Morgunblaðið - 17.09.1938, Page 8

r
Laugardagur 17. sept. 1938L
MORGUNBLAÐIÐ
Leigubílstjóri einn í hafnarbæn -
um Gdynia í'ann á dögunum
banan á götu. Er hann fór að
gæta betur að kom í ljós, að iun-
an í hýðinu var — ekki ávöxtur
-— heldur ríkismarkaseðlar að upp-
hæð 40.000 mörk. Bílstjórinn af-
íieriti lögreglunni peningana. Er
enginn vafa á því að peningun-
uirj, hefir veríð smygiað út úr
1‘ýskalandi, en smyglarinn tapað
banananum.
★
Kona, nokkuð við aldur, kom á
aðajjárnbrautarstöðina í Kaup-
maHnahöfn sneri sjer að einum
járribrautarþjóninum og sagði:
— Segið mjer maður minn,
fi vaðan fer lestin til Helsingja-
eyrar?
— Þjer skuluð ganga þarna yfir
un^ sagði lestarþjónninn, lestin
yða^ fer frá brautarpalli nr. 5.
— Af hverju kallið þjer það
anána lest, sagði konan. Jeg á ekk-
ert í lestinni, hún tilheyrir ríkis-
járnbrautunum.
Lestarþjónninn sneri sjer við og
horfði með fyrirlitningarsvip á
konuna um leið og hann sagði: !
— Af hverju sögðuð þjer „Mað-1
ur minn“ við mig? Jeg er þó ekki;
maðurinn yðar.
★
Gamlar fiðlur eru, sem kunnugt
er, í geyþiháu verði. Fyrir nokkr-
um árum var seld Stradivarius-
fiðla á uppboði í London fyrir 30
þúsund krónur. Hæsta verð sem
fiðla. hefir verið seld á er fiðla
liins fræga íiðlusnillings, Jan
Kubelik. hún kostaði 180 þús. kr.
★
MÁLSHÁTTUR:
Fljúg ei fyrr en þú ert fjaðr-
aður.
JCaup&ííufuic
Rermilásar í mörgum litum ‘
frá 8 cm. til 75 cm. langir. —
Spennur á frakka og kápur,
kjóla- og káptölur. Hvergij
mcira nje ódýrara úrval. Versl.
Dyngja.
Slifsi og slifsisborðar frá 3.80
stk. Svuntuefni frá 5.63 í svunt-
una. Upphlutsskyrtu- og svuntu-
efni frá 11,25 í settið. Satin í
peysuföt frá 6.75 meter, 33,75
í fötin. Versl. Dyngja.
Silkinærföt 5.30 settið. Silki
bolir frá 2,35. — Silkibuxur
frá 2,75. Undirkjólar 6.75. —
Versl. Dyngja.
Ullartau í vetrarsjöl, 35.00 í
sjalið. Versl. Dyngja.
Kjólaefni og blúsuefni í úr-
vali. Rósuð silkiljereft. Tvistar
í svuntur og kjóla. Versl.
Dyngja.
Ódýrar spennur og „doppur“
á upphlutsbelti. Versl. Dyngja.
Kaupi ýmsar gerðir af glös-
um og krukkum frá 30 grömm
og stærri. Stútvídd sje um 2 cm.
eða meira. Veitt móttaka dag-
lega frá kl. 5—8 e. h. hjá Ing-
vari Árnasyni á Lokastíg 16.
Lítil kolaeldavjel og ofn óslc-
ast keypt. A. v. á.
Notuð svefnherbergishúsgögn
til sölu ódýrt. Upplýsingar í
síma 2847.
Rykfrakkar, langbestu kaup-
in í bænum. Vesta, Laugaveg 40
Afar fjölbreytt úrval af peys-
um, vestum og úti og innifötum
barna. Vesta, Laugaveg 40.
■■ - - - i
Tölur, hnappar og spennur, |
mjög fjölbreytt úrval. Hvergi!
Iægra verð. Vesta.
----------------------------.—|
SKÓLAFÖTIN úr Fatbúð-
inni.
TRÚLOFUNARJHRINGANA,
sem ævilán fylgir, selur Sigur-
þór. Hafnarstræti 4.
Munið Sápubúðina þegar þjer
þurfið á sápu og snyrtivörum
að halda. Mikið úrval! Sápu-
búðin, Laugaveg 36. Sími 3131.
dC&ttAjCci’
Tveir ungir kennarar kenna
tungumál og aðrar námsgrein-
ar, lesa með börnum og ung-
lingum. Gils og Haraldur —
Grettisgötu 8. Sími 1138.
Ódýr tungumálakensla. ís-
lenska, enska, danska. Á sama
stað einnig lesið með skólabörn-
um. Upplýsingar í síma 4923,
kl. 6—7.
K.F.U.K. í Hafnarfirði held-
ur basar og böglakvöld í kvöld
kl. 814.
Friggbónið fína, er bæjarin*
bfrsta bón.
Nýir kaupendur að Morgun-
blaðinu fá blaðið ókeypis til
.næstkomandi mánaðamóta.
Gott fæði x Tjarnargötu 10 B.
Einnig sjerstakar máltíðir. Guð-
rún Karlsdóttir frá Norðfirði.

Stúiku vantar nú þegar seinni
hluta dags. Matsalan Tryggva-
götu 6.
Geng í hús, legg hár og
krulla. Sími 4153, kl. 10—1.
Kristín B. Waage.
Hreinlegir menn eru teknir í
þjónustu á Amtmannsstíg 2.
Vanur miðstöðvarkyndari get-
ur bætt við sig tveimur mið~
stöðvum. Uppl. í síma 1798.
Stúlka óskast í vist nú þeg-
ar eða 1. október. Friede Briem„.
fTjarnargötu 24, sími 2250.
Kvenkápur, frakkar, dragtir
og drengjafrakkar, saumað fi
Saumastofunni Kirkjustræti 4_
1. flokks vinna. Sími 5336.
Hreingerningar. Vanir, fljót—
ir og vandvirkir. Jón og GuðnL
Sími 4967.
Hreingerningar. Vanir menm
Sími 5471.
annast kaup og sölu allr®
verðbrjefa.
Amatörar.
--------- „
FRAMKOLLUN '
Kopiering — Stækkun.
Fljótt og vel aí hendi leyið. ]
Notum aðeins Agfa-pappír.
• Ljósmyndaverkstæðið
Laugaveg 16. I
Afgreiðsla í Laugavegs Apú* I
teki. 1
Beddar.
Húsffagnaverslun
Kristjáns Siggeirssonar.
■i
MARGARET PEDLER:
OANSMÆRIN WIELITZSKÁ 49.
eftiz* annað. Blómunum rigndi niður yfir hana. Sjálf
aí.ój hún í miðju blóinahafinu og þakkaði áhorféndum
brosandi og veifaði til þeirra í kveðjuskyni.
Hún naut hverrar sekúndu og var óumræðilega ham-
ingjusöm. Hún fann, að áhorfendurnir, sem dáðu hana,
tóku þátt í gleði hennar, og það jók á hamingju henn-
ar. Þegar hún loks kom inn í búnipgsherbergi sitt, var
liún með tárin í augunum. Eins og venjulega, beið
Virginía eftir henni við* dyrnar. Magda lagði frá sjer
stóran liljuvönd og faðmaði gömlu konuna að sjer.
„Ó, livað alt fólkið er yndislegt við mig!“, hrópaði
hún. „Jeg held, að jeg sje hamingjusamasta manu-
eskja á jörðinni!“
„Enginn ætti það frekar skilið en þú, væna mín“,
sagði gamla konan. „Auðvitað elska allir, þig. Auðvit-
að! Dansat þú kannske ekki fyrir fólkið betur en
nokkur annar gæti gert l' ‘ Hún þagði nm stund, en
stakk' síðan hendinni í svuntuvasa -sinn og tók fram
nafnspjald. „Æ, þessu var jeg nærri bpin að gieyma.
Monsieur Davilof bíður eftir yður. Viljið þjer veita
hoixum álieyrn'.'“ .
Magda kinkaði kolli. Hún hafði ekki sjeð Antoine,
síðan hún kom frá Netherway. Hann Iiafði verið í Pól-
landi hjá móður sinni, sem hafði ákaflega mikið dá-
iæti á honum. En nú, þegar hún var opinberlega trxi-
iofuð, fanst henni best að ljúka því af að ihæta honum.
Hv'uj þóttist vita, að hann myndi rjúka upp með sínu
vepjulega, hátíðlega látbragði, en því fyr sem hann
jafnaði sig því betra. Magda herti því upp hugann
og bjóst til þess að taka á móti Davilof, niðurbeygðum
og sorgmæddum.
En hxin var ekki við því þ,úin að mæta honum, eins
og hann kom. Hún var búin að rjetta fram höndina,
til þess að heilsa honum, en liún fjell máttvana niður.
Aldrei liafði hún sjeð eins mikla breytingu á nokkr-
um manni. Andlit hans var grátt og hrukkótt, eins og
eftir margar vökunætur, og hann var lotinn í herðum,
eins og hann megnaði eklci að halda sjer upprjettum.
Kringum munnin og nefið voru einkennilega stirðn-
aðir hörkudrættir. Augun ein virtust lifandi, og það
var sem eldur brynni úr þeim. En hánn var snvrtilega
til fara eins og venjulega.
„Antoine!“
Hann virti hana ekki svars, en æddi til hennar.
„Er það satt?“, spurði hann í skipunarróm.
,,Hvað ?“
„Er það satt, að þjer s.jeuð trúlofnð Quarrington ?“
„Já, víst er það satt. Lesið þjer ekki blöðin?“
„Jú, en jeg trúði því ekki. Jeg var í Póllandi, þegai*
.jeg frjetti það og flýtti mjer strax af stað til Eng-
lands. En á leiðinni varð jeg veikur. Eftir það ferðað-
ist jég dag og nótt, til þess að komast hingað sem
fvrst“. Hann þagði um stund og, bætti síðan við ákveð-
inn: „Þjer verðið að slíta trúlofunímii“.
„Eruð þjer búitm að missa vitið, Antoine?“
„Nei, jeg er ekki húinn að missa vitið. En þjer eruð
nnn. Þjer eruð ákveðin mjer. Og enginn annar íuaður
fær yður“.
„Þjer megið ekki tala svona, Antoine“, sagði hún
blíðlega. „Yður getur ekki verið alvara. Ef það er
rjett, að yður þyki vænt um mig, viljið þjer líklega,
að jeg verði hamingjusöm".
„Jeg skal gera yður hamingjusama“, sagði hann-
liásum róini.
„Nei“, svaraði hún. „Þjer gætuð ekki gert mig ham--
\ ingjusama. Enginn, nema Michael. Þjer verðið að lofa.
mjer að fara til hans í friði. Antoine, jeg vildi óska,.
að þjer vilduð óska mjer til liamingju. Yiljið þjer ekkú
gera það. Við höfum verið kunningjar svo leugi —“
„Kunningjar!“, tók hann frarn í fyrir lienni æðis-
lega. „Nei! Yið höfum ekki verið kunningjar.. Jegr hefi
elskað yður, frá því að jeg sá yður fyrst. Og jeg mum
elska yður meðan jeg lifi!“
Magda höríaði aftur. Hún var enn í búningnum, sem
liún hafði dansað í, ©g hin sakleysislega blíða hennar
örfaði blóð hans og ofsa. Hann stökk til hennar, greip
um handlegg hennar og kallaði nafn hennar, með.
röddu, sem var niðurbæld af ástríðu.
Hún ætlaði að reka upp hljóð, en varir hans kæfðiu
hljóðið í fæðingunni. Henni fanst, sem kossar hans .
myndu brenna hana upp til agnar. Hún reyndi árang-
urslaust að slíta sig úr faðmi hans, en hann lijelt lienni 1
því fastar.
„Ilvernig getið þjer ímyndað yður, að jeg sleppi
yður, þegar þjer vitið, hve heitt jeg elska yður? Jeg
segi yður satt; heldur drep jeg yðitr en þjer fáið að
verða kona Qnarringtons".
„Æ, þjer liljótið að vera genginn af göflunum.
hrópaði hún. „Sleppið mjer, Davilof! Ileyrið þjer það,
strax!“
„Nei“, svaraði hann ákveðinn. „Jeg sleppi yður ekki.
Það er þýðingarlaust fyrir yður að stritast á móti. Jeg
sleppi yður elcki, fyr en þjer eruð búin að lofa því að
giftast mjer, en ekki Quarrington!“
„Það er lilægilegt að tala svona“, sagði hún og reyndi
Y v.