snöggvast með mjer heim. Yið getum
setið við arineldinn og bygt loftkastala“.
Hún horfði á hann rannsakandi augum og dauft
hæðnisbros ljek um varir hennar. „Þú ert ekki
góður að finna upp á nýungum, Siggie“, sagði
hún. „Ekki svo að skilja, að jeg tæki nærri mjer
að koma með þjer heim, ef mig á annað borð
langaði til þess, en mjer fyndist það ekkert gam-
an.Þar er engin músík, og jeg er búin með vindling
ana mína. Hver veit nema þú færir að verða óþarf-
lega elskulegur við mig! Jeg hefi oft setið hjá
Charles og rabbað við hann. Og það verð jeg að
segja honum til hróss, þó að mjer sje ekki leng-
ur hlýtt til hans, að hann er allra besti drengur
að því leyti. Hann kvaddi mig prúðmannlega með
kossi í bílnum, en heima hjá sjer ljet hann mig
altaf í friði. Ætli þú sjert eins, Siggie?“
Reiðin brann úr augum unga mannsins. „Minstu
ekki á þennan slána. Þetta er enginn maður, hann
ræðst á skepnur og safnar skorkvikindum. Jú, jeg
þarf að minnast dálítið á hann, en ekki hjer. Eig-
um við þá að koma til Jennifers, fyrst þú vilt ekki
koma heim? Þar er sennilega engin hræða. Við
getum setið þar í ró og næði og jeg ætla að segja
þjer, hvemig þú getur gert mjer afar mikinn
greiða?“
de Brest hafði spáð nokkuð rjettilega um Jenni-
fers. Þau komu sjer þægilega fyrir úti í horni í
hinni eyðilegu vínstofu. Alt í einu fór í Brest mjög
að ókyrrast. Lucilla virti hann forvitnislega fyrir
sjer, en gerði ekkert til þess að hjálpa honum af
stað. „Lucilla“, byrjaði hann loks. — „Vildir þú
gjarna eiga hálsmenið, sem við sáum hjá Cartier
um daginn?“
„Hálsmenið, sem kostaði 2 þúsund pund? Jeg
myndi selja sálu mína fyrir það!“
„Þú skalt fá það á laugardaginn, ef þú vilt gera.
dálítið fyrir mig“.
„Eitthvað voðalegt?“
„Nei, það er ekki mjög slæmt. Þú getur enm
komið á heimili Dutleys í Curzon Street, er ekki
svo? Þjónustufólkið myndi ekki banna þjer að>
koma inn?“
„Viltu láta mig stela einhverju frá veslings;
Charles, mjer er spurn?“
„Ekki stela“, sagfði hann ákafur. „Fá lánað.. '
Og það skaðar hann ekki. Þvert á móti“.
„Það er líklega eitthvað viðvíkjandi hlutabrjef-
um hans?“
Nú var de Brest orðið liðugra um málbeinið.
„Það er ekki beint vegna peninganna“, sagði hann..
„En drengskapur minn liggur við, ef jeg get ekki
útvegað nokkur Boothroyd hlutabrjef innan fárra
daga. Þetta veit Dutley. En þó að hann vilji gjarna.
losna við hlutabrjef, vill hann ekki selja eitt ein-
asta, svo að jeg fái þau ekki. Þó að hann bíði
tjón við það, vill hann vinna það til, til þess að
koma mjer í klípu. Verksmiðjurnar eru komnar
að gjaldþroti. Það vita allir. Enginn fær útborg-
aðan neinn arð, og það líður ekki á löngu, áður en
sannleikurinn kemst í ljós. Hlutabrjefin falla úr
60 niður í tuttugu, þrjátíu, og Dutley verður gjald
þrota, og hversvegna?“
Lucilla fjekk sjer vindling. „Upp á síðkastið
hefi jeg stundum verið að hugsa um það, hvort
Charles væri í raun og veru eins vitlaus og hannt>.
vill vera láta“, sagði hún hugsandi á svip.