Morgunblaðið - 20.10.1936, Blaðsíða 4

4
___
M 0 B L AB
KVElÍDJÓÐin OG~
Þriðjudagur 20. ofct. 1936L
HEIMÍÍÍN —
Að hekla og prjóna
er aðalhandavinna
nútímakonunnar.
Vjer höfum þegar áður haft
orð á því, hve mikið sje
að því gert að prjóna um þess-
ar mundir. Alskonar prjónaðar
flíkur eru í hæstu tísku, alt frá
instu nærfötum til ystu utan-
yfirhafna. Það má segja, að að-
al handavinna nútíðar konunn-
ar sje að prjóna.
En það er líka töluvert að
færast í tí'sku að hekla. Stúlk-
urnar eru farnar að hekla sjálf-
ar, blúndur á nærföt sín, og
ýmsir aðrir fallegir smáhlutir,
sem eru heklaðir heimafyrir
sjást nú víða, svo sem dúkar,
„serviettur“, kragar o. m. fl.
Heklaðir kragar.
Nýtísku heklaðir kragar.
í brúðarskarti. Cti að ganga.
TÍSKAN 1936

'ás+Mý
m
I dag birtum við góða fyrir- prjónaðar peysur.
mynd af tveimur nýtísku krög-1 Til þess að þeir beri sig vel,
um, sem eru heklaðir úr ljóbláu er gott að vinda þá upp úr syk-
gerfisilki. Eru þeir ljómandi \ urvatni á rÖngunni með heitu
fallegir, bæði við kjóla og hand- járni.
MeisnaprfÓKiuð peysa. /
. .Þá birtum vjer og uppskrift
af mjög svo snotri, handprjón-
aðri peysu, sem er stæling á
sjómannspeysu.
Peysan er prjónuð á hring-
prjón nr. 3 Yz, úr grófu marínu-
bláu bandi. Stærðin er nr. 42.
UPPSKRIFT.
Bekkurinn:
140 lykkjur eru fitjaðar upp,
og prjónaður 7 cm. breiður
bekkur — 1 rj .og 1 brugðin —
til skiftis.
Frá bekknum og upp að
handveg er aukin í 1 lykkja
á 8. hverjum prjóni.
Þegar búið er að prjóna
bekkinn neðan vlð, prjónar
maður fyrst venjulegt, sljett
prjón, 8 cm. breitt, og síðan
byrjar munstrið.
Munstrið:
Eins og myndin sýnir, eru
þrjár munstur raðri, en á milli
þeirra er 6 cm. breiður bekkur
sljett prjón.
Munstrið sjálft er: 6 prjónar
perluprjón, 4 prjónar rjett
prjón og 14 prjónar þannig: 2
prjónar 2 1. rj. — 2 br., og 2
prjónar 2 br. — 2 rj. og þann-
ig til skiftis, þá 4 prjónar rjett
og að lokum 6 prjónar perlu-
prjón.
Þetta var munstrið.
Handvegur:
Á miðjum öðrum munstur-
bekknum er byrjað að taka úr
-fyrir handveginn.
Lykkjurnar eru færðar á
beina prjóna, og framstykki og
Látleysi og smekkvísi í klæða
burði er ávalt hið falleg-
asta, hvort sem er utan eða
innan liúss.
*
Tökum t. d. brúðarlcjólinn,
afturstykki prjónað áfram sitt
í hvoru lagi.
Sín hvorum megin eru tekn-
ar úr 4 lykkjur fyrir handveg-
inn.
Þegar búið er að prjóna efsta
munsturbekkinn, endar maður
með 6 prjónum slj. prjóni.
Framstykki og afturstykki er
sett saman á öxlunum, en 70
lykkjur eru ætlaðar fyrir krag-
ann.
Kraginn:
Kraginn er prjónaður á hring
prjón: 1 rj. — 1 br., 12 prjónar
als.
Er kraginn hafður svona víð-
ur, til þess að hægt sje að hnýta
silkiklút um hálsinn og stinga
endunum niður undir peysuna.
Ermarnar:
Á ermarnar eru fitjaðar upp
50 lykkjur, og síðan prjónaður
3ja cm. breiður bekkur, 1 rj. —
1 brugðin, síðan 4 cm. sljett
prjón, og því næst koma munst-
urbekkirnir, sem eru prjónaðir
eins og lýst hefir verið á peys-
unni sjálfri, með 6 cm. slj.
prjóni á milli.
Þegar búið er að prjóna ann-
an munsturbekkinn, er haldið
áfram með venjulegu slj.
prjóni, og byrjað að taka úr.
Er tekið úr sitt hvorum megin á
þeim 35 prjónum, sem eftir eru,
þannig, að ermin passi í hand-
veginn.
Best er að sníða pappírsermi
og prjóna eftir henni.
sem myndin hjer fyrir ofan sýn-
ir. Hann er gott dæmi upp á
brúðarkjólinn 1936.
Það, sem aðallega einkenn-
ir hann er, hversu íburðarlítili
og hreinn í línum hann er, en
engu að síður munu allir sam-
mála um, að hann er fallegur
á að líta.
*
Sjálfur er kjóllinn úr hvítu,
þykku „cloqué“, en það sem að-
allega gerir hann viðhafnar-
mikinn, eru hinar víðu og
skínandi satin-ermar. Blómin á
öxlinni og brúðarslörið hafa
auðvitað líka mikla þýðingu í
þá átt.
*
Án slörsins er kjóllinn hent-
ugur kvöldkjóll, því að það
tíðkast einmitt mikið nú, að
kvöldkjólarnir sjeu með löng-
um ermum; og eru þær oft aðal-
prýðin á kjólunum.
*
Það sjest og á mörgum ný-
ustu samkvæmiskjólunum, að
langar klaufir eru skornar upp
í pilsin að neðan.
*
Hvað vetrarkápuna snertir,
þá er „persianer" aðal tísku-
skinnið í ár. Það hefir þá kosti,
að lí'tið fer fyrir því og það er
mjög fallegt á að líta. En sá er
ókosturinn, að það er dýrt. —
Astrakan er því mikið notað í'
þess stað, eða önnur skinn, sem
svipar til þess.
*
Vetrarkápurnar eru flestar
breiðar um herðarnar, svo að
mjaðmirnar sýnist sem mjóst-
ar, en það fæst annaðhvort með
því að láta vatt í axlirnar, eða
,hafa kragann á kápunni —
í hvort sem hann er ú"r skinni eða
efninu sjálfu — vera þannig 1
sniðinu, að hann nái út fyrir
axlir.
-x-
Hjer fyrir ofan birtum vjer
mynd af svartri vetrarkápu, er
uppfyllir til hlítar kröfur tísk-
unnar. Hún er óbrotin en
smekkleg, með „persianer“-
kraga, sem legst í fellingar um
herðarnar, og um mittið er
belti, úr sama efni og kápan,
með snoturri spennu að fram-
an.
M U N I Ð
— — — að fitublettum er
hægt að ná úr flaueli með því
að nudda þá með rýju, vættri í
terpentínolíu.
*
--------að skór úr slöngu-
skinni mega helst ekki standa
á mjög köldum stað, þar eð það
er slæmt fyrir skinnið. Til þess
að það haldist mjúkt, er gott
að nudda það endrum og eins
upp úr ricinusolíu eða glyserini.
*
— — — að vota skó má
aldrei setja til þerris of nærri
ofninum, þar eð skóleðrið
skorpnar við það. Skófatnað er
best að þurka í vindsúg eða
öfnum hita. Prentbrjefi er troð-
ið í skóna, á meðan þeir eru
að þorna.
*
--------að hægt er að víkka
út hanska, þó þeir sjeu heldur
litlir. Þeir eru lagðir inn í vott
vlæði, svo að þeir gegnumblotni,
og má þá hæglega teygja þá
svolítið út.