Morgunblaðið - 20.06.1941, Blaðsíða 4

MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 20. júní 1941.
Mótatimbiir
1500 fet
og annað tlxnbur í klæðningar beypt
hæsta verði.
Gísll Halldórsson H.f.
Sími 4477. Ansturstrætl 14.
Daglegar braðferðflr
Reykjavik — Akureyri
Afgreiðsla í Reykjavík á Skrifstofu Sameinaða. Símav
3025 og 4025. Farmiðar seldir til kl. 7 síðd. dagirm áður.
Mesti farþegaflutningur 10 kg. (aukagreiðsla fyrir flutn-
ing þar fram yfir). Koffort og hjólhestar ekki flutt.
Til Slokkseyrar
daglega kl. 10y2 árd. til kl. 7 síðd. Á laugardögum og
sunnudögum aukaferðir kl. 2 austur og austan kl. 91/,-
Steindór.
SIGLINGAR.
Vjer höfum 3—4 skip stöðugt í förum milli vestur-
etrandar Englands og íslands. Tilkynningar um vörur
eendist
Cnlliford & Clark Lni
BRADLEYS CHAMBERS,
L0ND0N STREET, FLEETW00D,
eða
Geir H. ZoSga.
Símar 1964 og 4017,
ER GEFUR FREKARI UPPLYSINGAR.
Fyrflrlflsfliflf andfl:
ÞVOTTASÓDI í 50 kg. sekkjum.
MATARSALT í 50 kg. sekkjum.
Eggert Krlsffátnsson & Co. b.f.
BS JEF
íslendingar vilja bál-
stofu sem fyrst
BEST AÐ AUGLÝSA 1 MORGUNBLAÐINU.
Herra ritstj.
Mjer þykir fyrir að þurfa að
eiga orðastað við vin minn
Sigurjón Pjetursson um bálstofu-
málið; en það jná til, því að
hann er í Morgunblaðinu 14. j).
m., aklrei þessu vant, að revna til
að spilla fyrir góðu máli, sem
reyndar er árangurslaust, því að
næg sönnun fyrir því, að ís-
lendingar þurfa og vilja bálstofu,
og það sem fyrst, er það, að mál-
inu er nú komið svo langt, að
það á vísan framgang, og enn nýr
vottur um það er gjöf Eimskipa-
fjelagsins, sem vel fór á; skiu
þess munu hafa flutt flest líkin,
sem send hafa verið utan til
brenslu, vegna þess menningarleys-
is, að engin bálstofa var hjer til.
Einar H. Kvaran ritaði um
þetta mál í Morgni 15. árg. bls.
119 og jeg skrifaði' grein í sama
riti 21. árg. bls. 75, sem einnig
var prentuð í Morgunblaðinu 27.
júní 1940. Vísa jeg til þeirra
greina.
Sigurjón segir, að engin rök
hafi verið færð fyrir því að lík-
brensla sje til bóta fyrir sálina.
Þar er þá jafnt á komið með
greftrunina; hún er það ekki
fremur. Líkaminn er ekki lengur
bústaður og verkfæri sálarinnar.
En það, sem aðallega vakir fyr-
ir Sigurjóni, eru frjettir, sem hann
hafi fengið frá látnum mönnum,
að sálin líði miklar þjáningar við
brensluna. En þar á móti er enn
meiri vitneskja fengin úr sömu átt,
að þessu sje öllu óhætt, og til
vitnisburðar um það er það, að
bestu miðlar og sálarrannsókna-
menn í Englandi, sem þekkja öll
þessi fræði og sambönd enn betur
en við, láta flestir brenna lík sín,
því að þar er auðvitað komið svo
langt, að nógar eru bálstofur. En
það mun jafnan svo, að þegar nýtt
ryður sjer til rúms, þá eru ein-
hverjir, sem lengi á eftir vilja
ekki sleppa hinu gamla. Jeg skal
hvorki lasta það nje lá; það jafnar
sig með tímanum, þótt j>að geti
tafið fyrir í bili. Hinn frægi
stjörnufræðingur, Tycho Brahe,
hjelt að sólin gengi kringum jörð-
ina tugi ára eftir að Cópernicus
hafði sannað, að það væri jörðin
sem gengi kringum sólina. Nú er
það útrætt mál, og af hálfu sál-
arrannsóknamanna er líkbrenslan
útrætt mál, þótt þeir telji rjett,
að liún fari ekki fram fvr en 4—5
dögum eftir andlátið og er þá all-
ur vari hafður á.
Um menningar- og hollustuhlið
málsins ræði jeg ekki, það hafa
gert þeir sem til þess eru hæfast-
ir, og allir vita hvað þeir leggja
til.
Þá vill Sigurjón slá á viðkvæma
tilfinningastrengi móðurhjartans
Og segir, að engin móðir vilji láta
„kasta barninu sínu í eld“. Ef ein-
hver vildi með álíka orðalagi ó-
virða greftrunarsiðina, þá gæti
hapn t. d. sagt, að „hola barninn
í jörðina", og gröfin hefir í hug-
um manna, þar á meðal skálda,
ætíð þótt geigvænleg og hryllileg.
En það er engu kastað í eld.
Það fer fram útfararathöfn með
lotningarfullri hluttekningu vanda
manna og vina, engu síður virðu-
leg og helg heldur en við greftr-
un. Jeg hygg, ef borið er saman,
að geðfeldara sje’ að eiga jarð-
nesltar leifar barnsins geymdar í
hreinlegri, fallegri líkbrenslu-
krukku, heldur en að hugsa til
jiess í moldinni eftir nokkra mán-
uði eða missiri. En barnið er sjálft
hvorki í gröfinni' nje krukkunni,
heldur í þeim stað, sem Jesús
sagði — og hvorugur okkar Sigur-
jóns rengir — að heyri börnunum
til. Og það er vafalaust dýrasta
huggun móðurhjartans, svo dýr, að
hún veit, að það er betur geymt
en hjá henni sjálfri, þótt hún verði
að bera sorg sína, sem allir skilja.
Jeg hefi margt fleira um málið
að segja, en held, að það skiljist
flest ósagt af öllu því mikla, sem
um það hefir verið skrifað, og læt
því staðar numið.
Kristinn Daníelsson.
Mjólkín og
verðtíppbót-
arsjóðarínn
í-v ingsályktunartillaga Pjeturs
Ottesen um verðuppbót á
mjólk og mjólkurafurðir var til
umræðu í sameinuðu þingi 16. þ.
m. Tillögu jiessarar hefir áður
verið getið hjer í blaðinu. Með
tillögunni var ríkisstjórninni fal-
ið að hlutast til um það, að seld
mjólk og mjólkurafurðir á s.l. ári
gætu notið uppbótar af fje úr
verðuppbótarsjóði þeim, sem til
fjell við afúrðasölusamning ríkis-
stjórnarinnar við Breta á árinn
1940.
Um sjóð þenna sagði Pjetur
Ottesen,, að til hans væri stofnað
í þeim tilgangi að honum yrði
varið til J)ess að jafna ósamræmi,
sem fram kæmi á árinu á verði
framleiðsluvara landsins og rekja
mætti til afleiðinga • stríðsins.
Það væri |)ess vegna augljóst
mál, að mjólk og mjólkurafurði ’
ættu að falla undir þessi verð-
jöfnunarákvæði og hluti af sjóðn-
um að gan'ga til verðuppbótar á
j)essar vörur.
/ Sagði Pjetur, að nefnd sú, sem
hefði með höndum úthlutun á fje
úr Jiessum sjóði til verðjöfnunar,
væri nú að rannsaka j)etta mál og
leita að grundvelli undir verð-
jöfnunina. Lengra væri starfi
hennar ekki komið. Sagði hann,
að sjer hefði verið tjáð, að enn
sem komið væri hefði ekki verið
rætt í nefndinni um mjólk eði
mjólkurafurðir í sambandi við
FKAMH. Á SJÖTTU SlÐU
Slysið í Vík í Mýrdal.
Oraumleiðsla
Það hvarflar minn hugur til Víknr
svo hryggur, um vorbjarta nótt,
mjer finst sem að fólkið þar sofi,
mig furðar hve alt er svo rótt.
Jeg hlusta, þá heyri jeg stunur
frá hjörtum, með syrgjandi óm,
á kinnunum grátperlur glitra,
það grætur sinn örlagadóm.
Jeg sje þarna í J)orpinu smáa
þunga og nístandi hrygð.
Þ\ú dauðinn með þraut hefir
þjakað
þessari fámennu bvgð. ,
Á sólbjörtum æskunnar árum
með orku, og vonhýra brá,
á burtu var svift hennar sonum
og syrgjandi ástvinum frá.
Jeg horfi á hvítklæddar verur
við hvílurúm konu og manns.
Eru ])að englar, sem vaka
frá eilífðar ríkinu lians,
er takmörk og tímamót setur
tilveru jörðunni á ?
Eða’ eru J)að ástvinir þeirra
upprisnir dauðanum frá?
Jeg heyri J»ær hljóðlega mæla
við hvern, sem að grætur á be5:
„Ouð leyst hefir vininn þinn látna,
hann lifir og hrærist með J)jer.
Af sjónarhól sælunnar landa
við sjáum hvað gerist á jörð,
því ljósið gúðs himneska lýsir
á landi, um víkur og fjörð“.
Svo lögðu þær líknandi hendur
á litverpa syrgjenda kinn,
sem ljósgeislar liðu svo burtu
þá leið, sem að komu þær inn.
Voru Jiað vinirnir horfnu,
sem veittu J)eim sorgmæddu frið?
Eða guðs almættis verur,
í andstréymi er færa oss lið?
Þá heyrðist mjer hvíslað í eyra
með hreinum og Jiýðlegum blæ:
„Það er eins og hugur þinn heldur
J>eir horfnu, sem druknuðij»í sæ“.
Svo dvínaði draundeiðslu sjónh*.
sú dýrðarstund endaði fljótt.
En munið, að vinirnir vaka
og vernda ’ ykkur dag hvern og
nótt.
Ágúst Jónsson,
Njálsgötu 42 B.
★
Aths. Erindi ])essi áttu að koma
um jarðarför sjómannanna, en af
sjerstökum ástæðúm gátu þan
ekki komið fyr. Bið viðkomendur
afsaka. Höf.
Leirskáiar
(gular), 10 stærðir, sjer-
staklega fallegar.
Einnig föt með lnki.
úr föstum leir,
nýkomið til
BIERIHG