Morgunblaðið - 27.02.1941, Síða 8

Fimtudagur 27. febrúar 194IÍ
'fjelagslíf
H AMIIV6 JUH JÓLIÐ
DRENGIR 11—13 i.
Fundur verður á skrif-
Y'H&y stofu Sameinaða n. k.
Isunnudag klukkan 2y^. Vænt-
(im fastlega að allir K. R.-ing-
*r á ofangreindum aldri mæti
fÆundvíslega.
Stjórn K. R.
i. o. G. T.
ST. DRÖFN NR 55.
Fundur í kvöld klukkan 8V2
JVenjuleg fundarstörf. Árs-
fjórðungsskýrslur. Nefndaskip-
stnir. Innsetning embættis
jmanna.
VENUS RÆSTIDUFT
jdrjúgt — fljótvirkt — ódýrt.
Nauðsynlegt á hverju heimili.
HÚSGÖGNIN YÐAR
mundu gljáa ennþá betur, ef
þjer notuðuð eingöngu Rekord
húsgagnagljáa.
SOKKABANDATEYGJA
nýkomin. Nýjar vörur daglega.
iVerslunin Fram, Klapparstíg.
BÍLL TIL SÖLU
%V2 tons í góðu standi. Uppl.
Jbaugaveg 76, klukkan 11—2 í
jdag.
FILERINGARGARN
Fallegasta tegund til sölu. —
Unnur Ólafsdóttir. Sími 1037.
NB. Garníð er afgreitt í sölu-
búð Ullarverksmiðjunnar Fram
tíðin.
MEÐALAGLÖS og FLÖSKUR
keypt daglega. Sparið mlllilið-
Ina og komið til okkar, þar eem
Jjjer féið hæst verð. Hringlð 1
Slma 1616. Við sækjum. Lauga-
vegs Apótek.
KAUPUM FLÖSKUR
ktérar og smáar, whiskypela,
flöfl og bóndósir. Flðskubúðin,
^ergstaðastræti 10. Sími 5395.
Jækjum. Opið allan daginn.
KAUPUM FLÖSKUR og GLÖS
háu verði. Sækjum samstundis.
Bími 5333. Flöskuversl. Kalk-
ofnsvegi við Vörubílastöðina.
KOPAR KEYPTUR
í Landssmiðjunni.
SALTFISK
Jmrkaðan 0g pressaðan fáið
þjer bestan hjá Harðfiskölunni,
Þverholt 11. Sími 3448.
KALDHREINSAÐ
l>orsaklýsi. Sent um allan bæ.
IBjörn Jónsson, Vesturgötu 28.
Blmi 3594.
KÁPUR og FRAKKAR
Tyrlrliggjandi. Guðm. Guð-
knundsson, dömuklæðskeri - ■
Klrkjuhvoli.
SMJÖR
■Jiýkomið. Verslunin Bergstaða-
fetræti 15. Sími 4931.
TUSKUR.
Kaupum hreinar ullar og bóm-
jullartuskur, hæsta verði. Hús-
gagnavinnustofan, Baldursg. 30
67. <lat>ur
Hún ljet stækka baðherbergi
hans og flísleggja gólf og veggi í
tveimur litum. Bjó það út með
öllum hugsanlegum þægindum og
heljarstóru bláu baðkeri kom hún
þar fyrir. Ennfremur steypibaði,
rakspegli með sjálfvirkri lýsingu
og löngum spegli á hurðinni' og
handklæðum, sem báru upphafs-
stafi hans.
Þegar hún mintist þess, hversu
lítið sýnt honum var um reikning
ljet hún setja reikningsvjel á skrif
stofu hans.
Hún keypti hana honum nýjan
langan og glæsilegan híl og ljet
byggja vagnskýli yfir hann og
litla fallega bílinn hennar.
Þegar Eleanor leit yfir verk sitt
var hún hreykin af því.
Alt var í röð og reglu, alt frá
barnaherberginu til girðingarinn-
ai kringum óðalið.
í húsinu mátti gera næstum alt
með því að styðja á hnappa eða
snúa snerlum. Og að fráskildri
reitingu bómullarinnar þurfti að-
eins menn til þess að stjórna vjel-
unum.
Hún lifði og hrærðist í eftir-
væntingu um gleði Kesters þegar
hann sæi óðal sitt aftur, hvað
myndi hann segja?
★
I fyrstu myndi hann verða al-
veg orðlaus.
Svo myndi hann snúa sjer að
henni og segja:
„Eleanor, mig dreymdi ekki um
að svona fallegt gæti orðið hjer.
Og alt þetta hefirðu gert fyrir
mig!“
Gleði háns myndi vera henni
laun fyrir alt.
Hún vildi ekki lengur hugsa
til þrældómsins á ökrunum, veik-
indanna eða til þess, að hún hafði
næstum þrælkað sig til dauða.
Nú áttu þau Ardeith, óðal sem
var fyrirmyndar búgarður, og hjer
gætu þau lifað lífinu áfram það
sem eftir var tilveru þeirra.
Yorið var komið þegar Kester
kom heim.
Garðurinn ilmaði af rósum og
kamelíum og úti á ökrunum stóðu
bómullarplönturnar í löngum röð-
um alla leið frá veginum og niður
að ánni.
Eleanor tók á móti honum í New
Orleans.
Hún stóð í mannþrönginni án
þess að firma hversu við lienni var
stjakað, og horfði á hundruð her-
manna, sem allir virtust eins, þang
að til hún koin auga á Kester. Hún
tók eftir honum áður en hann sá
hana.
Kester virti fyrir sjer mann-
fjöldann, glaðlegur á svip að
vanda, en augnaráð hans leitaði
hennár og þegar hann sá hana
ljómaði svipur lians af gleði.
FILADELFÍA
Hverfisgötu 44. Samkoma í
kveld kl. 8þú. Allir velkomnir.
1—2 HERBERGI
og eldhús óskast 14. maí eða
fyr. í Austurbænum. Tvent í
heimili. Tilboð merkt ,,Nýlegt
hús“, sendist Morgunblaðinu
fyrir laugardagskvöld.
bltii G W i i\ UKIbTOW
Áður en hún gæti rutt sjer braut
var hann kominn til hennar eins
og hann hefði stokkið yfir mann-
fjöldánn og hún lá í faðmi hans.
Hann kysti hana á munn og augu.
Hún mundi áldrei eftir því síð-
ar, hvað þau höfðu sagt þarna,
eða hvort þau yfir höfuð hefðu
sagt nokkuð.
Ilún vissi aðeins að hann var
kominn heim og þan ætluðu sjer
aldrei framar að skilja.
Þegar nokkur stund var liðin
uppgötvuðu þa» að hljómsveitin
var að spila, fólkið söng og skip-
unarhróp heyrðust.
Þau sleptu hvort öðru Kester
varð að fara í hergönguna og láta
hylla sig. Það var ekki hægt að
gera neitt við því.
Allir virtust fá að liafa frið nú
nema hermennirnir, sem höfðu
unnið stríðið.
Eleanor varð að sætta sig við
að sjá af Kester til hersins, for-
eldra hans og systkina og fjöl-
menns vinalióps.
Henni fanst að hálf New Orleans
hefði heðið Kesters með sömu ó-
þreyju og liún.
Enda þótt henni þætti altaf
vænt um vinsældir hans, óskaði
hún samt að aðrir hefðu ekki verið
til þess að taka á móti honum.
★
En loksins komust þau heim til
Ardeith.
, Cameo sótti þau til járnbrautar-
stöðvarinnar í langa hílnum.
Kester hljóp til móts við hann
og þrýsti hönd hans, en Cameo
ljómaði af gleði og leit á hann og
sagði' hreykinn:
„Þetta sagði jeg, lierra Kester,
að fyrst þegar þjer kæmuð þarna
yfir til þeirra, kæmuð þjer stríðinu
í rjett horf“.
„Hvernig liefir Dilcj' það?“
■spurði Kester. „Og Mamie?“
Kester leit inn í bílinn.
„En þú hefir ekki komið með
. börnin, Cameo?“
„Þau standa heima á svölunum
og bíða, herra Kester. Ungfrú
Cornelía rjeði sjer varla fyrir
gleði“.
Kester leit angurblíðu augna-
ráði til Eleanor. „Philip þekkir
mig líklega alls ekki?“
„Hann hefir gert sjer hugmynd
af þjer, svona átta fet á hæð og
með glymjandi sverð við hlið. —
Kester, hvernig lýst þjer á þílinn?“
Kester leit í kringúm sig.
„Herra minn trúr“, hrópaði
hann, steig varlega upp í hanri,
kveikti á hinum gulu þokuljósum,
fór út aftur til þess að sjá hvernig
þau verkuðu, slökti þau og starði
svo á bílinn á ný.
,.Hve liratt getur hann farið?“
.,70 eða 80 km, jeg veit það ekki
með vissu“.
„Hvernig fellur þjer að aka hon-
um ?“
„Jeg veit það ekki, þú átt
hann“.
„Jeg?“
Hún kinkaði kolli glaðlega: „Jeg
á annan minni“.
Hann leit í kringum sig aftur,
eins og liann áttaði sig varla.
„Jeg hafði hugsað mjer að fá
mjer lítinn tveggja manna bíl,
nokkuð þessu líkt hafði mig ekki
dreymt um“.
„Þú munt fá margt, sem þig
aldrei hefir dreymt um að fá“.
Eleanor þrýsti hönd hans.
„Viltu alra honum heim? Cameo
getur setið aftur í með ferðatösk-
urnar“.
„Nei, láttu hann aka, jeg vil
heldur tala við þig“.
Þau settust í aftursætm.
Kester ljek sjer að ljósinu og
talpípunni og skrúfaði gluggana
upp og niður.
„Þetta er hreinasta fjölleikahús
á hjólum, Eleanor“.
Eleanor hallaði sjer aftur á bak
í sæti sínu. „Hann er fallegur,
finst þjer það ekki?“
„Jú, hann er vissulega fallegur“,
sagði Kester.
Hann laut áfram þegar þau óku
gegnum Dalroy.
„Nei, sjáðu hvað blómaverslun
Carlstons er orðin fallega máluð.
Og þarna er matvöruverslunin
líka; það eru komin blómabeð í
garðinn. Jeg verð að játa, að það
lítur út fyrir velmegun í bænum!“
Eleanor brosti.
„Já, bómullin fór upp í 38 cent
pundið, minn kæri“. *
„Þrjátíu — og átta!“ Hann
greip andann á lofti. „Varð verð-
ið raunverulega svo hátt“.
„Skrifaði jeg þjer það ekki?
Ef til vill hefi jeg ekki gert það,
það var um það bil, sem jeg veikt-
ist“.
„Er þjer alveg batnað núna?“
spurði hann áhyggjufullur.
,,Já, jeg hefi aldrei á æfi minni
verið hraustari“.
„Cuð minn góður, hvað það er
gaman að vera kominn heim aft-
ur“.
Kester horfði hlýlega til allra
þessara staða, sem hann kannaðist
svo vel við.
Bíllinn beygði inn á veginn með-
fram ánni.
„Eleanor, jeg get ekki Jýst fyrir
þjer liversu inig hefir dreymt uin
þessa staði lijer. Hiiiar breiðu,
skuggasælu götur, vafningsrósirn-
ar á stofuum pálmatrjánna, múl-
dýriii og svertingjaiia, sem koma
til bæjarins seiiini hluta laugar-
daganna og drekka sítrón, svert-
ingjana sem hreykja að bómullar-
plöntunum á ökrunum, nú sje jeg
Ardeith á milli trjánna“. Ilann
tók um hendi hennar. „En hvað
jeg hefi þráð þetta“, sagði hann
hljóðlega.
Eleanoþ var í mikilli eftirvænt-
ingu við hugsunina um að nú sæi
haun Ardeith í sínum nýja skrúða.
„Ljomandi stendur bómullin
vel!“ hrópaði Kester. „Jeg hefi
aklrei áður sjeð hana svona þrosk-
aða á þessum tíma árs“.
Hann sneri sjer frá heniii og
liorfði út.. Ilún var sæl í hjarta
sínu.
„Er ekki tími kominn til þess
að hreykja? Jeg hefi enn ekki
sjeð einn einasta svertingja að
því!“ spurði Kester.
j>Jeg þarf ekki á mörgum svert-
ingjum að halda nú, það er lítið
fyrir þá að gera“.
„Vegna hvers?“ Áður en hún
gæti svarað lirópaði liann: „Hvaða
vjel er þetta, sem þyrlar upp þessu
ryki ?‘ ‘
„Það er plógherfi. Þess vegna
þurfum við fáa svertingja“.
IJann sneri sjer að henni og
brosti undrandi á svip.
„Jæja, maður þarf að venjast
því, en skrítið er það álitum“.
„Jeg skrifaði þjer um það“.
„Já, en jeg hafði ekki hugsað
mjer það hjer, það er skrítið,
finst þjer það ekki?“
„Það er ágætt að vinna með
því“.
„Já, það er auðsjeð, jeg hefi
aldrei sjeð betri bómull“.
Nú leit hann aftur út um glugg—
ann.
„Hvaða hvítu smáhús eru þetta.
þarna niður við ána?“
„Það eru biistaðir svertingj-
anna“.
„Áttu við svertingjahverfið?“
Hún hneigði sig til samþykkis,
„Hinir hrörlegu kofar eru bún-
ir að vera, þessi liús eru með ný-
tísku sniði, net fyrir gluggunum
meira að segja“.
„Nú hefi jeg aldrei heyrt annaó
eins!“ Kester hló. „Jeg þori að
veðja um, að einhverjir þeirra
hafa skorið gat á netið, svo kött-
urinn geti gengið þar út og inn“.
„Já, þeir tóku upp á því fyrst,
én við slógum fljótlega both íi
það“.
„Einmitt, það myndi jeg ekki
hafa gert“.
„Hvers vegna ekki?“
Framh.

rO« 3?
— Blnfi SjAlfstíeTSIsinnnnn —
Auglýsendur þeir, sem þurfa
að auglýsa utan Reykjavíkur,
ná til flestra lesenda í sveit-
um landsins og kauptúnum
með því að auglýsa í
ísafold og Verði.
------ Sími 1600. ---------
Corn Flakes
AU Bran
Coeomalt
VÍ}ID
Langaveg 1. Fjölniaveg 2.
aœ
HiUFUmONGSSíRlISTÖFi
Pjetur Magnússon.
Elnar B. Guðmundsson.
Guðlaugur Þorláksson.
Símar 3602, 3202, 2002.
Austurstræti 7.
Skrifstofutími kl. 10—12 og 1'—5.

GE
KAUPI 06 SEL
__ allskonar
Verðbrfef og
fasfeignir.
Símar 4400 og 3442.
Garðar Þorsteinsson.
□ E
er miðstðð verðbrjefavið-
skiftanna.
i