Morgunblaðið - 26.07.1936, Side 8

8
MORGrUNBLAÐIÐ
Sunnudaginn 26. júlí 1936..

Garöblóm, falleg og ódýr,
eru seld á Suðurgötu 10, sími
4881.
Kroquet. Leikfangakjallaran-
um Hótel Heklu, sími 2673.
Strigaefnin ódýru eru komin.
,Versl. Dyngja.
Silkisokkar, svartir og misl.
frá 2.90 par. Silki- og ísgarns-
sokkar frá 2.25 par. Versl.
Ðjrngja.
Kaupið leikföng í Leik-
fangakjallaranum, Hótel Heklu
! Sími 2673. Elfar.
j Stsarsta úrvál rammalista. —
ínnrömmun ódýrust. Verslunin
I Katla, Laugaveg 27.
Rugbrauð, franskbrauð og
normalbrauð á 40 auta hvert.
Súrbrauð 30 aura. Kjarnabrauð
30 aura. Brauðgerð Kaupfjel.
Reykjavíkur. Sími 4562.
Uliarprjónatuekur, alumin-
íum, kopar, blý og tin keypt á
Vesturgötu 22. Sími 8565.
Dagbókarblöð Reykvíkings SZHkjitnintf ao
Herrasilki og sljett silki í
upphluta. Alt tillegg til upp-
hluta. Sjerlega felleg efni í upp
hlutsskyrtur og svuntur. Versl.
Dyngja.
Veggmyndir og rammar í
fjölbreyttu úrvali á Freyju-
götu 11.
Peysufatasatin. Peysufata-
silki. Alt tillegg til peysufata.
Vörsl. Dyngja.
Kaupi gull og sálfur hæata
ýerði. Sigurþér Jónason, Hafn-
arstrsetá 4.
Kaupum sultuglös, maS lok-
un, á 15 til 25 aura glastð.
Sanitas, Lmdargötu 1.
Reyktur rauðmagi. Nordal»-
flslhús. Sími 3007.
Kt«|M gamlam kopar. Vald.
Poulsen, Klapparstíg 29.
Vjalareimar fást bafltar hjá
Potulaen, Klfepparstíg 29.
Trðlofunarkringana kaupa
Méan h'elst hjá Árna B. Bjöms-
*yni, Lækjartorgi.
Kaupi íslensk frímerki hæsta
verði. Gísli Sigurbjömsson,
Lækjartorgi 1. Sími 4292. Opið
1—4 síðd.
■■■■■■ —»— •1 ' ' ' /"
Kaupri gall hæsta verði. Arnl
BJörnason, LækjartoCrgl.
Trúlofunffirhringar hjá Sigur-
\6r, Hafnarstræti 4.

T^oekefeller les New York Times
* * á hverjum degi. En hann
yill komast hjá því að vita nokk-
uð um hryðjuverk og þessháttar.
Þess yegna er útbúið sjerstakt ein-
tak af hlaðinu handa honum, þar
sem öllu slíku er slept.
*
Blað eitt í Suður-Ameríku segir
frá því að Roosevelt forseti
hafi skrifað skáldsögu í frístund-
nm sínum. Er þetta gamansaga.
Bókin á að koma út bráðlega. Er
sagt að forsetinn hafi þegar leyft
að gera kvikmynd úr efni sög-
nnnar.
Geri við saumavjelar, skrár
og allskonar heimilisvjelar. H.
Sandholt, Klapparstíg 11.
Gluggahreimua c)g loftþvotjfc-
ur. Sími 1781.
úraviðgerðir afgreiddar fljðtt
og vel af úrvala fagnaönaHm
hjá Araa B. Bjömsayni, LækJ-
artergi.
Otto B. Arnar, löggiltur út-
Varpsvirki, Hafnarstræti 19. —
Sími E7Í9. Uppfletning og við-
gerðir á útvarpstæfcjum og loft-
netum.
Sokkaviðgerðm, Tjarnargötu
10, 2. hæð, gerir við lykkjnföll
í kvensokkum, fljótt, vel og
ódýrt. Sími 3699.
Faeði. Athugið að tveir heitir
rjettir með brauði, smjöri og
kaffi á eftir, kostar aðeins 1
kr. Matstofan Ægir, Tryggva-
götu 6.
Enskur kvenlæknir hjelt um
daginn fyrirlestur um það
hvernig kvenþjóðin myndi verða
eftir 2000 ár hjeðan frá.
| Hún hj»lt því fram að árið 3936
myndi kvenfólkið v»ra ákaflega
heilsuhraust, og varðveita myndi
það allan *inn yndisþokka langt
fram eftir æfinni.
| Þá sagði hún m. a. að enn
myndu ungar stúlkur fara á hús-
stjórnarskóla o g l*ra matartil-
búning , þrí það myndi þá ekki
síður en nú verða talíð mjög mik-
ilsvirði fyrir húsmæður að kunna
að búa til hollan og góðan mat.
*
Liðsforingjar voru að kenna ný-
liðum að fara með byssur og skjóta
til marks. Einn nýliðanna hitti
aldrei skotmarkið. Liðsforingi einn
segir við hann:
— Hvað verður af kúlunum þín-
nm lagsi? »
— Það er von þjer spyrjið, ekki
veit jeg það. En allar rjúka þær
út úr hlanpinu!
*
Kennari einn í nnglingaskóla í
London átti erfitt með að halda
uppi reglu í kenslustundunum. En
svo fann hann ráð, sem sýnir að
hann þekkir vel hina ungn kyn-
slóð. Hann tilkynti nemendunnm
að allir þeirra, sem framvegis væru
siðprúðir í kenslustundunum skyldi
fá, á hans kostnað, að læra >að aka
bíl.
*
Kaupmaðnr einn í París sækir
um skilnað við konu sína, vegna
þess að konan eyðir öllum tíma
sínum í að þjóta frá einni spákonu
til annarar
*
— Heyrið mig börnin góð, nú
rerðið þið að vera stilt, því jeg
hefi svo mikinn höfuðverk að jeg
| get hvorki hreyft legg nje lið.
Maggi: Heyrðu, Nonni. Yæri
ekki rjett að þú gripir tækifæriS
! og aegðir henni að það varst þú
sem braust stói'u rúðuna.
*
— Kennarinn: Yeist þú drengnr
minn hvað það er sem menn kalla
„guln hættuna“
— Það er spansreyrinn, herra |
kennari.
*
Ungverakur kennari hefir reikn-
að út að í vel saumuðum vöndnð-
um karlmannsfötum sjeu 70 þús-
undir nálspora.
*
— Þjónn. Látið mig hafa tvö
harðsoðin egg í snatri, því jeg
þarf að vera búinn að borða eftir
Yz mínútn!
*
— Bíógestir kannast við Connie
litlu úr dönskum kvikmyndum.
Fareldrar heunar Ieyfðu henni að
leika í sumarleikhúsi í Höfn í sum-
ar. En það var með því skilyrði,
FRÍMERKI.
100 stk. af notuðum dönskum
frímerkjum (ca. 25 mismunandi),
óskast skift fyrir íslensk frímerki.
Marie Tyehsen, Klargade 48, .
Odense, Danmark.
Café — Conditori —- Bakarí,
Laugaveg 5, er staður hinna
vandlátu. - Sími 3873. Ó. Thor-
berg J-ónsson.
Friggbónið fína, er bæjarins
besta bón.
Allskonar fatnaður sniðinn
fljótt, vel og ódýrt. Snið seld
í öllum stærðum. Klæðaverslun-
in Guðm. B. Vikar, Laugaveffí-
17, sími 3245.
Tannlækningas-tofa Jóns Jóna-
sonar læknis, Ingöífstræti 9,
opin daglega. Sími 2442.
Slysavarnaf jelagið, skrifstofa
Hafnarhú3inu viS Geirsgötu.
Seld minningarkort, tekið móti
gjbfum, áhnartum, áustillögum
m. m.
FasteignasAlan, Austurstrsstl
17 annast baup og sölu fast-
eigna. Viðtalstími 11—12 og 5
—7 e. h. Sími 4825. Jósef M_
Thorlacíus.
fbúð — Fyrirframgreiðsla. 2
—3 herbergi og eldhús með
öllum þægindum, óskast til
leigu frá 1. okt. n.k. helst í
Vesturbænum, í nýju steinhúsi.
Uppl. í síma 3948, eftir kl. 4
í dag og næstu daga.
að hún yrði komin heim að hátta
klukkam 9.
ETHEL M. DELL:
ÁST OG EFASEMDIR jQ.
ara sagt var Madeline Belleville. Þorir þú að segja
að þú kannist ekki við nafnið?“
Dacre hló aftur, hæðnislega.
„Heldurðu að jeg hefðí kvænst kvenmanni af
því tagi?“ sagði hann.
„Þetta er ekkert svar við spurningu minni“,
hjelt Monck áfram án þess að láta bilbug á sjer
finna.
„Þorpari“, hreytti Darce út úr sjer, sem var orð-
inn öskugrár af vonsku er á leið samtalið. „Hvaða
rjettindi hefir þú til að skifta þjer af einkamálum
mínum? Heldurðu að jeg láti mjer lynda þess-
konar aískiftasemi?“
„Jeg býst 'við að þú sjert nauðbeygður til þess“.
Rödd Moncks var róleg sem fyr og hann ætlaði
auðsjáanlega ekki að göfa sig.
„Jeg ffef Þjer tvo illa kosti, og ef þú ert skyn-
samur velur þú betri kostinn af tveimur slæmum.
Bti ætlar þú að lesa brjefið eða ekki?“
Dacre leit á hann og augu hans skutu gneistum
af ilsku. Að síðustu reif hann sendibrjefið úr
höndum Moncks. Monck stóð hreyfingarlaus og
horfði út yfir dalinn. Dacre las brjefið og hendur
hans skulfu. Alt í einu tók hann viðbragð, eins og
maður sem reynir að brjótast undan einhverju
oki. Með blótsyrði á vörum reif hann brjefið í
sundur og ýtti því frá sjer.
„Megi allar illar vættir hirða hana“, æpti hann.
„Hún hefir verið óhamingja lífs míns“.
Monck leit á hann kuldalega. „Það mætti segja
mjer það“, sagði hann hæðnislega.
Dacre stappaði niður fætinum.
„Ef hún væri stödd hjerna, gæti jeg kyrkt hana
í greip minni“, hrópaði hann í bræði sinni. „Lýsing
bróður þíns á henni er aJveg rjett í öllum atrið-
um. Hund spott er hún og verður“.
Röddin sveik og hann gat ekki mælt lengur. —
Andardrátturinn varð þungur eins og hjá mönn-
um í mikilli geðshræringu.
Monck ljet sjer hvergi brega og sýndi engin
merki þess að hann vorkendi Dacre hið minsta.
„Hvað hafið þið verið gift lengi?“, spurði hann
að lokum.
„Jeg er búinn að segja að við höfum aldrei ver-
ið gift!“
Dakre reyndi í örvílnan sinni að vinna upp aft-
ur, það sem hann þegar var búinn að tapa. En
slíkt var vonlaust.
„Þá lýgi hefir þú sagt einu sinni áður“, sagði
Monck með rólyndi þess, sem dæmir. „Finst
þjer í rauninni ómaksins vert að þræta lengur?“
Dacre leit á hann með augum dýrsins, sem sit-
ur fast í gildru. Hann hafði tapað leiknum og
hann vissi það.
„Varla þarf að efa að hún hefir full gögn fyrir
giftingunni“, hjelt Monck áfram með sömu rónni
„og hún mun ábyggilega notfæra sjer það strax
og hún verður látin laus“.
„Það er engin skynsamleg ástæða til að ætla
slíkt“, sagði Dacre fljótlega. „Hún veit mæta vel
að hún vinnur ekkert við það. Bróðir þinn virðist
ekki skilja samhengið í þessu máli til fulls, og ef
þú skrifar honum og segir, að sá Dacre, sem hann
minnist á sje dáinn, og að sá liðsforingi, sem þú
þekkir sje fjarskyldur ættingi hans, þá munu allir
aðiljar gera sig ánægða með þau málalok, o@ eng-
in óþægindi verða af þessu. Þú neitar ekki góðum
kunningja, sem lent hefir í vandræðmm um slík-
an smágreiða“, hjelt hann áfram og brosti vin-
gjarnlega, „Jeg myndi hafa gert hið sama fyrir
þig Bindir líkum kringumstæðum og miklu meira
að auki. Þessutan megum við ekki gleyma, að það
er ekki aðeins um minn heiður að ræða, við verð-
um að hugsa um Stellu“.
Monck snerist á hæl við þessa síðustu seta-
ingu, en rödd hans var samt róleg og kuldaleg
er hann sagði:
„Já, og vonandi metur þú hennar heiður meira
en þinn eigin. Jeg hugsa að minsta kosti eingöngu
um hana, og að mínum dómi er aðeins eitt, sem
hægt er að gera“.
„Einmitt það“, andlitsdrættir Dacre höfðu smá-
saman harðnað á meðan Monck talaði. „og þetta
eina ætti jeg náttúrlega að gera, eða er ekki svo.
Þú átt að fyrirskipa og mitt er að hlýða, sem auð-
mjúkur þjónn?“
Monck rjetti fram kraftalegan handlegginn og
hjelt kreptum hnefanum upp að andliti hins skelk-
aða manns. „Hvað meinarðu?“ spurði Dacre. „Þú
ætlar þó ekki að neyða mig til að fremja sjálfs-
morð, eða gerast útlagi?“
„Þú ert svo mikið bölvað illmenni, að jeg kæri
mig kollóttan um hvað um þig verður. Það ein-
asta, sem mjer er ekki sama um í þessu máli, er
konan, og jeg mun gera mitt til að vernda heiður
hennar; heiður þann, sem þú hefir gert að leik-
soppi þínum. Mitt hlutverk er að bjarga henni
frá vanvirðu. Það verður ekki auðveit, en það er