Alþýðublaðið - 11.06.1958, Qupperneq 3

Miðvikudagutr 11. júní 1958.
Alþýðublaði3
3
Alþýöublaöið
Útgefandi:
Ritstjóri:
Fréttastjóri:
Auglýsíngastjóri:
Ri tst j ór narsímar:
Auglýsingasími:
Afgreiðslusími:
Aðsetur:
Alþýðuflokkurinn.
Helgi Sæmundsson.
Sigvaldi Hjálmarsson.
Emilía Samúelsdóttir.
14901 og 14902.
1 4 9 0 6
1 4 9 0 0
Alþýðuhúsið
Prentsmiðja Alþýðublaðsins. Hverfisgðtu 8—10.
UM SÍÐUSTU HELGI sat á rökstólum hér í Reykjavík
þing stéttarsamþands barnakennara. Gerðj þingið að venju
margar ályktan.r, bæði varðandi stéttarmiál og skólamál
almennt. Vafalaust mun almenningur ekki veita þessum
rr.iálum verulega athygli, enda mörg þing háð um þetta leytj
og margs konar ályktanir á þeim gerðar. Samt er það svo,
að fáar stattir munu eiga jafnmik.l bein og óbein skipti við
tfólkið í landinu og barnakannarar, og er því ekkj úr vegi
að vekja athvg.i á þeim málum, sem ráðstefna þeirra fjall-
ar um.
Mjög er bað á orði haft, hve íslenzka bióðin eyði
ínikiu fil skólamiála, og sízt ber að íieita þvá, að mikið
fé fer til skólabygginga og rekstrar hlrina ýmsu skóla.
Aimenuirtgur má því ekkj vera andvaralaus um þessi
cfni, en bnr verður a.ð fara saman skilningsník gagn-
rýni og velviljaðar ábendingar, ef vel á að fara. Árangur
af skálastarfi verður aldrei í tölum talinn né heldur á-
kveðinn, 'fastmótaður mælikvarði á hann lagður. Því er
ailtaf hætt við. aS fólki vaxi í a.ugum kostnaður við svo
bókhaldslaust starf á þessari reiknings. og gialdelsku
öld.
Eitt hcfuðverkefnj kennaraþingsins var menntun kenn-
ara og kennaraskólinn. Enginn efi er á því, að bæðj þessi
msl eru næsta m.kilsverð í skólamálum landsins í dag.
Stæiri skólar cg meira fjöl'bvli heimtar færari kennara
,’Og betri acioúnað í star.fi. Sierstaklega þarf að miða að sér-
bsefingu kennara á barnaskólstiginu. Hinggð til hefur allt
of lítið verið gert að því að sérlhæifa lestrarkennara <vg alla
þá, sem kennslu yngri barna hatfa með höndum. Það er
vitað miál, sð misjafnlega vel liggur fyrir kennurum að
leggja undirstöðu að hlnum almennu greinum, lestri, skrift
®g reikningi, en höifuðverkefni barnaskóla hlýtur jafnan
að teliast, að börn.n fái ssémilega leikni í þessum þrem.
gre.num. önnur atriði koma bá að meira eða mdnna' leyti
af sýálfu sér. Hér um gildir bckstaflega hið vel kveðna:
•„Varðar rnest til allra orða, undirstaðan sé ráttlig funidin.“
Nú kynnu ir.im ,að á’íta, að nokkurn veginn hver sem
vær} gæti s gt kr’Ikkum f!! í bessum undirstöðugreinumi.
En þaffi er síður en svo. Enginn vafi cr á því, að það er
miki'ð var.I :rk að standa frammi fvrir 20—30 barna
bekk og víkia áhuga þeirra og vísa foeim brautina á
byrjun-arstiginu. Margt það, sem aflaga fer í skólastarf-
inu, á efalaust rót s-ína að rekia til þess, að skortur
cr á sérhæfum og áhugasömum kennurum ti’ þsssarar
byrjunarkeriiislu. Þetta er ekk.i sagt til að áfellast einn
eða neinn, heldur til að uridirstrika þá santþykkt kenn-
araþingsins, ,,að kmn.ið verðj á kjörfrelsi og sérhæfingu
í náfflj í kennaraskólanuni, m. a. í byrjendakennslu“.
Margt hefur ver! 5 ritað og rætt um kennarskóla lands-
ins á undanförnum árum, enda ærin ástæða til. Þar er
atlur aðbúnaður, húsakostur og olnbogarými af svo skorn-
um skammti, að tll skammar er fyrir þióðina. Er því gleði-
legt til þass að vita, að mienntamlálaráðíherra virðist áfcveð-
inn að beita sér fyrir byggingu nýs kennaraskóla sem
fyrst. Er s.ízt vanbörf á, og naumast vanzalaust, hve miálið
hefur lengi legið í deiglunni. Ekkj skiptir svo ýkjamiklu
málj .fy-rir fræðslumál þjóðarinnar, hvort skólinn veitir
stúdentspróf, þótt æskilegt væri. Hitt er og verður a5al-
atriðið, að hann. finni' og rhennti hæfa kennara og laði
þau ungmenn; til starfa í skólum landsins, sem þar koma
að sem mestu gagni. Við öll störf ér áihugi og árvekni nauð-
synleg, en ekkert starf heim.tar meira í þessum efnum en
kennslustarfið. Og þegar þess er gætt, að skortur góðra
kennara er sennilega eitt-aðalvandamálið í fræðslumálum
þjcðarinnar um þessar mundir, er ekki úr vegi að vekja
alveg sérstaka athygli á vali og undirbúningsmenntun
kennaraeifna.
H'ér hefur aðeins verið mlnnzt á tvö mál, sem kennara-
þihgið fjallaSi um, þótt full- ástæða væri til að ræða fleiri.
ÞeSsj1 m'ál eru rædd hér fyrst og fremst af því, að forráða-
menn og allur almenningur verða iafnán að vera sér þess
fyllilega mieíívútandi, að skólamálin eru vandasöm og við-
kvæm, en þó svo - mikilsverð, að enginn getur l'átið sér í
léttu rúmi liggja, hvernig þau r'áðast og hvernig þau eru
framkvæmd.
— EG ER STOKK-
HÓLMSKA, gift og á níu ára
dóttur. Maðurinn rninn er
mvndhöggvari, segir Ulla Sall f
ert. Hér er ég alltaf kölluð ung ^1*111
frú og fvrst í stað hélt ég að
það væri ein.skonar hæversku um skrýdd einkennisbúningi
atriði hér á landi að kalla all varðliðs Sameinuðu þjóíanna
ar konur ungfrúr. E<n hvað um og bárum merki þeirrar virðu
það .... | legu stofnunar og frá Nsapel,
Frú Sallert brostir og virð- ! en t-sðan var lagt ur -p í hið
Samtal við Ullu Sallert, sem syngur að-
ist ekki kunna slíkri hæversku
neitt illa. Hún kann vel við
sig 1 Reykiavík og telur reyk-
víska leikhússgesti prýðis góða
áheyrendur. Og þetta virðist
gagnkvæmt eftir aðsókninni að
óperettunni að dæma verður
ekki annað séð en reykvískir
lei'khússgestir kunni vel við
eiginlega frrðalag, flugum við
í kanadiskri herf’ugvél, — ein
hreyflu, -— og bjuggum eftir
það vi'5 cll hin scimu cþægindi
og værum við vsnjulegir hsr-
menr.. Hrevfilhlióíið flúgvél-
innj var til dæmis cdeyft, og
fyrst í stað ætlaði það beinbn
is að æra okkur. f þessari ein-
Kötu og mundu taka undir ósk | hreyflu flugum við síðan lmig
gagnrýnandans í Viín, er hann
valdi umisögn sinni titilimn: —
Kysstu okkur sem oftast, Kata.
Og frú Sallert unir því líka
vel að vera Kata, en það hefur
hún verið bæði í Stokkhólmi,
Ósló. Vín og Reykiavík á fjórða
hundrað sýningarkvöld. Áður
var hún Annie í bandaríska
söngleiknum, „Annie get your
gun“ og upp úr jólum leikur
hún og syngur aðalhlutverkið
í nýium bandarískuin söng-
leik, ,,My fair Iady“, sem að
undanförnu hefur verið sýnd-
ur á Broadway við mjög góða
dóma og frábæra aðsókn.
— Ég hef mi'kla ánægju af
að leika og sýngia í bandarísk
um óiperettuim. Þær krefjaþt
hvorttveggja, leiks og söngls;
efnið er tekið úr veruleika'nuax
og venjulegt fólk, sem kemu'
fram á sviðið. Þetta er gagn
stætt Vínaróperettunum, þa
sem aðalpersónan verður að
minnsta kosti að vera greif
inna og állt byggist yfirleitt á
söngnum og tcmlistmni en leik
urinn er eiginlega aúkaatriði.
Ekki þar fyrir að ég hef sungið
hlutve-rk í mörgurn svokölluð
um Vínaróperettum, til dæmis
aðalhlutverk í Helenu fögru,
Kátu e'kkjunni Zardasfurstainn
ur.ni og Lokavalsinum, í Kátu
ekkjunní og' Zardasfurstainn-
unni samtals urn 250 kvöld.
— Ég hef nefnilega ekki haft
éingongu söngihlutverk með
höndum, heldur hef ég og leik
ið „sönglaus" hlutverk á sviði,
aðalhlutverk í „Kalla ljuset“
eftir Zuckmayer og bandaríska
gamanleiknum, „Fædd í gær“,
— einnig hef ég leikið í Einka
líf eftir Noel Coward. 'Þá hef
ég og leikið í kvikmynd. Og
því er það, að þótt ég hafi síð-
ur en svo á móti því að syngja
hlutverk í eldri óperum og ó-
perettum, þá tel ég mig njóta
mán betur. þar sem bæði er
krafizt söngs og leiks.
Ulla Sallert hefur ekki sung
ið eingöngu í höfuðborgum, —
hún hefur til dæmis líka sung
ið á fleka úti á Rauðahafi í
þrjátíu og sex stiga hita, Þar
söng hún meðal annars „Várma
land du sköna . . . “ eftir æv-
intýralega flugferð vfir Sinaí-
eyðimcrkina. Raunar var allt
það ferðalag hið ævintýraleg-
aseta og frú Sallet l.jómar af á-
huga, þegar hún minnist
þeirra daga.
— Þetta var þegar Samein-
uðu þióðirnar höfðu varðlið á
Ghasaræmunni forðum, en í
því liði voru sveitir frá Skandí
navíu. Og nú voru ráðnir
skandínaviskir “ söngvarar og
leikarar til að heimsækia þess
ar varðsveitir og skemmta
þeim, os vorum við sex saman,
— en e'fcki nema tvær konur,
ég og ncrsk scngkona. Við vor
tók og eilítið að kólna; virtist
því á stundum dálítið undir
hendir.gu komið með lending-
una, en allt gekk vel. Eitt sinn
flugum við 400 km. leið yfir
auc'n og sandöldur, lækkuðum
flugið yfir einhv'erjum dökk-
um díl se.m brevttist smám sam
an í lund tíu eða tólf pálma-
trjáa og stóðu nokkur varðliða
tjöld í skugga þeirra. Þaxna.
Þarng hafðist júgóslavneska
sveitin við. Og aldrei hefur mér
fundist söngurinn úr óperett-
unni, „Annie, get your gun“.
ar leiðir vfir fjöll og eyð' .nerk There is no business like the
ur oo gakk allt slysalaust
— Þeaar til Kairo kom ætl-
a'ði einkennisbúningurinn að
verða ckikur konunum ærið ó-
þægilegur. Það er nefnilega
frægt í Egví-italandi að kcnur í
ísrael ganai klæddar einkenn-
isbúningum, — ofan á allt ann
að. Og fyrir bragðið hélt fólk-
ið í borainni okkur úr því landi
sem það hefur einna minnsta
ást á. oa bióst til ao veita okk
ur viðtökur samkvæmt því.
Okkur var því sá kostur vænst
ur að breyfa ckkur ekki út úr
jeppanum þann tíma, sem við
dvöldumst í borginnj á vegum
fulltrúa Sameinuðu þjóðanna,
er þar höfðu aðsetur sitt, og
fegnastar vorum við því þegar
við vorum kcmnar aftur á loft
í litlu einhreyflunni. Það var
engu f’kara en maður væri
stungir.n rítingsoddum í bakið
þegar Egyptarnir, — einkum
egypsku konurnar, — störðu á
eftir manni þessum tinnu-
svörtu hatursaugum.
— Við' f’úgurn'síðan á milli
allra stöðva SÞ-.varðliðsins á
Chasaræniur.ni, og var hvar
vetna tekið ,með kostum og
kynjuim. Ekki var um neinar
upplýstar lendingarbrautir að
ræða, en vegna hitans þótti ör
uggast að fljúga þegar kvölda
show busniess, eiga betur við
en þegar ég söng hann undiir
pálmatrjánum í bjarma jeppa
ljósanna þarna um kvöldið og
umhverfis okkur var niðmyrk
ncttin og eyðimcrkin ...
— Syðst á odda Gbasaræm-
unnar sem teygir tána út í
Rauðahaíið, hafði sænsku
sveiitinni verið fenginn varð
staður, — og mátti kallast kyn
leg ráðstöfun að setia þá þar
sem hitir.n var óbærilegastur.
Þangað var 900 km. flug yfir
Sinaieyðimörkina, sem er fjöll
ótt mjög og víða allhrikalegt
niður að líta. Þegar við flug-
um út vfir Rauðahafið kivaðst
kanadadiski flugmaðurinn ekki
geta haldið flugvélinni á floti
•nema nokkurt andartak ef svo
illa tækist til að hreyfillinn bil-
aði. ,.En ég skal revna að koin
ast eins nálægt ströndinni og
framast verðu!r unnt og’ þið
skuluð grípa með ykkur svamp
púðana úr sætunum og halda
þeim við barmi’nn um leið og
þið steypi'S ykkur út í sjóinn.
og verður þá auðveldara fýrir
ykkur að fleyta ykkur -i land.
Þið þurfið ekki að óttast þáð
að sjcrinn sé kaldur . . en hins
vegar kvað vera eitthvað ,af
hákarli þar á slæðingi . ” i
Framhald á 8. síðu,