Morgunblaðið - 29.03.1945, Síða 5

, I’imtudagur 29. rnars 1945.
MORGUNBLAÐIÐ
. t
Það verða allir að læra
á fara á skíðum
AÐ DÆMA eftir aðsókn
þeirri, sem er að hinum mörgu
skíðaskálum hjer nærlendis
virðist áhugi mann á skíða-
íþróttinni sífelt fara vaxandi —
og er gott til þess að vita.
Þessvegna má það undarlegt
heita að hjer skuli ekki vera
starfandi skíðaskóli á hverjum
vetri — að minnsta kosti eftir
að dag tekur að lengja. En svo
er þó ekki.
Nú skal það fúslega játað, að
jafnvel þótt menn kunni harla
lítið í hinni eiginlegu skíðaí-
þrótt, þá er þó altaf gaman að
fara á skíðum, ekki síst, þegar
blessuð sólin hellir geislum sín
um yfir snævi þakið landið. En
hitt er engu síður sannleikur,
að þessi ánægja vex að sama
skapi og kunnátta manna.
Þegar sá, sem þetta ritar,
byrjaði að fara á skíðum, þá
kominn á fullorðins ár, var það
eitt erfiðasta viðfangsefni hans
að komast óskemmdur fram
hjá staksteinum eða öðrum tor
færum, sem alt í einu og ó-
vænt skaut upp í leið hans. —
Var þá oft eigi annað til ráða
en að setjast niður, eða rjettar
sagt kastast flatur, því að oft
var þá ferðin orðin það mikil
að ekki var hægt að koma því
við að setjast á kurteisan og
borgaralegan hátt. Þetta reyndi
talsvert á klæðin og þá ekki
síður á sjálfan líkamann. —-
Hrikkti og brast í öllum liða-
mótum og fór þó venjulega bet
ur en efni stóðu til.
En er sami maður seinna
hafði lært undirstöðuatriði í-
þróttarinnar, að beygja fyrir
torfærur, og fara nokkurnveg-
inn hiklaust niður all-snarpar
brekkur, án þess að eyðileggja
rennslið og ánægjuna með ó-
tímabærri og harla leiðinlegri
byltu, þá fyrst fanst honum
sem hann hefði kynnst til nokk
urrar hlítar töfrum þessarar
dásamlegu íþróttar.
Þetta þarf öllum skíðamönn
um að skiljast.
Við skulum bregða okkur
upp á fjöll. Það er sólskin og
landið er þakið snjó, svo að að-
eins fáeinir staksteinar rjúfa
hina hvítu fegurð. Nú eru skíð
in tekin af bílnum og við at-
hugum þau og bindingarnar,
að alt sje í lagi. Þessu næst er
að velja viðeigandi áburð, en
það fer eftir frosti, snjólagi og
því, hversu gamall snjórinn er.
A vorin er þetta venjulega
vandalítið. Þá er blessað klístr
ið svo að segja allt af óyggj-
andi. Það er þrifalegt í með-
ferð, en dásamlegt þegar það
er komið undir skíðin. Þá bíta
þau í á móti brekkunni, svo að
varla skreikar fótur eða renn-
ur aftur úr spori, en undan hall
anum eykur það hraðann, svo
að sumum finnst ef til vill nóg
um. Og nú erum við komnir
upp á efstu brún. Framundan
taka við brekkur og hæðir,
misjafnlega brattar og misjafn-
lega greiðfærar, en það er alt
í lagi. Við rennum af stað, fyrst
hægt og gætilega);en snu'un sahi
an eykst hraðinn, og þá jafn-
framt gleðin. Það hlakkáí í okk
ur af tpfr.um hraðahs, S,ent ,all
ir njóta. Og hvað gerir þó að
einstaka steinn sje í brautinni.
Þá er bara að nota eina af þess
um ágætu sveiflum, hemla fyrst
ofurlítið með því að færa út
neðri endann á því skíðinu, sem
neðar er í brekkunni, dalskíð-
inu, eins og Norðmenn orða það.
Og svo tökum við sveifluna. —
Þetta er gaman. Engu er að
kvíða. Við þurfum ekki að vera
að bíða eftir því að steinninn
víki. Við víkjum með þessari
dásamlegu sveiflu. Og sje brekk
an mjög snörp, þá tökum við
enn sveiflu, án þess að beygja
þurfi fyrir stein eða torfæru,
aðeins til að draga úr ferðinni,
svo að við höfum vald á okk-
ur.
Þetta og fleira þessu líkt,
sem ekki verður hjer lýst, er
sannarlega nautn.
Þessvegna er nauðsynlegt fyr
ir alla að læra að fara á skíð-
um, og það geta allir.
Nú hafa farið fram námskeið
á vegum íþróttafjelaga, og er
það vel. Það má enginn sleppa
slíku tækifæri.
Margir kaupmenn kváðu nú
gefa starfsfólki sínu frí að vetr
arlagi til skíðafara. Það frí eiga
menn að nota til þess fyrst og
fremst að læra að fara á skíð-
um. — Þá er það sannkallað
skíðafrí. G.
Breska þingið
minnisl Lloyd
George
London í gærkveldi:
Lloyd George, hins nýlátna
stjórnmálaskörungs Breta var
minnst, með virðingu og þakk-
læti í breska þinginu í dag, og
flutti Churchill forsætisráð-
herra þar ræðu meðal annara.
Sagði hann að mikið af f jelags
legum umbótum í Bretlandi á
síðustu árum væru honum að
þakka, og einnig að miklu leyti
að sigur hefði unnist í fyrri
styrjöld. Meðal þeirra sem mint
ust Lloyd George, var Lady
Astor, en hann bauð hana vel-
komna, þegar hún settist á þing,
sem fyrsta konan, sem kosin
var þangað í Bretlandi.
— Reuter.
Sjötugur:
[ggert Jónsson
kaupmaður
ITANN á sjötugsafmæli 30.
]). mán., og munu margir heim
sækja hann ]>ann dag, ekki
síst Borgfirðingar, því að
Eggert er Borgfirðingur að
ætt og uppruna og hefir unn-
ið mikið af æfistarfi sínu í
Borgarfirði, m. a. var hann
ráðsmaður sjera Guðmundar
Helgasonar í Reykholti óg
bóndi á Rauðsgili í Ilálsasveit.
Reykvíkmgum er hann einnig
að góðu kunnur, því að hjer
hefir hann rekið vérslun á 3.
áratug og eignast trygga við-
skiftavini.
Það er ekki ófyrirsynju, að
Eggert er vinsæU, því að sjálf
ur er hann manna trygglynd-
astur og sannur vinur í raun.
Störf hans hafa öll blómgast
hið besta, og mun minnisstætt
enn, hve fallega hann bjó á
Rauðsgili. Fjell honum það;
iþungt, er hann þurfti að
hverfa þaðan og flytja í
kaupstað. En ef til vill-sýndi
hann þá best, hver maður hann
var.
líann rjeðist í það að setja
verslun á stofn, þótt hann
hefði engrar skólamsntunar
notið. Ilefir hún vaxið jafnt.
ög þjett, og allir munu ánægð
ir, sem við hann skifta.
Yið óskum Eggert allrar
blessunar, vinir hans. Hann er
gæfumaður mikill, og mest
gæfa hans er hans góða ltona,
Sigurbjörg Pálsdóttir, sem,
stendur við hlið hans' af mestu
prýði og hefir gert heimili
hans unaðslegt, bæði sjálf-
um honum og þeim er þang
að koma.
Á. Gr.
Sjötugur:
EGGERT LEVÍ
hreppstjóri á Osum
1 GAMNI og alvöru hafa
menn oft deilt um það, hver
fjórðtingur lands vors væri
best skipaður mönnum. I því
viðkvæma máli mun jeg ekki
kveða neinn dóm, en hinsveg-
ar benda á þá staðreynd, að
ein sýslan, Húnavatnssýsla,
hefur «nm lang skeið lagt af
mörkum hvern ágætis mann á
fætur öðrum. Má þar meðal
margra annara nefna Jón
heitinn Þorláksson, og marga
af ættinennum hans er skar-
að hafa fram að gáfum og
mannkostum.
Náfrændi Jóns, Eggert á
Osum, á sjötugsafmæli á morg
un. Glampandi gáfu- og mann-
kostamaður. fæddur foringi
Færi til Vífcur
f GÆRKVÖLÐI barst Vega
málaskrifstofunni skeyti, þess:
jefnis að Mýrdalurinn væri fær
bifreiðum. — Ilefir ‘því Vega-
málaskrifstofan ákveðið að
■opna veginn fyrir umferð bíial
fyrir hádegi í dag.
Er því fært alla leið til Vík-
ur í Mýrdal. Þá hefir Vega-
málaskrifstofan einnig opnaðj
Fljótshlíðarveginn til umferð-
ar.
Svo sem kunnugt er var all-
mörgum vegum á Suðurlands
undirlendi lokað vegna mikilla
jpigninga : S tn.cfciníjpmu. - —
Bpíftist vcUn" v lu næstu dæg-| ’jpar
itr verða aðrir ’ýegir opnaðir
• eftir þyýseni, hægþ^r,, j Bannateikningar,
Lisfa- og handa-
viRnusýning
BRESKI sjóherinn heldur
lista- og handavinnusýningu á
fimtudag og föstudag í þessari
viku í „Baldur Gymnasium“
(beint á móli Sænska fryslihús-
inu).
Sýningin verður opin fimtu-
dag kl. 3 til 10 síðdegis og föstu
dag kl. 5’til 10 síðdegis. ’
munu verða margir mun-
-tí.jr-sítRílrS.’iv
fr til svqis, ,. svo sem .. máiverk,
annara manna, og reyndist
slíkur í öllum framfaramálum
hjeraðs síns, frá því að harm
var kornungur maður.
Eggert gekk á Flensborgar-
skólann, og reyndist þar góð
ur námsmaður. Býst jeg við 0”’ sóknin var svo þun5,
því að jafn duglegur maður varð undan að láta.
því að rafstöð yrði bygð, og
keypt afbragðs Ijóslækninga-
tæki. Jeg veit það vel að í
þessum málum lögðu auk hans,
margir góðir menn hönd á
plóginn, en enginn hai-ðist bet
ur fyrir þesum nauðsynjamál
um en Eggert Leví. Og svo var
um flest mál er bann tók á
sína arma. Hugur fylgdi máli,
sóknin var svo ]mng, að
IJjeraðsbúar hans hafa líka
kunnað að meta þennan ó-
ven'julega áhuga, að vinna í
annarra þarfir. -Teg býst-við,
að þær sjeu fáar trúnaðar-
stöðurnar, sem Eggert hefir
ekki verið valinn til, í hrepps-
og sýslumálum. Hreppstjóri og
sýslunefndarmaður hefir hann.
verið um tugi ára, ,og verður
það vafal. meðan heilsa og
geta leyfa. Foringi Sjálfstæð-
ismanna í V.-IIúnavatnssýsIu
hefir hann verið um langt
skeið, og í framboði fyrir þann.
flokk. Munaði t. d. aðeinsl
fáum atkvæðum 1.927, að hann,
næði kosningu, og var þó við.
rammann reip að draga.
Hjer verður aðeins stiklað
á því stóra, minst örfárra at-
riða úr lífi stórhuga og stór-
brotins manns.
Gæfumaður hefir Eggerb
verið. Eignaðist ágæta konu,
sem gert hefir garðinn fræg-
ann, ekki síður en maður
hennar. Börnin mörg, og hvert
öðru mannvænlegra. Tel jeg
í stuttu máli störf þessa mannsi
og heimili svo heilstevpt, að
leitun mun á slílm vera.
Líf þesssarar fámennu þjóð-
ar byggist á því að til sjeu
menn, sem hafa vilja og getu
að vinna í annara þarfir, þar
sem trú á landið, og góð-
vilji lýsir sem eldstólpi í öll-
um störfum. Þannig hefir
hreppstjórinn á Ósum unnið.
Sjötíu ár eru ekki hár ald-
ur,- og verða margir um þái
ósk að Eggert Leví megi enn
í mörg ár berjast fyrir góð-
um málum, bæði fynr land sitt
og hjerað, eins og hann hefur
gert hingað til.
J. Sv.
ög hann, hefði getað klofið
langskólanám, hefðu ekki æsku
stöðvarnar kallað. Þar vildi*
hann dvelja, og skila dags-
verkinu.
Brandur Ipsen segir ein-
hverstaðar:
En ætthygð manns jeg ætla
að sje
hans eðlisstöð sem rótin trje.
og finnst ekki þar hans þörf,
Þá þýða sjaldan neitt hans
störf.
Má vera að Eg-gert hafi þá
hugsað á þessa lund. Hins-
vegar hefi jeg oft hugsað um
það, hvoi't þjóðin okkar hafi
ekki mist mikils í þ\*í að slík-
ur hæfileikamaður ekki gekk
langskólaveginn, og átt þess
kost að kvnnast mörgum þjóð
um, og víkka þannig sjóndeild
arhringinn.
En Eggert tók hinn kost-
inn, að setjast að í. sveitinni
sinni, búa myndarlega á jörð
sinni, gerast forystumaður
hjeraðsins í flestum eða öllum,
framfaramálum, og eru þau
mál eigi fá.
Jeg minnst svo margs í sam-
bandi við hreppstjórann á Ós-
um, frá langri viðkynningu.
Það v-ar ekki heiglum hent
að mæta honum sem andstæð-
ing á þeim árum, hvort sem
um hjeraðs- eða landsmál var
að ræða. Ilarður og óvæg-
inn ef því var að skipta. Yf-
irbragð alt miltilúðlegt, mælsk
an fljúgandi, og rökin föst.
Alveg sjerstaklega er mjer
hugnæmt að minnast baráttu
hans fyrir því að li.jeraðsbú-
ar bygðu vandaðan læknishú-
stáð á Hvammstanga, og vand-
að sjúkrahús. Eiga þeir nú
Vestur-IIúnvetningar eitt full-
lfoihnasta sjúkrahús sem bygt Fimmtugur vfrður á Páskadag
hetúr verið út í hygðunum. Ehlár Angatitýsson, Höfsvalla-
Bahðist ..Eggerti:.qg. fyrn', .götu .23,.