Morgunblaðið - 16.10.1946, Blaðsíða 8

I
M O R G Ú\N B L A Ð IÐ
Minningarorð:
FRÚ ÁSTRIÐUR PÁLMADÓTTIR
Fædd 11. apríl 1884.
Dáin 7. október 1946.
ÞÖGN! ÞÖGN! Strengur
brast hljóðlega. Ljúfur hljóm-
ur þagnaði. Merk og góð kona
kyaddi.
Kona, sem lengi lifði við
heilsuleysi og þjáningar, en
gleymdi þrautum sínum í um-
hugsun og starfi fyrir farsæld
annara. Kona, sem ávalt var
reiðubúin til þess að hjúkra
og hjálpa öðrum, meðan hún
gat á fótum staðið. Slík kona
var Ástríður Pálmadóttir frá
Bolungavík, sem andaðist í
Landsspítalanum 7. þ. m. Hún
var fædd að Meiri-Bakka í
Skálavík ytri og ólst þar upp
í glöðum og gjörfulegum
systkinahóp.
Ástríður giftist G.uðmundi
Jónssyni, formanni, frá Þjóð-
ólfstungu. Þeim var ekki
tarna auðið, en ólu upp fóst-
urbörn að öllu leyti, en mörg
ungmenni dvöldu á heimili
þeirra lengri og skemri tíma,
endurgjaldslaust.
Ástríður Pálmadóttir var
gáfuð og góð kona, og frába®
að hjálpfýsi og hjartagæðum,
einkum við þá, sem áttu sjer
fáa kosti eða lítt var sint af
öðrum. Mega margir sveit-
ungar hennar votta það, að
hafa notið hjálpar og aðstoð-
ar’þessarar góðu og mikilhæfu
konu, þegar erfiðleikar steðj-
uðu að.
Eiginmanni sínum og ást-
vinum var Ástríður ágæt stoð
og stytta. Fyrir þau var ekk-
ert of gert eða gott, hvernig
sem á stóð Hún hitti altaf holt
ráð í hverjum vanda.
Nú hefur þessi góða og gáf-
aða kona kvatt þennan heim,
en minningin um verk hennar
mun lengi geymast hjá þeim,
sem til þektu. Þeir gleyma
seint gáfunum og góðvildinni.
Þeir muna yndisstundirnar í
rávist hennar, og þeir varð-
veita heilræðin og hollráðin,
sem hún lagði þeim á tungu
og festi í hjörtum þeirra.
_ Út á við sýndist æfistarf
Ástríðar Pálmadóttur ekki fyr
irferðarmikið. Hún tók ekki

þátt í neinum hávaða og ljet
sem minst bera á verkum sín-
um. Hennar heimur voru hin
innri og hljóðlátu störf, and-
leg og efnisleg, sem vakið
gátu gleði og frið, og 1 þeim
heimi starfaði hún svo mikið,
að þess mun lengi minst verða
og þær minningar munu seint
fölna. Þar var hjartað og hönd
in í innilegri sameining. Um
laun eða endurgjald var aldrei
spurt eða hirt, sú var gleði
mest, að geta stutt að gleði
og farsæld annara.
Ástríður Pálmadóttir var
mikil gáfu kona’ og svo fjöl-
hæf, að hún hafði á hraðbergi
þau viðræðuefni, seip hverj-
um og einum var mest að
skapi. í nærveru hennar þótti
engin stundin löng, þar var
haglega fljettað saman gam-
ani og alvöru. Græskulaust
gaman var sem hæfilegt krvdd
með alvöruefnum þeim, sem
rædd voru. Slíkra stunda
munu margir minnast, því að
heimili þeirra Guðmundar og
Ástríðar var eitt mesta rausn-
arheimili í Bolungavík.
Dauðinn er oftast bitur, og
skilur eftir sárar endurminn-
ingar. Það er þungt að skilja
við ástríka eiginkonu og góð-
an vin. Hjer hefur dauðan að
borið til að hvíla konu eftir
langvarandi þjáningar. Við-
námsþrótturinn var á bak brot
inn, vonin um afturbata hrun-
in í grunn. Dauðinn kom því
ekki í þetta sinn sem óvæntur
gestur, og líklega ekki óvel-
kominn heldur. Hann frelsaði
þá, sem mikið hafði liðið í þess
um heimi og flutti hana í nýj-
an heim, þar sem engar þján-
mgar og harmar eiga heima,
og þar sem miklar dásemdir
blasa við hverjum þeim, sem
ekki hefur glatað hjarta sínu.
Ástríður Pálmadóttir var sem
sköpuð fyrir slíkan heim, þar
sem kærleikurinn ræður öllu.
Við, sem bárum gæfu til
þess að kynnast henni, vitum
að henni gæti hvergi liðið
jafn vel. Hún hefur nú farið
til hins fyrirheitna lands. Það
sje huggun vor og blessun á
þessari skilnaðar stund.
Arngrímur Fr. Bjarnason,
ísafirði.
Verða geysndir í
Spandau-fangelsi
HINIR sjö leiðtogar Þjóð-
verja, sem dæmdir voru 1
fangelsi af dómstólnum í
Nurnberg, verða hafðir í
haldi í Spandau-fangelsinu í
breska færnámshluta Berlín-
arborgar, að því er herstjórn
bandamanna á Þýskalandi til-
kynnti í dag.
Sex hundruð fangar, en
þeir eru bæði þýskir og af
bandamannaþjóðum sem nú
eru í fangelsinu, verða fluttir
þaðan og munu þeir dæmdu
frá Nunberg hafa alt fangels-
ið undir.
Fangelsið er reist árið 1860
og var notað alt fram að fyrri
heimsstyrjöld fyrir kastala-
fangelsi handa hermönnum,
sem brotið höfðu eitthvað af
sjer.
Hvort fangaverðirnir verða
þýskir, breskir eða frá öllum
fjórum hernámsþjóðunum,
hefir enn ekki verið ákveðið,
nje heldur vinna sú, sem'fang
arnir verða látnir leysa af
hendi. Hvenær fangarnir
yrðu fluttir til Spandau, var
í ’ kvöld sagt vera „leyndar-
mál“ af yfirvöldunum. Reuter
r*
4k
imnmutEKaHniimniiiimanninimniiimfmiiiiiiiiiiKiiii
I . -),)!: L ! i í I : t* ; ,
Miðvikudagur 16. okt. 1946
Tvær nýjor
ljóðnbækur
1. KURL, eftir Kolbein
Högnason í Kollafirði
í bókinni eru meira er
150 ný ljóð og kvæði, og
mörg þeirra sýna nýjar
o^g óþektar hliðar á
þessu þróttmikla og ein
stæða alþýðuskáldi.
2. Söngvar starfsins,
eftir Huldu, hina nýj
látnu söngvadís ís-
lenskrar skáldhirðar.
Hvert mannsbarn á
íslandi. þekkir Huldu.
Ljóðin 'hennar hafa verið les-
f n og sungin um land alt í
nærfelt mannsaldur. Og þjóð
in þekkir skáldkonuna einnig
af sögum þennar og æfintýr-
um. Fá skáld, fyrr eða síðar,
hafa ort fegurri ættjarðar-
. ljóð en Hulda enda kvað hún;
„Hver á sjer fegra fóstur-
land“, ljóðið, sem sungið var við lýðveldistök-
una 1944, og þjóðin hefur lært betur en öll ljóð
önnur, sem kveðin voru þá. Hulda var mikil
starfskona. Þessi síðasta bók hennar er lof-
söngur um. starfið, nauðsyn þess fyrir heildina
og göfgun þess fyrir einstaklinginn.
BÓKAVERSLUN ÍSAFOLDAR
endisvein
eða
Unglingsstúlku
vantar.
HÓTEL BORG.
Effir Robert Storm
>»//»///////,

PAC< AT DAWNi KROES'ER
TME:'I \VE CAN FUV
TO A MOEflTAú...FEEL
Y I—t WA6- CAPTAIN OF...
one of tae fuehreb'5-
U-B0AT5-,,. WE PROWLED
THE5E..-VERV WATÉB6"
OTTO KKÚDD WAÖ...WAS
6’VAIPATMETIC to our
CAUE-E....
HE COLLECTED A FORTUNE... IN CAíÚ AND
J-JEWELBV...FR0/V1 FRlENDó CF CER/VlANV,
IN AAAERICA — TO BE IJC-ED TO FURTl-IER
OUR WAR EFFORT... ÁT TAE A40/MENT OF
RENDEZVOU&, \\05TlUTIEö ENDED... WS
^ DECIDED TO 4’AARE TtiS 5P0IL6
Wm i IHNÍ

~ ■ ,-r •;

Bing: — Flugvjelin kemur aftur í dögun, Kröger, foringi á þýskum kafbát, við herjuðum. hjer um um frá vinum Þjóðverja í Baiidaríkjunum, en þegar
; þá verður hægt að fara með þig í sjúkrahús. Geturðu slóðir. Otto Krúdd var hlyntur málstað okkar. -— -áttí að fara að séhdá þetta; laúk ófriðnum og okk-
.. i. • ■ ,» »
talað? — Kröger: Því ekki það. Jeg verð hvort sem Hann safhaði heilum fjársjóði'>í gulli og skartgrip- ur kom saman um að skifta fengnum milli okkar.
er ekki lifandi, þégar flugvjelin kemur .... Jeg var