Morgunblaðið - 19.09.1942, Blaðsíða 4

H O R G UN B L A f) IÐ
Laugardagur 19. sept. 1942.
TmmfflHiinfflHttnKminHfiHifnHBRmiínmraHffltmmnnfmHtfifHnHifntmBRtmm’immmmtitinTiTímtimiTOnraiiiini
SjáUslæðismálið;
Framtíðaratvinna |0f hægt - of hart
| Bókari getur nú þegar fengið atvinnu hjá stóru og gömlu |
f! verslunarfyrirtæki hjer í bænum. Umsóknir ásamt kaup- 1
1 kröfu sendist afgreiðslu Morgunblaðsins fyrir mánudags- |
1 kvöld 21. þ.m., merkt „Framtíðaratvinna“.
...........................................................mmmiS
Varslunarstaða
Dugleg slúlka. helst með verslíiiiiirþelikiiigii. get-
ur fengið lr:iliiiíöaralviiinu. — Uinsiókn sendist
aígreiðslu blaðsins fyrir 23. þ.m.. audkend 123.
oooooooooooooooooooooooooooooooooooo
V
Nokkrir laghentir menn
0
0
0
| uinasmiu)umia «
0 0
CK>00<XX><><><><XXXXXXX><XXXX><><><><><><><><><XX><X>'
gefa fen^ið atvinnu í
Ofnasmiðfuffini
Fösf afvinna
Tvrir riiskir »g ábyggilcgir inenn. hrisí nied bíl-
sijéraprúfi, geta fengiiV faslii afvinnu nsí þrgar
hjá stóru firma hjrr í bæmun. Imsóknir mrrkt-
ar i~ttí srndist afgrriðslu blaðsins fyrir 23. þ.tti.
Okkur vantar
eldri mann eða ungling til aðstoðar við afgreiðslu
á bensínstöð.
Bifreiðastöð Steindórs
f^eim manni væri ekki alls
** varnað, sem gæti sagt,
hvað Framsókn vill í sjálf-
stæðismálinu.
Fyrir almenningssjónum verður
ekki önnur afstaða fundin en sú,
að Framsóknarmenn vilji „eitt-
livað annað“ en Sjálfstæðisflokk-
urinn, vilji vera á móti, vilji spilla
og vera viðbúinn að spilla bverju,
sem stungið er upp á.
Það er fróðlegt að lesa Tímann
uni joetta mál málanna.
Stundum er gefið í skyn, að Tím
inn telji Sjálfstæðismenn hafa ver-
ið altof raga í málinu. Krækir
bann Framsókn aftan í Pjetur
Ottesen og segir: Framsóknar-
menn greiddu eins atkvæði og
hann.
Nú er það kunnugt, að Pjetur
Ottesen hefir sjálfur algerlega af-
neitað þessu. Hann vildi balda
beint af augum og láta sem engin
kelda væri á veginum, og er það
afstaða, sem altaf á sitt aðdrátt-
arafi. Það eru vafalaust fleiri eða
flestir, eða kannske allir Sjálf-
stæðismenn, sem befðu kosið að
geta haft þá aðstöðn. En hin
„nýju og óvæntu viðborf“ ollu
því, að allir hinir þingmenn
Sjálfstæðisflokksins fjellust á það,
að lijer væri varúðar þörf og
engu spilt með því að fara örugg-
ari leið þótt krókur væri.
Þegar Tíminn hengir sig aftan
í Pjetur Ottesen, af því að hann
greiddi ekki atkvæði og þeir
greiddu ekki atkvæði í málinu,
þá er þann vafalaust að gefa í
skyn, að við Sjálfstæðismennirnir
hinir höfum farið of hægt.
Og þetta kveður oftar við í
þessu ráðþrota blaði. Við eigum
að hafa lekið niður í málinu, lagt
það á hilluna — nm stund. Og
náttúrlega á hetjuskapur þeirra
að skína heldur en ekki skært við
hlið þessara kjarkleysingja.
★
En oftast kveður við annan tón.
Við_ eigum að hafa farið of' hart.
Forsíða Morgunblaðsins á kosn-
ingadaginn er birt í fallegu skiliríi
— altof fallegu fyrir Tímann •—-
til þess að sanna á okkur þetta
ódæði, að hafa viljað taka sjálf-
stæðismálið upp þegar er þrösk-
uldi misklíðarinnar, kjördæmamál-
inu, var rutt úr vegi. Og ummæli
eru birt eftir okkur ým'snm, er
sanna, að við vorum staðráðnir í
því, að taka málið upp á síðasta
þingi og ganga til fulls frá því á
þingi í haust, eftir kosningarnar.
Tíminn þarf ekki að vera að
prenta þær yfirlýsingar upp, eða
halda þeim að okkur — við höfum
aldrei afneitað þeim og munum
ekki afneita þeim.
En þá finst Tímanum rpest und-
ir því komið að farið hefði verið
hægar. Það átti að spyrjast fyrir
'nm það hjá stórveldunum, hvort
við mættum gera þetta, fara til
I þeirra fyrst, og það eftir að þær
: höfðu géfið okkur fullar yfirlýs-
: ihgar um það, að þær viðurkendu
fullkomlega rjett okkar og að við
ættum að ákveða sjálfir um þessi
mál. Það var ekki nóg að þær
höfðu sent okkur og tekið við af
okkur sendiherrnm, og heitið að
vinna að því við friðarsamninga-
Framkvæmdaisifórastaöa.
IFraastkvæisBrasfjórastaöan vió Dráftarbrant
Krflavíknr li.í'., Krflavík, er laus frá 1. janúar
næst konui n d i.
Umsóknsr uin •ílóðnna, ásaiut ineibiiieiuin. ef til
ern, ®g kaupkröfum, sendist til stjómar Dráttar
brautarinnar fyrir 15. okt. n. k.
, borðið á sínum tíma, að þær
j skyldu standa með fylsta rjetti
' okkar.
Nú var alt þetta ófullnægjandi.
Það átti að spyrja fyrst.
En hvers vegna grensluðust þeir
, þá ekki eftir þessu, Jónas og Her-
; mann áður en þeir hókuðn í fund-
j arbók stjórnarskrárnefndar, að
, þeir væru með því, að setja nú
lýðveldið á fót? Þá gátu þeir gef-
ið þessar yfirlýsingar án þess að
vita hvort, spurst hefði verið fyr-
ir um þetta mál. En nú er þetta
alt í einu orðið dæmalaust glap-
ræði, já svo hörmulegt, að annaS
eins þekkist ekki í sögunni.
★
Mætti nú ekki biðja Tímann eða
forstjóra Framsóknarflokksins að
lýsa því skýrt yfir, hver stefna
þeirra sje í þessu máli, sjáifstæð-
ismálinu.
Hefir verið farið ofhægt eða of-
hart?
Hvað eftir annað voru þeir beðn-
ir að segja til um þetta meðan
málið var á döfinni og meðan
verið var að leita eftir sameigin-
legum grundvelli að standa á. En
svarið fjekst aldrei. Ef stungið
var npp á einhverju, sem þeir
höfðu tæpt á, hurfu þeir óðar frá
því.
Meðal annars er óhætt að segja,
að þeir voru fylgjandi eða með-
mæltir þeirri leið, sem farin var
að lokum. En ekki var hún nefmi
skýrt og skorinort og gerð að til-
lögu okkar fyr en þeir „yfirgáfu
hana allir og flýðu“.
Ef nokkuð á við nm afstöðu
Framsóknarflokksins í sjálfstæðis-
málinn þá ler það gamla máltæk-
ið, að einhver sje „rekinn npp í
hrútshorn“.
í þeirri veglegu aðstöðn ætlar
hann að koma fram fyrír kjósend-
ur í hanst; Rekinn upp í hrúts-
horn.
Hvorki með nje móti eða rjett-
ara sagt móti öllu, sem upp á; er
stungið. Lifandi sönnun fyrir
allri veröldinni um það, að við
hjer á íslandi getum aldrei stað-
ið saman, ekki einu sinni í sjálf-
stæðismáli okkar.
Yonandi lætur forsjónin þessa
aðstöðn Framsóknar ekki bitna á
íslensku þjóðinni. En ábyrgðar-
laust er það ekki að ala við br.jóst
sjer slíkan snák. Og ef ver fer en
við vonum, þá er ekki mikill vafi
hverjnm við eigum það að þakka.
Það megum við þakka þeim, sem
ekki víla fyrir sjer að kasta milli
sín fjöregginn, leika sjer á mestu
alvörustundinni og hrópa sí og
æ: Ofhægt — ofhart. M. J.

Ný bék:
MÁNINN LÍÐUR
(THE MOON IS DOWN)
EFTIR J03N STEINBECK
í þýðiugu Sfdurðac Einarssonar dósents
Sölumetsbókin í Ameríku 2942,
Finnur Einarsson Bókaverslun
Austurstraetl I — Sími 1336
Járnsmið
vanfar okkur strax. Upplýslngar á
lagernum við Sundhöllina. Sámi 2700
Höjgaard & Schultz
Orðsending
til húsei^enda i Hafnarfirði.
Húseigendnm í llafnarfirði er lijermeíl bent á, a«f
óheiinilt er. lögum samkvæml, a<f lcigja ödrnm cn beim-
ilisfoNlum innanhjrraéfs mönnnm íbúéfarhúsnæði.
Vegna hásnæðiseklu í bænum vcrdnr haft strangí,
eftirlit med, ad ckki verði út af lirugdid.
iitvjurstjóvinn í iiutnurfirði, 1S. svpt. 1942,