Morgunblaðið - 15.05.1947, Blaðsíða 10

10
MORGUNBLAÐIÐ
Fimmtudagur 15. maí 1947
Á FARTINNI
cJ!eijni4recjfuiaýa eftir f-^eter (Slieyney
l—
Sykurnáma Siggu gömlu
Eftir ANN RICHARDS i
8.
Hann lagði hendurnar á bakið og byrjaði að ganga,
boginn og herðalotinn eins og reitt tígrisdýr. Ekki ætlaði
hann sjer að fara að húsi Siggu Gömlu, en á það rakst
hann nú einmitt, og að öllum líkindum vegna þess, að
hann var að hugsa um Alla og Siggu. Að minnsta kosti
var það svo, að hann snarstoppaði allt í einu fyrir utan
trjágirðingu Siggu gömlu, og þegar hann kíkti í gegnum
'laufþykknið, hvern skyldi hann þá sjá nema Siggu og
Alla, þar sem þau voru við vinnu í garðinum.
Eins og þið vitið, hafði Sigga gamla ánægju af öll-
um sætindum. Ekkert hafði hún meiri ánægju af en
að baka kökur og búa til sultutau og saft úr berjum.
En til að geta gert þetta, varð hún að eiga sykur, og
svo ráðagóð var hún, að hún ræktaði sykurrófur, en
úr þeim vann hún svo allan þann sykur, sem hún
þarfnaðist.
Alli árrisuli dró ekki af sjer, þegar hann hjálpaði
henni að rækta sykurrófurnar, því hann gerði sjer ljóst,
hversu bráðnauðsynlegar þær voru.
Gráálfur greip andann á lofti. Ekki vildi hann láta
sjá sig, en hann dauðlangaði að komast að því, hvað
Sigga og Alli væru að gera. Meginástæðan fyrir því
var auðvitað sú, að hann vildi eyðileggja það, sem þau
unnu að. Það var Alli árrisull sjálfur, sem leysti gátuna
fyrir Gráálf, og svona vildi það til.
Alli hafði pælt garðinn fyrir löngu síðan, og sett
niður rófurnar og var í þessu að reita milli plantnanna.
„Þetta verður nú meiri uppskeran!“ kallaði hann til
Siggu gömlu, sem stóð rjett hjá honum. „Sykurrófurn-
ar ætla að reynast vel í ár“.
Og þessi fáu orð sögðu Gráálfi allt það, sem hann
óskaði eftir að vita.
„Sykurrófur“, tautaði hann. „Svo þetta eru þau þá
að dunda við! Jæja, þau skulu fá nóg af sykurrófunum
sínum!“
Svo læddist hann út í skóginn og braut heilann um
það, hvernig hann gæti eyðilagt sykurrófuuppskeru
Siggu gömlu.
ekki að amast yrði við börn-
10. dagur
Hún var ekki jafn borubrött
þegar hún svaraði:
„I>jer höfðuð rjett að mæla,
Lemmy, jeg er í klípu. Ef til vill
langar mig til þess að þjer
hjálpið mjer út úr henni, og
þjer æ'ttuð að vita það, að jeg
geri það aðeins út úr neyð“.
„Jeg ætti að vita það, en jeg
veit það nú samt ekki“, sagði
jeg. „Reynslan hefir kent mjer
að það eru til ferns konar stúlk
ur — stúlkur sem eiga á hættu
og stúlkur, sem eiga ekki neitt
á hættu. Þjer getið hæglega ver
ið af hvorri tegundinni sem
er“.
Hún sperti brýrnar. "
„Og hvernig eru svo hinir
tveir flokkarnir?" spurði hún.
„Það eru undirdeildir hinna
flokkanna. Það eru stúlkur,
sem jeg skifti í tvo flokka, eft-
ir því hvernig þær kyssa. Þeg-
ar þjer kyssið stúlku, þá gerir
hún annað hvort að loka aug-
unum eða loka þeim ekki. Mað
ur kynnist stúlkum ótrúlega
miki.ð á því að kyssa þær“.
Hún brosti og það skein í
litlar. og mjallhvítar tennur.
Hún bauð fram munninn. „Jeg
hefi. aldrei haft á móti því að
það sje athugað hvers konar
stúlka jeg er“, sagði hún.
Jeg opnaði munninn og ætl-
aði að segja eitthvað. en hvað
haldið þið þá að hún geri? Hún
safði handleggjunum um háls-
inn á mjer og svo kysti hún
mig eins og hún ætti lífið að
leysa4 Hún er ekki feimin. Svo
slepti hún mjer og gekk nokk-
ur skref aftur á bak og sagði:
„Segið mjer nú hvers konar
stúlka jeg er“.
„Mjer er ómögulegt að segja
neitt um það“, sagði jeg. „Mjer
gafst ekki tími til þess að at-
huga hvort þjer höfðuð augun
opin eða lokuðuð þeim. Ef til
vill gerum við seinna aðra til-
raun. Og þá skal jeg taka bet-
ur eítir“.
„Máske“, sagði hún og and-
varpaði. Svo gekk hún að stól
úti í horni og tók hattinn minn
sem jeg hafði lagt þar. Hún
færði mjer hattinn.
„H.var get jeg hitt yður?“
spurði hún. „Mig langar til
þess að tala við yður, en jeg get
það ekki núna. Schribner kem-
ur þá og þegar. Jeg kæri mig
ekki um að hann rekist á yður
hjer‘1,
„Hvað gerir það til?“ sagði
jeg. „Það væri bara gaman að
því — en þó líklega ekki fyrir
hann“.
„Sleppum því“. sagði hún.
„Við skulum láta Schribner
liggia milli hluta. Hitt er meira
um vert að jeg þarf að tala við
yður. Það er mjög áríðandi. Jeg
ætla að treysta yður“.
„Það er annað mál“, sagði
jeg. „Jeg dvelst nú í hjalli
nokkrum, sem þeir kalla Hvíta
Ijónið, en jeg fer þaðan annað
kvöld. Jeg fer til London. Þjer
getið hit mig í Jermynstræti
726A — hjerna er símanúmer-
ið mitt. Það er að segja ef Þjóð-
verjar hafa ekki sprengt húsið
1 loft upp“.
Jeg skrifaði símanúmerið á
blað og fjekk henni
„Og nú skal jeg vara yður
við því í eitt skifti fyrir öll að
reyijí. að leika mig“, sagði jeg.
„Þji^ haldið máske að þjer sje-
uð nú laus við mig fyrir fult
og alt“, en ef þjer standið ekki
við það sem þjer hafið lofað,
þá skal jeg svei mjer velgja yð-
ur undir uggum“.
„Jeg stend við orð mín,
Lemmy“, sagði hún. „Mjer finst
að jeg eigi að tala við yður. Það
er eitthvað við yður, sem mjer
geðiast að“.
Jeg brosti framan í hana. „Er
það satt?“ sagði jeg. „Mjer geðj
ast líka prýðilega að yður“.
„Já“. sagði hún, „og nú skul
uð þjer fara“.
„Alt í lagi“, sagði jeg.
Hún opnaði dyrnar og jeg
gekk út og niður stigann. Golf
völlurinn var baðaður í tungls-
ljósi. Mjer fanst einhvern veg-
inn að hefði jeg blað og blý-
ant bá gæti jeg nú orkt fallegt
kvæð.i. Jeg hefi víst sagt ykkur
það áður að það er talsverð
skáldæð í mjer.
„Góða nótt, Tamara“, sagði
jeg. „Og verið þjer nú góð
stúlka og, farið ekki að horfa
út um glugga sem eru hátt
uppij því að þjer getið dottið
niður. Og gleymið því ekki að
jeg á. von á yður“.
„Jeg kem“. sagði hún. „Góða
nótt“.
Svo hjelt jeg áfram þangað
til jeg kom að hliðinu. Þá sneri
jeg mjer við og sá að hún stóð
enn úti og horfði á eftir mjer;
Hún kallaði: „Hæ, Lemmy •—
þú vildir fá að vita hvort jeg
væri ein af þessum stúlkum,
sem loka augunum eða loka
þeim ekki þegar þær eru kyst-
ar. Jeg get sagt þjer það“.
„Hana nú“, sagði jeg. „Og í
hvorum flokknum eruð þjer
svo?“
„Þegar jeg kysti yður áðan,
þá hafði jeg opin augun — því
að jeg var Svo hrædd um það
að jeg mundi sofna. Góða nótt,
ljúfurinn“.
Jeg gekk yfir engið og í átt-
ina til lævirkjatrjánna. Jeg var
í þungum þönkum, ykkur er ó-
hætt að trúa því. Þótt jeg sje
stuiyium hálf galgopalegur, þá
er hugsunin í besta lagi. Þið
segið nú máske að jeg hafi ver-
ið dóni við hana Tamara. Það
getur verið og það getur ekki
verið. Þessi stelpa á sem sje
ekki nema um tvent að velja,
annað hvort að leika á Schrib-
ner eða að leika á mig. En
hvort sem hún gerir heldur, þá
skal jeg hafa eitthvað upp úr
því.
Þegar jeg kom handan við
lævirkjatrjen blasti Reigate-
vegurinn við mjer. Og jeg sá
tvö ljós á veginum. Þarna kem-
ur Max í bílnum sínum. hugs-
aði jeg. Hann er sennilega ekki
í góðu skapi, og ekki batnar það
þegar hann uppgötvar að sá
sem hann hjelt að væri Rudy,
er horfinn. Svei mjer ef það var
ekki heillaráð, sem hann Mil-
ton fann upp á.
Jeg kveikti í vindlingi og
hjelt leiðar minnar. Og jeg raul
aði fyrir munni mjer: „Vort
æskulíf er leikur“.
Hver segir að það sje ekki
leikur?
IV. KAFLI.
Jeg stóð^við gluggann í íbúð-
inni minni í Jermynstræti
og horfði út. Jeg var að virða
fyrir mjer stúlkurnar á göt-
unni og hugsa um það sem
Konfusius sagði. Þið kannist
við hann? Þetta var slyngur
lítill Kínverji, sem kunni að
komfj svo heppilega fyrir sig
orði. að ef hann hefði lifað
núna, þá hefði hann sennilega
veri£ ráðinn sem rithöfundur
til Hollywood, en þá hefði hann
nú týnt allri speki og skemti-
legheitum.
Hann Konfusius gamli hugs-
aði talsvert um stúlkurnar.
Hann var díka svo fjölfróður,
að því sem hann vissi ekki
hefði verið hægt að stinga und-
ir nöglina á kanarifugli án þess
að fuglinn hefði minstu hug-
mynd um það. Eitt af því sem
hann sagði var þetta: „Slangan
bítur án þess að vefja sig um
mann. En konan bítur þegar
hún faðmar mann að sjer“!
Þarna er öll lífsspekin í tveim-
ur setningum. Það getur nú ver
ið að hann hafi fengið hug-
mynjlina úr bókinni „Ráð fyr-
ir ungar ástfangnar konur“, en
þar segir: „Hnoðið þá fyrst og
brjótið þá svo“. En þetta sýnir
samt sem áður að gamli mað-
urinn skildi þetta rjett.
Ut af þessu fer jeg svo að
hugsa um Tamara Phelps (jeg
gæti nú best trúað því, að hún
heiti það ekki), um Max
Scribner og þá aðra. sem eru
við juliumálið riðnir. Og jeg
gæti nú trúað því, að þegar öll
kurl koma til grafar, þá muni
Charles Milton iðrast eftir því
að hafa fengið mjer þetta mál
í hendur.
Sól- skín í heiði og ef ekki
hefði verið þessir svífandi loft-
belgir yfir borginni, þá gæti
maður haldið að ekkert stríð
væri. Hinum megin á götunni
er skrautklædd menglöð að
stíga út úr bíl og lætur sjást
meira upp á leggina á sjer held
ur en tískan heimilar. Þetta er
máske vegna þess að sólin skín
og hún er í svo góðu skapi, og
máske er það vegna þess að
skamt frá er flugliðsforingi og
hvessir á hana' augun eins og
hann sjer að rýna eftir Messer-
schmidt flugvjel. Stúlkan lítur
um öxl og deplar augunum og
fer svo inn í búð þar rjett hjá.
Og viti menn, það skiftir eng-
um togum að flugforinginn
strunsar þar inn á eftir henni.
Hann hefir víst munað eftir því
að hann þurfti að kaupa eitt-
hvað.
Jeg vona að stúlkan spjari
sig. Jeg vona að hún hafi feng-
ið svo góða æfingu í loftköst-
um að hún láti ekki flugforingj
ann komast á snið við sig og
hefja árás að henni óviðbú-
inni..
Mier þætti gaman að vita
hvað Konfusius gamli mundi
hafa sagt um Tamara Phelps.
Skyldi hann ekki hafa verið
mjer sammála? Jeg held sem
sje að Tamara sje leikari. Jeg
held líka að hún viti sínu viti,
og hugrekkið sje alveg í hlut-
falli við fegurðina. En henni
er eitthvað órótt og það sýnir
mjer að hún hefir verið að fikta
við eitthvað sem hún mátti
ekki gera og vill nú losna úr
þeirri klípu. sem hún hefir
komið sjer í.
Á SÍÐUSTU STUNDU
, ★
Churchill nr. 3.
Samkvæmt skoðanakönnun
Gallups í Bretlandi, er óskað
eftir tveimur frekar en Chur-
chill sem eftirmönum Attlees.
Bevin skipar þar fyrsta sætið.
Hann fjekk 27 % allra atkvæða.
Eden skipar annað sætið með
15%, en Churchill það þriðja
með 10%.
★
B j artsýnismaður.
Húsnæðisörðugleikar eru nú
eitt. af mestu vandamálum
flestra landa. Hafa ýmsar ein-
kennilegar auglýsingar birst í
því sambandi. Hjer er t. d. ein
úr sænsku blaði:
— Fjölskylda með þrjú börn
og einn hund óskar eftir f jögra
eða fimm herbergja íbúð. Hund
inn er hægt að sólja, ef óskað
er eftir því, en við vildum helst
unum. Tilboð merkt „Bjart-
sýnismaður“ sendist blaðinu.
★
Engar kynblöndur.
Gyðingaprestur einn í Berlín
hefir neitað að vígja 14 amer-
íska hermenn af gyðingaætt-
um, sem ætluðu að kvongast
þýskum stúlkum. Hann segir
að þýskar stúlkur verði ekki
teknar í Gyðingafjölskyldur í
Bandaríkjunum.
★
Sænskt barnaheimili
á Riviera strönd.
Bernadotte greifi er nýlega
kominn úr ferðalagi til Nissa
og Fenejrja. Við heimkomuna
skýrði hann svo frá að ákveðið
hefði verið, að koma upp
barnaheimili í hinum litla
klettabæ Lantosque við Rivi-
era. A þar að vera rúm fyrir
500 börn. i
iKiainmiiiniiuBiiiiiiiMimiinimiinnniamiBnnni
Herbergi
Ungur reglusamur mað-
ur óskar eftir herbergi.
Fyrirframgreiðsla eftir
samkomulagi. Tilboð send
ist Mbl. merkt: „Regíu- |
samur 1000 — 833“ sem |
fyrst.