Morgunblaðið - 21.09.1940, Side 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
”|Rjúpnaveiði
algerlega bönnuð í Þingvallalancli.
UMSJÓNARMAÐURINN.
Skiftafundur
verður haldinn í dánarbúi Snjá-
fríðar Ólafsdóttur frá Eeflavík í
ungmennafjelagshúsinu í Keflavík
miðvikudaginn 25. þ. mán. kl. 2V2
jsíðd.
Óskað er eftir að erfingjar mæti.
«ða láti mæta, með því að búast
má við, að miðilvægar ákvarðanir
verði teknar á fundinum.
Skiftaráðandinn í Gullbringu- og
Kjósarsýslu, 20. september 1940.
„Ðetliioss”
fer á mámrlagskvöld 23.
! sept. véstur og norður.
Viðkomustaðir: Patreks-
I fjörður, ísafjörður, Skaga-
ströncl, Hofsós, Sauðárkrók-
jur, Siglufjörður, Akureyri
og Gnundárfiörður í suður-
Bergur Jónsson. leið.
Laugardagur 21. sept. 1940.
Friðfinnur
sjötugur
i dag
D1
Walterskepnin
Víkingur - K. R.
á morgun
A nnar kappleikur Walterskepn-
innar fer fram á morgun
milli K. R. og Víkings. Hefst leik-
urinn kl. 2.
Foringjar kappliðanna á velli:
Björgvin Schram (K. R.) og
Brandur Brynjólfsson (Vík.).
K. R.-ingar unnu Waltershikar-
inn í fyrrahaust í fyrsta skifti,
sem um hann var kept og munu
| gera alt sem í þeirra valdi stend-
ur til þess að sigra Víking og fá
þar með tækifæri til að keppa
úrslitaleikinn við Val.
Víkingar hafa hinsvegar verið
!K. R.-ingum erfiðir upp á síðkast-
ið og allir knattspyrnuunnendur
muna eftir síðasta leik þessara
fjelaga á íslandsmótinu, er Vík-
ingar unnu með 4 mörkum gegn 1.
Upp á síðkastið hafa leikir milli
Víkings og K. R. verið allharðir
og jafnvel of harðir og varla er
nú lengur talað um „erfðafjend-
urna“ Val og K. R., heldnr „erfða-
fjendurna“ Víking og K. R.
Nú er hinsvegar tækifæri fyrir
Víking og K. R. að sýna prúðan
og góðan leik og jeg er ekki frá
því að svo fari á morgun.
Sennilega verður þetta næst-
síðasti kappleikur haustsins og
má því búast við fjölmenni á
vellinum á morgun. Vívax.
Góðir Reykvíkingar!
jer eruð ævinlega fúsir og
fljótir til, þegar þjer
frjettið um einhvern meðbróð-
ur, sem er bágstaddur og.á sjer
enga nákomna, sem hjálpað
geta.
Svo er nú ástatt um aldrað-
an verkamann einn og konu
hans hjer í bænum. Maður þessi
hefir stritað baki brotnu við
hverja þá vinnu, sem fengist
gat, meðan kraftar entust, sem
trúr og vandaður verkamaður.
Hann hafði með elju og spar-
semi eignast nokkur þúsund
krónur. En hann varð fyrir því
óhappi, er hann ætlaði að
leggja þessa aura sína í húseign,
að hann lenti í höndum óvand-
aðra braskara, og tapaði af
þessum sökum því litla, sem
hann hafði með súrum sveita
ætlað sjer til elliáranna. Nú var
ekki annað fyrir hendi, en
halda áfram að strita fyrir
daglegum þörfum, meðan heils-
an leyfði.
En þá bættist sú ógæfan við,
að fyrir tveim árum misti mað-
urinn heilsuna, og á sjer þess nú
enga von, að dómi lækna, að fá
hana nokkurn tíma aftur. Hefir
hann í þessi tvö ár ekki getað
unnið sjer inn eina krónu. Kona
lil riðfinnur okkar Guðjónsson á
sjötugsafmæli í dag. Við
köllum hann „okkar“, rjett eins
og við eigum einhvern „kvóta“ í
honum. Og það er af því, að ung-
ir og gamlir Reykvíkingar hafa
um langt árabil átt honum að
þakka margar ánægjustundir. —
Hann hefir verið óþreytandi við
að koma mönnum til að „velta af
sjer reiðingnum“ stund og stund
og hlægja að þeim skringilegu ná-
nngum, sem hann hefir leitt fram
á sjónarsviðið í Iðnó. En allur sá
mikli fjöldi ungra og gamalla, sem
Friðfinnur hefir verið til gleði og
ánægju, lítur svo á, að hann eigi
með það, að kalla hann „Friðfinn
sinn“. Því það, sem menn hafa á-
nægjn af í lífinu, það vilja þeir
eigna sjer.
Nú ætla jeg ekki að fjölyrða
um leikstarfsemi Friðfinns. Það
bíður síns tíma. Ef hægt væri að
hirta myndirnar af öllum leik-
persónum hans, myndu þær fylla
heilt „albúm“, alt frá því hann
Ijek í „Helga magra“ á Oddeyri
fyrr 50 árum síðan. Það er vel af
sjer vikið, að geta verið gleði og
hláturgjafi samferðafólksins í 50
ár. Og það er ennþá betur gert,
þegar menn hafa þurft, eins og
hann, að standa allan venjulegan
vinnutíma og stundum vel það,
við leturkassa í prentsmiðju og
setja þar alt, sem „að kjafti kem-
ur“, ilt og gott, uppbyggilegt og
hans, sem er eldri en hann, er
og ófær til vinnu. Þau eiga eng-
in börn að styrkja sig. örorku-
styrkurinn er alt, sem þau hafa,
til húsnæðis, fæðis og klæða,
ljóss og hita.
Veikindi mannsins eru þung-
bær, og með köflum svo kvala-
full, að köstin verða varla og
ekki afborin. Samkvæmt lækn-
isráði þarf maðurinn að fá sjer
dýran umbúnað um hinn sjúka
hluta líkamans, til þess að
draga úr kvölunum. Þetta get-
ur maðurinn ekki fengið greitt
af sjúkrasamlagi eða á annan
hátt. Hann á sjer engra úrkosta,
nema leita um þetta til styrks
góðra og nærgætinna manna,
sem leggja vildu saman ein-
hvern skerf hver til þess að
hjálpa í slíkum erfiðleikum.
Þrátt fyrir dýrtíðina hafa nú
margir sem betur fer, góð pen-
ihgaráð, eftir sumarstörfin.
Þess vegna er því treyst, að góð-
ir menn og konur sjái sjer fært
að hjálpa nú þessum nauð-
stadda meðbróðuf með ein-
hverri gjöf eftir ástæðum.
Morgunblaðið vill góðfúslega
veita viðtöku því sem gefið
verður í þessum góða tilgangi.
Á. S.
Friðfinnur Guðjónsson.
andstyggileg't, og halda altaf eft-
ir því fjöri og þeim þrótti og
þeim náungans kærleika, að geta
farið til æfinga fram á nætur, og
upp á leiksvið til að skemta fólk-
inu.
Þegar Friðfinnur vappaði á
Krossmessunni vorið 1886 með
malpokann sinn á bakinu framan
úr Hörgárdal yfir Moldhaugna-
hálsinn til þess að herja að dyr-
um hjá Birni „fróða“ og hiðja um
að lofa sjer að vera prentari, þá
mun erfitt hafa verið að spá því,
að hann ætti fyrir sjer 50 ára leik-
arastarf.
Og þó kjörin hafi til þeSs alla
tíð verið þröng, þá sigraði hjer
sem oftar viljinn og eðlisgáfan.
Akaflega margir, sem þekkja
Friðfinn, þekkja hann ekki nema
af leiksviðinu.
En eftir að jeg vissi að hann
var úr Hörgárdal, höfum við orð-
ið bestu vinir. Síðan hefi jeg ekki
þurft annað en taba í hendina 4
honum, til þess að finna, að inn-
an við öll hans leikaragerfi slær
heitt hjarta, er býr yfir dreng-
skap og trygð. Og eru það ekki
einmitt þessir eiginleikar, sem
best fá viðhaldið og varðveítt
hæfileika listamannsins ?
V. St.
□ 1 • ZZ31-rlt==lL:. . JEl
□ Q
Msccaroni [
| Núðlur
vgir
Laugaveg 1. Fjölnisveg 2.
Fundur sá
sem fyrirhugað hafði verið a8
halda í dánarbúi Einars Guð-
mundssonar frá Miðdal í dag,
verður af sjerstökum ástæðum
ekki háður.
Skiftaráðandinn í Gullbringu- og
Kjósarsýslu, 21. september 1940.
Bergur Jónsson.
Til hjálpar!