Morgunblaðið - 05.06.1942, Qupperneq 6

«
MORGUNBLAÐIÐ
Föstudagur 5. júní 1942..
Kvenstúdent
eða stúlka með svipaðri mentun ósk-
ast til að vinna við blaðamensku. —
Umsóknir sendist Morgunblaðinu sem fyrst, auð-
kendar „Kvenstúdent“.
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••«
Reykvíkingar
Ennþá höfum við vörurnar, sem yður vantar
mest. Við höfum nú tekið upp klæðskerasaumuð
karlmannaföt, enskar dragtir og kápur. Ennfremur
enska model-kjóla, sumarfatnað, rykfrakka o. fl.
Gleymið ekki ódýra skófatnaðinum, meðan úr-
valið er nóg.
KOMIÐ • SKOÐIÐ • KAUPIÐ
Wlndsor-Magasin
Vesturgötu 2.
x
X
t
t
t
t
t
t
t
$
f
«♦00 ýO*>*>*>*>*X,*>K**X":,*X**:"M">»X**!">*>,!M>,>*!,,!,*i,*!"H"!,*»‘>M**X,<**!,«M>0 ■>■>❖*»
Sildarútwegur
logarans Sviða
frá Hafnarfirði er til sölu. Þar í talið tvær síldarnætur
með nýjum línum, tveir snurpinótabátar með 16 hestafla
mótorvjelum, vjelaspilum, handspilum, síldardekk, háfar,
síldargaflar og fleira.
Alt yfirleitt lítið notað nema önnur síldarnótin.
Upplýsingar á skrifstofu fjelagsins eða hjá Kristjáni
Bergssyni, Reykjavík.
Auglýsing
un> hámarksverð
Dómnefnd í kaupgjalds- og verðlagsmálum hefir, sam-
kvæmt heimild í lögum frá 29. maí 1942, ákveðið að setja
eftirfarandi hámarksverð:
Hrísgrjón i heildsölu kr. 110.00 pr. 100 kg.,
í smásölu 1.75 pr. kg.
Hrísmjöl í heildsölu kr. 130.00 pr. 100 kg.,
í smásölu 1.60 pr. kg.
Álagning í heildsölu má þó aldrei vera hærri en 6^%
af kostnaðarverði og í smásölu aldrei hærri en 25%.
Reykjavík, 3. júní 1942.
Dómnefnd í kaupgjalds- og verðlagsmálum.
Hrossasýning
verður í Kjósarhreppi fimtudaginn 11. júní kl. 10 árdeg-
is. Fyrir Kjalarneshrepp og Mosfellshrepp í Kollafjarðar-
rjett kl. 4 síðdegis sama dag. Gunnar Bjarnason hrossa-
ræktarráðunautur mætir á sýningunni.
Mosfelli 4. júní 1942.
Kristinn Guðmundsson.
•» _ . I
EF LOFTUR GETUR ÞAÐ EKKI — - ÞA HVER’
Kjör Dana undir
hernáminu
FEAMH. AF. FIMTTJ SlÐU
únistasáttmála“, sem Hitler og
öxulríkin hin Ijetu ýms skjólríki
sín undirskrifa á síðastliðnu
hausti. Nálega öll danska þjóðin
og mikill meirihluti stjórnarinn-
ar voru andvíg því að Danir færu
að gerast aðili að þessum sátt-
mála, bæði vegna meginhugsunar
hans og svo þess, að sáttmálinn
hefir raunverulega í för með sjer
skuldbindingar af hálfu undir-
skrifendanna. En Erik Seavenius
og fylgismenn hans í stjórninni
börðust fyrir sáttmálanum og að
lokum hótaði þýska stjórnin
Dönum vopnavaldi, ef sáttmálinn
væri ekki imdirritaður. Þá mundu
þeir haga sjer eins og enginn
„samningur“ hefði verið undir-
skrifaður 9. apríl — með öðrum
orðum: Danir skyldu fá sömu
útreiðina og Norðmenn. Þá var
það, sem danskir stúdentar fylktu
í hallargarðinum við Amalienborg
og afhentu konungi eftirfarandi
ávarp:
„Sem fulltrúar þeirrar æsku,
em bera skal framtíð Danmerkur
á herðum sjer, látum við 'í ljósi
hrygð okkar yfir því, að danska
stjórnin hefir aðhylst andkomm-
únistasamninginn.
Yðar Hátign skal vita, að við
viljum heldur eiga sömu kjör og
norska, þjóðin en að þola mót-
stöðulaust, að Danmörk sje notuð
til framdráttar málefni, sem er í
fylstu andstöðu við vilja okkar
til þess að lifa í frjálsu lýðræðis-
landi.
Það er von okkar, að það traust,
sem svo mikill fjöldi þjóðarinnar
ber til yðar Hátignar, fái stað-
festingu í því, að vísað verði á
bug skilyrðislaust öllum tilraun-
um til að stinga undir stól þeim
loforðum, sem oss hafa verið gef-
in, um að viðurkendur skuli rjett-
ur vor til þess að ráða öllum okk-
ar innri málefnum.
.Gnð varðveiti Danmörku. Guð
varðveiti konunginn“.
Þungbær hafa þau verið þessi
tvö ár, sem Danir hafa orðið að
horfa upp á hernámsmennina, frá
hinum volduga granna sínum í
suðri. Það heyrðist stundum, að
Dönum var legið á hálsi fyrir
það, að grípa ekki til vopna 9.
apríl, eins og Norðmenn gerðu.
Reynslan hefir sýnt, að þeir gerðu
rjett. Svo erfitt sem það var að
verja Noreg, þá var þó enn erfið-
ara að búast til varnar í Dan-
mörku. Það sýndi dæmi Hollands
síðar, og eru Hollendingar þó
stærri þjóð, og voru betur víg-
búnir.
Danir hafa valið það hlutverk-
ið, að skipa sjer sem þjettast um
konung sinn, sem virðist, hafa
tekið á málunum með þeirri festu
og stjórnkænsku, sem fáum -er
gefin. 'Og þjóðin vonar í dag og
alla dágá, að hinum aldna kon-
ungi megi auðnast að sjá ríki
sitt aftúr, frjálst og óháð sem
forðum og dafnandi á ný við
friðsamleg störf hinna atorku-
sömustu þegna sinna.
Utsvörin
FKAMH. AF ÞRIÐJU 8lÐU
það, að stríðsgróðaskattinum yrði
varið á þenna hátt. En hann hafði
um það nokkur orð, að Alþingi
hefði með hinni nýju löggjöf frek-
lega gengið á rjett bæjarins, er
ekki væri hægt að leggja útsvör
á þá, sem fyr, er hæstar hefðu
tekjurnar. Þó það væri ekki svo
að skilja, að þeir gjalendur slyppu
við útgjöld. En þau væru látin
renna í ríkissjóð og bærjnn fengi
af þeim sinn mæjda skamt.
Borgarstjóri sagði þá m. a.:
Fulltrúi Alþýðuflokksins J. A. P.
er mjer sammála um það, sem
skiftir hjer máli, hvernig fjenu
skuli varið.
Deila má í það óendanlega um
það, hvort bærinn beinlínis tapi
eða ekki á þessu nýja fyrirkomu-
lagi. En um eitt getum við verið
ásáttir, að löggjöf sem þessi er
Rvík hagstæð vegna þess, að
hún á að koma í veg fyrir, að
menn flýi úr bænum með atvinnu-
fyrirtæki sín, meðan gróðatími er,
til þess að losna hjer undan út-
svörum. Með þessu móti gengur
sami skattur jafnt yfir alla hvar
sem þeir eru á landinu.
Að öðru leyti' er löggjöf þessi
eðlileg, sem miðar að því, að rík-
issjóður safni fje á gróðaárum,
til þess að vera þess megnugur að
ljetta undir með atvinnuvegum, er
harðnar í ári, í stað þess að vejta
þá byrðunum á herðar almenn-
ings, eins og við hefir viljað
brenna.
Tillaga lá fyrir fundinum frá
bæjarráði, um að verja stríðsgróða
skattinum á þann hátt, sem að of-
an greinir; og var hún samþykt
á fundinum í einu hljóði.
Skotín í Skeríafírði
FIAMH. AF ÞRIÐJU «lÐU
stingi. Mistök verða ekki þoluð,
og alt mun verða gert til að af-
stýra þeim. Líf íslendinga og
Ameríkumanna eru aJveg jafn
kær yfirvöldunum, er vinna að
því að verja bæði Jöndin.
Að síðustu sagði sendiherr-,
ann, að hann þakkaði íslensk-
um blaðamönnum fyrir, með
hve miklum skilningi athuga-
semdir þeírra hefðu verið, þeg-
ar litli drengurinn (Jón Hin-
rik P.enedliktsson) hefði verið
skotinn. „Þjð hafið gagnrýnt
okkur“, sagði hann, ,,en það
hefir verið sanngjarnt og þið
hafið ekki efast um góðan vilja
okkar. Með því hafið þið gert
ykkur sjálfum og landi ykkar
sóma, og hafið látið okkur
verða ennþá ákveðnari, ef það
er hægt, að uppræta þá galla,
sem geta verið á stjórnarfari
okkar, og að samvinna við ís-
land nálgist meira þá hug-
sjón, sem okkur hefir dreymt
um .
Næturlæknir er í nótt Axel
Blöndal,. Eiríksgötu 31. — Sími
3951. . ;
Næturvörður er í Reykjavíkur
Apóteki.
Mínníng Sólveigar
Bjarnadóttnr
U tför þesarar góðu konu fer
fram í dag. Hún var fædd
14. ág. 1887 í Vík í Innri-Akra-
neshreppi af góðu bergi brotin í
báðar ættir. Foreldrar voru hjón-
in Bjarni Gíslason og Guðrún Sig-
urðardóttir og kom saman ætt
hennar við ætt Jóns Sigurðssonar
forseta, þótt ekki kunni jeg gjörla
að greina. Þau bjuggu og að Sól-
mundarhöfða í sama hreppi. Þar
ólst Sólveig upp, en fluttist 15 ára
að Gerðum í Garði til merkishjón-
anna Finnboga Lárussonar og
Bjargar Bjarnadóttur. Þar giftist.
hún 9. des. 1905 ungum efnis-
manni, Þórði Einarssyni frá Ný-
lendu í Garði. Hann hafði alist
upp við sjómensku, þar á meðal
á enskum togurum og nam að
tala ensku. Hann lærði og í Flens-
borgarskóla og hefir aðallega
unnið við verslun og á skrifstof-
um og önnur skyld störf. Árið eft-
if að þau giftust fluttu þau tií
Hafnarfjarðar og bjuggu þar til
1930, en síðan lengst af í Reykja-
vík. Þau eignuðust 12 börn, öll
einkar mannvænleg, þau er upp'
komust, en tvö dóu á 1. ári. Son-
ur, Jón Rósant loftskeytamaður,.
kvæntur, dó 32 ára 1938 og dótt-
ir gift í Englandi dó þar 23 ára
1939. Átta börnin eru á lífi, 3
gift, en hið yngsta fermt í vor.
Eðlilega safnaðist þeim ekki
auður, en hafa vel komið fram
börnum sínum og verið ágætlega
gestrisin, oft mannkvæmt hjá
þeim í Hafnarfirði, einhum af
Sunnanmönnum.
Friít Sólveig var ágæt móðir,
trúkona einlæg og innrætti börn-
um sínum það hugarfar. Hún var
skapfestukona að öllu lundarfari',
fríð sýnum og frábærlega hög á
kvenlegar hannyrðir. Frá 1930—
40 var hún mjög heilsubiluð, en
virtist þá fá góðan og fljótan
bata, þangað til nýtt mein varð
henni að aldurtila. Hýn andaðist
28. f. m. eftir allþunga legu og
hefir nú með vissu hlotið trú-
menskulaun góðrar konu og móð-
ur. Kristinn Daníelsson.
Portógalar gcra
varúðar ráðstaf-
anír
Lissabon í gær.
Igær var birt í Lögbirtingi
Portúgala heimild til handa
portúgölsku stjórninni til þess,
að flytja nýlendumálaráðuneyt-
ið til sjerhverrar af nýlendum
Portúgala, „ef hagsmunir ríkis-
ins“ krefjast þess.