Morgunblaðið - 02.11.1940, Side 4

4
MORGUNBLAÐIÐ
LaugaTdagrur 2. nóv. 1940.
Sextug: Fiú Anna
Ásmundsdóttir
F' rú Anna Ásmundsdóttir er
ein af- merkiskonum
þessa bæjar. Hún er af góðu
bergi brotin. Ásmundur Sveins-
son faðir hennar var kominn
í beinan karllegg af Eyjólfi
Einarssyni í Dal, er átti Helgu
Jónsdóttur,' biskups Arasonar,
en Guðrún móðir frú Önnu var
dóttir frú Önnu Norgaard syst
urdóttur Helga biskups Thord-
er. en. Frú Anna er fædd 1.
nóv. 1880 á Auðshaugi í
Earðastrandarsýslu, en þar var
faðir hennar þá settur sýslu-
im.ður. Hún fluttist hingað
með foreldrum sínum árið
1886 og hefir átt hjer heima
síðan. Hún varð snemma að
vinna fyrir sjer sjálf og hefir
jafnan reynst liðtæk, að
hverju sem hún hefir gengið.
Árið 1907 giftist hún Ásgeiri
Torfasyni efnafræðingi og eign
uðust þau þrjú börn, er öll
lifa: Torfa hagfræðing, Ás-
geir búfræðing og Ástlaugu,
konu Höskuldar Ágústssonar
vjelfræðings á Ljósafossi. Ás-
geir Torfason andaðist 16.
september 1916. Stóð frú Anna
þá uppi efnalaus með börn sín
þrjú, en enginn heyrði hana
mæla æðruorð. Hún hófst þeg-
ar handa, setti á stofn hatta-
búð og hattagerðfyrir konur, er
brátt varð kunnasta fyrirtæki
hjer í þeirri grein. Rak hún
þessa verslun með miklum
dugnaði uns hún seldi hana
árið 1933. Fór hún jafnan ut-
an ár hvert sjálf til innkaupa
og fylgdist vel með öllu, er
gerðist í þeirri grein. Með þess-
um hætti vann hún fyrir Jieim-
ili sínu og kostaði börn sín til
menta af miklu ástríki.
Frú Anna var um skeið full-
trúi í Iðnráði og sat á nokkrum
iðnþingum. Hún hefir staðið
fyrir happdrættisskrifstofu síð-
an Happdrætti Háskólans
hófst, og síðustu árin hefir
hún unnið að því af miklu
kappi að vekja áhuga á því að
bæta og fegra ullarvinnuna og
er aðalforstöðukona skrifstof-
unnar „Islensk ull“.
Frú Anna er kona vel gefin,
listfeng og smekkvís, hög á
hendur og starfsþrekið frá-
bært. Hún er bjartsýn, góð-
;gjörn, hreinlynd og trygg-
lynd, og munu margir hugsft
hlýtt til hennar á sextugsaf-
mælinu. G. F.
Loftðrásin ð konungshðllina I London
AUGAB hvílist
með gleraugum frá
THIELE
i i.imiE—I
Málverkasýning Jóns
Þorleifssonar í Blátúni
Gulróíur
vmn
Laugaveg 1. Fjölniiveg 2.
£>
=3 0
Einn stefnufastasti íslenski
málarinn er án efa Jón Þor-
leifsson. Þeir eiginleikar, er frá
byrjun liafa verið einkenni listar
hans, þroskast og skýrast með ári
hverju. Hann málar nú sem fyr
mest landsLög, en í augum hans
eru það ekki aðeins fjöllin sem
kallast geta því nafni. í myndinni
„vor' nr. 23 sýnir hann, að nokk-
ur hús, sem í grágulum og rauð-
um litum sínum endurspegla kalt
Ijós vorhiminsins, er ekki síður
íslenskt náttúrufyrirbrigði en það,
sem stórkostlegra virðist. Myndin
nr. 7 sýnir hve ágætlega honum
tekst með fjallalandslögin, hrevti-
legar, sterkar línur eru látnar
vinna sig upp að efra horni mál-
verksins vinstra nTegin, og er ris
þeirra og hreyfingar fallega und-
irstrikað af kvrlátum línum í hak-
sýninni til hægri. Mynd þessi ber
vott um að viðleitni málarans
stefnit að þv{ að skapa varanleg
listræn verðmæti, hann lætur sjer
aldrei nægja að mála „útsýnið“.
Þá er „Reykjahlíðarfjall‘‘ einnig
óven.ju fögur mynd, litirnir mjúk-
ir og stálhreinir í senn, alt kem-
ur þar eins og af sjálfu sjer, ró-
legt og. eðlilegt, í formi og litum.
Vil jeg óhikað tel.ja hana til þess
hesta er gert hefir verið í íslenskri
landslagslist, þó að margt hafi þar
verið vel unnið. — Hafnarmynd-
irnar sýna næma tilfinningu Jóns
Þorleifssonar fyrir mismunandi
blæbrigðum Reykjavíkurhafnar,
má þar nefna „Rautt skip“ nr. 12,
„G'rjótpramma á Reykjavíkur-
stilHnga" þeirra, sem eru á sýn-
ingnnni, eru einnig eftirtektar-
verð listaverk. „Drengur“ nr. 28,
„Epli í skál“ nr. 22, „Epli og
Túlipanar“ nr. 3, eru ágætar
myndir, sem allar sýna litatil-
finningu málarans.
Það er vöxtur í öllu á þessari
sýningu Jóns Þorleifssonar, sá
vöxtur, sem er svo sjaldgæfnr í
fábreyttri list okkar, en algjörlega
nauðsynlegur framþrónn liennar.
Þorvaldur Skúlason.
Loftárás Þjóðverja á kon-
ungshöllina, Buchingham-
Palace í London mæltist af-
ar illa fyrir meðal enskumæl-
andi þjóða og í Englandi
vakti loftárásin feikna
gremju.
Þjóðverjar hjeldu því
fmm, að miðað hefði verið
á olíubirgðastöð skamt frá
höllinni, en Bretar sögðu
f>ar enga olíustöð vera í
grend.
Sprengjan, sem lenti á
konungshöllinni olli nokkru
tjóni á höllinni, en mann-
tjón varð ekki.
Seinna var tekin mynd af
bresku konungshjónunum,
þar sem skemdirnar urðu og
birtist myndin hjer að ofan.
ÁKræð: Frtí Þórunn
BfarnadóKir
F
rú Þórunn Bjarnadóttir er
fædd á Núpi á Berufjarðar-
strönd 2. nóv. 1860 og ólst þar
upp. Ilún er af góðu bergi brotin
austur þar. Móðir hennar var
Málfríður Jónsdóttir frá Núpshjá-
leigu, systir Lísibetar, konu Þór-
arins Ríkarðssonar Long, hónda á
Núpi, frú Ásdísar í Stakkagerði í
Vestmannaeyjum og Jóns í Borg-
argarði við D.júpavog.
Þau Núpshjáleigusystkin skör-
uðu að mörgu leyti mjög fram
úr samtíð sinni, enda er hinn
mesti fjöldi mætra manna frá
þeim kominn.
Frú Þórunn giftist 1891 Jóni
Bjarnasyni á Fögrueyri í Fá-
skrúðsfirði og b.juggu þau þar til
ársins 1903, en þá fluttust þau til
höfn“ nr. 14 og síðast, en ekki , Reykjavíkur og hafa dvalið þar
síst „Kappsiglingabáta“, sú mynd | s'ðan. Þau eignuðust fjórar dæt-
hefir einkennilega sterk áhrif, j
sem koma af, að seglum bátanna h-Íer * bænnm.
ur, allar hinar mætustu konur
er komið þannig fyrir, að
linur
Þrátt fyrir dugnað og sparsemi
þeirra gefa öllum flötum málverks var þeim hjónum oft þröngur
ins líf og þýðingú; er^þetta eitt stakkur skorinn, hvað efnahaginn
besta listaverk sýningarinnar. snerti. Þeir, sem þekkja afkomu
Með:1) r’.cnnamynda og „wpp- sjómamia og verkamanna hjer í
Reykjavík, vita live stopull sá
atvinnuvegur hefir reynst. Samt
hafa þap, ank harna sinna, alið
upp dótturson sinn og dótturdótt-
ur að nokkru leyti.
Frú Þórunni kippir mjög í kyn
hvað snertir góðar gáfur og
mannkosti, hún hefir unnið með
hávaðalausri dygð í þágu heimil-
is síns og þjóðar.
Aldrei hefi jeg heyrt nokkurn
mann geta þeirra hjóna Jóns og
Þórunnar að öðru en góðu einu,
enda eiga þau fjölda góðra vina
hjer í bænum, þar sem þau hafa.
dvalið um það bil helming æfi
sinnar.
Frú Þórunn er enn að öllu hin
hressasta. í nafni hinna mörgu
vina sendi jeg henni hugheilar
blessmiaróskir. Vimir.
Minning Hannesar
Einarssonar
Hannes Einarsson sjómaður
andaðist á Landsspítalanum
18. f. m. eftir margra mánaða
legu afar þunga og harða. Jarðar-
för hans fer fram frá Dómkirkj-
nnni kl. 11 árd. í dag.
Hannes var fæddur 19. septem-
ber 1896 að Höfðahólum á Skaga-
strönd. Dvöldu foreklrar hans þá
þar í húsmensku, en þau voru:
Einar Jónsson, ætt-aður af Sel-
strönd í Strandasýslu, -af römu
dugnaðar- og þrekmannakyni, og
Margrjet Björnsdóttir skálds og
gáfumanns frá Kolþernumýri í
Vesturhópi, en móðir hennar var
Sigríður Ólafsdóttir og hinnar
frægu skáldkonu, Vatnsenda-Rósu.
Stóðu góð kyn að Hannesi, og
voru þau vel sæmd af honum, og
eru nú af minning hans.
Hannes ólst upp með foreldrum
sínum, og lengst af á Blöndu-
bakka í Refasveit, en þar hjuggu
þau mörg ár. Snemma mátti sjá
góðar gáfur Hannesar, einbeittan
vilja og ósjerhlífni. Rækti hann
öll störf sín af mesta kappi og
skyldurækni, var hann og hinn
mesti þrekmaður. Hannes var gift-
ur Guðbjörgu Brynjólfsdóttur
bónda á Ytri-Ey, Lýðssonar bónda
og hreppstjóra á Skriðnesenni í
Strandasýslu, stóð þannig annað
Strandamannakyn að lienni, er
mjög var kunnugt að döðum og
drenglyndi. •— Ilannes gerði sjó-
mensku að lífsstarfi sínu, og rækti
það af himii mestu snild, var
hann og einn þeirra manna, er
óx við hverja raun.
Jeg set hjer litla frásögn um eitt
atvik í lífi Hannesar. Fyrir all-
mörgum árum auglýsti Kveldúlf-
ur eftir duglegum mönmim nokkr-
um, er vildu gefa kost á sjer til
sjerstakrar veiðifarar, mig minnir
’ vestur að Newfoundland. Skyldi
þessir menn mæta dag einn kl.
9 að morgni niður við Kveldúlfs-
hús, gekk jeg þangað með Hann-
esi, og mún hann hafa orðið fyrst-
ur umsækjenda. Hittum við þar
einn Thorsbræðra, mig minnir
Kjartan, kynti jeg þá, en Hannes
Ijet nppi erindi sitt. Mælti þá
Thors til mín: Maður þarf ekki
annað en sjá þenna mann. Er
þetta gott dæmi þess hvernig
Hannes har garpsskap sinn með
sjer. — Hitt vitum við, er þekt-
um Hannes best, að hann var ekki
miður fullkominn að drenglyndi,
vinfestu og ættrækni.
Þau hjón áttu eina dóttur, og
er hún innan fermingaraldurs.
Faðir Hahnesar, Einar Jónsson,
er enn á lífi nál. 79 ára. Hann er
á Blönduósi og sækir sjó á trilln-
bát sínum enn í dag á við hvern
annan. — Kemur Einari nú vel
þrek hans, er aldrei hefir brugS-
ist lionmn, því raun hans er þung.
Árni Árnaosn
(frá Höfðahölum).
Kaupl og sel allskonar
verðfor|ef og fasleignir.
Til viðtals kl. 10—12 alla virka daga og endranær eftir
samkomulagi. — Símar 4400 og 3442.
GARÐAR ÞORSTEINSSON.