Alþýðublaðið - 16.06.1920, Blaðsíða 2

3
^ákfgreiOisla,
blaðsms er í Alþýðuhúsinu við
lagólfsstræti og Hverfisgötu.
Sími 988.
Auglýsingum sé skilað þangað
eða í Gutenberg í síðasta lagi kl.
IO, þann dag, sem þær eiga að
koma í blaðið.
bygð á vanþekkingu, skrifuð út
úr vandræðum, til að bera eigend-
um blaðsins en eigi sannleikanum
vitni. X
Stjórnarfar i
Banðaríkjunnnt.
(Niðurl.).
20 ára gömul stúlka, að nafni
Mollie Steimer, var, ásamt þrem
karlmönnum, dæmd fyrir að hafa
útbýtt pésa, sem átaldi herferð
Bandarikjanna gegn Rússum.
Mollie Steimer var dæmd í 15 ára
íangelsi, en félagar hennar i 20
ára fangelsi. Dómúrinn var stað-
festur í hæstarétti Bandaríkjanna.
Tveir dómaranna í hæstarétti,
Holmes dómari og Brandeis dóm-
ari, greiddu atkvæði gegn dómin-
um og kváðu áfrýjendurna hafa
jafnan rétt til að útbýta þessum
pésa, sem Bandaríkjastjórn til að
útbýta stjórnarskránni. Þeim var
kastað í dýflissu viku síðar.
Hvernig stendur á að þjóðin
rís eigi upp gegn þessum ofsókn-
um?
Til þess liggja ýmsar orsakir.
Ógrynnum hefir verið dreift út um
landið af lygum um ógnarstjórn
Bolsivíka, í meira en tvö síðast-
liðin ár. Það þurfti því eigi annað
en segja, að útlendingar þeir, er
auðvaldið vildi fá rekna úr landi,
væri Bolsivíkar. í fyrstu viku
janúarmánaðar munu 5000 útlend-
ingar hafa verið dæmdir útlægir
i Bandaríkjunum. Raunar er ekki
rétt að segja að þeir væru dæmd-
ir; því þeir komu eigi fyrir dóm-
stólana, heldur ákváðu embættis-
menn þeir, er sjá um innflutning
(Immigration officers), hvort þeir
skyldu landrækir eða eigi.
Hina ákærðu er farið með á
hinn svívirðilegasta hátt, er þeim
hent f fangelsi innan um virkilega
ALÞYÐUBLAÐIÐ
glæpamenn, sem sýna þjóðrækni!
eins og aðrir, í þvf að smána þá.
Og blöðin amérísku syhgja lof og
dýrð grimdarverkum þessum, eða
þá í bezta lagi þegja um þau. Þó
hafa sum merk tímarit sagt hið
sanna, með djörfung, sem oft
kostar þau málsókn.
Stjórnmálamenn, opinberir starfs-
menn og ræðumenn (svo sem klerk-
ar og kennimenn) — þótt sumir
biskupar og klerkar hafi þorað að
segja saanleikann — eru látnir
öskra út yfir gjörvalt landið, að
þetta sé réttmætt og nauðsynlegt.
Ofsóknir eru gerðar gegn skoð-
ana og málfrclsi. Ymsir frjálslyndir
prófessorar og mentamenn hafa
sætt hörðu fyrir að segja sann-
leikann.
Sérstaklega er það tvent; sem
hvorki má segja né rita. Það er
viðurkenning á réttmætum kröf-
um jafnaðarmanna og sannleikur-
inn um Rússland. Einnig hafa
með'imir Rauðakrossins og K. F.
U. M„ sem hafa sagt sannar sögur
af ferðum sínum til Rússlands (þar
lítur K. F. U. M. út fyrir að vera
frjálslyndara en hér), orðið að
sæta ýmsum þungum kostum.
En þjóðin er að vakna. Einn af
forsetaefnunum er hinn mesti frefs-
isvinur. Það er Hiram Johnson
senator. Afturkastið gegn harð-
stjórninni getur komið áður en
varir. Og venjulega verður það
því sterkara því verra sem ástánd-
ið hefir verið áður, eins og t. d.
í Rússlandi. Forsetakosningarnar
geta komið ýmsu af stað — eða
það er að minsta kosti vonandi,
þvf framferði Bandaríkja valdhaf-
anna í innanlandsmálum, síðasta
hálft annað árið, hefir orðið þess
valdandi, að vart verða þau lengur
talin meðal siðaðra þjóða.
(Lausl. þýtt úr „The New States-
man"). x
Atlis. Það sem hér á undan er
talið, mun vera það, sem Morgun-
blaðið kallaði um daginn „nýju
þjóðernishreyfinguna í Bandaríkj-
unum“ og hældi allmjög.
Embættisprófi í guðfræði Iuku
þeir í gær Gunnar Benediktsson
með II. eink. betri 98 stigum og
íngimar Jónsson meðl. eink. 1122/3
stigs.
Agætt salttjðt
útvegar
Kaupfélag Reykjavíkur
í gamla bankanum.
Lysthafendur gefi sig fram
fyrir næstu helgi.
17. júní.
Á morgun er 17. júnf. Fæð-
ingardagur Jóns Sigurðssonar for-
seta. Þess raanns, er mest hefir
unnið að pólitisku sjálfstæði ís-
lands út á við og allskoaar þjóð-
þrifamálum inn á við. Um nokkur ár
undanfarin hefir það verið siður,
að heiðra minningu þessa mæta
manns á fæðingardag hans. Hefir
það verið gert á ýmsan hátt, og
oft tekist vel þau hátfðahöld, er
stofnað hefir verið til.
í þetta sinn hefir enn ekkert
verið minst á 17.. júní opinber-
iega, svo eg muni, en vafalaust
verður þó eitthvað um dýrðir,.
annað en íþróttamótið.
En eg ætlaði ekki að tala um
það; minningu Jóns væri, í sjálfu
sér, nægilega minst með almenn-
um frídegi — með því, að allir
gerðu sér far um að búa sig upp
á og kasta frá sér áhyggjum dag-
legs strits, en Íáta hugann hvarfla
um liðnar aldir og minnast þesst.
að alt er ekki fengið með afreks-
verkum forfeðranna, að ekki er
nema hafin vegagerðin, að kom-
andi kynslóðir verða að halda
áfram að ryðja veginn. Og Jón
Sigurðsson er bezta fyrirmyndin,
sem við höfum. Hann hóf starfið'
og kom því á rekspöl, en fram-
tíðin ber ábyrgð á því, hvernig
fer um endalok þess fslenzka ríkis,
sem nú er að rísa úr rústum, eftir
margra alda áþján og kúgun er-
lends valds.
Á morgun ætti því — og vefð-
ur vafalaust — almennur frídagur
frá morgni til kvöids; annars
njóta menn dagsins ekki.
Hugsjónamadur.