Morgunblaðið - 15.06.1939, Qupperneq 8

8
MORGUNBLAÐIÐ
Fimtudagur 15. júní 193SL.
PP
IMTUl
J&uyts&apue
5 LAMPA PHILIPS
Pjóðhöfðingjar Evrópu, er,
rjeðu ríkjum fyrir heims-
styrjöldina, voru allflestir miklir
reykingamenn. Gamli Franz Jós-
ef keisari í Austurríki reykti
langa, sterka viudla, sem búnir
voru til úr sterkustu tóbaksblöð-
um. Þeir sem umgengust kjisar-
ann voru oft í stökustu vandræð-
nm vegna þess hve reykurinn af
vindlunum var megn og óþægi-
legur. Franz gamli Jósef virtist
.aftur á móti ekki finna til þess,
því hann reykti um 20 slíka „úti-
vindla“ á dag.
Rússneski zarinn reykti vel-
lyktandi sígarettur, sem voru bún
ar til sjerstaklega fyrir hann, og
kann reykti oft 50 stykki á dag.
Vilhjálmur Þýskalandskeisari
reykti vindla og vildi helst reykja
Havana-vindla, sem voru a. m. k.
18 sentimetrar á lengd. Það korn
ekki ósjaldan fyrir að hann revkti
10 slíka viudla á dr.g.
Játvarður sjöundi Bretakonung
nr reykti þó enn stærri vindla,
eða 22 sentimetra ianga, og þar
að auki voru þeir fjórum senti-1
metrum þykkari en þeir, sem Vil- ^
hjálmur reykti. Það tók að minsta
kosti klukkutíma og 15 mínútur
að reykja þessa njóla, en Ját-
varður stútaði samt nokkrum
stykkjum á dag.
★
laðamaður við Nationaltid-
ende í Kaapmannahöfn átti
nýlega samtal við Aksel Agerby
tónskáld. I samtali þessu segir
Agerby eftirfarandi sögu:
— Það var heima í Skive einu
sinni, að jeg hringdi á brautar-
stöðina og spurði hvenær næsta
lest færi til Kaupmannahafnar.
Svarið var eitthvað á þessa leið:
— Við höfum engan tíma til
að svara þessháttar spUrningum.
Athugið áætlunina.
Jeg liringdi aftur á brautar-
stöðina og muldraði heldur stutt-
ur í spuna:
— Það er Ahlefeldt Laurvig
greifi sem talar. Hvenær fer
næsta lest til Hafnar?
Og nú var svarað með elsku-
legri röddu:
— Eitt augnablik, herra greifi.
A þessu litla atviki liefi jeg
lært mikið um dagana, sagði tón-
skáldið brosandi.
★
Faðirinn opnar útidyrnar og
sjer dóttur sína grátandi á tröpp-
unum.
— Hvað er að þjer, góða mín?
— Maðurinn minn er vondur
við mig og nú vil jeg flytja lieim
til mömmu.
— Þú kemur of seint, barnið
mitt. Mamma þín er farin til
ömmu.
★
Þegar krónprinshjónin, Friðrik
og Ingrid, voru í Ameríku, heim-
sóttu þau m. a. verksmiðjur Henry
Fords í Detroit. Ford sýndi sjálf-
ur hinum konunglegu gestum
verksmiðjurnar og að skilnaði
gaf hann þeim „Mercury“ bíl,
sem var málaður í sjerstökum
„konungIegum“ bláum lit.
★
Pólskur útvarpssjerfræðingur
|þykist hafa komist að raun um,
að liægt sje að útrýma veggja-
lús með stuttbylgjum. Hann seg-
ir, að sjeu stuttbylgjur sendar
gegnum húsveggi og húsgögn,
þar sem veggjalýs sjeu fyrir,
'drepist ekki aðeins veggjalýsnar,
I heldur og egg þeirra og lirfur.
viðtæki til sölu, ódýrt. Til sýn-'
is á Eiríksgötu 2.
BARNAVAGN OG KERRA
••
í ágætu standi til sölu með
tækifærisverði á Verkstæðinu,
Óðinsgötu 6 B.
5 MANNA BÍLL
í góðu standi til sölu. Verð 1500
kr. ef samið er strax. Tilboði
merkt „1500“ sendist blaðinul
fyrir kl. 5 í dag.
MEÐALAGLÖS
Fersólglös og Soyuglös, keypt
daglega. Sparið milliliðina og
komið beint til okkar ef þið
viljið fá hæsta verð fyrir glös-
in. Laugavegs Apótek. .
HÁRKAMBAR
og allskonar snyrtivörur í úr-
vali. — Verslunin Reynimelur,
Bræðraborgarstíg 22. Sími 3076
GÓÐ SUMARKJÓLAEFNI
kr. 12,00 í kjólinn. — Einnig
falleg kjólablóm. Silki- og
baðmullarsokkar. — Verslunin
Reynimelur, Bræðraborgarstíg
22. Sími 3076.
TIL SÖLU:
grind og sóltjald frá búðar-
glugga. Lífstykkjabúðin, Hafn-
arstræti 11.
ÞORSKALÝSI
Lnugavegs Apóteks viðurkenda
þorskalýsi í sterilum ílátum
kostar aðeíns 90 aura heilflask-
»il Sent um allan bse. Sími
1616.
KAUPUM FLÖSKUR
glös og bóndósir af flestum teg-
undum. Hjá okkur fáið þjer á-
valt hœsta verð. Sækjum til yð-
ar að kosfcaaðarlausu.Sími 5333.
Flöskuversl. Hafnarstrnti 21.
DÖMUFRAKKAR
ávalt fyrirliggjandi. Guðm. Guð
mundsson, klæðskeri, Kirkju-
hvoli. Sími 2796.
KALDHREINSAÐ
þorskalýsi sent um allan bæ. —
Bjðrn Jónsson, Vesturgötu 28.
Slmi S594.
KAUPUM FLÖSKUR, j
stórar og smáar, whiskypela,;
glös og bóndósir. Flöskubúðin, *
Bergstaðastræti 10. Sími 5395
Sækjum. Opið allan daginn.
ÓDÝR BORÐ i
allar stærðir og gerðir með hag-
kvæmum greiðsluskilmálum, í
Versl. Áfram, Laugavegi 18.
LEGUBEKKIRNIR
eru bestir á Vatnsstíg 3. Hós-
gagnaverslun Reykjavfkur.
NÝR FISKUR,
sigin grásleppa, nýr rauðmagi
Fisksalan Björg. — Sími 4402,
MINNINGARSPJÖLD
fyrir Minningarsjóð Einars
Helgasonar garðyrkjustjóra„.
fást á eftirtöldum stöðum:;
Gróðrarstöðinni, Búnaðarfjel
Islands. Þingholtsstræti 33
Laugaveg 50 A. Túngötu 45 ogr
afgreiðslu Morgunblaðsins. ——
I Hafnarfirði á Hverfisgötu 39
I. O. G. T.
ST. FRÓN NR. 227.
Fundur í kvöld kl. 8.-------
Dagskrá: 1. Upptaka nýrra
fjelaga. — 2. Skýrsla um bind-
indismálafundinn í Keflavík. 3..
Önnur mál. — Fjelagar, fjöl-
mennið og mætið í kvöldt
kl. 8‘ stundvíslega.

KOPAR KETPTUR
í Landsmiðjunni.
TJÖLD, SOLUR
og SÓLSKÝLI.
Verbúð 2,
sími 1804 og 273L
1G=—rH=H3[
SZCáyniunguc
NÖTIÐ „PERO“,
«jtór pakki aðeins 45 aura.
Notið Venus
HOSGAGNAGLJÁA,
afbragðs góður. Aðeins kr. l.SC
cUmH.
FRIGGBÓNIÐ FÍNA,
er bsejarins beata bón.
FILADELFIA.
Samkoma á fimtudaginn kl.1
8 e. h. á Káratorgi, ef veður
leyfir, á Hverfisgötu 44 kl. 9
ie. h. Sigurður Pjetursson ásamt
fleirum vitna. — Allir vel-
komnir!
SNÍÐ OG MÁTA .
^ nýnýtísku dragtir, kápur og.
i kjóla. Einnig málað í púða-
Settir upp á sama stað. Val-
[ gerður Jónsdóttir, Ljósvalia-
! götu 32, II. Sími 2442~
HÚSMÆÐUR!
Hreingerningamennirnir Jón
og Guðni, reynast ávalt best.
Pantið í síma 4967 kl. 12—1 og.
eftir kl. 6.
r&ruc&l
MAÐUR I FASTRI STÖÐU,
óskar eftir húsnæði í ágúst eða?.
! september í nýtísku húsi, helst
VESTURBÆINGAR! j í Austurbænum. Þarf að vera 3-
Munið brauðbúðina á Fram- nerbergi (þar af eitt lítið) ogr
nesveg 38. j eldhús. Uppl. í síma 489.7.
QgARLgg Q BOOTH.
CTLAGAR í austri.
Það, sem varð fyrst fyrir augum hans, er hann leit í
gegnum opnar káetudyrnar, var byssuhlaup og her-
mannastígvjel. En frammi við siglutrjeð sat Yang,
og hafði höfuð hans hnigið niður á Lrjóstið.
Smátt og smátt fór OTIare að skynja, hvað var að
gerast í kringum hann. Hann fann, að „Liao-ping“
dansaði á bylgjunum. Hann heyrði máfana skrækja og
seglin berjast við siglutrjeð. Og það braltaði í skips-
skrokknum.
Það næsta, sem hann skynjaði, var það, að Conti
var að tala í háum og æstum róm fyrir innan hurð,
sem var til vinstri handar við hann Hann stóð stirð-
lega á fætur og gekk yfir káetugóifið. Hengilás var
fyrir hurðinni, en enginn lykill sjáanlegur.
„Jeg fer að leita að exi til ])ess að höggva hurðina
upp“, kallaði hann.
Lítill sólargeisli fjeil á húrið og brösturinn byrjaði
að syngja. *
O’IIare fann litla exi í trjekassanum í eldarúminu.
Að vörmu spori kom hann aftur þangað með Irenu
með sjer. Janiee hafði fengið taugaáfall og Conti og
Smallwood voru að hjálpa henni niður í vjelbátinn.
Daufa birtu lagði yfir herbergið frá Ijóskerinu. Þar
gat að líta hina eyðilögðu ferðatöska Smallwoods og
farangur hans, sem dreift var út uin alt. Farangur
hinna var í hrúgu úti í horni, en peningaseðlarnir
voru á víð og dreif um gólfið fram að dyrum.
„Hjer virðist vera nóg af peningunum“, sagði O’-
Hare og leit í kringum sig. „Nú er jeg farinn að
skilja. hvað Marcelles hefir gert. Jeg sá nákvæmlega
eins ferðatösku og þessa inni hjá honum. Þeir ætluðu
báðir til Marseilles. — Góð hugmynd hjá honum!“
Irene virtist varla taka eftir hvað hann var að
■segja. En þegar, hún svaraði honurn engu, byrjaði
hann að tína upp seðlana. Hann naat þess að heyra
snarkið í þeim, þrýsti búntin ánægjulega saman og
lagði þau á trjekassann. Síðan rjetti hann fram hend-
ina eftir ferðatösku sinni.
„Gerald“, sagði Irene þá alt í einu.
„Já, Irene?“
„Eru þeir alt fyrir þjer?“
„Peningarnir ?“
„Já“.
„Nei, ekki — alt“, svaraði hann og brosti, en tók
þá eftir því, að hún var með tárin í augunum og rjetti
fram hendina.
„Ilvað er að þjer, Irene?“
„Þjer finst jeg sennilega vera alt of viðkvæm,
Gerry“, sagði hún. „En við vorum einu sinni að tala
nm að vinna aftur eitthvað af þeim verðmætum, sem
við hefðum glatað með breytni okkar. Þetta er síð-
asta tækifæri okkar til þes*r. Það er í sambandi við
þessa viðbjóðslegu peninga.
Jeg get ekki annað en hugsað um E Tsung, L Feng,
Georg, Marcelles, Ramsgate og þenna skelfilega at-
burð. Gerry, skilurðu ekki, við hvað jeg á? Ef við
snertum þessa peninga, glötum við því litla, sem við
eigitm eftir af góðu og lieiðarlegu í fari okkar,
Gerry“, sagði hún aftur, „hafa þeir svona ákaflega
milcla þýðingu fyrir þig?“ ,
„Jeg á ekki eyrir til í eigu minni“.
„Jeg ekki heldur. En við eigum farmiða til París-
arborgar. Við höfum hvort annað, og þú hefir hendur
til að vinna með. Getur þú ekki skilið þetta, Gerry?
Peningarnir myndu eyðileggja það, sem gott er og
fagurt á milli okkar“.
„Það eru ekki aðeins peningarnir, Irene“.
„Nei, það er líka stolt þitt og stærilæti“.
„Einmitt", sagði hann. Síðan tók hann alt í einu
báðar hendur hennar og kysti þær, en slepti þeim aft-
ui’ og horfði á liana. Þegar hann tólc aftur til máls,
var rödd hans ofur blíðleg. „Lofaðn mjer að segja*
þjer nokkuð, Irene. Jeg hefi verið nær tuttúgu ár íí
Kína. Jeg hefi oft grætt mikla peninga. En um dag-
inn, þegar jeg stóð niðri við höfn með einn dollar og
einn skilding í vasanum og sá „Prins Austurlanda“"
sigla á leið til Pootung, varð mjer Ijóst, að jeg hafði,
verið ofurliði borinn af Austurlöndum Það var úth
um mig. Þessvegna tók jeg við 1560 hundruð dol lur
unum, sem þú fjekst rnjer í skrifstofu Ramsgates. Það
var síðasta tilraun mín til þess að hjarga stolti mínu
og fá mjer farmiða heim. Af sömu ástæðvr híifði jégx
augastað á peningum Yangs. Þar koin líka stolt mittt
og metnaður til sögunnar. Jeg- sje þig ekki nú í þessu?
háifrökkri, en jeg finn og veit hve þú ert yndisleg —
málrómurinn, augun, alt við þig gæti fengið inami til!
þess að gleyma öllu. Árin hafa engin áhrif haft á þig;.
og jeg elska þig. En ef þú segðir við mig, að jeg gætx
ekki fengið hvorttveg’gja . . . .“ Hann þagnaði vand-
ræðalega og gat ekki lokið við setriinguna, en hún.
kom honum til hjálpar,
„Þá myndir þú heldur velja peningana?“
„Já, þá myndi jeg helclur velja peningana. Stoltió
er það sterkasta í manninum“.
Og áður en hann vissi af, var hún liorfiu.
*
O’Hare stóð hreyfingarlaus um stund. Síðan náði;
hann í ferðatösku sína bitur í bragði og opnaði hana.
Hann var skjálfhentur, er hann tróð seðlunum ofati
í hana og læsti henni aftur, og fanst alt vera eyðilegC
og tómt. En svo hristi hann af sjer slenið, lagði föt'
Smallwoods í hina skemdu tösku haus og kastaði far-
angrinum út á þilfar.
Hann hafði ekki lokið við það, er Conti, sem vissi
ekki, að peningarnir voru fundnir, kom út á þilfar.
,.Yið látum þetta alt niður í vjelbátinn og förum
síðan af stað“, sagði O’Hare. „Ferðatáska Smallwoods,
er eyðilögð“.