Morgunblaðið - 16.11.1937, Blaðsíða 6

6
Þriðjudagur 16. uór. 1937*
ÞEIR nota rjetta
olíu, sem nota
SHELL
Verksmiðjuhlutafjelag í Reykjavfk
sem stofnað var á þessu ári og hefir rekið framleiðslu
síðan 1. júní 1937, hefir ákveðið að auka hlutafje sitt
úr kr. 80.000.00 upp í alt að kr. 100.000.00 til þess að
geta haft svo mikið af hráefni og tilbúnum vörum
fyrirliggjandi, sem reynslan þegar hefir sýnt að nauð-
synlegt er.
Rekstursreikningur fjelagsins frá 1. júní til 1.
okt. 1937 hefir sýnt að framleiðslan hefir borið sig.
Fjelagið hefir falið mjer að gangast fyrir söfnun
hlutafjárins, en núverandi hluthafar hafa þegar skrif-
að sig fyrir kr. 5000.00 af aukningahlutunum.
Hlutabrjef fjelagsins hljóða á nafn og eru að upp-
hæð kr. 1000.00 og kr. 100.00.
Kaupendur að aukningahlutum taka þátt í út-
komu ársins 1937 á sama hátt og stofnendurnir.
Frekari upplýsingar um nafn, rekstursyfirlit og
yfirlit yfir hag fjelagsins, geta þeir fengið hjá mjer
er kynnu að hafa hug á að kaupa aukningahluti í
fjelaginu.
Reykjavík, 6. nóvember 1937.
Lárus Ffeldsfed,
hæstarjettarmálaflutningsmaður.
Nýtísku steinhús.
Nýtt steinhús í Austurbænum, með öllum nýtísku þæg-
indum og alt í fyrsta flokks standi, er af sjerstökum
ástæðum til sölu nú þegar. í því eru 7 íbúðir, 2 herbergi
og eldhús hver, kerbað í 6 íbúðum. Ársleiga er kr. 8040.00.
Talsverð útborgun. Lysthafendur sendi nöfn og heimilis-
fang innan 3ja daga til Morgunblaðsins, auðkent „Húsa-
kaup án milliliða“.
MORGUNBLADIÐ
Áttræð:
Irú Ásthildur
Thorsteinsson
Frú Ásthildur Thorsteinsson er
áttræð í dag. Hún er nú til
heimilis að Lundi í Mosfellsdal
hjá Gyðu Briem dótturdóttur sinni
og manni hennar, Guðmundi Þor-
kelssyni kaupmanni.
Frú Ásthildur á yfir viðburða-
ríka æfi að sjá. Hún er með mik-
ilsvirtustu núlifandi konum þessa
lands. Og mikill 'er ætthogi henn-
ar orðinn. Hún er nú langamma
12 barna.
Fáar munu hjálpfúsari eða fleiri
góðverk hafa unnið, fáar verið
stórgjöfulli en hún meðan hún
miðlaði af ríkidæmi sínu vestur á
Bíldudal. Samt verður hún mörg-
um ennþá ógleymánlegri vegna
óvenjulegrar skapgerðar. Svo mik-
ill er hlýleiki í viðmóti hennar,
að það vermir alla. Svo mikið er
fjörið, að öllum verður ljettara í
skapi er þeir tala við hana. Svo
nákvæmt er minni hennar, að hún
man alti er á daga hennar hefir
drifið, og í frásögur er færandi.
Hún er einstök kona.
Það er óhætt að fullyrða, að í
öllum hjeruðum þessa lands eru
fleiri eða færri, sem hafa kynst
mannkostum frú Ástthildar Thor-
steinsson og með þakklátum huig
óska henni til hamingju á átt-
ræðisafmæli hennar, og eigi síst
þeir, sem muna hana frá þeim ár-
um, er maður hennar, Pjetur J.
Thorsteinsson, reisti Bíldudal svo
að segja frá grunni, og rak þar
þá stórfeldustu útgerð sem þekst
hafði þar um slóðir. En húsmóð-
irin á þessu stærsta heimili lands-
ins, með sinn mikla harnahóp, var
sem umhyggjusöm móðir fyrir þau
iiundruð manna sem höfðu atvinnu
sína og lífsframfæri við fyrirtæki
hins stórhuga og framkvæmda-
sama manns..
Þó frú Ásthildur mégi í ýmsu
muna tvenna tímana, er hún átt-
ræð sú hin sama og menn þektu
hana fyr. Lífsfögnuður hennar,
birtan í sálu hennar hefir lýst
henni gegnum hverskyns mótiæti
síðari ára. Vel er það, þegar slík-
ar konur verða formæður fjöl-
mennra ætta.
Gistihúsið Valhöll á Þingvöllum
verður opið í vetur, — aðallega
vegna skíðafólks og skautafóíks.
Húsið er hitað og raflýst. (FTJ.).
Sjómannakveðja. Lagðir af stað
áleiðis til Bnglands. Kveðjur.
Skipverjar á 8urpri.se.
Minningarorð um Samúel
Jónsson trjesmíðameistara
Samúel Jónsson trjesmíðameist-
ari andaðist eftir nokkurra vikna
legu að heimili sínu, Skólavörðu-
stíg 35, hinn 4. þ. m., fullra 73
ára að aldri. Hann var fæddur 18.
sept. 1864 að Brattlandi í Vestur-
Skaftafellssýslu, en það er aust-
astur hær á Síðu, og nú í eyði.
Foreldrar hans voru Jón bóndi
Pálsson og fyrri kona hans Krist-
ín Jónsdóttir, þá búandi á Bratt-
landi, en síðar á Hunkubökkum í
sömu sveit; þar bjó Jón mestall-
an búskap sinn, og var talinn
hinn nýtasti maður, gestrisinn og
vinfastur. Á Hunkubökkum ólst
Samúel upp fram að tvítugu og
22 ára gamall kvæntist hann (21.
okt. 1886) Margrjeti Jónsdóttur
frá Leiru undir Eyjafjöllum,
systur Sveins trjesmíðameistara
Jónssonar. Margrjeti misti hann
20. ágúst 1932, eftir 46 ára sam-
búð, og hafði þeim orðið 3 barna
auðið; er eitt þeirra á lífi, Guð-
jón prófessor og húsameistari rxk-
isins, en tvær dætur þeirra Ijet-
ust á æskuárum (13 og 19 ára
gamlar), báðar sama árið (1907).
Sá þungbæri og sviplegi missir
sýndi það best, hversu mikilli
skapfestu himi ljettlyndi og glað-
væri maður var gæddur — og um
liúsfreyjuna var ekki að efast í
þeim efnum. í annað sinn kvænt-
ist Samúel Margrjeti Einarsdóttur
(1934), og lifir hún mann sinn.
TJm tvítugt var Samúel, er hann
rjeðst til trjesmíðanáms á Eyr-
arbakka hjá Jóni Þórhallasyni,
föður sjerar Gísla, síðast prests
að Mosfelli í Grímsnesi. En 1890
fluttust þau hjón búferlum að
Eyrarbakka og bjuggu þar til
1901, er þaxi fluttust til Reykja-
víkur og dvöldust þar æ síðan.
Það mun óhætt að segja, að þau
hjónin hafi byrjað búskap siim
með tvær hendur tómar, en stór-
hugur Samúels og ráðdeild og
atorkusemi þeirra beggja hjeld-
xxst svo vel í hendur, að bú þeirra
blómgaðist vel, einkum þó hin
síðari árin, og munu þau hafa
orðið allvel efnum búin að lok-
um. Gestrisni þeirra og alvið er
alkunn.
Samúel var náttúruhagur vel,
svo að völund mátti kalla, og á
Eyrarbakka smíðaði hann, á
fyrstu árum sínum þar, hljóðfæri
(organ) með nótum og öllu sam-
an. En hagurinn var þröngur á
þeim árum, og seldi hann hljóð-
færið (fyrir 70 kr. ?) Áma bónda
Eiríkssyni að Fossnesi í Hreppi,
og mun það enn til; þóttist hann
þar hafa verslað vel! Önnur 3
hljóðfæri smíðaði hann síðar og
'seldi öll, og hafði ekki annað
fyrir sjer við smíðina en hljóð-
færi eitt á Bakkanum. Mörg hús
reisti Samúel, og sum með inn-
anstoliksmunum, því að hann var
fjölhæfur smiður, eins og reynd-
ar tíðkaðist í þá daga. Kirkjur
smíðaði hann 6 (Reynis- og Skeið-
flatarkirkjur í Mýrdal, Grafar-
kirkju í Skaftártungu, Ólafsvalla-
kirkju á Skeiðum, Hrepphóla-
kirkju í Ytra-Hreppi og Kot-
strandarkirkju í Ölfusi). Nemend-
ur (lærlinga) hafði hann 18 alls,
og mixn það þykja óvenjumikið.
Hann var hamhleypa til vinnu og
vann oft dag og nótt. Má búasl
við, að sveinum hans hafi á stund
um þótt allvel á eftir rekið, i
skorpunum, og myndi fæstum öðr-
um hafa tjóað slíkt áframhald, eia
allir urðu hinir að tölta í hælinn,
ef Samúel fór fyrir, og mátti hann
vist mest þakka þetta ósjerhlífni,
atorku og árvekni sjálfs sín, lip-
urð sinni og ljúfmensku, ásaml
einstakri umhyggjusemi þeirra
hjóna beggja um hag og vellíðan
nemendanna. Sjálfur gat hann
ekki óvinnandi verið og af vinn-
urmi hafði hann sína óblöndnustu
gleði, og fram að banalegunxxi
fjell honum ekki verk úr hendi,
svo að telja mætti; sást hann
ganga til vinnu sinnar jafnhratt,
hvort sem sækja varð móti brekkxx
eða undan. Það xnætti reyndar
öllu heldur segja, að hann hlypi
eða stykki við fót sjer; svo var
það og síðustu sporin, er hann
gekk.
Þótt Samúel færi ungur a£
æskustöðvunum og hefði alið
mestallan aldur sinn (eða hátt á
fimta tug ára) annarsstaðar, var
hann þó altaf ®ami Skaftfelling-
urinn, og fornvinirnir þaðan og
afkomendur þeirra voru honum
ætíð kærkomnustu gestirnir.
Hann var hið mesta nettmenni
ásýndum og x verkum síhum, og
víst er um það, að hjartfólgnast
var honum það lof, sem hans eig-
in verk báru honum. Slíkum
mönnum má trúa fyrir hverjum
þeim starfa, sem þeir vilja aS
sjer taka.
Skaftfellingur.
A5 Lðobergi

verður fyrst nm siim aðeins •
farið kl. 8.30 árd. og 4 síðd. •
frá Lækjartorgi, en þaðan 45 J
mín. síðar. J
•
SfrætisTagnar *
Reybfavíkur h.f. •

Jðrð
|
y
Ý
v
I
I
t
I
1
r
9
?
❖
,*♦ >:« *$» .:*****c*.:**:* •:»*:* *:♦*:**:» »:* •:* *:**^*?
mjög hæg, með stóru og góðu
vjeltæku túni, í grend við
Akranes, fæst keypt og til
afnota í n.k. fardögum. Uppl.
í síma 4003.