Morgunblaðið - 18.09.1936, Síða 8

8
MORGJN^LAÐIÐ
Föstudagur 18. sept. 1936-.
J£aufis£ajiue
Vil selja fyrir afar lágt verð
„partí“ af ýmiskonar glysvarn-
ingi og snyrtivörum. Einnig
„partí“ af kápu- og kjólaspenn-
um. Nýja hárgreiðslustofan —
Austurstræti 5.
Kaupi gamlan kopar. Vald.
Poulsen, Klapparstíg 29.
Vjelareimar fást bestar hjá
■ Poulsen, Klapparstíg 29.
j Rabarbaraplöntur, stórar og
| ódýrast fást í Suðurgötu 10.
Sími 4881.
Hjónarúm, sem nýtt, til sölu,
ódýrt. Upplýsingar á afgreiðslu
blaðsins.
Falleg vetrarkápuef'ni ný-
komin. Saumastofan „Uppsöl-
um“, Aðalstræti 18. Hildur Sí-
vertsen.
Til sölu! Barnakerra, lítið
notuð og gömul saumavjel, —
Þórsgötu 25, kjallaranum.
Gott piano til sölu, til sýnis
á. Laugaveg 5, — Hatta- og
Skermaverslunin.
Stoppaðir stólar, ottomanar,
legubekkir, og dýnur, altaf
ódýrast í Körfugerðinni.
Kaupi gull hæsta verði. Ái*ni
Björnsson, Lækjartorgi.
Nýkominn saumur, 11/2 til 8
tomma. Innrömmun ódýrust. —
Verslunin Katla, Laugaveg 27.
Nýtísku rammalistar fyrir-
Jiggjandi, Friðrik Guðjónsson,
Láugaveg 17.
Trúlofunarhringana kaupa
menn helst hjá Árna B. Björns-
syni, Lækjartorgi.
Kaupi íslensk frímerki hæsta
verði og sel útlend. Gísli Sig-
ufbjörnsson, Lækjartorgi i. —
Opið 1—4.
Hállsaiitniir
Lokaslíg 5.
Gluggahreinsun og loftþvott-
ur. Sími 1781.
Maður með trjefót sat í járn-
brautarklefa anc^pænis
forvitnum náunga.
Sá f orvitni spyr: — Hvern-
ig vildi það til, að þjer mistuð
fótinn? Var það í ófriðnum?
— Nei, svaraði maðurinn.
—- Á verkstæði?
— Nei.
— Járnbrautarslysi?
— Nei.
— Sprengingu?
— Nei.
— Þjer hafið kannske dottið á
Oraviðgerðir afgreiddar fljótt svelli?
og vel af úrvals fagmönnum: — Nei.
hjá Árna B. Björnssyni, Lœkj- _ Hvernig mistuð þjer þá fót
artorgi. inn?
r~~~~ 7 7~“ 7,7 77 i Sá einfætti hvesti
Otto B. Arnar, löggiltur ut-
varpsvirki, Hafnarstræti 19. —
Sími 2799-. Uppsetning og við-
gerðir á útvarpstækjum og loft-
netum.
Sokkaviðgerðin, Tjarnargötu
10, gerir við lykkjuföll, stopp-
ar sokka, dúka o. fl.r fljótt, vel, daginn
ódýrt. Sími 3699.
augun a
spyrjandann og sagði síðan:
; — Mig dreymdi eina nótt, að
jeg væri hnndur, en fóturinn væri
sviðafótur, og jeg át hann.
Talið fjell níður.
*
f blaði einu í Bergen birtist um
svohljóðandi aðvörun:
! Dyhwad Brokmann talar í út-
j varpið á þriðjudagskvöldið kl.
j 22.40. Mnnið að loka útvarps-
tækjum yðar í tæka tíð.
*
Páfínn et að láta gera fjarsýn-
Borðið í Ingólfsstræti 16. —jisstöð í páfagarði. Marconi sjer
Sími 1858. , um Þettó-
#
Ef þú ert svangur, farðu á j Þýsku járnbrautirnar eru nú
Heitt & Kalt. Ef þú ert lystar- farnar að nota sjerstaka útsýn-
lítill, farðu á Heitt & Kalt. ! isvagna með glerþökum, svo að
Mikill og góður matur á Heitt farþegarnir geti litið betur í
& Kalt. Fyrir lágt verð. j kringum sig þegar þeir ferðast.
— Ilvað hefir komið fyrir
gamli vinur. — Á jeg ekki að
fyl&ja þjer heim?
— Nei, jeg kem að heiman!
— Og þetta kallar þú ást,
Anna! Nú höfum við setið hjer
saman í tvær stundir og þú liefir
ekki tekið eftir að jeg hefi skift
hárinu í hinum vangannm.
*
— Ert það þú, sem hefir gefið
Nonna þetta hláa auga?
— Nei, augað hafði hann áð-
ur, en jeg setti bara litinn á það.
*
f Ameríku er menn farnir að
matreiða hafragraut á þann hátt,
að þykkur grauturinn er skorinn
í sneiðar, frystur og fram.reiddur
þannig.
*
Kanadamaður einn af sænskum
ættum, Gösta Odelmark að nafni,
lagði af stað í opnum bát frá
Kanada snemma í júlí austur yf-
ir Atlantshaf. Snemma í ágúst
kom hann lieilu og höldnu til Az-
oreyja.
*
Gesturinn: Hvernig stendur á
því, að allir veitingaþjónarnir
hjer ern sköllóttir ?
Gestgjafinn: Það er með tilliti
til þess, að hár af þeim geti ekki
farið í súpuna.
*
f Berliugatíðindum er sagt, að
Danir hafi í ár fengið 3 milj. kr.
meira í tekjur af erlendu slcemti-
ferðafólki en í fyrra.
I Spírella. Munið eftir hinum
þægilegu Spírella lífstykkjum..
Til viðtals daglega kl. 1—3.
síðd. Guðrún Helgadóttir, Berg-
staðastræti 14. Sími 4151.
I Hlín fáið þjer ódýrustu og^
smekklegustu, peysurnar,bæði á
börn og fullorðna. Prjónastofan
Hlín, Laugaveg 10. Sími 2779.
Nýir kaupendur að Morgun-
blaðinu fá blaðið ókeypis til
næstkomandi mánaðamóta.
Tek að mjer smíði á allskon-
ar húsgögnum. Harald Wendel,
Aðalstræti 16.
Friggbónið fína, er bæjarins
besta bón.
Kensla í notkun bifreiða,
undir minna og meira próf,.
sími 3805. Heima kl. 5—7. —
Zophonías.
Jón hafði fengið ljeða bók í
Alþýðubókasafninu.
— Mikil djeskotans vitleysa er -
þetta, sagði hann, þegar hann
var komiim nokkuð fram í bók-
ina. Svona bók ætti enginn að
lesa.
— Nú, hættu þá við hana, sagði
kona hans.
— Er það nú vit! Jeg sei*
horgaði 25 aura fyrir lánið!
BTHEL M. ÐBLL:
ÁST OG EFASEMDIR 5Q.
Stpllu og studdi hana. „Ralston hefði ekki átt að
kræða þig svona. Hann er als ekki veikur“.
En alt í einu varð honum ljóst, að hún átti við alt
annað en hann. „Kæra Stella, er það drefcigurinn, sem
er veikur?“, spurði hann.
Titringur fór um hana. „Já, hann fekk hræðilega
síæmt kast í nótt, og Ralston majór sagði. — Ó,
Tdnimv, af þá vissir, hvað hhnn sagði. Hann bjó mig
vaýlega isidir það, að jeg gæti átt von á því að miss*
haain. Hann er eitthvað óeðlilega skapaður“.
„Sagði Ralston þetta?“, spurði Tommy feimtraður.
„Nei, hann sagði Bernard það, en jeg píndi Bernard
til þess að segja mjer sannleikann. Jeg held líka, að
hann hafi talið það rjettast, *að jeg fengi að vita
það. Ralston major sagði við hann, að það væri ekki
óskandi, að barnið lifði. Það væri best fyrir drenginn
að fá að deyja“.
„Kæra besta Stella mín, þetta er mjög hryggilegt“.
„Æ, Tominy, hann var það eina, sem jeg átti eftir“.
Tommy reyndi stöðugt að hugga hana. Svo sagði
hann hikandi:
„Gætirðu ekki hugsað þjer að biðja Everard að
koma aftur
„Nei! Aldrei!“, sagði hún fljótt og ákveðið. „Hvern-
ig getur þjer dottið í hug að nefna slíkt? Þú veist,
að það getur aldrei komið til mála“.
„Hann er besti maður sem til er“, svaraði Tommy í
sannfærandi róm. „Hlustaðu nú á mig, góða mín! Jeg
veit, að útlitið er svart sem stendur, svo svart, að
hann neyðist ef til vill að sækja um lausn. En þrátt
fyrir það held jeg fast við það, að hann er prýðis-
maður. Jeg var ekki þeirrar skoðnnar í fyrstu, en jeg
veit það eitt, að jeg ber fullkomið traust +il hans nú.
Mjer leið hræðilega illa meðan jeg fór þá villu vegar,
en nú er jeg aftur búinn að fá heilbrigða skynsemi,
og jeg fór til hans, til þess að segja honuin það. Við
töluðum hlátt áfram um lilutina, og þó að hann tryði
mjer ekki fyrir neinum leyndarmálum — og jeg fór
þess heldur ekki á'leit — bundumst við aftur vináttu-
böndum — og nú er alt orðið okkar á milli eins og
það áðnr var“.
Það leyndi sjer ekki að Tommy var feginm, og hann
var rwestum hreykinn í rómnum. En Stella hörfaði frá
honum með hálfgerðu ógeði. „Það er öðru máli að
gegna með þig, Tommy“, sagði hún. „Karimenn hafa
aðra skoðun á þessháttar málum en konur, þið sjáið
ef til vill einhverja afsökun — mildandi kringnmstæð-
ur — þó jeg geti ekki sjeð hverjar þær ættu að vera.
En jeg er alt of þreytt, til þess að tala um það nú, þú
afsakar, kæri Tommy. Jeg get ekki vesrið þjer sam-
mála, mjer'finst riæstam eins og jeg sjálf Þjafi drýgt
ófyrirgefdhlega synd. Kannske verður barnið tekið frá
mjer þess vegna. Bernard segir að vísu, að það sje
ekki þess vegna — en hann er líka karlmaður“.
Hún bandaði með hendinni, eins og hún vildi hrinda
einhverju ógeðfeldu frá sjer, og Tommy sárkendi í
brjósti um hana. „V^alings Stella“, sagði hann og tók
báðar hendur hennar á milli slnna. Jeg ætti víst ekki
að dvelja hjer og halda fyrir þjer vöku. Þú þarft
vissúlega að hvíla þig“.
Hún hallaði sjer upp að honum. „Þú ert mjög góður
við mig, Tommy“, sagði hún. „Ekki veit jeg hvað jeg
myndi gera, ef jeg hefði ekki þig og Bernard“.
„Hvar er sá góði vinnr okkar?“, spurði Tommy.
„Jeg held að hann sje að vinna inni í herbergi sínu.
Hann er ekki vanur að fara langt frá húsinu“.
„Jeg ætla að fara inn og rahha við hann“, sagði
Tommy. „En þú verður að lofa mjer því, að taka inn
svefnduftið, sem Ralston gaf þjer, og leggja þig til
hvíldar. Gerðu það fyrir mig“.
30. kapítuli.
Daginn eftir fór Bérnard til Ralston, til þess að vita
hvernig Tessu liði. Sjer til slielfingar fann hann telp-
una úti á veröndinni, föla og grátbólgna. í fanginu
hjelt hún á köldu og stirðn líkinu af Scooter. Dýríð
var með sár á höfðinu og kjóll Tessu var allur ataður
í blóði.
Hún kastaði sjer í fangið á Bernard í örvæntingar-
æði.
„Mamma er húin að drepa Scooter“, stundi hún.
„Hún slepti sjer af bræði yfir því að hann hafði hlaup-
ið inn í stofu til hennar, og jeg gat ekkj náð í hann.
Hún kastaði stóru brjefapressunni á eftir honum, og
nú er hann dáinn. Ó, hve jeg get hatað hana. Hún
hefir altaf veriS vond við mig. Kæri Bernard fræyidi
þú verður að lijálpa mjer“. Tessa æpti síðustu orðin
hátt og gráthólgið andlit hennar var afskræmt af sorg
og sársauka. Beynard gerði alt sem hann gat tii þess-
að hugga barnið, en það var svo æst í garð móður
sinnar, að honum gekk erfiðlega að stilla haua. Þegar
hún var búín að gráta út í faðmi hans kom yfir hana
ainhver dauðans deyfð, sem gerði Bernard óttasleginn.
Frú Ralston var ekld heima, en tíl allrar hamingju
kom Ralston majór heim rjett í þessu. Hann iaut
niður að Teesu og ávarpaði hana með nokkrum vin-
gjarnlegum orðum. En þegar honum varð litið framan
í 'barnið varð honum hverft við.
„Þetta er ekki alt með feldu. Yið verðum að koma.
lienni í rúmið sem fyrst. Hvar er stúlkan?11
Hönd Tessu hjekk máttlaus niður og það var eins
og telpan svæfi, en þegar Bernard tók hana upp, tók
hún utan um háls hans og hvíslaði: „Góði frændi,
vertu hjá mjer, þú mátt ekki (fara frá mjer“.
„Nei, það skal jeg ekki gera, vina mín“, sagði hanm
hughreystandi.
Stúlkan fanst hvergi, og hún hefði heldur ekki get-
að gert mikið til þess að lmgga Tessu, eins og á stóð.
Enginn mátti snerta hana nema Bernard. Læknirinn
var mjög alvörugefinn á svip, meðan Bernard háttaði
hana og har hana inn í svefnherbergið og að lokum
tók hann upp lítið meðalaglas og sagði lionum hvernig
Tessa ætti að taka meðalið inn.
Þegar Tessa var sofnuð, eftir að hafa tekið hið ró-
andi lyf, fór Bernard til Ralston. „Viljið þjer ekki
segja mjer hreinskilnislega, hvort ástæða er til þess
að óttast um barnið?“, spurði hann.
„Maður er aldrei öruggur um harn eins og Tessu“,
svaraði hann. „Og í raun og veru er það glæpur aS
láta liana vera í þessu loftslagi á uppvaxtarárum sín-
um. Jeg held helst, að það sje hjartað, sem sje bilað,
og taugar hennar hafa smátt og smátt eyðilagst af
meðferð móður hennar. Það sem hún þarf fyrst og;